Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Μείζων δε τούτων η αγάπη!





Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μή έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεσιθάνειν, αγάπην δε μή έχω, ουδέν ειμί. καί εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και έάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μή έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταρηθήσονται. είτε γλώσσαι, παύσονται. είτε γνώσις, καταρηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύσομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, ότε το εκ μέρους καταρηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

ΠΑΥΛΟΣ, Α'ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΙΟΥΣ, ΚΕΦΑΛΙΟΝ ΙΓ, ΣΤΙΧ 1-13.