Νεοελληνικός Διαφωτισμός

Υλικό και Προτάσεις για τη Διδασκαλία της Φιλοσοφίας στη Β΄ Τάξη του Λυκείου

Το Τμήμα Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών, ανταποκρινόμενο σε σχετικό αίτημα πολλών εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα, αποφάσισε να δημιουργήσει βοηθητικό υλικό που θα διευκολύνει τον εκπαιδευτικό να οργανώσει καλύτερα, ευκολότερα και αποτελεσματικότερα. Έχουμε τη χαρά να αναρτήσουμε το υλικό που έχει δημιουργηθεί για το Κεφάλαιο 6: “Αξιολογώντας την πράξη”.

Αυτή η δράση αποτελεί μια πρωτοβουλία του Τμήματος και δεν χρηματοδοτείται από κανέναν φορέα. Εγγράφεται στη γενική στραγητική του Τμήματος που έχει ως στόχο να καλλιεργεί τη συνεργασία με τη β΄θμια εκπαίδευση και να υποστηρίζει τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.

Γι αυτό το σκοπό έχουν διαμορφωθεί μικτές ομάδες εργασίας, αποτελούμενες από ένα τουλάχιστον μέλος του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος Φιλοσοφίας και από συναδέλφους της β΄θμιας εκπαίδευσης, η καθεμιά από τις οποίες έχει αναλάβει τη δημιουργία υλικού για ένα κεφάλαιο του βιβλίου.


Για τη συνέχεια κάντε κλικ εδώ.

χρυσός αιώνας του Περικλή (1)

Περικλέους Επιτάφιος, κεφ. 37-38

Κεφάλαιο 37

Η δημοκρατία (ορισμός και φύση της). Τα ήθη, που αποτελούν προϋπόθεσή της

Ι. Ερμηνευτικές σημειώσεις

1. Από το κεφ. 37 αρχίζει το μέρος του λόγου που ονομάζεται ἔκθεσις, όπου ο ρήτορας πραγματεύεται τα θέματα που έχει εξαγγείλει στην πρόθεσιν. Τα τρία στοιχεία, στα οποία οφείλεται το μεγαλείο της Αθήνας (χρυσοῦς αἰών): ἐπιτήδευσις, πολιτεία, τρόποι, δε θα εξεταστούν το καθένα χωριστά, αλλά, καθώς αποτελούν αδιάσπαστη ενότητα, σε στενή σύνδεση μεταξύ τους.
2. Οὐ ζηλούσῃ· δε φαίνεται με αυτό να κάνει υπαινιγμό ειδικά για τη Σπάρτη (καθώς λεγόταν ότι η νομοθεσία του Λυκούργου εμπνεύστηκε από την κρητική), αλλά γενικότερα τις άλλες ελληνικές πόλεις, που συνήθως ακολουθούσαν τα πολιτικά συστήματα της Αθήνας ή της Σπάρτης. Ιδιαίτερα το πολίτευμα της Αθήνας μιμήθηκαν οι ιωνικές πόλεις της Μ. Ασίας, το Άργος, η Ηλεία, οι Συρακούσες της Σικελίας και η Κυρήνη της Β. Αφρικής.
   
3. Ο όρος δημοκρατία αρχικά δε σήμαινε ό,τι και σήμερα, την ίση συμμετοχή όλων των πολιτών στη διακυβέρνηση της πόλης-κράτους, αλλά την κυριαρχία του δήμου, δηλαδή του κόμματος στο οποίο ανήκουν οι πλείονες (σε αντίθεση με τους ὀλίγους, τους αριστοκρατικούς). Ο προηγούμενος, συγγενής αλλά όχι απόλυτα ομώνυμος όρος, ήταν η ἰσηγορίη του Ηροδότου (V 66), την οποία ο ιστορικός θεώρησε αιτία της αλματώδους ανάπτυξης της Αθήνας, αφού, μετά την εγκαθίδρυσή της (508 π.Χ.), οι πολίτες πίστευαν ότι δεν αγωνίζονται για τους τυράννους, αλλά για το καλό του εαυτού τους. Βλ. και, παρακάτω, σελ. 76, Παράλληλο χωρίο 1β.
   
4. Κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν· οι ιδέες που περιέχονται στη φράση αυτή προαναγγέλλουν τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» των νεότερων χρόνων. Βέβαια τα περισσότερα αξιώματα ήταν προσιτά στον κάθε πολίτη, αφού απονέμονταν με κλήρωση (π.χ. το αξίωμα του βουλευτή, μέλους της Βουλής των 500). Βλ. και, παρακάτω, σελ. 76 Παράλληλο χωρίο 1γ.
   
5. Διὰ δέος· ο Περικλής προβάλλει το όραμα μιας ανώτερης μορφής ζωής, όπου η ηθική στάση δεν πηγάζει από το φόβο των κυρώσεων του νόμου, αλλά από την ελεύθερη επιλογή του πολίτη, κάτι που θυμίζει την αἰδώ (δηλαδή την απαραίτητη, κατά τον Πρωταγόρα, προϋπόθεση, που επιτρέπει στον πολίτη να μετέχει στα κοινά): πρόκειται για το αίσθημα της ντροπής και της αυθόρμητης οργής μπροστά σε κάθε άπρεπη πράξη (Πλάτων, Πρωταγόρας 322c).
   
6. Αἰεί· κάθε φορά: θυμίζει τη συνηθισμένη σε αττικές επιγραφές φράση αἰεὶ ἄρχοντες· είναι η νομική διατύπωση για να δηλώσει τους άρχοντες που ο ένας διαδέχεται σε αδιάσπαστη συνέχεια τον άλλο. Λοιπόν, ο σεβασμός των υπηκόων δεν εξαρτάται από την προσωπικότητα του άρχοντα, αλλά από τη θεσμική θέση του στο σύστημα της πολιτείας.
7. Ἄγραφοι (νόμοι)· το επίθετο εδώ έχει την ίδια έννοια, με την οποία το συναντούμε στον Οιδίποδα Τύραννο (στ. 863-870) του Σοφοκλή (πρβλ. και Αντιγόνη, στ. 450-461)· γενικότερα, είναι σταθερή στους αρχαίους η διάκριση των νόμων σε γραπτούς και άγραφους· ειδικότερα για τους Αθηναίους, οι γραπτοί ήταν χαραγμένοι σε μαρμάρινες στήλες. Βλ. και, παρακάτω, σελ. 76, Παράλληλο χωρίο 1α.

ΙΙ. Θέματα για μελέτη - Ερωτήσεις

□   Οὐ ζηλούσῃ· γιατί θεωρείται επαινετική αυτή η στάση;
□   Να εντοπιστούν τα τεκμήρια, με τα οποία ο Περικλής προσπαθεί να δείξει ότι η Αθήνα είναι πρότυπο ευνομούμενης πολιτείας, άξια να καταστεί παράδειγμα και για άλλες. Με βάση τα τεκμήρια αυτά να δειχτούν τα γνωρίσματα μιας πολιτείας μη δημοκρατικής και μη φιλελεύθερης.
□   Ἄγραφοι όντες. Υπάρχουν και στην εποχή μας άγραφοι νόμοι; Μπορείτε ν' αναφέρετε ορισμένα παραδείγματα;
□   Να εντοπιστούν οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν το ύφος του κεφαλαίου. Για ποιο λόγο ο ρήτορας χρησιμοποιεί εμφαντικά εδώ αυτό τον εκφραστικό τρόπο;

Κεφάλαιο 38

Οι χαρές της ζωής. Το εμπόριο

Ι. Ερμηνευτικές σημειώσεις

1. Διετησίοις· πράγματι, το εορτολόγιο των Αθηναίων ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, με κορυφαίες εκδηλώσεις τις πολυήμερες γιορτές των Παναθηναίων, των Διονυσίων και των Ελευσίνιων. Βλ. και παρακάτω, σελ. 77, Παράλληλο χωρίο 2γ.
   
2. Ἐπεσέρχεται· έστω και αν βρισκόμαστε σε εποχή πολέμου, τα αγαθά από τους δρόμους της θάλασσας έφταναν με ασφάλεια στην Αθήνα, μέσω των Μακρών τειχών. Βλ. και, παρακάτω, σελ. 77, Παράλληλα χωρία 2α και 2β.
3. Διὰ τὸ μέγεθος· εννοεί τη μεγάλη δύναμη, κι όχι το πλήθος, της πολιτείας.

ΙΙ. Θέματα για μελέτη - Ερωτήσεις

□    Να καταδειχτεί με παραδείγματα η αιτιώδης σχέση ανάμεσα στη δύναμη ενός κράτους και την επάρκεια-αφθονία υλικών αγαθών.
□    Με δεδομένο ότι εκφωνητής του λόγου είναι ο δημιουργός των περίλαμπρων δημοσίων οικοδομημάτων της Αθήνας, ο Περικλής, κάνει εντύπωση η παράλειψή τους, ενώ μνημονεύονται οι πολύ ταπεινότερες ἴδιαι κατασκευαί. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η παράλειψη;
□    Αφού ολοκληρωθεί η ερμηνεία και του επόμενου κεφαλαίου (39), να καταδειχτεί η λειτουργία του κεφ. 38 μέσα στην ευρύτερη ενότητα των κεφ. 37-41.

 πηγή: http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C129/613/3983,17818/

Napoleon - Military Leader | Mini Bio | BIO

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2019 - ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΑ ΞΕΝ Κυν 13.1–13.5

ΞΕΝΟΦΩΝ, ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ
Στην "Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα" διατίθενται δύο διαφορετικές μεταφράσεις.

Στόχος του Ξενοφώντα με το έργο αυτό είναι η μύηση του αναγνώστη στην κυνηγετική τέχνη. Έχοντας ολοκληρώσει το τεχνικό μέρος του αντικειμένου του, ο συγγραφέας υπερασπίζεται το διδακτικό του έργο απέναντι στις μεθόδους των σοφιστών!!!

Οι εκφωνήσεις των θεμάτων και οι ενδεικτικές απαντήσεις είναι προσπελάσιμες και από την ιστοσείδα της Ομοσπανδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας.

Introduction to Data Ethics

σελ. 140, κεφ. 6, Αξιολογώντας την πράξη
Με ποιο κριτήριο πρέπει τελικά να διακρίνουμε το καλό από το κακό και τι είναι εκείνο που κάνει σωστούς τους κανόνες που υιοθετούμε; Η φιλοσοφία μάς βοηθά να αναζητήσουμε μια βαθύτερη και πειστικότερη αιτιολόγηση των θέσεών μας σχετικά με αυτά τα ζητήματα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Τι ονομάζουμε δίκαιο (σελ. 169)
2. Τι περιγράφει ο Πλάτωνας στο έργο του Πολιτεία ; (σελ. 170)
3. Τι σημαίνει η λέξη ουτοπία; (να αναζητήσετε τον ορισμό της σε ηλεκτρονικά λεξικά) .

Σχόλια και ερωτήσεις για μελέτη στον Επιτάφιο του Περικλή

Πηγή: http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C129/613/3983,17818/

Ι. Ερμηνευτικές σημειώσεις Πρόγονοι... πατέρες ἡμῶν... ἡμεῖς οἵδε· Σε τρεις διαφορετικές (και διαφορετικής διάρκειας) εποχές συντελέστηκε το μεγαλείο της Αθήνας: την εποχή των προγόνων (λίγο παρακάτω: ἐκεῖνοι) που έζησαν από τη μυθική εποχή ως το τέλος των μηδικών πολέμων (479 π.Χ.)· των πατέρων, που φτάνει ως το 446 π.Χ., και την εποχή των ομήλικων του Περικλή (που ήταν 60 χρονών τότε): ἡμεῖς οἵδε. Ο όρος καθεστηκυῖα ἡλικία περιλαμβάνει τα χρόνια της σταθεροποίησης του χαρακτήρα, της ωριμότητας, σε αντίθεση, α) με την περίοδο της νεότητας και β) με το ἀχρεῖον της ηλικίας (βλ. παρακάτω, κεφ. 44).

Οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες· ένας από τους συνηθέστερους λόγους εθνικής υπερηφάνειας των Αθηναίων ήταν η αυτοχθονία τους (κάτι που δημιουργεί στενότερες σχέσεις, μητέρας-παιδιών, ανάμεσα στη χώρα και τους κατοίκους), που έπαιρνε ιδιαίτερη σημασία σε αντιπαράθεση με τους Σπαρτιάτες, που εγκαταστάθηκαν στη Σπάρτη ύστερα από περιπλανήσεις.

Ὅσην ἔχομεν ἀρχήν· η έκταση της αθηναϊκής ηγεμονίας, που δημιούργησαν οι πατέρες της γενιάς του Περικλή, όπως αυτή καθορίστηκε με την Τριακονταετή συνθήκη ειρήνης το 445 π.Χ. Την έκτασή της βλ. στον χάρτη της σελ. 35.

Τὰ πλείω αὐτῆς (τῆς ἀρχῆς)· περισσότερο έχει στο νου του την εσωτερική οργάνωση και σταθεροποίηση της αθηναϊκής ηγεμονίας και λιγότερο την επέκτασή της.
Τοῖς πᾶσι· εννοεί τα απαραίτητα: χρήματα, ναυτικό, λιμάνια, στρατός ξηράς, οχυρωματικά έργα κτλ. Ο Περικλής επιμένει να τονίζει την αύτάρκειαν της Αθήνας και των πολιτών της· πρβλ. κεφ. 39 και 41.
Ἐάσω· με τον τρόπο αυτό ο Περικλής απαλλάσσεται από την υποχρέωση (που επέβαλλε η συνηθισμένη διάρθρωση ενός Επιτάφιου λόγου) να εκθέσει και αυτός με τη σειρά του τα (μυθικά και ιστορικά) πολεμικά κατορθώματα των Αθηναίων και βρίσκει την ευκαιρία να διαθέσει το χρόνο του στη διεξοδική έκθεση των βασικών εννοιών, στις οποίες οφείλεται το αθηναϊκό μεγαλείο: την ἐπιτήδευσιν (γενικές αρχές συμπεριφοράς και μεθόδευσης ενεργειών, συστηματική προσπάθεια), την πολιτείαν (κοινωνική δομή και οργάνωση), το πολίτευμα, οι πολιτειακοί θεσμοί (το Σύνταγμα θα λέγαμε σήμερα) και τούς τρόπους (ο τρόπος ζωής), ό,τι αναφέρεται στην ιδιωτική ζωή. Εξάλλου, ο απαιτητικότερος για τη γνώση του ένδοξου αθηναϊκού παρελθόντος ακροατής θα μπορούσε να κατατοπιστεί από τη σχετική μυθική παράδοση, από την Ἱστορίην του Ηροδότου (για τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Αθηναίων στους Μηδικούς πολέμους), για ό,τι αφορούσε στους προγόνους· από το πρώτο βιβλίο του Θουκυδίδη (κεφ. I 89-118, όπου έχουμε την αφήγηση των γεγονότων της Πεντηκονταετίας), για ό,τι αφορούσε στους πατέρας.

Ἀπὸ δὲ οἵας τε ἐπιτηδεύσεως... εἶμι καὶ ἐπί τὸν τῶνδε ἔπαινον· είναι η «πρόθεσις» του λόγου, η εξαγγελία του θέματος, σύμφωνα με την οποία θα πραγματευτεί δύο θέματα: α) τις γενεσιουργές δυνάμεις, στις οποίες οφείλεται το μεγαλείο της Αθήνας (ἐπιτήδευσις, πολιτεία, τρόποι, κεφ. 37- 41) και β) το εγκώμιο των νεκρών (κεφ. 42-43).


ΙΙ. Θέματα για μελέτη - Ερωτήσεις1. Τὴν γάρ... παρέδοσαν. Η φράση αυτή είναι ενδεικτική της «βραχυλογίας» του Θουκυδίδη. Προσπαθήστε να δικαιολογήσετε τον χαρακτηρισμό αυτό.
2. Δι' ἀρετήν· από τα μυθικά και τα ιστορικά κατορθώματα, με τα οποία οι Αθηναίοι εξασφάλισαν την ελευθερία της πόλης τους, ξεχωρίζουν τα Μηδικά, όπως τα εξιστόρησε ο Ηρόδοτος. Ποιος ήταν γενικά ο ρόλος των Αθηναίων για την απόκρουση του περσικού κινδύνου που απείλησε την Ελλάδα και σε ποιες από τις μάχες των Μηδικών έπαιξαν αυτοί αποφασιστικό ρόλο; Ποιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί Αθηναίοι ηγήθηκαν στις κρίσιμες στιγμές των αγώνων αυτών;
3. Να δοθεί αναλυτικότερα το περιεχόμενο των όρων: ἐπιτήδευσις, πολιτεία, τρόποι και ν' αναφερθούν συγκεκριμένα παραδείγματα.
4. Μπορούμε να θεωρήσουμε την πολιτείαν προϋπόθεση (ή καθοριστικό παράγοντα) των τρόπων και της ἐπιτηδεύσεως ή ισχύει το αντίθετο;
5. Αὐτοὶ ἡμεῖς... ἡλικίᾳ· στη φράση αυτή ο «βραχύλογος» Θουκυδίδης διαπράττει έναν φανερό πλεονασμό. Αφού τον δείξετε, αιτιολογήστε τον.

ρήματα οίδα και βάλλω

Πίνακας με την κλίση του ρήματος οίδα

http://www.study4exams.gr/anc_greek/course/view.php?id=91

1. Να αναγνωριστούν οι υπογραμμισμένοι ρηματικοί τύποι στα παραδείγματα που ακολουθούν:
1. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι οἱ μὲν νικῶντες τά τε ἑαυτῶν σῴζουσι καὶ τὰ τῶν ἡττωμένων προσλαμβάνουσιν
2. εἰδότες ὅτι καὶ βασιλεὺς οὐχ ἑκόντων ἄρχει τῶν ἠπειρωτῶν
3. Μίνως γὰρ παλαίτατος ὧν ἀκοῇ ἴσμεν ναυτικὸν ἐκτήσατο
4. ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι οὐ καινὰ ταῦτα οὗτος ποιεῖ, ἀλλὰ φύσει προδότης ἐστίν, ἀναμνήσω ὑμᾶς τὰ τούτῳ πεπραγμένα.
5. ᾿Εγὼ δ' ἡγοῦμαι πάντας ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι πάντες ἄνθρωποι, ὅταν περ ἀδικεῖν ἐπιχειρῶσιν, ἅμα καὶ τὴν ἀπολογίαν σκοποῦνται
6. καὶ τῶν μὲν ἐνθάδε μηδεὶς εἰδείη τὸν τρόπον τῆς ἀπαλλαγῆς


2. Να συμπληρωθούν τα κενά στα παραδείγματα που ακολουθούν σύμφωνα με την υπόδειξη της παρένθεσης:
1. ἐδήλουν δὲ οὐδὲν ὅτι ………........................τὰ πρασσόμενα (οἶδα: γ΄πληθ. οριστ. ενεστ.)
2. ἐνθάδ' ἴσως ἀναγκασθησόμεθα τοῦτο ποιεῖν, ἂν ταῦτ' .............…………. (οἶδα: α΄ πλ. υποτ. ενεστ)
3. ………......................δέ, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, πάντες ὅτι τὸ Καννωνοῦ ψήφισμά ἐστιν ἰσχυρότατον (οἶδα: β΄ πλ. ορ. ενεστ)
4. Καὶ ἐγὼ ἥκω πρὸς σέ, ὦ ῾Ηράκλεις, ……..........................τοὺς γεννήσαντάς σε (οἶδα: ον. εν. θηλ. μτχ. ενεστ)
5. ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν ἤρετο εἴ τι ……...............….. ἀγαθόν (οἶδα: γ΄ εν. ευκτ. ενεστ)
6. αὐτοὶ γὰρ ………..........................................……. ἃ χρὴ πράττειν (οἶδα: α΄ πληθ. οριστ. μελλ.)

3. Να συμπληρώσετε τους τύπους του ρήματος βάλλω που σας ζητούνται:

1. β' ενικό προστακτικής αορίστου β' ενεργητικής φωνής : .......................................................

2. β' πληθυντικό προστακτικής αορίστου β' μέσης φωνής: .....................................................

3. γ' πληθυντικό ευκτικής αορίστου β' μέσης φωνής:..........................................................

4. γ' ενικό υποτακτικής αορίστου β' μέσης φωνής: ....................................................................

5. γ' πληθυντικό υποτακτικής αορίστου β' ενεργητικής φωνής: ................................................

6. α' πληθυντικό οριστικής αορίστου β' μέσης φωνής: ...............................................................
7. α' πληθυντικό οριστικής αορίστου β' ενεργητικής φωνής: ....................................................

8. γ' ενικό ευκτικής αορίστου β' ενεργητικής φωνής: ...................................................................

Κλίση συνηρημένων

Ενεργητική
	Οριστική	Υποτακτική	Ευκτική	Προστακτική
Ενεστώτας	πεινῶ πεινῇς πεινῇ πεινῶμεν πεινῆτε πεινῶσιν	πεινῶ πεινῇς πεινῇ πεινῶμεν πεινῆτε πεινῶσιν	πεινῶμι πεινῷς πεινῷ πεινῷμεν πεινῷτε πεινῷεν	πείνη πεινήτω πεινῆτε πεινώντων	Απαρέμφατο πεινῆν Μετοχή πεινῶν πεινῶσα πεινῶν

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/synirimena%20rimata.htm

ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 3η

"Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, ενώ είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλεις την ευτυχία γι’ αργότερα. Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες."
Επίκουρος

"Είναι ανάγκη, συνεπώς, να μεριμνούμε για τα όσα φέρνουν την ευδαιμονία, γιατί, όταν την έχουμε, έχουμε τα πάντα, και όταν μάς λείπει, κάνουμε τα πάντα για να την αποκτήσουμε."
Επίκουρος

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΊΣΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
https://blogs.sch.gr/dstefanou/2019/09/24/enotita-3-fakelos-ylikoy-archaia-ellinika-g-lykeioy-prosanatolismoy-i-filosofia-os-proypothesi-gia-tin-eydaimonia/


ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΗΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ: THE GREATER GOOD SCIENCE CENTER

The Greater Good Science Center is at the fore of a new scientific movement to explore the roots of happy and compassionate individuals, strong social bonds, and altruistic behavior—the science of a meaningful life.
Based at UC Berkeley, the Greater Good Science Center provides a bridge between the research community and the general public.

The Greater Good Science Center studies the psychology, sociology, and neuroscience of well-being and teaches skills that foster a thriving, resilient, and compassionate society.

Based at the University of California, Berkeley, one of the world’s leading institutions of research and higher education, the GGSC is unique in its commitment to both science and practice: Not only do we sponsor groundbreaking scientific research into social and emotional well-being, we help people apply this research to their personal and professional lives.
https://ggsc.berkeley.edu/who_we_are/about

ΛΟΥ ΜΑΡΙΝΟΦ, ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΟΧΙ ΠΡΟΖΑΚ

Σύνοψη του βιβλίου "Πλάτωνας, όχι Πρόζακ!"

Aυτό το βιβλίο βασίζεται στους μεγαλύτερους φιλόσοφους και στις σημαντικότερες φιλοσοφικές θεωρίες της ιστορίας για να σας δείξει πώς να προσεγγίζετε τα σημαντικά θέματα της ζωής σας.

Ασχολείται με τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουν: το χειρισμό των ερωτικών σχέσεων, την ηθική διαβίωση, την αντιμετώπιση του θανάτου, την αλλαγή καριέρας και την εύρεση νοήματος στη ζωή. Δεν έχουν όλα τα προβλήματα λύση αλλά, ακόμα και αν δεν μπορεί να βρεθεί λύση, υπάρχει ένας τρόπος χειρισμού τους έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είτε λύνοντας είτε αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα, αυτό το βιβλίο μπορεί να σας καθοδηγήσει: αντί να προσφέρει επιφανειακές ή σχετιζόμενες με την παθολογία ψευδοϊατρικές προσεγγίσεις του τύπου της Νέας Εποχής, παρουσιάζει δοκιμασμένη από το χρόνο γνώση ειδικά προσαρμοσμένη στο να σας βοηθήσει να ζήσετε με πληρότητα και ακεραιότητα σε έναν όλο και πιο προκλητικό κόσμο.

Η φιλοσοφία επιστρέφει στο φως της ημέρας, όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να την κατανοήσουν και να την εφαρμόσουν. Διορατικές αντιλήψεις για την ανθρώπινη ύπαρξη άφθαρτες από το χρόνο είναι διαθέσιμες για εσάς. Μπορείτε να μάθετε να τις χρησιμοποιείτε, χωρίς προηγούμενη εμπειρία. Αν θελήσετε μια περιήγηση στην περιοχή της φιλοσοφίας πριν ξεκινήσετε τη φιλοσοφική πρακτική, το βιβλίο Πλάτωνας, όχι Πρόζακ! σας προσφέρει αυτή τη δυνατότητα, μαζί με επεξηγήσεις για τις διαδρομές που θα ακολουθήσετε για ένα ασφαλές και συναρπαστικό ταξίδι στη φιλοσοφία, μόνοι σας ή με ένα φίλο.
Δεν εξαρτάται από το αν έχετε διδακτορικό ή οποιοδήποτε άλλο δίπλωμα σπουδών το εάν θα ωφεληθείτε από τη γνώση τόσων αιώνων· όπως δεν είναι απαραίτητο να μελετήσετε βιοφυσική για να περπατήσετε, μηχανολογία για να στήσετε ένα αντίσκηνο ή οικονομικά για να βρείτε μια δουλειά, έτσι δεν χρειάζεται να μελετήσετε φιλοσοφία για να γίνει καλύτερη η ζωή σας - θα χρειαστεί απλώς να την εφαρμόσετε. Η αλήθεια για τη φιλοσοφία (και ένα καλά φυλαγμένο μυστικό από ό,τι φαίνεται) είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ασχοληθούν μ' αυτήν.
Αυτό που θα ανακαλύψετε, έχοντας ασχοληθεί φιλοσοφικά με το θέμα σας, είναι ένας διαρκής τρόπος για να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο σας, στο παρόν και στο μέλλον, με ευρύτητα πνεύματος και σε βάθος. Θα βρείτε πραγματική ψυχική ηρεμία με στοχασμό και όχι μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Πλάτωνας, όχι Πρόζακ. Απαιτεί καθαρή και οξεία σκέψη, αλλά δεν είναι κάτι ακατόρθωτο

Running I Inspirational Speeches

Karnazis was named by TIME magazine as one of the "Top 100 Most Influential People in the World." An internationally acclaimed ultramarathoner and endurance athlete, he has pushed his body and mind to inconceivable limits. He talks about how we can find our best self. Karnazis was named by TIME magazine as one of the "Top 100 Most Influential People in the World."

ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΛΙΚΟΥ - ΕΝΟΤΗΤΑ 2η, ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Ισοκράτης, Περί αντιδόσεως 180.1-182.7

Βούλομαι δὲ περὶ τῆς τῶν λόγων παιδείας ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες πρῶτον διελθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν φύσιν ἡμῶν ἔκ τε τοῦ σώματος συγκεῖσθαι καὶ τῆς ψυχῆς· αὐτοῖν δὲ τού τοιν οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐκ ἂν φήσειεν ἡγεμονικωτέραν πεφυκέναι τὴν ψυχὴν καὶ πλείονος ἀξίαν·  τῆς μὲν γὰρ ἔργον εἶναι βουλεύσασθαι καὶ περὶ τῶν ἰδίων καὶ περὶ τῶν κοινῶν, τοῦ δὲ σώματος ὑπηρετῆσαι τοῖς ὑπὸ τῆς ψυχῆς γνωσθεῖσιν. Οὕτω δὲ τούτων ἐχόντων ὁρῶντές τινες τῶν πολὺ πρὸ ἡμῶν γεγονότων περὶ μὲν τῶν ἄλλων πολλὰς τέχνας συνεστηκυίας, περὶ δὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν οὐδὲν τοιοῦτον συ ντεταγμένον, εὑρόντες διττὰς ἐπιμελείας κατέλιπον ἡμῖν, περὶ μὲν τὰ σώματα τὴν παιδοτριβικὴν, ἧς ἡ γυμναστικὴ μέρος ἐστὶν, περὶ δὲ τὰς ψυχὰς τὴν φιλοσοφίαν, περὶ ἧς ἐγὼ μέλ λω ποιεῖσθαι τοὺς λόγους, ἀντιστρόφους καὶ σύζυγας καὶ σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας, δι’ ὧν οἱ προεστῶτες αὐτῶν τάς τε ψυχὰς φρονιμωτέρας καὶ τὰ σώματα χρησιμώτερα παρασκευάζουσιν, οὐ πολὺ διαστησάμενοι τὰς παιδείας ἀπ’ ἀλλήλων, ἀλλὰ παραπλησίαις χρώμενοι καὶ ταῖς διδασκαλίαις καὶ ταῖς γυμνασίαις καὶ ταῖς ἄλλαις ἐπιμελείαις.

Επιθυμώ πρώτα να αναφέρω διεξοδικά σε εσάς τα σχετικά με τη ρητορική μόρφωση, όπως ακριβώς κάνουν αυτοί που εξετάζουν τη γενεαλογία κάποιου. Ομολογείται ότι η φύση μας αποτελείται από το σώμα και την ψυχή,  ο καθένας όμως θα υποστήριζε ότι από αυτά τα δύο η ψυχή είναι από τη φύση καταλληλότερη για διοίκηση και πιο αξιολόγη, γιατί εκείνης έργο θα υποστήριζε πως είναι να αποφασίζει και για τα ιδιωτικά και για τα δημόσια πράγματα, ενώ του σώματος να υπηρετεί εκείνα που αποφασίστηκαν από την ψυχή. Αφού λοιπόν αυτά έχουν έτσι, βλέποντας μερικοί από εκείνους που έχουν ζήσει πολύ πριν από εμάς ότι για τα άλλα πράγματα έχουν συσταθεί πολλές τέχνες, για το σώμα όμως και την ψυχή τίποτε τέτοιο δεν έχει συγκροτηθεί, αφού βρήκαν δυο λογιών ασχολίες, άφησαν σε εμάς ως κληρονομία, για τα σώματα την τέχνη της πάλης, της οποία μέρος είναι η γυμνστική, ενώ για τις ψυχές τη φιλοσοφία, για την οποία εγώ πρόκειται να μιλήσω, ανάλογες και σύμφωνες και με στενή σχέση με τον εαυτό τους, με τις οποίες οι δάσκαλοι αυτών καθιστούν και τις ψυχές πιο συνετές και τα σώματα πιο χρήσιμα, χωρίς να διαχωρίζουν τη σωματική αγωγή από την ψυχική, αλλά χρησιμοποιώντας παραπλήσιες και τις διδασκαλίες και τα γυμνάσια και τις άλλες ασκήσεις.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

Διέρχομαι: διηγούμαι με λεπτομέρειες

Σύγκειμαι : συνίσταμαι, αποτελούμαι

Ουδείς εστιν όστις ου= καθένας, όλοι

Γιγνώσκεται τι υπό τινος= αποφασίζεται κάτι από κάποιον

Συνίσταμαι=συνδέομαι, αποκτώ ύπαρξη, συναποτελούμαι

Συντάσσομαι= παρατάσσομαι, συγκροτούμαι

Παιδοτριβική = η τέχνη τής πάλης

Ποιούμαι τους λόγους= λέω, μιλάω

Ανίστροφος= τοποθετημένος απέναντη, αντίθετος/αντίστοιχος, ανάλογος

Σύζυξ, σύζυγος= ενωμένος

Σφίσιν αυταίς= αυτοπαθητική αντωνυμία

Οι προεστώτες= οι άρχοντες/ εδώ οι δάσκαλοι

Διίσταμαι + αιτιατική= διαχωρίζω, αποχωρίζω κάτι

Χρώμαι+ δοτική  ως αντικείμενο + δοτική ως κατηγορούμενο= χρησιμοποιώ κάτι ως, μεταχειρίζομαι κάτι ως

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Αυτοιν τούτοιν: γενική δυικού (αυτων τούτων)

Τούτων γεν. Διαιρετική στο την ψυχήν

Ηγεμωνικωτέραν, αξίαν= κατηγορούμενα στο την ψυχήν

Πλείονος= γενική αξίας στο αξίαν

Της μεν ψυχης, του σώματος= γενικές κτητικές στο έργον

Είναι= ειδικό απαρέμφατο αντικείεμενο του εννοούμνου ρήματος φήσειεν αν

Βουλεύσασθαι=υποκείμενο του προσωπικού είναι

Υπό της ψυχής= εμπράθετος ποιητικού αιτίου στο τοις γνωσθείσιν

Τούτων=υποκείμενο της αιτιολογικής μετοχής εχόντων

Ορώντες= αιτιολογική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος κατέλιπον.

Οι γεγονότες/των γεγονότων γενική διαιρετική στο τινές

Τέχνας, ουδέν= αντικείμενα της μετοχής ορώντες και υποκείμενα των κατηγορηματικών μετοχών συνεστηκυίας και συντεταγμένον

Ευρόντες= χρονική μετοχή συνημμένο στη υποκείμενο του ρήματος κατέλιπον

Αυτών= γενική αντικειμενική στοι οι προεστώτες

Φρονιμωτέρας, χρησιμώτερα= κατηγορούμενα στο τας ψυχ΄ς, τα σώματα

Παραπλησίαις= κατηγορούμενο στο ταις διδασκαλίαις, ταις γυμνασίαςι, ταις επιμελείαις

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η ανθρώπινη φύση αποτελείται από σώμα και ψυχή. Η ψυσή είναι από τη φύση της  πιο αξιολόγη και πιο κατάλληλη για διοίκηση.  Έργο της είναι η λήψη αποφάσεων για ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις, ενώ του σώματος είναι η εκτέλεση αυτών των αποφάσεων.

Συντακτικοί τρόποι

-        Κύριες προτάσεις κρίσεως: ομολογείται ........ κλπ

-        Ρήματα σε τρίτο πρόσωπο που δείχνουν αντικειμενικότητα (ομολογείται, σήσειεν αν)

-        Περιφραστικό υποκείμενο (ουδείς έστιν όστις ου = όλοι / έμφαση)

-        Το μετοχικό σύνολο ούτω δε τούτων εχόντων (γενική απόλυτη μτχ)

Κάποιοι προγενέστεροι βλέποντας ότι για το σώμα και την ψυχή δεν έχει συσταθεί καμία τέχνη, επινόησαν δυο ειδών ασχολίες και κληροδότησαν στους μεταγενέστερους για τα σώματα την τέχνη της πάλης, μέρος της οποίας είναι η γυμναστική, και για τις ψυχές τη φιλοσοφία. Με τη βοήθεια αυτών οι δάσκαλοι και τις ψυχές καθιστούν πιο συνετές και τα σώματα πιο χρήσιμα, χωρίς να διαχωρίζουν τη σωματική αγωγή από την ψυχική μόρφωση, απεναντίας, χρησιμοποιούν παραπλήσιες και τις διδασκαλίες και τα γυμνάσια και τις άλλες ασκήσεις.

Α) Συγκεισθαι: ότι είναι συντεθεμένη, συναποτελείται

Συνεστηκυίας = ότι έχουν συσταθεί

Συντεταγμένον =  ότι έχει συγκροτηθεί

Η πρόθεση συν προσδίδει στα ρήματα τη σημασία ενός όλου που αποτελείται από μέρη.

Β) ούτω δε τούτων εχόντων = αφού λοιπόν έτσι έχουν αυτά (η μετοχή είναι απόλυτη αιτιολογική και έχει υποκείνεο το τούτων).

Η Γαλλική Επανάσταση σύμφωνα με την ύλη της Γ' Γυμνασίου

Psalms 104 sung in ancient Hebrew | MESOPOTAMIA

lyrics: Psalms 104 (Creation of the universe Psalm) composition: traditional Jewish babylonian arrangement: Yonnie (Jonathan) Dror Bless the Lord, Oh my soul, Psalms 104 performed by Yamma ensemble Talya G.A Solan - lead vocals Sefi Asfuri - strings instruments (oud) Yonnie Dror - wind instruments (ney, clarinet) Aviad Ben Yehuda - percussion (darbuka) Avri Borochov - double bass Evgeny Krolik - sound technician

ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ
Ποια η σχέση της αρχαιολογίας και της ιστορίας με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή.

https://www.youtube.com/watch?v=Yjxub3MfYV8

Warrior Women: Despite what Gamers Might Believe, the Ancient World was Full of Female Fighters

One of the great things about computer games is that anything is possible in the almost endless array of situations on offer, whether they are realistic or fantasy worlds. But it has been reported that gamers are boycotting Total War: Rome II on the grounds of historical accuracy after developers introduced women generals, apparently to please “feminists”.

But while it’s true that the Romans would not have had female soldiers in their armies, they certainly encountered women in battle – and when they did it created quite a stir. The historians of the ancient world recorded tales of impressive female military commanders from across many cultures.

In the ancient world, when women did go to war, it was usually reported as a complete reversal of the natural order of things. The ancients believed, as Homer’s Iliad claimed, that “ war will be men’s business ”. In the eyes of the (male) contemporary historians, female warriors were aberrations and often remembered as embodiments of the mythical one-breasted Amazons . These legendary warriors were usually portrayed as slightly unhinged women who behaved unnaturally, and symbolised – to ancient men at least – a world turned on its head.

Yet the star-crossed tale of Achilles and the Amazon warrior queen Penthesilea fascinated the ancient chroniclers. Penthesilea, who led her troops to the support of Troy, was the mythical daughter of Ares, the god of war. She was killed in combat by Achilles who then mourned her, falling in love with the warrior queen for her beauty and valour. The moment is captured on a famous 6th-century BC vase now in the British Museum and was represented in text and imagery across classical Greece and Rome.

When Artemisia of Caria commanded ships on the side of Persians at the battle of Salamis in 480BC she fought so well that the Persian king Xerxes exclaimed: “My men have become women and my women men.” It was a world turned upside down according to the Greek historian Herodotus – but the soldiers who willingly followed Artemisia into battle could not have thought that way. She must have been skilled and competent and inspired those she commanded.
Cleopatra’s warlike family

In the Hellenistic period – which is generally held to be the period between the death of Alexander the Great in 323BC and the conquest of Egypt by Rome in 31BC – women with real power and agency appear in numerous kingdoms across the Eastern Mediterranean. These extraordinary and influential queens often held the keys to power, had personal armies and would not hesitate to go to war.

They were the mothers, daughters and sisters of the kings and generals who succeeded Alexander the Great. The fabulous Cleopatra VII – best known for her affair with Julius Caesar and marriage to Marc Anthony – was the last of a long line of impressive Egyptian queens who went to war. The role of fighting queen had already been well established by her namesakes including Cleopatra Thea and Cleopatra IV.


The indomitable Cleopatra Thea held her own in the ruthless world of Hellenistic dynastic chaos as the queen to three Hellenistic kings, while Cleopatra IV, when divorced from one husband, took a personal army with her to her next husband as dowry.
Scholar Made the Ultimate Sacrifice to Save Ancient Palmyra Treasures from the Hands of ISIS
Ten Powerful and Fearsome Women of the Ancient World
The Ancient City of Palmyra: The Pearl of the Desert
Palmyra’s warrior queen

Centuries later, Zenobia, queen of Palmyra, took advantage of a period of upheaval in the Near East in the late 3rd century AD to carve a kingdom for herself and her city – and it was no coincidence that she connected her ancestry back to the fighting traditions of the Hellenistic Cleopatras.

When Zenobia led her armies she did so in the name of her son and took on the Roman emperor Aurelian to protect her city, her region and the interests of her realm. According to the Greek historian Zosimus, Zenobia commanded her troops in battle and people from across the region flocked to her side. Ancient writers were scandalised at the idea of a woman dominating Roman power but she remained a legend across the Middle East in Classical and early Islamic histories.
Did Descendants of Cleopatra VII Survive and Produce the Legendary Queen Zenobia of Palmyra?
Would you Want a Chalice Owned by Cleopatra or a Necklace Worn by Alexander the Great?
Mavia: A Powerful Warrior Queen Who Struck Fear in the Hearts of Ancient Male Rulers


BOUDICA


The most iconic of the female warriors from antiquity has to be the Iceni queen Boudica. When Boudica led her rebellion against the Roman occupation of her land in c. AD60, the historian Cassius Dio remembered it thus :


“All this ruin was brought upon the Romans by a woman, the fact which in itself caused them the greatest shame.”

There is a visceral image that accompanies her name, with long red hair (although Dio says she was blonde) flowing behind as she charges forth in her war chariot. The ancient writers speak of her terrorising the Roman occupants of newly conquered Britannia with her tall stature and fierce eyes. Boudica was viewed by the Roman men who recorded her history as a woman wronged and hell-bent on vengeance.

Tacitus, our best source for Boudica’s rebellion, claims that the Celtic women of the British Isles and Ireland frequently fought alongside their men. And when wars were about the survival of a kingdom, a family or a home and children, women would fight if they had to, especially when the only other option was slavery or death.

So when women took to the field in battle in antiquity it was both astonishing and terrifying for the men who recorded the events and shameful to lose to them. It almost always occurred at times of political chaos and dynastic upheaval, when society’s structures loosened and women had to, and could, stand up for themselves. Ancient men did not like to think about having to fight women or having women fight – and it still seems to irk some people today.

Top image: Women Warriors: Queen Zenobia Addressing Her Soldiers by Giovanni Battista Tiepolo Source: Public Domain

The article ‘ Warrior women: despite what gamers might believe, the ancient world was full of female fighters ’ by Eve MacDonald was originally published on The Conversation and has been republished under a Creative Commons license.









https://www.ancient-origins.net/history-ancient-traditions/women-warriors-0010795?

Ο πολιτισμός των Σουμερίων

Γλώσσα
Τί γλώσσα όμως ήταν αυτή που μιλούσαν; Η γλώσσα των σουμερίων, δεν στάθηκε δυνατό να συσχετιστεί με καμία άλλη γνωστή οικογένεια γλωσσών. Δηλαδή ούτε με την ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, ούτε με την ουραλο-αλταϊκή, ούτε με την αφρο-ασιατική ή χαμιτο-σημιτική.

Μήπως ήρθαν από τα νοτιοδυτικά; Κι όμως, δεν είχαν χαρακτηριστικά ούτε νέγρων ούτε αράβων. Ούτε πολύ μελαμψοί απεικονίζονταν, παρότι αυτοαποκαλούνταν μαυροκέφαλοι. Ήταν μετρίου αναστήματος και συχνά απεικονίζονται άμουσοι, τουλάχιστον μέχρι που ήρθαν σ’επαφή με τους ακκάδες με τις μακριές γενειάδες.


Τιτάν – Ουρανός – Γαία / Tītan – UrAn – Kī & Gē
Ας έρθω τώρα και σε τρεις προελληνικές λέξεις, οι οποίες, καθώς έψαχνα, διαπίστωσα ότι έχουν κάποια αντιστοιχία με τη γλώσσα των σουμερίων, αν όχι απευθείας σχέση.

Ένα αξιοπρεπές λεξικό της σουμεριακής γλώσσας σε pdf θα βρείτε εδώ. Κι ένα πιο απλό εδώ. Και η (αγγλική) wiki για τα σουμεριακά έχει διάφορα στοιχεία και πηγές.
Για τις λέξεις που παραθέτω, δεν υπάρχει ως σήμερα κάποια σίγουρη ετυμολόγηση. Στα σουμεριακά έχουμε λοιπόν:
Tiit=ζωή / An=ουρανός => Tiitan > Tītan
Tiitan ονόμαζαν οι σουμέριοι τις θεότητες του ουρανού.
Αλλά και στην ελληνική μυθολογία οι Τιτάνες ήταν θεότητες του ουρανού…
Κι έρχομαι στην αμέσως προηγούμενη λέξη: οὐραν-ός. Σύμφωνα με τα λεξικά είναι αβέβαιου ετύμου, Πατέρας των θεών των σουμερίων ήταν ο Anu ουράνιος < An=ουρανός. Ur-Anu ήταν ο “Μεγάλος Anu” (=ο Μεγάλος Ουρανός) από το επίθετο Ur που σήμαινε “μεγάλος, κύριος, lord“. Αντίστοιχα ονόμαζαν τις θεότητες Ur-Nina (η μεγάλη Nina=θεότητα της υγείας, της συνεργασίας και των ονείρων) και Ur-Nanshe (η μεγάλη Nanshe=θεότητα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της γονιμότητας και των ψαριών).
*Ο Αριστοτέλης παράγει τη λέξη οὐρανός [με ψιλή] από το ὅρος, ὅριον [με δασεία]. Στα σουμεριακά: Hur / Kur(sanu) = υψηλός, βουνό, όρος. Ιωνικά: οὖρ-ος [με ψιλή].
**Σύμφωνα με τον Pokorny υπάρχει η ΙΕ ρίζα u̯er- που σημαίνει ύψος, κορυφή (highland, raised place, high, top) από την οποία (ο Pokorny) παράγει τη λ. ουρανός.
Όμως και στα σουμεριακά, η λέξη ur– σημαίνοντας κι αυτή μεγάλος, υψηλός, ίσως ταυτίζεται άμεσα με την ΙΕ ρίζα u̯er-
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, έχουμε έτοιμο τον ίδιο το θεό: σουμεριακά: Ur-Anu > προελληνικά (“πελασγικά“): Uranu(s). Σύμφωνα με τη σουμεριακή μυθολογία ο UrΑnu ήταν ο σύζυγος της Γης που ενώθηκαν κι έφιαξαν τον κόσμο, όπως ακριβώς και στην ελληνική μυθολογία. Τα σουμεριακά, ήταν για αρκετές εκατοντάδες χρόνια η lingua franca της εποχής. Λόγω της ανάπτυξης των επιστημών τους και του εμπορίου εξαπλώθηκαν σ’ όλη την “Εύφορη ημισέληνο”.
Κι από τον Ουρανό στη Γή: Η λ. Γη [αρχ. προφ. gē- gaī-a] σύμφωνα με τα ελλ. λεξικά είναι κι αυτή αβέβαιης ετυμολογίας. Στα σουμεριακά λεγόταν: KI ή GI ή KIA= Earth Ως συγκολητική γλώσσα τα σουμεριακά, τα μορφήματα –ki –gi & –ge έμπαιναν στο τέλος των τοπωνυμίων, πχ. Eridugi, Eridugki = η γη της Εριντού. Στα ιωνικά: γέη [geē]. Στον Όμηρο παραδίδεται γαῖα [gaīa] και αἶα [aīa], δωρ. γᾶ [gā]. Σύμφωνα με τη σουμεριακή μυθολογία, η Ki (Γη) ήταν η επικεφαλής σύζυγος του Ουρ-Αν (Ur-An = Ουραν-ός) οι οποίοι ενώθηκαν και δημιούργησαν τον κόσμο. Όπως ακριβώς και στην ελλ. μυθολογία που η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό και δημιούργησε τους Γίγαντες, τους Τιτάνες, τον Ωκεανό (ή Πόντο) και όλον τον κόσμο.

Προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν πρόκειται για σύμπτωση. Όπως ακριβώς ο πολιτισμός τους, οι εφευρέσεις τους, το μετρικό σύστημα και τόσα άλλα πέρασαν μέσω των σημιτών ακκάδων, των αιγυπτίων και των φοινίκων στους προέλληνες ίσως έτσι ήρθαν και κάποιες λέξεις.


Πηγή: https://advictoriampopuli.wordpress.com/2015/01/03/sumerians/