History 101 - Τα αίτια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Ενότητα 4η, Κλίση επιθέτων και ουσιαστικών

Θεωρία και ασκήσεις για την κλίση του ουσιαστικού.

Θεωρία και ασκήσεις για την κλίση επιθέτου

3gym-peram.att.sch.gr › attachments › download

ασκησεις στην κλιση ουσιαστικων και επιθετων

Ελληνιστική Περίοδος - Η φιλοσοφία στην ελληνιστική εποχή

Η φιλοσοφία κατά τη μακρά διάρκεια των ελληνιστικών και των ελληνορωμαϊκών χρόνων υφίσταται πολλαπλούς μετασχηματισμούς. Η κρίση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η μακεδονική κυριαρχία, ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου και το άνοιγμα στις απέραντες επικράτειες των ελληνιστικών βασιλείων και, μετά, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας φέρνουν αλλαγές που επηρεάζουν σταδιακά τις συνθήκες παραγωγής της φιλοσοφίας, ως πεδίου στοχασμού και εκπαιδευτικών θεσμών και πρακτικής. Η φιλοσοφία ακολουθεί αυτό το γεωγραφικό άνοιγμα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο: η Αθήνα παραμένει κέντρο της φιλοσοφίας, όμως αναπτύσσονται νέα ισχυρά κέντρα, με πρώτη την Αλεξάνδρεια, η οποία συγκεντρώνει μεγάλο μέρος της αμιγώς επιστημονικής έρευνας, και αργότερα τη Ρώμη, που ως πρωτεύουσα προσελκύει την πνευματική ελίτ της εποχής.

Στο εσωτερικό της φιλοσοφίας, οι συζητήσεις μοιάζει να γίνονται σε ένα διαρκές παρόν, σαν όλοι οι φιλόσοφοι να βρίσκονται μαζί στην ίδια πλατεία ή στο ίδιο συμπόσιο. Όμως η φιλοσοφία αποκτά πλέον ιστορία: οι διάφοροι φιλόσοφοι διεκδικούν για τον εαυτό τους ή και τις ιδέες τους όχι πρωτοτυπία αλλά παλαιότητα. Όλοι σχεδόν επικαλούνται κάποια διαδοχή ή καταγωγή από ξα κουστούς ιδρυτές Σχολών· τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, αργότερα τον Επίκουρο ή τον Ζήνωνα και, συχνότατα και για πολλούς λόγους, τον Σωκράτη. Τα ίδια τα φιλοσοφικά ερωτήματα έχουν ιστορία και όποιος τα ξαναθέτει οφείλει να λάβει υπόψη του τις πρώτες τους διατυπώσεις και τις μετέπειτα απαντήσεις. 

Ως δραστηριότητα η φιλοσοφία αποκτά πολύ πιο έντονο σχολικό προσανατολισμό: το μεγαλύτερο μέρος της γίνεται μέσα στις ειδικές φιλοσοφικές σχολές που ιδρύονται σε πολλές πόλεις, άρα είναι κάτι που κυρίως διδάσκεται με μεθοδικό τρόπο. Αυτό δίνει στη φιλοσοφία βιβλιοκεντρικό χαρακτήρα: δάσκαλος και μαθητές διαβάζουν μαζί και εξηγούν τα κείμενα των μεγάλων φιλοσόφων της δικής τους Σχολής, και αρχίζουν να γράφουν υπομνήματα στα πιο σημαντικά έργα. Υπάρχει, όμως, στα ελληνιστικά χρόνια και μια ουσιαστική αλλαγή προσανατολισμού που επηρεάζει τη φιλοσοφία. 

Όσο η αρχαία πόλις (στο πλαίσιο της οποίας ανέπτυξαν τον στοχασμό τους ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης) χάνει τη σημασία της ως πηγή και μέτρο των αξιών και επιβάλλεται η ισχύς των μεγάλων κρατών (των βασιλείων), ο πολίτης νιώθει ότι τα κοινά αποφασίζονται χωρίς τη συμμε τοχή του, ότι η εξουσία έχει εκχωρηθεί στον μονάρχη, ότι η γνώση έχει σπάσει σε κομμάτια απρόσιτα σε όλους. Τι μένει στο άτομο; Πού θα βρει κάπου να στηριχθεί, για να μπορέσει να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή και να καταφέρει να ευτυχήσει, όσο αυτή κρατά; Σε τέτοιες αγωνίες προσπαθούν να απαντήσουν οι καινούργιες φιλοσοφικές σχολές που ιδρύονται, με πιο σημαντικές τον επικούρειο Κήπο και τη Στοά. Θέλουν να προχωρήσουν πέρα από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, που τους εγκαλούν ότι κατασκεύασαν θεωρητικά σχήματα για να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα αλλά κατέληξαν να τα θεωρούν πιο αληθινά από αυτήν. Έτσι, ενώ οι σχολές αυτές συνεχίζουν να καλλιεργούν τη φυσική ή τη λογική (οι Στωικοί), η στόχευσή τους είναι κυρίως πρακτική: η θεμελίωση της ηθικής και η κατάκτηση της εὐδαιμονίας, του τελικού σκοπού της ανθρώπινης ζωής. Παρά τις διαφορές Επικουρείων και Στωικών, είναι φανερός και κοινός ο πρακτικο­ηθικός προσανατολισμός της φιλοσοφίας. Η εναλλακτική πρόταση ζωής που προβάλλουν οι ελληνιστικές σχολές γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, καθώς ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου.

Μόνος εγγυητής, λοιπόν, για τον άνθρωπο μένει ο ίδιος του ο εαυτός. Γιατί, τι άλλο είναι δικό του; Η ιδιοκτησία; Οι συγγενείς και οι φίλοι; Οι γνωριμίες και η φήμη; Τίποτε από όλα αυτά, γιατί τίποτε από αυτά δεν εξαρτάται από εμάς. Επομένως, καλύτερα να δείχνουμε αδιαφορία προς τα εξωτερικά αγαθά, που δεν μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε εύκολα· και να μην φανταζόμαστε ιδανικές πολιτείες, ούτε να αναλύουμε ποιο είναι το καλύτερο πολίτευμα, όπως έπραξαν ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Η αλλαγή που χρειάζεται ξεκινά από το ίδιο το άτομο –αυτό είναι, εξάλλου, το σωκρατικό δίδαγμα. Ό,τι χρειάζεται το άτομο, ψάχνει και το βρίσκει στον εαυτό του. Σ’ αυτόν μπορεί να στηρίξει τη ζωή του, αυτόν επιμελείται, σ’ αυτόν λογοδοτεί. Τα ιδεώδη που προβλήθηκαν από τη φιλοσοφία δείχνουν τον ατομοκεντρικό χαρακτήρα των σκοπών της: αυτάρκεια, αταραξία, απονία, αδιαφορία. Ο ατομικισμός θα συμβαδίσει με έναν νεοεμφανιζόμενο κοσμοπολιτισμό. Ο τόπος, η κατοικία του ανθρώπου δεν είναι ο γενέθλιος τόπος του: ακόμη κι αν έχασε την πατρίδα του, ακόμη κι αν εξορίστηκε, παρηγορείται μ’ έναν καινούργιο τρόπο: το να μην έχει πατρίδα είναι το ίδιο με το να έχει πατρί δα όλο τον κόσμο. «Πατρίδα μου δεν είναι κάποιος πύργος ή κάποια στέγη. / Ολόκληρη η γη είναι πολιτεία και οικία / έτοιμη να στεγάσει τη ζωή μας», γράφει ο Κράτης (365­285 π.Χ.). Αυτή η αναγωγή σε μια παγκόσμια πολιτεία ή στο σύμπαν μερικές φορές καθησυχάζει και παρέχει το αναγκαίο αίσθημα ασφάλειας, νοηματοδοτεί μια ζωή που κυριαρχείται από το αίσθημα της αγωνίας, της προσωρινότητας, της ανεστιότητας.


Μέχρι το τέλος της αρχαιότητας η φιλοσοφία είναι παρούσα, αλλά είναι πια πολύ διαφορετική από την πρώτη της εμφάνιση τον 6ο αι. π.Χ. Έχει διαλεχθεί, έχει συμβιώσει και έχει επηρεάσει τους χριστιανούς στοχαστές, που έμμεσα την καθιστούν σημαντικό παράγοντα κατά τη διαμόρφωση του θρησκευτικού δόγματος. Με τον νεοπλατωνισμό η φιλοσοφία σχεδόν γεφυρώνει το χάσμα της με τη θρησκεία, καθώς αναβαθμίζει τον ρόλο του μυστικιστικού στοιχείου, ενώ δεν αρκείται στην κατανόηση του σύμπαντος, αλλά επιθυμεί να συμβάλει στην ένωση της ανθρώπινης ψυχής με το Εν και στη σωτηρία της. Με έναν πιο πνευματικό τρόπο η φιλοσοφία παραμένει τρόπος ζωής. Η φιλοσοφία στην αρχαιότητα δεν πραγματώνεται μόνο στα μεγάλα φιλοσοφικά συστήματα του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη και στις εξειδικευμένες τεχνικές πραγματείες περί λογικής ή γνώσης, αλλά προχωρεί και χάρη στον έμπρακτο και κατορθωμένο φιλοσοφικό βίο –ενίοτε σχεδόν ταυτίζεται μαζί του. Είναι μία αἵρεσις βίου.

Πηγή: Φάκελος Υλικού Αρχαία Γ' Λυκείου

afterschool bar: Το β' στάσιμο της Αντιγόνης

"μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι": Η αρχαία ελληνική αντίληψη για την ἄτη αποτυπώνεται στους στίχους του Σοφοκλή (Αντιγόνη στιχ. 620-623) τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν (το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν του oποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την άτη - δηλ. σε όποιον του σκοτίζει το μυαλό για να τον οδηγήσει στη συμφορά). Στην λατινική, η αντίληψη αυτή αποτυπώνεται στη φράση Stultum facit fortuna, quem vult perdere (= μωραίνει η τύχη ον βούλεται απολέσαι) και αργότερα καταγράφεται σε ανώνυμο ρητό ως Quem Iuppiter vult perdere, dementat prius (= μωραίνει ο Δίας ...). Με τη διάδοση του χριστιανισμού αντικαταστάθηκε ο Δίας από τον όρο Deus (Θεός, Κύριος) και έτσι εξακολουθεί να λέγεται μέχρι σήμερα.
wikipedia

afterschool bar: Το β' στάσιμο της Αντιγόνης: Το β΄στάσιμο της Αντιγόνης είναι κατά πάσα πιθανότητα είναι το περισσότερο μη εμβόλιμο της τραγωδίας, μιας και και εμφανίζεται άρρηκτα συν...

afterschool bar: Divided we fall: Κρεόντας vs Αντιγόνη (και... Ισμή...

afterschool bar: Divided we fall: Κρεόντας vs Αντιγόνη (και... Ισμή...: Ακριβώς επειδή η β΄ - ειδικά -και η γ΄σκηνή του β΄επεισοδίου  αποτελούν την κορύφωση της τραγωδία του Σοφοκλή, δεν θα αναφερθώ σ' αυτές...

Πράισνερ/Απόστολος Παύλος, Ο ύμνος της αγάπης 

Ελλήνων Πρόσωπα: Όθων, Τρικούπης, Βενιζέλος

Ασκήσεις υποθετικοί λόγοι: λανθάνοντες και εξαρτημένοι

Θεωρία: λανθάνοντες και εξαρτημένοι υποθετικοί λόγοι στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα

ΑΣΚΗΣΕΙΣ
Λανθάνοντες και κανονικοί
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/ypothetikos-logos-4.htm

Εξαρτημένοι υποθετικοί λόγοι
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/ypothetikos-logos-5.htm

ΚΘΒΕ 2020: Παραμύθι για δύο, teaser

Λίγα λόγια για το έργο εδώ. 

Τα χαρακτηριστικά του ελληνιστικού κόσμου

Σχολικό βιβλίο σελίδες 127-128

1. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνιστικού κόσμου όσον αφορά τον οικονομικό τομέα, τον κοινωνικό τομέα και τον πολιτικό τομέα.

2. Μελετήστε πώς αξιοποιεί ο Καβάφης τις ιστορικές πηγές, ποιες πληροφορίες δηλαδή επιλέγει, με ποιον τρόπο χειρίζεται το ιστορικό υλικό και τι τον ενδιαφέρει περισσότερο να αναδείξει στο ποίημά του.

Στα 200 π.Χ.

Το ποίημα «Στα 200 π.Χ.» είναι το προτελευταίο που δημοσίευσε ο Κ.Π. Καβάφης (1931) και φανερώνει την ειδική σχέση του ποιητή με την ιστορία. Πρόκειται για ένα φανταστικό μονόλογο ενός Έλληνα ο οποίος ζει στα 200 π.Χ. στις περιοχές του «νέου» κόσμου που σχηματίστηκε από τις εκστρατείες του Μ. Αλεξάνδρου. O ομιλητής διαβάζει αρχικά την επιγραφή που συνόδευε τα λάφυρα από τη μάχη του Γρανικού, τα οποία αφιέρωσε ο Μ. Αλέξανδρος στον Παρθενώνα: ΑΛΕΞΑΝΔΡOΣ ΦΙΛΙΠΠOΥ ΚΑΙ OΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜOΝΙΩΝ ΑΠO ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΤΩN TΗΝ ΑΣΙΑΝ ΚΑΤOΙΚOΥΝΤΩΝ. Στη συνέχεια κάνει μια επισκόπηση των ιστορικών γεγονότων που συντελέστηκαν πριν από 130 χρόνια, σχολιάζοντας ειρωνικά την άρνηση των Λακεδαιμονίων να συμμετάσχουν στη λαμπρή πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών, με τη δικαιολογία ότι η σπαρτιατική παράδοση τους εμπόδιζε να πάρουν μέρος σε εκστρατεία στην οποία δεν ήταν οι ίδιοι αρχηγοί.



«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων–»


Μπορούμε κάλλιστα να φανταστούμε

πως θ' αδιαφόρησαν παντάπασι* στην Σπάρτη

για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,

μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται

για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν

σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε

μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς

Σπαρτιάτη βασιλέα γι' αρχηγό

δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής*.

Α βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».


Είναι κι αυτή μια στάσις. Νιώθεται*.


Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·

και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική

την μάχη, όπου εσαρώθη* ο φοβερός στρατός

που στ' Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:

που απ' τ' Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κι εσαρώθη.


Κι απ' την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία

την νικηφόρα, την περίλαμπρη,

την περιλάλητη, την δοξασμένη

ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,

την απαράμιλλη*: βγήκαμ' εμείς·

ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.


Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,

οι Σελευκείς, κι οι πολυάριθμοι

επίλοιποι* Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,

κι οι εν Μηδία, κι οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.

Με τες εκτεταμένες επικράτειες*,

με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών*.

Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά*

ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.


Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!


Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ. 2, Ίκαρος



*παντάπασι: εντελώς *περιωπή: σπουδαιότητα *νιώθεται: μπορεί να γίνει κατανοητή, εξηγείται *εσαρώθη: διαλύθηκε, εξοντώθηκε *απαράμιλλη: ασυναγώνιστη *επίλοιπος: υπόλοιπος *εκτεταμένες επικράτειες...των στοχαστικών προσαρμογών: οι στίχοι αναφέρονται στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τη δημιουργία των μεγάλων ελληνιστικών βασιλείων και την ανάμιξη των πολιτισμών, μέσα στις οποίες, στοχαστικά, αναπροσαρμόστηκε ο νέος ελληνικός κόσμος *Κοινή Ελληνική Λαλιά: η ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε και διαδόθηκε στις χώρες της Ανατολής

What philosophy can teach us about endurance

What does that entail? Well, here’s what Denison’s web page says about his socio-cultural approach to coaching: “Through the work of Michel Foucault, he views coaching as a social act whereby what coaches know and do on an everyday basis is as much a relational process as it is a scientific one.” In other words, the interactions between coach and athlete are as real and relevant as the details of how many intervals you do and how much your lactate threshold increases.

Many of the ideas that interest Denison and his colleagues are drawn from Foucault’s 1975 book Discipline and Punish, which argues that the exercise of discipline—specifically the control of time, space, and movement—imposes a hierarchical burden that ultimately makes people docile. That may be an intentional goal of the prison system (which is what Foucault was originally writing about), but it’s not ideal for creating champion athletes, who need to have initiative and self-determination. And yet many of the characteristics of a typical track workout—running around a constrained loop in a prescribed amount of time over and over—seem to perfectly embody Foucault’s idea of initiative-crushing discipline.

Alex Hutchinson
https://www.outsideonline.com/2406804/foucault-endurance-coaching-study

Σχολική Διατροφή Για Μέγιστη Απόδοση του Παιδιού-Kim Karamaneas

Ποια είναι η σχέση της διατροφής με τη σχολική απόδοση;

Ποια διατροφή θεωρείτε σωστή και καλή για τον οργανισμό; Την εφαρμόζετε; Ναί, όχι, γιατί;

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - Game of thrones ....

https://www.slideshare.net/elenliousa/ss-60078907

Ποιες ήταν οι κυριότερες συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου;

Ποια ήταν τα τέσσερα βασίλεια που προέκυψαν μετά τη μάχη στην Ιψό το 301 π.Χ.; 

Κριτήριο Αξιολόγησης, Σοφοκλέους Αντιγόνη

A' ΕΠΙΣΟΔΕΙΟ

ΧΟ.: Άναξ, έμοί τοι μή τι καί θεήλατον

τοΰργον τόδ’, ή ξύννοια δουλεύει πάλαι.

ΚΡ.: Παυσαι, πριν οργής κάμε μεοτώσαι λέγων,

μή ’φευρεθής άνους τε καί γέρων άμα.

Λέγεις γάρ ούκ ανεκτά δαίμονας λέγων πρόνοιαν ίσχειν τουδε του νεκρου πέρι'

Πότερον ύπερτιμώντες ώς ευεργέτην

έκρυπτον αυτόν, όστις άμφικίονας

ναούς πυρώσων ήλθε κάναθήματα καί γήν έκείνων καί νόμους διασκεδών; ή τούς κακούς τιμώντας είσοράς θεούς;

Ούκ έστιν άλλά ταΰτα καί πάλαι πόλεως

άνδρες μόλις φέροντες έρρόθουν έμοί

κρυφή, κάρα σείοντες, ούδ’ ύπό ζυγώ

λόφον δικαίως ειχον, ώς στέργειν έμέ.

Ερωτήσεις

I. Να μεταφράσετε τα λόγια του Κρέοντα.

https://filologika.gr/lykio/v-lykiou/genikis-pedias/archea-ellinika-genikis-pedias/antigoni-280-314/

II. Να κυκλώσετε τη σωστή απάντηση:

1.Η παρέμβαση το χορού αντιμετωπίζεται από τον Κρέοντα με:

α. περίσκεψη

β. οργή

γ. αδιαφορία

2. Ο Κρέων παρουσιάζεται αυταρχικός ηγέτης

α. Σωστό    β.Λάθος

3.Ο Κρέων παρουσιάζεται:

α καχύποπτος και ανασφαλής

β βέβαιος για την εξουσία του

III. Να κυκλώσετε τη σωστή απάντηση

1. παυσαι: είναι απαρέμφατο αορίστου ενεργ. φωνής Σωστό Λάθος

2. μόλις: είναι επίρρημα Σωστό Λάθος

3. διασκεδων: είναι μετοχή ενεστώτα Σωστό Λάθος

4. ως (στέργειν): είναι πρόθεση Σωστό Λάθος

5. κάρα: είναι ουσιαστικό Σωστό Λάθος

IV. Να κυκλώσετε τη σωστή απάντηση

1. υπερτιμώντες είναι μετοχή:

α. τροπική   β. χρονική γ. αιτιολογική

2. πυρώσων είναι μετοχή:

α. τροπική β. τελική γ. χρονική

3. το απαρέμφατο ίσχειν είναι

α. ειδικό   β. Τελικό

V. Να γράψετε δίπλα σε κάθε αριθμό της στήλης Α ένα γράμμα της στήλης Β, ώστε να σχηματιστούν ζεύγη συνωνύμων:

Α Β

1. μεστώ α.γιγνώσκω

2. επίσταμαι β.κτωμαι

3. εχω γ.κορέννυμι

4. σκεδάννυμι δ.διαλύω

ΟΔΗΓΙΕΣ

Μετά από σχετική εισήγηση του ΙΕΠ προωθείται τροποποίηση της εξέτασης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας του προγράμματος Γενικής Παιδείας στις προαγωγικές του Μαΐου-Ιουνίου για τη Β΄ Ημερησίου και τη Γ΄ Εσπερινού ΓΕΛ.:

Για την εξέταση στο μάθημα δίνεται στους/στις μαθητές/-τριες, σε φωτοαντίγραφο, απόσπασμα διδαγμένου από το πρωτότυπο κειμένου 12-20 στίχων, με νοηματική συνοχή και τους ζητoύνται τα εξής:

α) Μετάφραση στη Νέα Ελληνική ενός τμήματός του που αποτελείται από οκτώ έως δέκα (8-10) στίχους.

β) Απάντηση σε δύο (2) ερωτήσεις ερμηνευτικές, που μπορεί να αναφέρονται σε ιδέες, αξίες, προβλήματα και επιχειρήματα, στη στάση, στο ήθος ή στον χαρακτήρα των προσώπων, στο ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό πλαίσιο της εποχής της συγγραφής του έργου, στη συσχέτιση του υπό εξέταση κειμένου με γραμματολογικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στη διδακτέα ύλη του μαθήματος. Οι δύο (2) ερωτήσεις αυτές αναφέρονται στο δοθέν από το πρωτότυπο απόσπασμα.

γ) Απάντηση σε μία (1) ερώτηση που ζητεί τη σύγκριση του εξεταζόμενου κειμένου με παράλληλο κείμενο σε νεοελληνικό λόγο, διδαγμένο (από τα μεταφρασμένα κείμενα των οποίων έχει γίνει σχετική επεξεργασία κατά τη διδακτική διαδικασία) ή αδίδακτο που επιλέγεται από τον/τη διδάσκοντα/-ουσα. Για τις απαιτήσεις της σύγκρισης δίνεται στους/στις μαθητές/-τριες σε φωτοαντίγραφο το εν λόγω κείμενο.

δ) Απάντηση σε δύο (2) ερωτήσεις επί του δοθέντος από το πρωτότυπο διδαγμένου κειμένου (που είναι δυνατόν να αναλύονται σε δύο ισοδύναμα βαθμολογικώς υποερωτήματα) από τις οποίες:

i. μία (1) ερώτηση λεξιλογική-σημασιολογική που αναφέρεται στην παραγωγή και σύνθεση λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής, σε ομόρριζες λέξεις, σε απλές ή σύνθετες, στη συσχέτιση λέξεων της Αρχαίας και της Νέας Ελληνικής, στη διατήρηση ή στην αλλαγή της σημασίας τους, σε συνώνυμα και αντώνυμα, κ.λπ. και

ii. μία (1) ερώτηση αποκλειστικά υφολογικού χαρακτήρα (εκφραστικά σχήματα, αισθητικά θέματα, λεξικογραμματικά φαινόμενα), προκειμένου να αναδειχθεί η λειτουργία συγκεκριμένων εκφραστικών επιλογών του συγγραφέα.

Η μετάφραση βαθμολογείται με τριάντα (30) μονάδες, οι δύο ερμηνευτικές ερωτήσεις που αναφέρονται στο πρωτότυπο δοθέν απόσπασμα βαθμολογούνται με δεκαπέντε (15) μονάδες η καθεμιά, η ερώτηση σύγκρισης του εξεταζόμενου με παράλληλο κείμενο βαθμολογείται με δέκα (10) μονάδες και τέλος καθεμιά από τις ερωτήσεις υπό τα στοιχεία δ)i και δ)ii με δεκαπέντε (15) μονάδες.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ’ Λυκείου

Εισαγωγή: Ερωτήσεις (Σωστό – Λάθος)

1.      Ο  Σωκράτης δεν ήταν άθεος, ήταν όμως είρωνας.                             

2.      Ο Σωκράτης, απέναντι στην αμφισβήτηση των σοφιστών αντιπαραθέτει μία θετική αμφισβήτηση.  

3.      Ο Σωκράτης αναζητά την πρώτη αλήθεια, την αναλλοίωτη, που επηρεάζεται από τις συνθήκες, που δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο.                                                                                                

4.      Στην περίπτωση του Σωκράτη η θρησκεία αποτέλεσε το πρόσχημα, πίσω από το οποίο κρύβονταν οι πολιτικοί λόγοι της δίωξης. 

5.      Μεγάλη σημασία  στην Ακαδημία είχαν τα μαθηματικά, που θεωρούνταν ως απαραίτητη προετοιμασία για τη διδασκαλία της ρητορικής.

6.      Μαθητής του Πλάτωνα ήταν, μεταξύ άλλων, ο Αριστοτέλης,που ακολούθησε την ίδια φιλοσοφική πορεία.

7.      Ο πρωταγορικός στοχασμός αντιμετωπίζεται αντιμετωπίζεται από τον Πλάτωνα  χωρίς κανένα δείγμα σεβασμού.

8.      Στην αθηναϊκή εκκλησία του δήμου, σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, εάν παρουσιαστεί κάποιος μη ειδικός σε μια συζήτηση για τεχνικό θέμα και θελήσει να συμβουλεύσει σχετικά με αυτό τους συμπολίτες του, τον διώχνουν κοροϊδεύοντάς τον.

9.      Ο Πλάτωνας ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον μύθο στα έργα του.

10.   Η αναφορά στα λεγόμενα κάποιου ποιητή  ήταν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των σοφιστών.

11.   Η σωκρατική-πλατωνική θέση για την αρετή ολοκληρώνεται στο έργο «Πρωταγόρας».

12.   Η διαίρεση  του έργου Πολιτεία σε 10 βιβλία δεν  προέρχεται από τον Πλάτωνα και  ανταποκρίνεται σε θεματικές ενότητες.

13.   Θέμα του διαλόγου είναι η φύση της δικαιοσύνης και της ισοτιμίας μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. 

14.   Με τον όρο πόλις δηλώνεται η πόλη - κράτος, που αναπτύχθηκε ήδη από την αρχαϊκή εποχή στον ελληνικό χώρο.

15.   Με τον όρο πολιτεία δηλώνεται το πολίτευμα, οι βασικές δηλαδή αρχές που υπόκεινται στη νομοθεσία και στους θεσμούς της πόλης.  

16.   Και στον ινδοευρωπαϊκό χώρο και στην αρχαία Αίγυπτο ο πληθυσμός χωριζόταν σε τρεις τάξεις: χειρώνακτες, πολεμιστές, ιερείς

17.   Στο πρώτο στάδιο αγωγής των φυλάκων επιδιώκεται η εξισορρόπηση γυμναστικής και μουσικής αγωγής.  

18.   Το μείζον πρόβλημα που συζητείται στην Πολιτεία είναι το διδακτόν της αρετής.

19.   Η αλληγορία του σπηλαίου, όπως αναπτύσσεται στην αρχή του Ζ' βιβλίου της Πολιτείας, αναφέρεται στην υποχρέωση που έχει ο ορθώς πεπαιδευμένος, δηλαδή ο φιλόσοφος, να φωτίσει τους συνανθρώπους του.

20.   Ο όρος βασιλεύς στον Πλάτωνα δηλώνει τον απόλυτο μονάρχη που αντλεί την εξουσία του από το κληρονομικό δικαίωμα ή από τη θέληση του Θεού.

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ, σελ. 124-125

1. Ποια εποχή ονομάζουμε ελληνιστική;
2. Γιατί το κράτος που ίδρυσε ο Μ. Αλέξανδρος διασπάστηκε μετά το θάνατό του;
3. Πώς αντιμετώπισαν οι Μακεδόνες την εξέγερση των Αθηναίων;
4. Ποια ήταν η κατάσταση στις ανατολικές επαρχίες του κράτους;

Δίκαιο: ένας διάλογος για τη δικαιοσύνη βασισμένος στην Πολιτεία του Π...

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ 334 π.Χ.- 324 π.Χ.

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ 334 π.Χ.- 324 π.Χ.

1. Πόσο διήρκησε η εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου;
2. Από που ξεκίνησε, ποιο ήταν το μακρινότερο σημείο που έφτασε, πόση απόσταση διανύθηκε και γιατί σταμάτησε; 
3. Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές μάχες που έδωσε ο Μ. Αλέξανδρος;