Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

Δημοσθένης Επιτάφιος 35-37, Φάκελος Υλικού, Παράλληλο Κείμενο

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ (πηγή Lidel Scott) 

ἐφ-οράω, Ιων. γʹ ενικ. ἐπορᾷ· γʹ πληθ. ἐπορέωσι, απαρ. ἐπορᾶν· παρατ. ἐφεώρων, Ιων. γʹ ενικ. ἐπώρα· μέλ. ἐπόψομαι, Επικ. επίσης ἐπιόψομαι· αόρ. ἐπεῖδον· I. 1. επιτηρώ, παρατηρώ, βλέπω, επιθεωρώ, λέγεται για τον ήλιο, σε Όμηρ.· έπειτα, λέγεται για τους θεούς, επιτηρώ, παρατηρώ, προνοώ, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ. κ.λπ.· λέγεται για στρατηγό που περιέρχεται τις τάξεις του στρατεύματος και τις επιτηρεί, σε Θουκ.· επισκέπτομαι αρρώστους, σε Ξεν. 2. απλώς, βλέπω, θεωρώ, παρατηρώ, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ. — Παθ., ὅσον ἐφεωρᾶτο τῆς νήσου, όσο απ' αυτό φαινόταν, σε Θουκ. II. ξεχωρίζω, διαλέγω, ἐπιόψομαι ἥτις ἀρίστη, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.


εἴκω  (√ϜΙΚ, πρβλ. Λατ. vi-to αντί vic-to) μέλ. εἴξω, αόρ. αʹ εἶξα, Ιων. γʹ ενικ. εἴξασκε· πρβλ. εἰκαθεῖν· I. 1. ενδίδω, υποχωρώ, οπισθοχωρώ, αποσύρομαι, σε Ομήρ. Ιλ. 2. με δοτ. προσ. και γεν. τόπου, μηδ' εἴκετε χάρμης Ἀργείοις, μην υποχωρείτε από τη μάχη για την υπεράσπισή τους, στο ίδ.· εἴκειν τινὶ τῆς ὁδοῦ, Λατ. concedere alicui de via, σε Ηρόδ. 3. με δοτ. προσ. μόνο, ενδίδω σε, υποχωρώ σε, είτε στη μάχη, είτε ως ένδειξη τιμής, σε Όμηρ.· έπειτα, ενδίδω σε οποιοδήποτε πάθος ή ορμή, ᾧ θυμῷ εἴξας, σε Ομήρ. Ιλ.· αἰδοῖ, σε Ομήρ. Οδ.· επίσης, λέγεται για περιστάσεις, πενίῃεἴκων, στο ίδ.· κακοῖς, ἀνάγκῃ, σε Αισχύλ. 4. εἴκειν τινί τι, όπου η αιτ. είναι επιρρηματική, μένος οὐδένι εἴκων, δεν υποκύπτει σε κανέναν που έχει εξουσία, σε Όμηρ.· με σύστ. αντ., εἴξαντας ἃ δεῖ, υποχωρώντας σε..., σε Σοφ. II. μτβ., παραδίδω, αφήνω, εἶξαί τέ οἱ ἥνια, βάζω στο άλογο τα ηνία, σε Ομήρ. Ιλ.· παραχωρώ, επιτρέπω, Λατ. concedere, ὁπηνίκ' ἂν θεὸς πλοῦν ἡμῖν εἴκῃ, σε Σοφ. III. απρόσ., όπως το παρείκει, αυτό επιτρέπεται ή είναι δυνατό, σε Ομήρ. Ιλ.

φύω, παρατ. ἔφυον, Επικ. γʹ ενικ. φύεν, μέλ. φύσω [ῡ], αόρ. αʹ ἔφῡσα — Μέσ., μέλ. φύσομαι, αμτβ. Ενεργ. χρόνοι, παρακ. πέφῡκα, Επικ. γʹ πληθ. πεφύᾱσι, Επικ. μτχ. θηλ. πεφυυῖα, αιτ. πληθ. πεφυῶτας, υπερσ. ἐπεφύκειν, Επικ. πεφύκειν, Επικ. γʹ πληθ. ἐπέφῡκον, αόρ. βʹ ἔφυν (όπως από φῡμι), Επικ. γʹ ενικ. φῦ, γʹ πληθ. ἔφυν (αντί ἔφῡσαν, που είναι επίσης γʹ πληθ. του αορ. αʹ), γʹ ενικ. ευκτ. φύη ή φυίη, απαρ. φῦναι, Επικ. φύμεναι, μτχ. φύς. Έπειτα έχουμε Παθ. αόρ. βʹ ἐφύην, υποτ. φυῶ, -ῇ, -ῶσι.

Α. I. 1. Μτβ., σε Ενεργ. ενεστ., μέλ. και αόρ. αʹ, βγάζω, παράγω, κάνω να φυτρώσει, κ.λπ., σε Όμηρ. κ.λπ.· ομοίως, τρίχας ἔφυσεν, έκανε τα μαλλιά να μεγαλώσουν, σε Ομήρ. Οδ.· λέγεται για χώρα, φύειν καρπόν τε καὶ ἄνδρας, σε Ηρόδ.

2. λέγεται για ανθρώπους, γεννώ, παράγω, δημιουργώ, Λατ. procreare, σε Ευρ. κ.λπ.· ὁ φύσας, ο δημιουργός, πατέρας (αντίθ. προς ὁ φύς, ο γιος, βλ. κατωτ. Β. I. 2), σε Σοφ.· λέγεται και για τους δύο γονείς, οἱ φύσαντες, σε Ευρ.· μεταφ., ἥδ' ἡμέρα φύσει σε, θα έρθεις στο φως με τη γέννηση, σε Σοφ.· χρόνος φύειἄδηλα, στον ίδ.

3. λέγεται για ανθρώπους σε σχέση με την ανάπτυξη του σώματός τους, φύω πώγωνα, μεγαλώνω ή βγάζω γένια, σε Ηρόδ.· φύω πτερά, σε Αριστοφ.· απ' όπου, το αστείο φύειν φράτερας, βλ. φράτηρ.

4. μεταφ., φρένας φύειν, αποκτώ μυαλό, σε Σοφ.· δόξαν φύειν, αποκτώ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, σε Ηρόδ. II. απόλ., βγάζω βλαστάρια, ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ' ἀπολήγει, μια γενιά παράγει βλαστούς, η άλλη παύει να το κάνει, σε Ομήρ. Ιλ.· δρύες φύοντι, σε Θεόκρ.


Β. I. 1. Παθ. με αμτβ. Ενεργ. χρόνους, βλ. αόρ. βʹ, παρακ. και υπερσ., αναπτύσσομαι, φύω, φυτρώνω, μεγαλώνω, σε Ομήρ. Οδ.· φύεται αὐτόματα ῥόδα, σε Ηρόδ.· ομοίως, τοῦ κέρα ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει, από το κεφάλι του είχαν φυτρώσει κέρατα μήκους δεκαέξι παλαμῶν, σε Ομήρ. Ιλ., Πλάτ.· τῶν φύντων αἴτιος, ο αίτιος, ο δημιουργός των πραγμάτων που φύτρωσαν, σε Δημ.

2. λέγεται για ανθρώπους, γίνομαι ή γεννιέμαι, κυρίως συχνό σε αόρ. βʹ και παρακ. ὁ λωφήσων οὐ πέφυκέ πω, θα καταργήσει αυτό που δεν γεννήθηκε ακόμα, σε Αισχύλ.· μὴ φῦναι νικᾷ, φαίνεται καλύτερο να μην έχει γεννηθεί κανείς, σε Σοφ. κ.λπ.

II. 1. ο παρακ. και μερικές φορές ο αόρ. βʹ έχουν σημασία ενεστ., είμαι από τη φύση μου τέτοιος ή τέτοιος, πέφυκε κακός, σοφός, σε Τραγ. κ.λπ.· ομοίως, οἱ καλῶς πεφυκότες, σε Σοφ.· έπειτα, απλά είμαι τέτοιος ή τέτοιος, ἔφυς μήτηρ θεοῦ, σε Αισχύλ.· ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ, σε Ευρ.
2. με απαρ., είμαι από τη φύση κατάλληλος, ικανός να πράξω έτσι και έτσι, ἔφυνπράσσειν, σε Σοφ.· φύσει μὴ πεφυκότα τοιαῦτα φωνεῖν, δεν είναι προικισμένα από τη φύση ώστε να μιλούν, στον ίδ.· πεφύκασι ἁμαρτάνειν, σε Θουκ.

3. με πρόθ., φῦναι ἐπὶ δακρύοις, είμαι από τη φύση μου επιρρεπής στα δάκρυα, σε Ευρ.· πεφυκὼς πρὸς ἀρετήν, σε Ξεν.

4. με δοτ., τυχαίνω σε κάποιον από τη φύση, είμαι ο φυσικός κλήρος κάποιου, με απαρ., είναι φυσικό να κάνω, σε Αριστ.· απόλ., ὡς πέφυκε, όπως είναι φυσικό, σε Ξεν.
Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε και την ανάλυση του κειμένου στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://users.sch.gr/ipap/thematographia/Dimosthenis-Epitaphios,35-37.htm


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ":

Ίσως, λοιπόν, είναι δύσκολο να ανακουφίσει κανείς με τα λόγια τις παρούσες δυστυχίες· πρέπει, όμως, να προσπαθήσουμε επιπλέον να κατευθύνουμε την ψυχή στην παρηγοριά, επειδή είναι όμορφο αυτοί που γέννησαν τέτοιους ανθρώπους και γεννήθηκαν οι ίδιοι από άλλους σαν αυτούς να φαίνεται ότι υπομένουν τις συμφορές με περισσότερη ευπρέπεια από τους υπόλοιπους και, ανεξάρτητα από ό,τι τους συμβεί, να τους μοιάζουν. Γιατί αυτά τους πρέπουν και τους τιμούν σε απόλυτο βαθμό, αλλά και ολόκληρη η πόλη και οι ζωντανοί θα αποκτήσουν μεγάλη δόξα. Eίναι, βέβαια, δύσκολο να στερηθούν οι γονείς τα παιδιά τους και να μην έχουν πια τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους για να τους γηροκομήσουν· αλλά προκαλεί περηφάνια να διαπιστώσουν ότι αποκτούν τιμές αγέραστες και δημόσια μνημείωση της αρετής και ότι θεωρούνται άξιοι αθάνατων θυσιών και αγώνων. Eίναι, βέβαια, λυπηρό να μένουν τα παιδιά ορφανά από πατέρα· αλλά είναι όμορφο να κληρονομούν την πατρική δόξα. Kαι για αυτήν τη λύπη θα αποδώσουμε την ευθύνη στον θεό, στον οποίον αναγκάζονται οι θνητοί να υποκύπτουν, για την τιμή και την ομορφιά όμως θα αποδώσουμε την ευθύνη στην επιλογή αυτών που θέλησαν να πεθάνουν ένδοξα.

Eγώ δεν αποσκοπούσα να πω πολλά αλλά την αλήθεια. Tώρα, εσείς, αφού χορτάσετε τα δάκρυα και κάνετε όπως πρέπει τα καθιερωμένα και όσα προβλέπονται, επιστρέψτε στα σπίτια σας.

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

Επιρρηματικοί προσδιορισμοί

Θεωρία για τους ονοματικούς και επιρρηματικούς προσδιορισμούς:
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/prosdiorismoi.htm


Ασκήσεις
Να χαρακτηρίσετε τους προσδιορισμούς ως επιρρηματικούς ή ως ονοματικούς
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/onom-epir-1.htm

Να βρείτε τους επιρρηματικούς προσδιορισμούς
 http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/epirrimatikoi1.htm

Να χαρακτηριστούν οι παρακάτω προσδιορισμοί:
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/3AskArx/g2-2.htm

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Οι ρωμαϊκές λεγεώνες


Η λεγεώνα αποτελούνταν συνήθως από 4.000 - 10.000 άνδρες. Συγκροτούνταν από 30 τάγματα και κάθε τάγμα είχε 2 εκατονταρχίες. Συνολικά η λεγεώνα είχε 60 εκατονταρχίες. Στον καιρό της δημοκρατίας τη λεγεώνα διοικούσε δήμαρχος ή προσωρινός λεγάτος. Τη διοίκηση του πεζικού είχαν οι χιλίαρχοι (6 χιλίαρχοι ενώ υπήρχαν και 60 εκατόνταρχοι). Στο ιππικό δεν ασκούσε ένας τη διοίκηση, διαιρούνταν σε ίλες που καθεμιά είχε 3 δεκαρχίες. Επικεφαλής κάθε δεκαρχίας τοποθετούνταν ο δέκαρχος. Προκειμένου η διοίκηση να γίνει περισσότερο αποτελεσματική, οι εκατονταρχίες αντικαταστάθηκαν από τάγματα 200 ανδρών.
Ο Μάριος αντικατέστησε τα τάγματα με τις κοόρτεις. Δέκα κοόρτεις αποτελούσαν μια λεγεώνα. Από τους πολέμους με τους Σαμνίτες κι έπειτα ο ρωμαϊκός στρατός αποτελούνταν από 4 λεγεώνες. Στη στρατιωτική της ακμή η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επί Τραϊανού διέθετε 55 λεγεώνες.

Δίσκος: Διαίρεση 
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου 
Copyright: 1984 Δισκογραφική εταιρία: Minos

Ναι θα πάρουμε έναν κλήρο, χωραφάκι γόνιμο,
μια Γαλάτισσα για σκλάβα και συσίτιο μόνιμο. 
Που με πάν οι σκονισμένες μου μπότες, στο Βυθίσιο της ζωής τον καρόδρομο. 
Πόσες μάχες δίνατε χωρίς εμένα, ποια αψίδα δεν περίμενε να 'ρθω. 
Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια, μόνος κι ασήμαντος παλιοσειρά, 
θεριά, Γαλάτες με λιώσαν στη φάπα, καταταχτείτε, μας λέγαν παλιά. 
Και θα πάρετε (πάρουμε) ένα κλήρο, χωραφάκι γόνιμο, 
μια Γαλάτισσα για σκλάβα και συσίτιο μόνιμο.


Από το φόρα-φόρα αυτό το κράνος, τα μαλλάκια μου σκορπίσανε στη γη, 
οι πατάτες μπλουμ και τα φασόλια βάρκες, ξεφτίλα Καίσαρα, να σ' είχα μια στιγμή.

Και θα πάρουμε ένα κλήρο, χωραφάκι γόνιμο, μια Γαλάτισσα για σκλάβα και συσίτιο μόνιμο. 

Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια, είπα άη σηχτήρ, τα μούντζωσα πια,
απ' τις γιορτές, τα μνημεία ηρώων, πέφτει θυμίαμα, μα δε με ακουμπά.


Τα μπλα-μπλα για Pax Romana, mare nostrum κλπ, βρήκα μέρος και τα γράφω σφόδρα καλλιτεχνικά.


Τώρα αξύριστος κλωτσάω τενεκέδια, σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι 
κι όσο για τη δόξα που 'λεγα να πάρω, δε βαριέσαι αδερφέ, δε βιάζομαι.


Τα μπλα-μπλα για Pax Romana, mare nostrum κλπ, 
βρήκα μέρος και τα γράφω σφόδρα καλλιτεχνικά.

Pax Romana (ρωμαϊκή ειρήνη): ήταν η μεγάλη περίοδος σχετικής ειρήνης και αμελητέας επέκτασης μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον 1ο και 2ο αιώνα μ.Χ. Καθώς την καθιέρωσε ο Καίσαρας Αύγουστος καλείται μερικές φορές και Pax Augustus. Διήρκεσε περίπου από το 27 π.Χ. μέχρι το 180 μ.Χ. (Wikipedia)
Mare Nostrum: έτσι αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι τη Μεσόγειο (σημαίνει: η θάλασσά μας).
 




Το δεύτερο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων | Από την έρευνα στη διδασκαλία

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020

ΕΛΛΑΔΑ 1922 National Geographic Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ - με ελληνικούς υπό...

ΕΛΛΑΔΑ 1922 National Geographic Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=xCCOJPj94sk
 

Rome in 4K

Η ερωτική φιλοσοφία του Πλάτωνα: μεταξύ μύθου και λόγου (1)



Εισηγητής: Σπύρος Ράγκος, αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
 
Το δραματικό πλαίσιο αρκετών πλατωνικών διαλόγων είναι εμφανώς ερωτικό (π.χ. Χαρμίδης, Λύσις, Αλκιβιάδης Ι). Στο ειδικό όμως ζήτημα του έρωτα ο Πλάτων επικέντρωσε την προσοχή του σε δύο κυρίως αριστουργηματικά έργα: στο Συμπόσιο και τον Φαίδρο. Το πρώτο αποτελεί μια σειρά εστιασμένων εγκωμίων στον έρωτα και τη δύναμή του από διαφορετικούς ομιλητές και ποικίλες οπτικές γωνίες. Το δεύτερο περιλαμβάνει μια θέση πάνω στην αξία της ερωτικής έξαρσης, σε συνδυασμό με άλλα θέματα, και κυρίως την κριτική αποτίμηση του γραπτού ρητορικού λόγου έναντι της διαλεκτικής ανάλυσης και σύνθεσης που συντελείται προφορικά. Οι δύο αυτοί διάλογοι είναι συμπληρωματικοί και προβάλλουν, για πρώτη φορά ολοκληρωμένα, το συναίσθημα ή και πάθος του έρωτα μέσα από μια προοπτική φιλοσοφικής ενόρασης που χρησιμοποιεί όχι μόνον έλλογη σκέψη αλλά και ποιητική μυθολογία. Ο Πλάτων υπήρξε ένας πρωτοπόρος στοχαστής του έρωτα, οι αντιλήψεις του οποίου επηρέασαν σημαντικά πολλούς μεταγενέστερους φιλοσόφους της πλατωνικής ή πλατωνίζουσας παράδοσης (Πλούταρχο, Πλωτίνο, Πρόκλο, ψευδο-Διονύσιο Αρεοπαγίτη, Marsilio Ficino, Thomas Taylor κ.ά.). Σκοπός των τριών διαλέξεων είναι η ανάδειξη του φιλοσοφικού περιεχομένου των δύο ερωτικών διαλόγων του Πλάτωνα μέσα από μια ενδελεχή ανάλυση τόσο των δραματικών όσο και των λογικών στοιχείων τους, τόσο των μύθων που περιλαμβάνουν όσο και των επιχειρημάτων που περικλείουν. Σε ένα πρώτο επίπεδο προσέγγισης, τα ιδιάζοντα στοιχεία της πλατωνικής αντίληψης για τον έρωτα θα ενταχθούν μέσα στα ιστορικά και πολιτιστικά συμφραζόμενά τους, προκειμένου, σε ένα δεύτερο επίπεδο ερμηνευτικής κατανόησης, να καταστεί σαφής η επικαιρότητα ή και διαχρονικότητα του πλατωνικού περί έρωτος στοχασμού.

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Β3, 1-2

Ο Αριστοτέλης δεν υποστηρίζει ότι η αρετή είναι αποχή από την "ηδονήν" ή απαλλαγή από την "λύπην". Οι τάσεις προς την ηδονή και τη λύπη δεν πρέπει να καταπνίγονται, αλλά αντίθετα να ρυθμίζονται έτσι ώστε να εκπληρώνουν τον κανονικό τους προορισμό. Πρέπει να μάθουμε να αισθανόμαστε ηδονή με το σωστό τρόπο και στο σωστό χρόνο. Ο φιλόσοφος ούτε εκθειάζει ούτε καταδικάζει τις τάσεις που είναι εγγενείς στον άνθρωπο. Αυτές είναι οι τάσεις είναι αδιάφορες καθαυτές. Γίνονται αγαθές ή κακές όταν, αντίστοιχα, υποτάσσονται ή αφήνονται να κυριαρχήσουν πάνω στο "δίκαιο κανόνα", τον οποίο η έλλογη φύση μας βρίσκει άξιο για τον εαυτό της και προσπαθεί να επιβάλει σε αυτές.

Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Β1, 5-7

Ερωτήσεις για εξάσκηση
1. Μαρτυρω: να γραφούν στη νεοελληνική τρεις σημασίες του ρήματος και στη συνέχεια να σχηματιστεί μια πρόταση για καθεμία από αυτές.
2. Να δώσετε στη νέα ελληνική ένα παράγωγο ουσιαστικό και ένα παράγωγο επίθετο για τα ακόλουθα ρήματα: ποιώ, αμαρτάνω, διαφέρω, φθείρομαι.
3. Ποια είναι η επιδίωξη του νομοθέτη, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη;
4. Ποιο άτομο μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του καλού ή του κακού οικοδόμου ή κιθαριστή; Ποια είναι η δική σας άποψη;

Ελένη Βιτάλη - του έρωτα μέγα κακό


Ευριπίδου, Μήδεια
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς.

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης.

Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη, «Μήδεια», 1990.




Του έρωτα μέγα κακό σπαράζεις τους ανθρώπους

Με ματωμένους κόπους αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν

Με ματωμένους κόπους αυτοί που αγάπησαν πενθούν για όλη τους τη ζωή



Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ το βέλος σου που είναι χρυσό -

λυπήσου με και ποτέ μη μου σημαδέψει την ψυχή

Με τη βαμμένη την αιχμή στον πόθο βαφτισμένη

Ας είναι ευλογημένη η σωφροσύνη των θεών

- που με κρατεί αυτόν που αγαπώ μην τον πληγώσω

Ω εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών από στάχτη παρθένων εραστών

φύλαγέ με, ποτέ έρωτα μη νιώσω

Το ξέρω καλά μη μου το λες σε είδα δεν έχεις πόλη ούτε πατρίδα -

 δεν έχεις φίλο για να γιάνει στην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδα

Κι αν η Κατάρα πιάνει - τέτοιο κακό να πάθει όποιος στο πλάι μου μ' αγάπη δεν εστάθη.



ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΧΟΡΙΚΟ, Γ' ΣΤΑΣΙΜΟ

Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ' απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλυτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος·
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.

Εσύ των δικαίων ξεστρατίζεις το νου
και στο χαμό τον σέρνεις·
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες
μέσα σ' αυτό το σόι·
της γόνιμης νύφης νικά
λαγαρός των βλεφάρων ο πόθος
που κυβερνά συντροφικά
με τους άλλους θεσμούς τους μεγάλους.
Η Αφροδίτη δίχως μέριμνες μας περιπαίζει.





Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2020

Ελληνική ιστορία - Ρωμαϊκή περίοδος (27 π.Χ. – 476 μ.Χ)








Γιατί ο Δεκέμβριος δεν είναι ο 10ος μήνας όπως θα έπρεπε; Τι ήταν η ίνδικτος; Πότε γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια; Στέκεται ο ήλιος στα ηλιοστάσια; Τι είναι οι λυκαυγές και το λυκόφως; Ο Στράτος Θεοδοσίου απαντά στις ερωτήσεις του κοινού μετά την ομιλία του "Τα ημερολόγια του χριστιανικού Κόσμου" που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017 και ώρα 19:00 στην Εταιρεία των Φίλων του Λαού.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Hannibal: The Great Leader | Barbarians Rising







Κ. Π. Καβάφης, Ποσειδωνιάται

Ποσειδωνιάταις τοις εν τω Τυρρηνικώ κόλπω το μεν εξ αρχής Έλλησιν ούσιν εκβαρβαρώσθαι Τυρρηνοίς ή Pωμαίοις γεγονόσι και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι, τα τε πολλά των επιτηδευμάτων,
άγειν δε μιαν τινα αυτούς των εορτών των Ελλήνων έτι και νυν, εν η συνιόντες αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται.
AΘΗΝAΙΟΣ

Paestum - Ποσειδωνία, πηγή Lifo


Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται
εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,
με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ' είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής
τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,
και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,
που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά τελείων' η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες —
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·
και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι —ω συμφορά!— απ' τον Ελληνισμό.


[πηγή: Κ.Π. Καβάφης, Κρυμμένα ποιήματα 1877;-1923, επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Ίκαρος, Αθήνα 1993, σ. 89]

Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας. Βρισκόταν 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης στην σημερινή επαρχία του Σαλέρνο, κοντά στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας. Το λατινικό όνομα της πόλης ήταν Πέστουμ (Paestum). Το κύριο χαρακτηριστικό του σημερινού αρχαιολογικού χώρου είναι οι τρεις μεγάλοι ναοί δωρικού ρυθμού. Ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα και στην Αθηνά. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία (αποκαλούμενος και Basilica) και ανήκει στον 6ο αιώνα π.Χ. Κοντά στον πρώτο ναό υπάρχει και ένας δεύτερος ναός αφιερωμένος στην Ήρα χτισμένος τον 5ο αιώνα π.Χ. Στο παρελθόν, κατά τον 18ο αιώνα, θεωρούσαν πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα. Στο υψηλότερο σημείο της πόλης βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς, χτισμένος περίπου το 500 π.Χ. Λανθασμένα στο παρελθόν πίστευαν πως ήταν αφιερωμένος στην Δήμητρα. Πηγή: www.lifo.gr

Οι δέκα ωραιότεροι ελληνικοί ναοί, Lifo





Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

Ραφαηλίδης κατα Σαββόπουλου (1)

Συνδετικά ρήματα, κατηγορούμενο

School press




ΟΜΑΔΕΣ
ΦΩΤΟ/ΒΙΝΤΕΟ\
Χριστογ. Δ.
Γρηγόρης
Στάθης
Τηλεφάνης
Αγγελος
Στεφανία
Παναγιώτης
Μάγδα
Κατερίνα
Σαββίδης Δ.
Βιργινία

Συντονιστής: Σαββίδης Δ. 

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Βασίλης
Δημήτρης Μπ
Κωστής

Συντονιστής: Βασίλης

ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Ορέστης
Μαρία
Τριανταφυλλιά
Αναστασία
Δήμητρα
Συντονίστρια: Τριανταφυλλιά


ΑΡΘΡΑ
Ευαγγελία
Σοφία
Συντονίστρια: Ευαγγελία

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
Στάθης, Γρηγόρης, Τηλεφάνης
Συντονιστής: Τηλεφάνης

Συντακτική Επιτροπή: Σαββίδης, Βασίλης, Τριανταφυλλιά, Ευαγγελία, Τηλεφάνης 

Τα ΞΕΦΤΕΡΙΑ
NBA2
GOLDEN BLUE
ΑΛΕΚΤΩΡ
ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
A2FTW
A2 UP2DATE
ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑ/ΑΛΕΚΤΩΡ


Α2 Δημοσίευση μαθητικών εργασιών στο μάθημα της Γλώσσας.

100 mentors https://platform.100mentors.com/login

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Ενότητες 31-34, Ιστορία Γ' Γυμνασίου


Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  (1914-1918)
(Περιληπτικά οι ενότητες 31-34)
ΤΑ ΑΙΤΙΑ: α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ & ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ (ιμπεριαλισμός)
Διαμάχη για οικονομική και πολιτική επιρροή στην Ασία και την Αφρική
·        Εσωτερικές αγορές – δυνατότητα απορρόφησης προϊόντων
·        Αναζήτηση πρώτων υλών
·        Διεύρυνση εμπορίου
·        Εθνικές τράπεζες : επενδύσεις ® οικονομικός έλεγχος (π.χ. ο ανταγωνισμός στην Οθωμανική αυτοκρατορία της Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας ή στο Μαρόκο της Γαλλίας και της Γερμανίας)

     β. ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ (1910)
·        ΓΕΡΜΑΝΙΑ : Αύξηση δυνάμεων vs ναυτικό Αγγλίας
·        ΓΑΛΛΙΑ      : Αύξηση χρόνου θητείας (τριετής)
·        Αύξηση επενδύσεων στην πολεμική βιομηχανία
Þ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

γ. ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ & ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΙ- ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
      1. ΤΡΙΠΛΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ       

ΣΤΟΧΟΙ
 ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Σωτηρία Τουρκίας
Διάσπαση Βαλκ.Συμμαχίας
Περιοχή Αλσατίας
και Λοραίνης
ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ
Φόβος δυνατής Σερβίας
Διάσπαση Βαλκ.Συμμαχίας

ΙΤΑΛΙΑ
Φόβος  δυνατής Ελλάδας

                                                         
       2.ΤΡΙΠΛΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ (ΑΝΤΑΝΤ)

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
ΓΑΛΛΙΑ
Περιοχή Αλσατίας
και  Λοραίνης
ΑΓΓΛΊΑ

ΡΩΣΙΑ

β. ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ και η  ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους
·        ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΡΙΑΝΟΝ (Ιούνιος 1920)
-΄Ίδρυση νέων κρατών : ΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ, ΝΟΤΙΟΣΛΑΒΙΑ
                                                                                                           (Σερβία)
·        ΣΥΝΘΗΚΗ ΝEÏΓΥ (Νοέμβριος 1919)
- Ελλάδα : Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη (παραίτηση Βουλγαρίας       
                  από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις περιοχές αυτές)

·        ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΒΡΩΝ ( Αύγουστος 1920)


Καθορίζεται η τύχη της Τουρκίας

- Ελλάδα : παίρνει την Ανατολική Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κων/λης ,
την Ίμβρο και Τένεδο και την περιοχή της Σμύρνης προσωρινά
(θα ακολουθούσε δημοψήφισμα)

- Γαλλία : αναλαμβάνει υπό την προστασία της Συρία και Κιλικία

- Αγγλία :Μεσοποταμία, Παλαιστίνη και Αραβία

- Ιταλία : Τριπολίτιδα

- Υπό διεθνή έλεγχο : τα στενά των Δαρδανελλίων


Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ των ΕΘΝΩΝ (πρόδρομος του ΟΗΕ)

Διακήρυξη 1919 (πρόεδρος Ουίλσον)


ΣΤΟΧΟΙ: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Κοινωνία των Εθνών
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 8ΜΕΛΕΣ ΑΝΩΤΑΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΧΑΓΗΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ


ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΧΑΓΗΣ



Μόνο ηθικό κύρος.


· Κάθε κράτος ελεύθερο να καθορίσει τη στάση του


· Συνέλευση από κυρίαρχα κράτη


· Με δικαίωμα veto


· Έλλειψη κυρώσεων


· Ανεπτυγμένο εθνικιστικό πνεύμα
Σταδιακή αποχώρηση κρατών-μελών


                 Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ή ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1917
Η Ρωσική Επανάσταση ήταν μια σειρά από μεγάλα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στη Ρωσία κατά το έτος 1917 και δεν σφράγισαν μόνο την ιστορική πορεία της χώρας αυτής, αλλά επηρέασαν καθοριστικά ολόκληρη τη νεότερη παγκόσμια ιστορία. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Όπως η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789, έτσι και η Ρωσική του 1917 αποτελούν κεφαλαιώδους σημασίας ορόσημα στη μακραίωνη και πολύμοχθη πορεία των λαών της Γης για την πραγματοποίηση του ιδεώδους της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν άδοξο, όπως και της Γαλλικής Επανάστασης. Στη Ρωσία ο λαός ξεσηκώθηκε εναντίον των ευγενών και των μεγαλοκτηματιών και εργοστασιαρχών υπό την καθοδήγηση των κομμουνιστών. Ο τσάρος (αυτοκράτορας της Ρωσίας) εκτελέστηκε, τα μέσα παραγωγής κρατικοποιήθηκαν, τα κόμματα και οι εκλογές καταργήθηκαν εκτός από το κομμουνιστικό που ήταν και το μόνο νόμιμο κόμμα. Το σύστημα του κομμουνισμού κυριάρχισε στη Ρωσία, την Αν. Ευρώπη μέχρι το 1991 και ο κόσμος χωρίστηκε σε ανατολικό και δυτικό μπλοκ.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΗ




http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/262/1919,6413/

ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
Ο τίτλος είναι παρμένος από το Βίο του Αντωνίου, 75, του Πλουτάρχου. Ο Πλούταρχος διηγείται πως το τελευταίο βράδυ πριν από την είσοδο του Οκτάβιου στην Αλεξάνδρεια (Αύγουστος του 30 π.Χ.) κάτω από το παράθυρο του Αντωνίου ακούστηκε ο θόρυβος ενός «αόρατου θιάσου». Δόθηκε η ερμηνεία πως ήταν ο προστάτης του Αντωνίου, ο θεός Διόνυσος που τον εγκατέλειπε («Ἐδόκει δέ τοῖς ἀναλογιζομένοις τό σημεῖον ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον, ὧ μάλιστα συνεξομοιῶν καί συνοικειῶν ἑαυτόν διετέλεσεν»).


Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου


που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι


με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Φιλοσοφία, Υλισμός και Διαλεκτικός Υλισμός




Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020

Twelve Films That Highlight the Best in Humanity

This year’s Oscar nominees for Best Picture tend to emphasize the worst in humanity. For example, Joker is about the descent into homicidal madness. Jojo Rabbit is about one of the worst events in human history, the Nazi Holocaust. 1917 is about another catastrophe, World War One.

In each of those films, however, we can still find elements of humanity’s best qualities: heroism, growth, fortitude, and more.

Those qualities are the focus of our own list of this year’s Greater Goodies, our awards for films that reveal human strengths and virtues—although even these have some dystopian elements. Homelessness defines America in The Last Black Man in San Francisco. We discover marriage through divorce in Marriage Story. In For Sama, love is forged in the crucible of violence; you could say something similar about Harriet or even Star Wars: The Rise of Skywalker.

In many of these films, the best and the worst are fighting for dominance in a complicated world. They all ask us, the audience, to decide which side best represents who we are and what we want to become.

Read more.... : Greater Good Science

Φωνηεντόληκτα σε -μι, Εγχειρίδιο Γλωσσικής Διδασκαλίας ΟΕΔΒ

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A112/212/1484,4940/


Να μελετήσετε τα επόμενα παραδείγματα:

— Θαυμάζοντός τινος τὰ ἐν Σαμοθράκῃ ἀναθήματα, Διογένης ἔφη, «πολλῷ ἂν ἦν πλέω εἰ καὶ οἱ μὴ σωθέντες ἀνετίθεσαν».
— Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε (= συγχωρήσετε) τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος.
— Ἡγεῖτο γὰρ ἅπαν ποιήσειν αὐτόν, εἴ τις ἀργύριον διδοίη.
— Ἀπόδος, ὦ κατάρατε, τὰ πορθμεῖα (=ναύλα).
— Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
— Καὶ ὁ ῤήτωρ δὲ σὺ ἀπόθου (= άφησε κατά μέρος) τῶν ῥημάτων τὴν τοσαύτην ἀπεραντολογίαν.

Οι υπογραμμισμένοι τύποι ανήκουν στα ρήματα τίθημι, ἵημι, δίδωμι.

ΤΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ




Μουσικοί/στίχοι: παραδοσιακό

Μια μέρα θα το γράψει η ιστορία
που έδιωξε απ’ την Αθήνα τα θηρία
που έδιωξε βασιλείς και βουλευτάδες
τους ψευταράδες και τους μασκαράδες

Και στην άμυνα εκεί όλοι οι αξιωματικοί
πολεμάει κι ο Βενιζέλος
που αυτός θα φέρει τέλος
και ο κάθε πατριώτης
θα μας φέρουν την ισότης

Η Παναγιά που στέκει στο πλευρό μας
δείχνει το δρόμο στο νέο στρατηγό μας
τον ήρωα της εθνικής αμύνης
που πολεμάει και διώχνει τους εχθρούς

Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
και του δώσαν τα βρακιά του
για να πάει στη δουλειά του
τον περίδρομο να τρώει με το ξένο του το σόι

Έλα να δεις σπαθιά και γιαταγάνια
που βγάζουν φλόγες και φτάνουν στα ουράνια
εκεί ψηλά ψηλά στα σύνορά μας
τρέχει ποτάμι το αίμα του εχθρού

Της αμύνης τα παιδιά διώξανε το βασιλιά
της αμύνης το καπέλο έφερε το Βενιζέλο
της αμύνης το σκουφάκι
έφερε το Λευτεράκη

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

Αγέλαστος Πέτρα | Mourning Rock (official trailer - 2000)





Ολόκληρη η ταινία εδώ

Στην ελληνιστική εποχή το άτομο αισθάνεται ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Πολλοί καταφεύγουν στη θρησκεία κι άλλοι στη φιλοσοφία για παρηγοριά. Διαδομένη υπήρξε εκείνη την εποχή η συμμετοχή σε μυστηριακές τελετές. Μια από αυτές είναι και τα ελευσίνια μυστήρια.

Menander the great - φυλή Καλάς







Γ' Επεισόδιο - αναδημοσίευση από afterschoolbar

afterschool bar: "Game of thrones αρχαϊστί" ή "Πατέρα, κάτσε φρόνι...:   Το Γ΄Επεισόδιο της Αντιγόνης είναι γνωστό για δυο πράγματα: Επειδή αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η συ...

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020



H πόλη της Μιλήτου στις δυτικές ακτές της Μικράς Ασίας, μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Ιωνίας, αναβιώνει στην παραγωγή Εικονικής Πραγματικότητας «Διαδραστική Περιήγηση στην Αρχαία Μίλητο».



Η βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας







«Eκ του δίφρου εκβαλόντες, επί την εκκλησίαν Kαισάριον συνέλκουσιν· αποδύσαντές τε την εσθήτα, οστράκοις ανείλον. Kαι μεληδόν διασπάσαντες, επί τον καλούμενον Kιναρώνα τα μέλη συνάραντες, πυρί κατηνάλωσαν» (Σωκράτης ο Σχολαστικός, «Eκκλησιαστική Iστορία», 5ος αι. μ.X.). που στα νεοελληνικά λέει: «αφού την άρπαξαν από το άρμα της την έσυραν στην εκκλησία που λεγόταν Καισάριο, και αφού την γύμνωσαν την κομμάτιασαν με θραύσματα αγγείων. Και αφού την κομμάτιασαν, σώριασαν τα κομμάτια της στον λεγόμενο Κιναρώνα και τα αφάνισαν με φωτιά».

Η Υπατία (Αλεξάνδρεια, 370 - Αλεξάνδρεια, 8 Μαρτίου 415) ήταν Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός, διευθύντρια της νεοπλατωνικής σχολής στην Αλεξάνδρεια. Δίδαξε φιλοσοφία και αστρονομία στην Αλεξάνδρεια, όπου και δολοφονήθηκε από όχλο που αποτελούνταν από φανατικούς χριστιανούς.