1. Επίκουρος και ελληνιστική εποχή
2. Επίκουρος και ηδονή
3. Επίκουρος και λάθε βιώσας
4. Επίκουρος και ισότητα
5. Επίκουρος και άγχος, θάνατος
6. Επίκουρος και ατομική θεωρία
7. Όνομα σχολής, σκοπός της φιλοσοφίας και της ζωής
Eλληνιστικός είναι ο ελληνικός και, αργότερα, ελληνορωμαϊκός πολιτισμός κατά την περίοδο που αρχίζει με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) και τελειώνει, συμβατικά, με την ήττα του Μάρκου Αντωνίου από τον Οκταβιανό στη ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ. Στή διάρκεια των τριών αυτών αιώνων, την κεντρική θέση στην αρχαία φιλοσοφία δεν την κατείχε ούτε ο Πλατωνισμός ούτε η περιπατητική παράδοση που θεμελίωσε ο Αριστοτέλης, αλλά ο Στωικισμός, ο Σκεπτικισμός και ο Επικουρισμός, φιλοσοφικά συστήματα που αναπτύχθηκαν όλα μετά τον Αριστοτέλη.
Η ελληνιστική φιλοσοφία εξακολούθησε να ασχολείται με τα προβλήματα που είχαν θέσει ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης. Κοινό σημείο τους ήταν η επιθυμία ν’ απαντήσουν στο ερώτημα: πώς πρέπει να ζει και να πεθαίνει ο άνθρωπος.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, η Ηθική μπήκε στην ημερήσια διάταξη. Έγινε το υπ’ αριθμόν ένα φιλοσοφικό ζήτημα για τη νέα διεθνή κοινότητα.
Το ερώτημα ήταν: ποια είναι η πραγματική ευτυχία, και πώς μπορεί κανείς να φτάσει σ’ αυτή.
