Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Το ταξίδι του Οδυσσέα: διαδραστικός χάρτης


"The Odyssey," written by the poet Homer around 800 B.C.E., is one of the greatest human works of all time.
It's also a dense read, which is why we highly recommend that you listen to it (as was originally intended).
But listening to the entire epic takes a long time as well. That's why this interactive map by Gisèle Mounzer of esri is a great summary of the most epic homecoming journey ever told.
The cool thing about it is that it tracks Odysseus' mythical journey around the Mediterranean on a modern-day map.
Here are some passages where the words are brought to life by the map.
"Odysseus fought in the Trojan War for 10 years. After the fall of Troy, he left for his home in Ithaca, a journey which should have taken only a few weeks. It was to take ten years."

Αν Κάρσον: Η αρχαία ελληνική γλώσσα ζει

Η καναδή ελληνίστρια και ποιήτρια μιλάει στο «Βήμα» για την παράσταση Αntigonick που θα δώσει στην Αθήνα και τη σχέση της με την αρχαιοελληνική λογοτεχνία

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Το σύμπαν που αγάπησα: Επιστήμη και κοινωνία | Δρ. Μάνος Δανέζης - Δρ. Στράτος Θεοδοσίου

Όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, οι δυτικές κοινωνίες διέρχονται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω οδηγεί τον δυτικό πολιτισμό σε κατάρρευση.
Στην κατάρρευση αυτή μεγάλη είναι η συνεισφορά των ιδεών της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης του 16ου-17ου  αιώνα στο μέτρο που στήριξε μονοσήμαντα την ανάπτυξή της σε μια σειρά δογμάτων τα οποία αναγόρευαν την αισθητή υλική πραγματικότητα ως πρωταρχικό και μοναδικό αξιακό γεγονός των δυτικών κοινωνιών.
Στο βωμό αυτού του αγαθού και των παραγώγων του, ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός, επί αιώνες, θυσίαζε και θυσιάζει ακόμα, το σύνολο των ανθρώπινων αξιών του, ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.


Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε ένα υλιστικό και μηχανοκρατικό πολιτισμικό ρεύμα το οποίο κυριάρχησε όλον τον δυτικό κόσμο, ως μια νέα δογματική θεολογία.
Θεός αυτής της θεολογικής δομής είναι η φιλοσοφική έννοια της ύλης. Είναι «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».
Οι επί της Γης απόστολοι και νομοθέτες του νέου αυτού Θεού είναι οι χρηματιστηριακοί οίκοι, οι οποίοι συντάσσουν τις δέκα εντολές, δηλαδή τους κανόνες αγιοσύνης, τους οποίους οι πολίτες πρέπει να τηρούν αν θέλουν να έχουν τις ευλογίες του Θεού της «ύλης».
Το «άγιο πνεύμα» αντικαθίσταται από την έννοια του «χρήματος». το οποίο εκπορεύεται από τον θεό της Ύλης ως ανταπόδοση σε εκείνους τους πολίτες που τον υπηρετούν.
Ναοί του Θεού της ύλης, τα χρηματιστήρια και οι τράπεζες., στις οποίες οι πιστοί πρέπει να καταθέτουν το μεγάλο μέρος των προϊόντων του μόχθου τους ή και την ίδια τη ζωή, ή την αξιοπρέπειά τους, αποτιμημένη σε χρήμα.
Σύμφωνα με την μηχανιστική και αντικοινωνική αυτή αντίληψη, ανθρώπινα αγαθά όπως η φιλία, η ειρηνική συνύπαρξη, η αγάπη και η αλληλεγγύη, δεν είναι αποτελέσματα μιας εσωτερικής ανθρώπινης ανέλιξης η οποία εκφράζει ένα υψηλότερο επίπεδο πολιτισμικής ανάπτυξης. Οι σχέσεις των ανθρώπων και των αντίστοιχων κοινωνιών τους, στηρίζονται μονοδιάστατα στην έννοια του αμοιβαίου «υλικού συμφέροντος» και διαρκούν όσο αυτό διαρκεί.
Αυτή την κατάρρευση του Δυτικού πολιτισμού, έρχεται να σταματήσει η ίδια η Επιστήμη, μέσα από τις νέες ανακαλύψεις της και τη νέα φυσική φιλοσοφία.
Η νέα αυτή επιστημονική επανάσταση, η οποία  όπως και εκείνη του 16ου-17ου αιώνα, η οποία θα σχηματοποιήσει σε νέες βάσεις τις κοινωνικές διοικητικές δομές, στηρίζεται σε 3 νέες βασικές επιστημονικές αλήθειες τεκμηριωμένες τόσο θεωρητικά όσο και πειραματικά.
Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην αποκάλυψη του τι είναι στην ουσία αυτό το οποίο ονομάζουμε αντικειμενική πραγματικότητα, και σε προέκταση τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε ύλη.
Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη μέσω της πειραματικής διαδικασίας γνωρίζει πλέον ότι η αισθητή υλική πραγματικότητα αποτελεί μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης φυσιολογίας η οποία δημιουργείται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου με την βοήθεια των αισθητηρίων οργάνων μας.
Η Υλική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα matrix.
Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας η υλική συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά «η προβολή όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν, πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Τον χώρο αυτό η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski.
Η Γενική θεωρία της σχετικότητας συνέλαβε την ιδέα, την οποία εξέφρασε μαθηματικά και απέδειξε πειραματικά, ότι το κύριο συστατικό της κλασικής Φυσικής, «η αισθητή ύλη», δεν είναι παρά η καμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου των μαθηματικών, του “τρισδιάστατου χώρου». Όμως επειδή ο χώρος είναι ένα αισθητό «τίποτα», η ύλη είναι η καμπύλωση αυτού του «τίποτα».
Έτσι, όταν ο «χώρος» των τριών διαστάσεων καμπυλώνεται προς την 4η διάσταση μεταξύ ενός ελάχιστου και ενός μέγιστου ορίου, τότε οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται αυτή την καμπύλωση σαν πυκνότητα ύλης. Με λίγα λόγια η αισθητή ύλη δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα του εγκεφάλου μας. Μια πλαστή εικόνα μιας άλλης μη αισθητής πραγματικότητας.
Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της ολικότητας.
Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια νέα πλάνη η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης.
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένα. Μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα
Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχή το μέρος, αν πάσχει το όλον. Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω.
Όμως οι έννοιες της συλλογικής συνείδησης, του εμείς και του είμαι, δεν είναι η βάση της Δημοκρατίας, της ισότητας και της αδελφότητας που πλαστά επαγγέλλονται οι σημερινές παγκόσμιες κοινωνικές δομές, χωρίς να τις πραγματοποιούν μέχρι σήμερα.
Αυτές ακριβώς τις αξίες επαναφέρει στο προσκήνιο η σύγχρονη επιστημονική σκέψη.
Συγχρόνως όμως το θεώρημα δράσης αντίδρασης μας διδάσκει ότι, μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε προσπάθεια κακής δράση μας πάνω στο μέρος, δημιουργεί την ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου πάνω σε μας. Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας. Θα κατανοούμε βέβαια ότι η επιστημονική θέση περί δράσης και αντίδρασης, οδηγεί στην έννοια της συμπαντικής δικαιοσύνης, από την οποία πρέπει να απορρέει η ανθρώπινη και  κοινωνική δικαιοσύνη.
Τέλος η έννοια της συμπαντικής αδιαίρετης ενότητας δημιουργεί μια νέα περιβαλλοντική συνείδηση εφόσον η φύση είναι ένα μέρος του όλου και κάθε δράση μας εναντίον της, σημαίνει δράση ολόκληρης της δημιουργίας εναντίον μας
Όπως ήδη έχουμε αναφέρει πολλές φορές, ένα πολιτισμικό ρεύμα αναπτύσσεται προκειμένου να κατασιγάσει τους ανθρώπινους φόβους οι οποίοι αναφέρονται στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους, την καταστροφική δύναμη της φύσης και τα φαινόμενα του πόνου και του θανάτου. Το βασικό αίτιο της δημιουργίας των ανθρώπινων φόβων είναι η έννοια της ανάγκης . Φορέας και υποκείμενο της ανάγκης και του φόβου είναι ο άνθρωπος.
Στην αναπτύξει ή την κατασίγαση των φόβων και των αναγκών μιας κοινωνίας, το βασικό ρόλο παίζει η ανάπτυξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας.
Σκοπός και στόχος της Επιστήμης είναι η αποκάλυψη της συμπαντικής αλήθειας και της γνώσης των φυσικών νόμων που την διέπουν. Ως εκ τούτου η Επιστήμη είναι ουδέτερη και ο κύριος φορές της ανθρώπινης «πνευματικότητας». Η Επιστήμη βέβαια παύει να είναι ουδέτερη όταν υπεισέρχεται ο παράγοντας άνθρωπος, με τις αδυναμίες και τις σκοπιμότητες που συνδέονται με τη φύση του. Η Πνευματικότητα με τη σειρά της, αν αναπτυχθεί, καθορίζει ποιες ανθρώπινες ανάγκες είναι πραγματικές και ποιες πλαστές. Το γιγάντωμα των πλαστών αναγκών δημιουργεί ένα γιγάντωμα των ανθρώπινων φόβων που στερούν από τον άνθρωπο το μέγιστο αγαθό του, την ελευθερία.
Η Τεχνολογία με τη σειρά της, έχει ως στόχο της να μετατρέψει σε πρακτικές καθημερινές εφαρμογές, κομμάτια της επιστημονικής γνώσης που θα καλύψουν τις ανάγκες του ανθρώπου προκειμένου να κατασιγάσει τους φόβους του. Θεωρητικά και η Τεχνολογία είναι ουδέτερη, στην πράξη όμως, και πάλι η εμπλοκή του ανθρώπου με τις όποιες αδυναμίες του, της αφαιρεί την ουδετερότητα. Υπάρχει λοιπόν καλή και κακή τεχνολογία; Ασφαλώς και ναι. Θεωρούμε ως θετικά τα αποτελέσματα των τεχνολογικών εφαρμογών όταν καλύπτουν τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες που υποδεικνύει  η πνευματικότητα. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν η τεχνολογία γίνεται το αίτιο δημιουργίας πλαστών αναγκών με στόχο μόνο το κέρδος, κρίνεται ως αντιουμανιστική και καταδικάζεται.
Στο πλαίσιο λοιπόν ενός νέου προοδευτικού πολιτισμικού ρεύματος, που μέλλει να αντικαταστήσει τις φθαρμένες κοινωνικές, θεολογικές και επιστημονικές δομές, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και να επαναδιατυπωθούν οι έννοιες του «Ανθρώπου», του «Πνεύματος» και της «Ελευθερίας».
Η έννοια «Άνθρωπος» είναι συνώνυμη εκείνης του «όλου» και της ενεργητικής σχέσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ των μερών που το αποτελούν. Έτσι η έννοια αυτή δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις έννοιες του «προσώπου» ή του «ατόμου» οι οποίες εκφράζουν την δογματική διαίρεση του «όλου» και την αποξένωση των συστατικών του.
Η έννοια «Άνθρωπος» είναι εντελώς αντίθετη εκείνων της «κατάτμησης» και της «απομόνωση». Η σύγχρονη Φυσική διδάσκει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία.
Μέσα στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μαύρες, σκοτεινές περιοχές, αλλά περιοχές που δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το φως τους.
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι πυκνώματα του ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν ενεργητικά και δυναμικά μεταξύ τους. Ο κοινωνικός και ψυχολογικός απομονωτισμός και ο εγκλωβισμός του «Ανθρώπου», στα πλαίσια των όρων «άτομο» και «πρόσωπο», είναι το προϊόν μιας καταρρέουσας πολιτισμικής δομής. Η δομή αυτή αγνοεί τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη και δεν κατανοεί ότι αν νοιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε τη συνέχεια των πάντων μέσα στο Σύμπαν και ότι η φύση δε μας γέννησε μόνους, αλλά επιλέξαμε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς. Η μοναξιά είναι αποτέλεσμα των δικών μας πράξεων, της δικής μας αντίληψης, της δικής μας άγνοιας. Είναι ένα προσωπικό μας πρόβλημα, και όχι ένα πρόβλημα της φύσης.
Μια κοινωνία, η οποία έχει συνειδητοποιήσει τους προηγούμενους φυσικούς, και όχι κοινωνικούς, κανόνες, αναγνωρίζει ως βασική αξία της την «ελευθερία» στα πλαίσια της ενότητας.
Πέρα όμως από όλα τα προηγούμενα, το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα απαιτεί την αναμόρφωση του ανθρώπου σε πέντε βασικές απόψεις του γύρω από το νόημα της ζωής. Έτσι θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι:
1. Το νόημα της ζωής κρύβεται πίσω από την έννοια της ψυχικής σχέσης μας με τους άλλους ανθρώπους και όχι στον απομονωτισμό του ατομικού ψυχισμού μας.
2. Η βιολογική μας ύπαρξη ολοκληρώνεται μέσα από την οικουμενική συνύπαρξή μας με όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλετικών, οικονομικών, εθνικών και θρησκευτικών διαφοροποιήσεών τους. Η συνύπαρξη αυτή απαιτεί την ανάπτυξη μιας ευρύτερης αίσθησης «ανοχής» (όχι αποδοχής) στην ψυχική και βιολογική ιδιαιτερότητα του «πλησίον» μας.
3. Η αναγκαιότητα ψυχικής σχέσης και βιολογικής συνύπαρξης με ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, πολλαπλών ιδιαιτεροτήτων, απαιτεί να αντικατασταθεί ο ατομικός λόγος από τον κοινωνικό διάλογο.
4. Στα ανεπτυγμένα κράτη πλέον το πρόβλημα της ζωής, στα πλαίσια του Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος, δεν είναι όπως παλαιότερα η επιβίωση αλλά η συμβίωση
5. Η γνώση της αλήθειας των όντων δεν αποτελεί κτήση κανενός. Όλοι μας αποτελούμε μετόχους της συμπαντικής γνώσης στο επίπεδο των δυνατοτήτων μας. Η γνώση είναι δύναμη και η συνολική δύναμη του σύμπαντος μερίζεται στους ανθρώπους δίχως να διαμερίζεται και δεν αποτελεί αποκλειστικό κτήμα κανενός.

Οι:
Δρ Μάνος Δανέζης                                                  
Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ
Δρ Στράτος Θεοδοσίου                     
Αναπληρωτής Καθηγητής ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θετικών Επιστημών
Είναι επίσημοι συντάκτες της εφημερίδας "Σύγχρονη Έκφραση". ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδιμοσίευση του άρθρου για εμπορικό σκοπό. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα πρέπει να αναφερθεί η πηγή: Εφημερίδα "Σύγχρονη Έκφραση" http://synek.gr

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Χαρίζω - ανακυκλώνω - μοιράζομαι

Λίστα από οργανισμούς/ομάδες όπου μπορεί κάποιος/α να δωρίσει αντικείμενα που δεν χρησιμοποιεί πια (αντί να τα πετάξει στα σκουπίδια)

        

ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα. Εάν έχετε ρούχα (παιδικά /γυναικεία/ανδρικά), σεντόνια, παπλώματα που δεν χρειάζεστε πια, το ίδρυμα αστέγων Κ.Υ.Α.Δ.Α. δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00 στην Πειραιώς 35.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105239465 και 2105246516, e-mail:
kyada@otenet.gr
, http://www.kyada.gr .


Το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία όλων των ηλικιών για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης του. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 2104515387 ή επισκεφτείτε το sitehttp://www.xatzikiriakio.gr
.



Ο ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα για την κάλυψη αναγκών των πολυιατρείων του για μετανάστες, άστεγους κτλ. Δέχονται ακόμα και ανοιγμένα, χρησιμοποιημένα κουτιά φαρμάκων αρκεί να έχουν ημερομηνία λήξης ένα χρονικό όριο πέραν του έτους. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210 520 5200, 210 82 13 704 ή στο http://www.praksis.gr.

 
Η Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκoμανών. Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για επισκευές ή κατασκευές. Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα αντικείμενα/έπιπλα κτλ. Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα (έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά).   210 66 25 096.

Οι δύο ιστοσελίδες χαριστικών παζαριών,
http://www.freecycle.com
, και http://www.xariseto.gr.
Γίνεσαι μέλος και μπορείς να δίνεις και να παίρνεις χωρίς διακίνηση χρημάτων. Μπορείς να βρεις οτιδήποτε στην κυριολεξία.
"Τα παιδιά του δρόμου", Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός
Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού, Τηλέφωνο :
*210.5239.402* και *210.5221.149, *Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά


Η Στέγη κακοποιημένων γυναικών / τηλ. Κα Δορκοφίκη 6973871004 / 2108103496

5) Θεόφιλος - στέλνει σε πολύτεκνες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα: 2108819397

6) Οι ξένοι της Νέας Μάκρης (Foreigners of Nea Makri) οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ Τίκι, από περιοχές βορειοανατολικής Αττικής (Ραφήνα, Λούτσα, Πικέρμι, Νέα Μάρκη κ.ά) παραθέτω παλιά τους ανακοίνωση. Για περισσότερες πληροφορίες, καλέστε την Ingrid 6973350024, e-mail foreignersinneamakri@yahoo.gr


Η  Habitat for Humanity, Greater Athens ,
Stratigou Eindou 14, 185 36 Piraeus, Greece, Tel: +30 (210) 418-2251,

Email address: hfhgr@ath.forthnet
<http://gr.mc284.mail.yahoo.com/mc/compose?to=hfhgr%40ath.forthnet> . gr

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
, ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1 Τ.Κ. 105 53 ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 210 3314334 - 210 3378412 - 2103816886, ΦΑΞ:210 3314334
ανακοίνωση για το μαγαζί μεταχειρισμένων:
Eπιχειρώντας τομή στον τρόπο ενίσχυσης της εθελοντικής προσφοράς και των εσόδων των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, το ΕΛΛHNIKO ΚAPABANI ΑΛΛHΛEΓΓYHΣ αποφάσισε να μεταφέρει και στην Ελλάδα, τον τόσο δημοφιλή και διαδεδομένο στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, θεσμό των καταστημάτων "Charity Shop".

Τα "Charity Shop", που στα Ελληνικά μπορούν να ονομαστούν "φιλανθρωπικά καταστήματα" ή "καταστήματα αλληλεγγύης" πωλούν σε πολύ χαμηλές τιμές και σε άριστη κατάσταση, είδη δώρων, βιβλία, δίσκους και CD και μικροέπιπλα που τους προσφέρονται δωρεάν από τους πολίτες.

Τα περισσότερα εμπορεύματα του Καραβανιού είναι δεύτερο χέρι διότι μόνο έτσι μπορεί να τα εξασφαλίσει με μηδενικό κόστος από τους φίλους του, και να τα προσφέρει σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.

Στο μαγαζί του Καραβανιού, γίνεται από οικολογική άποψη μια πλήρης ανακύκλωση όχι απλά των πρώτων υλών ενός αντικειμένου (χαρτί, γυαλί, μέταλλο), όπως έχουμε συνηθίσει. Ολόκληρο το αντικείμενο "ανακυκλώνεται" και επιβιώνει ακέραιο. Ένα πράγμα λιγότερο χρηστικό και παλιό για τον ένα, γίνεται καινούργιο απόκτημα και χρήσιμο για τον άλλο. Έτσι πραγματοποιείται ένα όμορφο, χαρούμενο, ανώνυμο παζάρι ανάμεσα σε αυτούς που προσφέρουν δωρεάν και σε αυτούς που αγοράζουν.

Τα αντικείμενα στο Καραβάνι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα καινούργια. Όλα έχουν περάσει από αυστηρή διαλογή, με βάση την ποιότητα και την αισθητική. Έχουν τη δική τους, μοναδική προσωπικότητα, που προέρχεται από τις αξίες και τα πρότυπα του ΚAPABANIOY.

Σε άλλες χώρες, οι αγορές από τα "charity shops" έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις.

Στο δεύτερο χέρι λειτουργεί η γωνιά της αντίκας, με είδη γεμάτα με μυστήριο για τον καθένα. Kαι να σημειώσουμε ότι αν κάποιος επιμένει σε "πρώτο χέρι" μπορεί άνετα να ψωνίσει αχρησιμοποίητα αντικείμενα, που είναι προσφορές ζωγράφων, συγγραφέων, εργαστηρίων επιχειρήσεων κλπ.
στην ειδική γωνιά "πρώτο χέρι". Φειδίου 14-16 106 78 Αθήνα, Tηλ/Fax: 210 3816886

Ο Συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος»,
Σπύρου Τρικούπη 21, Εξάρχεια, 2103801375. www.sporos.org


Ώρες λειτουργίας Σποροχώρου: Δευτέρα έως Σάββατο πρωί 11:30 - 15:00
Δευτέρα έως Παρασκευή απόγευμα 17:30 - 20:30
Λειτουργεί μεταξύ άλλων, χαριστικό παζάρι. Κυρίως ρούχα (καλή κατάσταση), και κάποια βιβλία, παπούτσια, βίντεο, μικρά παιχνίδια.
Περιορισμένος χώρος (παταράκι του μαγαζιού), γι'αυτό θέλει προ-συνεννόηση για να πάμε αντικείμενα εκεί.


Ένα άλλο μάθημα χαράς με αφορμή τα Χριστούγεννα.....

Που βρίσκεται η αληθινή χαρά και η αληθινή ευτυχία; Πάλι, συχνά, το σχολείο και η κοινωνία μάς βάζουν να τις ψάχνουμε σε λάθος μέρη. Σύμφωνα με την ανάρτηση από το aninspiredapproach.com που ακολουθεί στα αγγλικά, η χαρά και η ευτυχία πηγάζουν από μέσα μας, όταν παύουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Γιατί ο κόσμος στις μέρες μας είναι γεμάτος ανικανοποίητους σκυθρωπούς ανθρώπους;
Με αφορμή τα Χριστούγεννα και τις γιορτές και το μήνυμα ελπίδας που φέρουν, ας ξανανακύψουμε τη μαγεία τους, όπως τότε που είμαστε παιδιά. Ας εστιάσουμε σ αυτά που είναι ανεκτίμητα, στην αγάπη της οικογένειας, στο γέλιο των φίλων μας και τις στιγμές που μάς συνδέουν όλους μαζί.


“When you are content to be simply yourself and don’t compare or compete, everybody will respect you.” ~ Lao Tzu

Celebrate the moments
Celebrate the moments
Too often we find ourselves measuring our lives in comparison to either an image of what we see as successful or to that of others we know. Happiness, joy, peace, love and true success are not measured by anything or compared to anyone. They are felt within from within and moments captured in the heart. They light up the darkest of nights and remind us no matter where we are a life worth living isn’t something we purchase rather something we experience.
The world is filled with rich lonely unhappy people. The media and tabloids every year reveal someone we thought had everything who has taken their own life. Those of us that search for meaning and purpose are looking in the wrong places. It is within us, and most often is found when we are alone and still long enough to realize life if a wonderful gift we are meant so share, experience and enjoy.
This holiday season take time to notice the magic of the season. Forget about what isn’t right and focus on what is priceless, the love of family, the laughter of friends and the moments which connect us all together. AIA

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Τι θα ήθελα να είχα μάθει στο σχολείο

Με συναδέλφους που συζητώ στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όλοι ανεξαιρέτως συμφωνούμε ότι η φετεινή σχολική χρονιά είναι ανάποδη: παρουσιάζονται πολλές δυσλειτουργίες, δυσκολίες και καθυστερήσεις. Κι ενώ θα υπήρχαν πολλοί λόγοι για να αρχίσει κανείς τις γκρίνιες και κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση, αυτό που με βοηθάει να αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, άρα και πιο αποτελεσματικά την όλη κατάσταση, είναι η διαπίστωση ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν ακόμα και χωρίς χρήματα. Γιατί το μεγαλύτερο εφόδιο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας εν μέσω αυτών των χαοτικών καταστάσεων που βιώνουμε είναι η εμπιστοσύνη ότι μπορούν να τις ξεπεράσουν.
Κι ένας τρόπος για να αυξήσει κανείς την εμπιστοσύνη, είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα καλά που ήδη υπάρχουν στον εαυτό του και γύρω του. Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο που αποτελεί αναδημοσίευση από τον ιστοχώρο Hungry for Change , θα συνειδητοποιήσουμε ότι αν εξετάσουμε με επτά απλούς τρόπους τα πράγματα, θα δούμε πώς δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου, ότι τα προβλήματα που θεωρούμε τόσο συνταρακτικά δεν είναι τόσο όσο νομίζουμε, κι ότι η κατάσταση είναι αντιστρέψιμη. Μετά είναι πιο εύκολο να ανάψεις τη φωτιά της γνώσης :

”When we talk about education, we are not talking purely in terms of making the illiterate literate.  We’re not particularly talking about a learning process which constantly delivers a tremendous slap on the face and exposes your stupidity, a process in which the more you’re confronted with learned people, the more stupid you feel.  We’re not talking about education as a form of insult to the learner.  That has been the problem all along.  The form of education we’re talking about is a celebration… First of all, a meeting of the minds has to take place; you have to acknowledge your own existence and that of your teacher or teachers… The teacher’s attitude is no longer that he or she is dealing with ignorant people, but instead that he is dealing with tremendous intelligence on the student’s part.  Some kind of spark is taking place, some new form of friendship.  So the teacher and the student form a tremendous friendship.” (Setting the Fire of Knowledge by Noel McLellan)





Practicing gratitude can strengthen your immune system, bring more joy and increase your happiness. There are two root causes of our life’s problems: the feeling of “not being good enough” or “not having enough”, and the notion that we will be satisfied once we become something or get something. But the frenzy for material possessions can take over, and that’s when all sense of gratitude vanishes and we simply fail to count our blessings. What seeps in here is the destructive sense of worry, ingratitude and dissatisfaction with our present life.

What we probably do not realize is that being thankful for what we have is not merely our state of mind. In fact, when we choose to fret and fume over what we don’t possess, we actually stand at a risk of losing whatever we already have. After all, it is our mind that rules our body. There is no way we can go on to being successful in life unless our mind is first happy and satisfied and then yearns for more.

It is the sense of gratitude that is the driving force of a happy and successful life. Here, we give you a set of 7 time-tested ground rules that guide you on how you can be grateful for what you have before you set to strive for what you don’t.



1. You Get What You Deserve and Need


Nothing more than you need and not before you deserve; that’s indeed the unspoken universal rule! Be thankful for what you have today, be it the people around, your circumstances or your possessions. Know that the Universe knows exactly what you need and deserve, and sends it your way at the right moment. Sense this in your life, be aware of it and above all, learn to be thankful for it.

2. Choose To Be Grateful


Well, whether to complain for what you don’t have or to be thankful for what you have is a conscious choice you make yourself. You can choose to be happy over what you have and then strive for what you need next. Worrying over what you don’t have or can’t achieve in the present is merely a way to waste the precious present moments.

3. Look Around You


When in fear or frustration, look around yourself for examples of resilience, patience and gratitude. Learn to observe how birds are grateful to Mother Nature for their homes, food and life. Observe how trees stand tall and brave the fury of storms, rains and the ever-changing seasons. More you look into it, more you will find examples of how being grateful has helped various living things survive and prosper happily.

4. Watch Your Language


Grateful people have a particular linguistic style that uses the language of gifts, givers, blessings, blessed, fortune, fortunate, and abundance. In gratitude, you should not focus on how inherently good you are, but rather on the inherently good things that others have done on your behalf.

5. Count Your Blessings - Each Day


By being thankful and satisfied doesn’t imply that you don’t need to work any harder for bigger achievements. All it means is that you stay away from the dreaded feeling of anxiety and frustration that stems for being ungrateful. Count your little blessings every day, be it good health, four square meals a day or people you love. Know that there are many people in the world who are not even blessed with that much!

6. Think Positive To Achieve Positive


You might not have heard this, but its’ true. Your thoughts can shape your life. Have you ever noticed that if you keep telling yourself that the present tough times shall pass and you are happy with what you have, you actually get the courage to deal with the crisis? The human mind is a powerful machine. To think positive and steer the course of actions that way is a power that lies absolutely within!

7. Look For Hidden Ways To Be Thankful!


Once you have the mindset to be first thankful for the life you have, you will find hundreds of ways to do that. As you live your normal daily routine, you will find an umpteen number of hidden opportunities to be thankful for the bounties you have. Being capable enough to work and earn, being amiable enough to make friends and relationships, being capable enough to be able to help someone are just a few of these!
Remember, people who practice gratitude tend to be more creative, bounce back more quickly from adversity, have a stronger immune system, and have stronger social relationships.

“Do not spoil what you have by desiring what you have not; remember that what you now have was once among the things you only hoped for.” ― Epicurus





Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

IPHIGENIA w/English subtitles (Full Film in HQ) by Michael Cacoyannis

Odyssey, Οδύσσεια by Andrey Konchalovskiy

Οδύσσεια - Μια υπερπαραγωγή σε σκηνοθεσία Andrey Konchalovskiy και εκπληκτικές ερμηνείες. Πρωταγωνιστούν: Armand Assante, Greta Scacchi, Isabella Rossellini, Ειρήνη Παπά κα. Η οδύσσεια λοιπόν με την έννοια τις λέξης, ξεκινάει με τον πόλεμο της Τροίας όπου ο Οδυσσέας καταφέρνει με τον δούρειο ίππο να τελειώσει έναν πόλεμο που κρατούσε για πάρα πολλά χρόνια, δεν ήξερε όμως ότι αυτή θα ήταν μόνο η αρχή μιας περιπέτειας που θα κρατούσε τουλάχιστον είκοσι χρόνια αγωνίας.
 
 

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Η "Μητέρα" των γλωσσών, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ…

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ως το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους. 


ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;




Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση»,έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.






Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα:«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». (redpeel).


Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

humanity first by lhasang

“What’s wrong with the world, mama?
People livin like they ain’t got no mamas
I think the whole world addicted to the drama
Only attracted to things that’ll bring you trauma.” – Black Eyed Peas
As human beings we are capable of love, kindness, appreciation, and wonder.  We have these soft elements of our being, as well as strength, intellect, ferocity, and power.  Being fully human is embracing our whole experience, which means being willing to feel the textures of life, bittersweet as they are.  Life is extremely challenging and includes incredible pain and suffering.  Can we meet these challenges and continue to feel our humanity, or do we subvert our feelings and mask our experience with fixed opinions?
Traditionally, it is the role of the mother to nurture, protect, and acknowledge the soft side of our being.  Yet despite good mothers the world over, this part of ourselves has become culturally disempowered.  Gentleness, kindness, femininity, and so on are seen as weak, and often treated as liabilities, so we develop the habit of shutting down any feelings associated with vulnerability.   Self-protection may have a certain practicality in terms of navigating our modern world.  We don’t want to be naive.  The problem is that without these softer feelings we don’t feel connected to our world.  Without letting down our guard we can’t appreciate or be touched,  and we become socially isolated.  Even if we interact abundantly with others,  without openness we can’t communicate meaningfully.
Our native intelligence reacts against this  betrayal of our innocence.  We long to feel alive, but we are afraid of the vulnerability that comes with feeling.   So we are caught in a conundrum.  We both fear and long for the very energy of life.   As individuals we want to communicate, but we can’t handle the uncertainty and vulnerability that come with being open.  Our effort to communicate, but without exposing ourselves, and our effort to protect ourselves and our imagined social positions, generates drama of all kinds.  Thus we have a culture that offers countless ways of feeling more and other ways of feeling less.  The notion that we should change the way we feel is almost a given.
In this atmosphere of low self-trust and high drama, learning  can become an anxious endeavour.  Transforming education begins with transforming ourselves as teachers and as human beings, and this begins with simply learning to feel human, and to trust that feeling human is good.  When we trust our humanity we don’t try to change or alter our raw and full experience. This takes bravery, which is why we call it the path of the warrior.  Sakyong Mipham Rinpoche writes, “A key aspect of warriorship is having vulnerability and trust.  Vulnerability is being open to the goodness within us and others.  Trust is understanding what we are doing and why we are doing it.  Without vulnerability and trust, we are perpetually dragged down to the lower realms of existence.” (Shambhala Principle, pg. 70)
At the gates of some Asian temples there are statues of guardian deities with powerful, menacing expressions. Their purpose is to repel negativity so that the practitioners within the temple can feel safe to simply be with themselves in meditation.  Meditation might sound like a peaceful endeavour.  In fact, it involves letting down our guard and meeting ourselves without any distractions.  It is learning how to be vulnerable and open with ourselves so that we can discover trust.  When this happens we are no longer afraid of being open, and we no longer associate it with weakness.  Our humanity altogether is empowered.
Empowering humanity is the basic ground of Shambhala education.  For teachers this education must begin with ourselves.  Then perhaps we can begin to manifest as the temple guardians, and to make our classrooms into safe places for others to learn in the true spirit of openness, vulnerability, wonder, and joy.
source:broken leaf

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Η προσευχή της δασκάλας της Gabriela Mistral


Κύριε! Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω·
που φέρω το όνομα της δασκάλας,
που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη Γη.

Δώσε μου την μοναδική αγάπη για το σχολειό μου·
που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να είναι ικανό
να κλέψει την τρυφεράδα μου απ’ όλες τις στιγμές.

Δάσκαλε, κάνε ακατάπαυστο τον ενθουσιασμό μου
και περαστική την απογοήτευση.
Βγάλε από μέσα μου αυτό τον ακάθαρτο πόθο
για δικαιοσύνη που εξακολουθεί να με ταράζει,
το γελοίο απομεινάρι της διαμαρτυρίας
που βγαίνει από μέσα μου όταν με πληγώνουν.
Να μην πονάει η αγνόηση και να μην θλίβομαι
για την λήθη αυτών που μας δίδαξαν.

Κάνε με να είμαι πιο μάνα από τις μάνες,
για να μπορέσω ν’ αγαπήσω
και να υπερασπίσω όπως αυτές,
αυτό που δεν είναι σάρκα της σάρκας μου.
Βόηθά με να πετύχω να κάνω για καθένα
απ’ τα παιδιά μου τον στίχο μου τέλειο
και να σου αφήσω αυτή την άφωνη,
την πιο δυνατή μου μελωδία,
για όταν τα χείλη μου δεν θα τραγουδούν πια.

Δείξε μου τη δύναμη του Ευαγγελίου σου έγκαιρα,
για να μην εγκαταλείψω τη μάχη της κάθε μέρας
και της κάθε ώρας γι αυτό.

Βάλε στο δημοκρατικό σχολειό μου,
τη λάμψη που σκορπίζεται
από το τρέξιμο των ξυπόλυτων παιδιών.

Κάνε με δυνατή,
ακόμα και στη γυναικεία αδυναμία μου
και στη γυναικεία φτώχεια μου·
κάνε με αδιάφορη για ότι μπορεί
να μην είναι αγνό,
για κάθε πίεση που δεν είναι
της θερμής θέλησής σου στη ζωή μου.

Φίλε, συντρόφεψέ με! Στήριξέ με!
Πολλές φορές δεν θα έχω άλλο
από Σένα στο πλευρό μου.
Όταν το δίδαγμά μου θα είναι πιο αγνό
και πιο θερμή η αλήθεια μου,
θα παραμείνω χωρίς τα εγκόσμια·
αλλά Εσύ τότε θα με κυβερνήσεις
ενάντια στην καρδιά σου,
που γνώρισε αρκετά
τη μοναξιά και την αδυναμία.
Δεν θ’ αναζητήσω παρά
στη ματιά σου τη γλυκύτητα της αποδοχής.

Δώσε μου απλότητα και βάθος·
λύτρωσέ με απ’ το να είμαι
περίπλοκη ή κοινότυπη στο καθημερινό μου μάθημα.

Δώσε μου δύναμη να υψώσω τα μάτια
πάνω από το στήθος μου με τις πληγές,
μπαίνοντας κάθε πρωί στο σχολειό μου.
Να μη φέρνω στην έδρα μου τις υλικές μου ανησυχίες,
τις καθημερινές μικροαστικές θλίψεις μου.

Ελάφρυνε το χέρι μου στην τιμωρία
κι απάλυνέ το, ακόμα πιο πολύ στο χάδι.
Να μαλώνω με πόνο,
να ξέρω ότι έχω διορθώσει αγαπώντας!

Κάνε να γεμίσει με πνεύμα
το χτισμένο με τούβλα σχολειό μου.
Να τυλιχτεί με τη λάμψη του ενθουσιασμού μου
η φτωχή του αυλή, η γυμνή του αίθουσα.
Η καρδιά μου να είναι η κολώνα του
και η αγνή μου θέληση πιο δυνατή
από τις κολώνες και το χρυσάφι
των πλούσιων σχολείων.

Και, τέλος, θύμιζέ μου
από την ωχρότητα του καμβά του Velazquez,
ότι το να διδάσκεις
και ν’ αγαπάς παράφορα στη Γη
είναι να φτάνεις με τη λόγχη του Λογγίνου
στην καυτή πλευρά του έρωτα.

Gabriela Mistral
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

source: greekteachers

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΕΙΜΕΝΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
1. Βοήθημα των Γιάνναρου- Μπονάρου των εκδόσεων Βολονάκη
2. Ενδεικτικά Διαγωνίσματα

ΓΛΩΣΣΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΜΑΘΗΜΑ: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
1. pdf αρχείο, Βοήθημα για το Τετράδιο Εργασιών από τις εκδόσεις Βολονάκη της Ελ.Παουνέσκου
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4426.html
2.  Ενδεικτικά διαγωνίσματα
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/09/19_3.html

Γλώσσα Α' Γυμνασίου

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΜΑΘΗΜΑ: ΝΕΟΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Ηλεκτρονικά Βοηθήματα
1. Αρχείο pdf του βοηθήματος της Μ. Σπυρογιάννη των εκδόσεων Βολονάκη
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_7385.html
2. Ενδεικτικά διαγωνίσματα
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2013/05/8.html
3. Βιβλίο Εκπαιδευτικού
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_3878.html



Αρχαία Α΄ Γυμνασίου

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Ι. ΜΑΘΗΜΑ: Αρχαία από το Πρωτότυπο
1. Αρχείο Pdf αναρτημένο στο διαδίκτυο από το βοήθημα της Ελ. Βολονάκη των εκδόσεων Βολονάκη:
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_8116.html

2. Οι μεταφράσεις όλων των ενοτήτων βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ:
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_16.html
3. Επαναληπτικές ασκήσεις
4. Το ρήμα ειμί.
5. Το ρήμα λύω.
6. Βιβλίο Εκπαιδευτικού



ΙΙ. ΜΑΘΗΜΑ: Αρχαία από Μετάφραση
Βοήθημα για την Οδύσσεια
1. Αρχείο Pdf αναρτημένο στο διαδίκτυο από το βοήθημα της Μ. Σπυρογιάννη των εκδόσεων Βολονάκη:
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_370.html

2. Όπλα της ομηρικής εποχής
http://theodysseyweapons.weebly.com/
3. Οι έρευνες των αρχαιολόγων Σλήμαν και Έβανς
http://www.youtube.com/watch?v=aL6o4c3m1NI&feature=youtu.be
4. Ithaca: landscapes and elements
http://youtu.be/42Kd-o2B6Tk
5. Perseus Digital Library
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/
6. Εισαγωγή στην επική ποίηση και στην Οδύσσεια Α΄Γυμνασίου
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_1481.html
7. Βασικές έννοιες στην Ομήρου Οδύσσεια
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4509.html
8. Ενδεικτικοί Τύποι διαγωνισμάτων στην Ομήρου Οδύσσεια
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/26.html
9. Βιβλίο Εκπαιδευτικού
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_266.html
10. Διδάγματα από τη μνηστηροφονία
11. Η Οδύσσεια σε στον κινηματογράφο, σε κινούμενα σχέδια, στο youtube
Οδύσσεια, ταινία του Αντρέα Κοντσαλόφσκι
The bow of Ulysses
H Ωραία Ελένη
Το τέντωμα του τόξου, http://youtu.be/E-ZNpgFDkcs
Symphony X - The Odyssey  http://youtu.be/MaN3pwBsRf8
Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Πηνελόπη
Οδυσσέας, Νάμα
Ξύλινα Σπαθιά, Ο βασιλιάς της Σκόνης

Τάξη Β Γυμνασίου: Ηλεκτρονικά Βοηθήματα για τα Αρχαία

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Ι. ΜΑΘΗΜΑ: Αρχαία από το Πρωτότυπο
1. Αρχείο Pdf αναρτημένο στο διαδίκτυο από το βοήθημα της Ελ. Βολονάκη των εκδόσεων Βολονάκη:
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_29.html

2. Οι μεταφράσεις όλων των ενοτήτων βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ:
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9992.html


ΙΙ. ΜΑΘΗΜΑ: Αρχαία από Μετάφραση
Βοήθημα για την Ιλιάδα
1. Αρχείο Pdf αναρτημένο στο διαδίκτυο από το βοήθημα των Β. Λουτριανάκη και Α. Μουρουγκλού των εκδόσεων Βολονάκη
http://e-didaskalia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5919.html
2. Όπλα της ομηρικής εποχής
http://theodysseyweapons.weebly.com/
3. Οι έρευνες των αρχαιολόγων Σλήμαν και Έβανς
http://www.youtube.com/watch?v=aL6o4c3m1NI&feature=youtu.be
4. Ithaca: landscapes and elements
http://youtu.be/42Kd-o2B6Tk
5. Perseus Digital Library
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/


Back to School: Whatever Happened to a Good Education? By Richard Reoch

As schools across England and Wales return from their summer holidays - with thousands entering the education system for the first time in their young lives - I am reminded of the words of a wonderful Sri Lankan friend of mine.
"All this killing is being led and supported by extremely well educated and highly cultured people," he said.
He was not taking sides in his country's war. He was bearing witness to a society being dismembered despite having some of the highest social indicators, including education, anywhere in Asia.
His words have haunted me. Education in itself is not necessarily a guarantee of civilization.
To the extent that education can change the world, as Malala Yousafzai, the young victim of Taliban violence, said in her recent address to the United Nations - it depends on what we mean by education and how that is best delivered for the benefit of all.
It is a question with which all educators wrestle.
When the great meditation master Chögyam Trungpa Rinpoche came to the West, after the exodus from Tibet, he first studied at Oxford University (as a Spaulding Fellow) and then went on to lay the foundations for the first Buddhist-inspired university in the Western world - Naropa University in Boulder, Colorado.
The Naropa goal echoes the original meaning of the Latin term to educate, which means literally to 'draw out' or 'lead forth' - implying that there is something within the student that needs to be cultivated, not imposed.
What set this institution apart from the outset was an emphasis on what came to be known as Contemplative Education; now a worldwide movement that seeks to cultivate the inherent power of the human mind and heart.
The movement is taking roots in the UK. I am looking forward to hearing Chris Cullen, previously Head of Pastoral Care & Counselling at Hampton School in London and now co-founder of the Mindfulness in Schools project, share his experience at the Awake in the World festival being held in London next week.
Chris and his team have developed a mindfulness curriculum for teenagers called .b (dot-be) that is being used in a growing number of schools to engage even the most cynical of students in the UK and across Europe.
A recent evaluation of the dot-be programme showed significant differences between participant and control groups' mindfulness, resilience and well-being. Students, teachers and parents reported improvements in students' motivation and confidence, competence and effectiveness.
These experiments in Contemplative Education - aiming to cultivate the whole person - include an initiative by the influential upstate New York Garrison Institute on Contemplative Teaching and Learning. It promotes awareness of self and others by infusing classroom life and teaching with experiential mindfulness practices.
This notion of cultivating the whole person is, I believe, what we used to mean by a "good education".
There is a definite feeling among innovative educators that we need to find our way back to it.
One of the Garrison Institute's board members, Mark Wilding, in a recent discussion with educators, said, "A great deal of what we see in education at the moment reflects an underlying attitude of 'basic badness.' At least in the United States, many educators are crying out for a new spirit of wholeness and inspiration. That is why people want to become educators in the first place."
London-based Canadian Tessa Watt, the author of Mindfulness: A Practical Guide, and coordinator of the Awake in the World festival, reports that young school children in Vancouver are being taught to begin their day with a few minutes of mindfulness practice. "They draw pictures of their brains and talk about which parts are used in processing their emotional reactions," she says.
On the country's other, Atlantic coast is the innovative Shambhala School in Halifax, Nova Scotia, also inspired by the mediation tradition of the same name. The school openly states that the heart of what is offered is teaching and experiencing "confidence in unconditional goodness for everyone."
Would an approach like that have made a difference to my friend in Sri Lanka, and to the country's continuing pain - this month a mosque was attacked by a Buddhist mob? We have no definitive way of knowing, and a multitude of factors are involved.
But there may well be a relationship between aggression that develops in later years and the early experience of young people in schools.
"When children are raised in an environment that does not encourage basic goodness and self-worth, their sense of self-identity becomes fragile and confused," says Sakyong Mipham - spiritual heir of Naropa University founder Chögyam Trungpa - in his bookThe Shambhala Principle. "This imbalance leads to unhappiness and aggression such as bullying, which naturally begins to affect society."
This is a global conversation. It is not only questioning the world's educational systems: it is pointing to the necessity to nuture the innate intelligence already present in even the youngest of minds.