Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Νάστα Νάστα, Ψυχή μου

ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Η ψυχή μου, Αμπντούλ Μαζίντ
είναι τον Φλεβάρη μια μικρή μπλε σκηνή
που τη χτύπησε η βροχή και τη σάπισε
η ψυχή μου, Μίντια
είναι τον Μάρτη μια πράσινη σκηνή 2 ατόμων
που τη λιώνει ο ήλιος
η ψυχή μου, Χαζίμ
είναι τον Απρίλη ένα σχοινί τεντωμένο,
πάνω του περπατούν πέρα-δώθε
ανθρώπακια
κι εκρήγνυνται
η ψυχή μου, Νουρ
είναι τον Μάη μια μεσαίου μεγέθους κίτρινη χέμα
άντεξε πολλά, αλλά σήμερα πάει
την ξεσκίζει ο χαουά
η ψυχή μου... σ’ ένα παιδικό καροτσάκι
κουβαλάω πέτρες- χατζάρες,
για να τη στερεώσω,
αλλά δεν στεριώνει με τίποτα
η ψυχή μου, Έζμα
είναι μια μεγάλη, άσπρη σκηνή του UN
δεκάδες ανθρώπων φορτίζουν μέσα της
ηλεκτρικές συσκευές
αποφορτίζοντας την
Η ψυχή μου, Aμπού Χαζίμ
είναι ένα δωμάτιο στο βαγόνι 4 του χιτάρ
ένα δαχτυλίδι ασημένιο απ’ το γιο σου,
ένα ροζ βραχιολάκι από την Άια,
ένα βιβλίο απ’ τον Ισμαήλ,
μια ζωγραφιά απ’ τη Σουσντάρ,
ένα ποίημα απ’ τον Μάζεντ,
ριζ μπεπ χαλίμπ απ’ τη Ρογουάν
Η ψυχή μου είναι γεμάτη δώρα, ήλιο, βροχή, αέρα.
Η ψυχή μου είναι ένας χαρταετός,
φτιαγμένος από τα απομεινάρια της σκηνής μου.
Ειδομένη- Μαης2016


  nasTa