Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Αρχαίο θέατρο στον κύκλο του χρόνου

Ιστότοπος που έχει ως στόχο την ανάδειξη της ιστορίας και της διαχρονικής αξίας του αρχαίου θεάτρου, από τη γέννησή του και την ακμή του στη δημοκρατική Αθήνα των κλασικών χρόνων, την εξέλιξή του, μέχρι και την αναβίωσή του έως σήμερα. Περιλαμβάνει ενημερωτικά κείμενα, πλούσιο φωτογραφικό υλικό και μηχανή αναζήτησης εκθεμάτων, ψηφιακή βιβλιοθήκη, προτάσεις δραστηριοτήτων καθώς και διαδραστικά παιχνίδια.

Ο δικτυακός τόπος δημιουργήθηκε το 2015 στο πλαίσιο της Πράξης «Σχεδιασμός και παραγωγή παιδαγωγικών εργαλείων για την ανάδειξη της σημασίας του θεάτρου στην αρχαιότητα και σήμερα» με κωδικό MIS 339817, που υλοποιήθηκε από τη Διεύθυνση Μουσείων στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

http://ancienttheater.culture.gr/el/

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: Γιατί στην αρχαία Ελλάδα ο ουρανός είχε χρώμα «μπρ...

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: Γιατί στην αρχαία Ελλάδα ο ουρανός είχε χρώμα «μπρούτζινο...: Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε λέξη για το «γαλάζιο». Οι πλησιέστερες λέξεις στο γαλάζιο – γλαυκό και κυανό – εκφράζουν τη σχετική ένταση του φωτός και του σκότους και ουσιαστικά δεν περιγράφουν το καθαυτό χρώμα. Ο Όμηρος αναφέρει μόνο τέσσερα χρώματα στα δύο έργα του Ιλιάδα και Οδύσσεια: το μαύρο, το λευκό, πρασινοκίτρινο (για να περιγράψει το μέλι, το χυμό των φυτών και το αίμα) και το πορφυρό.
Όταν ο Όμηρος χαρακτηρίζει τον ουρανό «μπρούτζινο» εννοεί ότι είναι εκτυφλωτικά λαμπερός, σαν καλογυαλισμένη ασπίδα, όχι ότι έχει το χρώμα του μπρούτζου. Με την ίδια λογική θεωρούσε ότι το κρασί, η θάλασσα και τα πρόβατα είχαν όλα το ίδιο χρώμα, ήταν πορφυρά.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

«Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει,
Γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει,
δε θα τραγούδαγε»

Πωλ Βαλερύ


Ας δούμε τον κόσμο μ’ άλλα μάτια, ας τον δούμε και με τα μάτια της ποίησης, «αφού, κατά λάθος, ο κόσμος είναι μια ποίηση»
Λειβαδίτης


Κι ας βρούμε τρόπους να ικανοποιούμε τη «λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό»
Σαχτούρης


Και σεις ποιητές «καταφερτζήδες του πνεύματος και των στίχων/…βάλτε δυναμίτη, δημιουργήστε εκρήξεις/ που να σκορπίσουν το χειρότερο θάνατο στα βολέματά μας./ Ευλογία κυρίου τα μυδράλια της ποίησης»
Καρούζος


Και ποτέ στ’ αλήθεια δε μάθαμε τι είναι τα ποιήματα/ είναι σπαράγματα, είναι ομοιώματα/ φενάκη/ φρεναπάτη/ φρενάρισμα ίσως/ ταραχώδη κύματα/ ειν’ εκδορές/, απλά γδαρσίματα, είναι σκαψίματα/ είναι ιώδιο; Είναι φάρμακα; Είναι γάζες, επίδεσμοι;/Πολλά τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα/ εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.


Καταφερτζήδες του πνεύματος και των στίχων/ ευκλεώς στοιχηθείτε. Βάλτε δυναμίτη, δημιουργήστε εκρήξεις, που να σκορπίσουν το χειρότερο θάνατο στα βολέματά μας. Ευλογία κυρίου τα μυδράλια της ποίησης».


Θνητός της ποίησης ο λόγος/ νεκρώνει τα παρόντα γεγονότα για να τα πενθεί/ και αυτή η νεκρότητα είναι η αθανασία.


Τα ποιήματα συμβαίνουν Και τις σκέψεις και πράγματα/ φτιάχνουμε ποιήματα- κουρδισμένα παλιοπαίχνιδα/ καμωμένα για να φτερουγίσουν.


«Εκείνος που γράφει ποιήματα είναι ακριβώς εκείνος που περνά άφοβος από νεκροταφείο τη νύχτα», Ν. Καρούζος

Μαγιακόφσκι: Η ποίηση είναι ένα ταξίδι/ σ’ άγνωστη χώρα…/Για μια και μόνο λέξη/λιώνεις χιλιάδες τόνους / γλωσσικό μετάλλευμα.

Μαγιακόφσκι: «Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης/ απέναντι στον κόσμο./ Πληρώνει πάντα τόκους και υπερημερίες/ Για τον πόνο των ανθρώπων/ Μένω χρεώστης.

-Η ποίηση είναι τα μέσα της έναρθρης γλώσσας με τα οποία προσπαθεί να απεικονίσει ό,τι στα σκοτεινά επιχειρούν να εκφράσουν τα δάκρυα, οι σιωπές, οι στεναγμοί, οι θωπείες, η κραυγή.
Κική Δημουλά

Η ποίηση βοηθάει όσο το κερί σ’ ένα σκοτεινό ξωκλήσι με φευγάτους όλους τους αγίους, παρηγορεί αυτούς που την αγαπούν, γιατί βρίσκουν κομματάκια από σκισμένες φωτογραφίες του ψυχισμού τους. Αυτούς που πιστεύουν στη μαγεία της, τους βγάζει από τα σώματά τους και τους σταθεροποιεί σε μια αιώρηση, ωφελεί κυρίως τη γλώσσα που περισυλλέγει από τους μεγάλους κάδους της βιασύνης τη μεταγγίζει με σέβας στο τόσο δα μπουκαλάκι του του αγιασμού, μια γουλιά όσο ακριβώς χρειάζεται να πιει η ουσία. Τέλος, η ποίηση ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σε ένα ωκεανό λύπης. Δεν είναι λίγο.
Κική Δημουλά

Τι ήσυχα που γκρεμίζεται μέσα στην ποίηση ο χρόνος
Γ. Ρίτσος

Οι ποιητές, μετά το ποίημα,
(όπως, μετά την πυρκαγιά, οι πυροσβέστες)
Βγάζουν τα κράνη τους
Γ. Ρίτσος

Και οι ποιητές τι χρειάζονται
σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;
Χαίντερλιν


Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε
Μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών.
Μπόρχες


Όταν διαβάζουμε ένα καλό ποίημα, φανταζόμαστε πως και μεις
Θα μπορούσαμε να το έχουμε γράψει, πως το ποίημα προϋπήρχε μέσα μας.
Μπόρχες

Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε- για λίγο- να μην νιώθεται η πληγή.
Κ. Καβάφης

Ανδρέας Εμπειρίκος: «Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου. Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί. Τ’ άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος».


Τσέσλαβ ΜΙΛΟΣ, «…Γύρευα την ποίηση δίχως να το ξέρω
κι ανακάλυψα, αργά, το σωστικό σκοπό της.
Σ, αυτό, μόνο σ’ αυτό, βρίσκω τη σωτηρία μου…»


Μπατάιγ, «Το αλκοόλ της ποίησης/ η νεκρική είναι/ σιγή»


Ο ποιητής είναι ένας φυλακισμένος πάντοτε ορθός
μπρος στο λευκό χαρτί
Άρης Αλεξάνδρου


Ω, ποίηση αναμάρτητη εμπιστευμένη στη δροσιά της θύελλας, ω
ποίηση ατελεύτητη φτεροκόπημα χελιδονιών.
Τάκης Βαρβιτσιώτης


Τούτοι οι στίχοι ο λαός μου και τα σπίτια του
Μάνος Ελευθερίου


Κι η ποίηση: ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα,
για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι.
Τάσος Λειβαδίτης


(ποίηση)…το χρυσό δίχτυ, όπου τα πράγματα σπαρταρούν μέσα του.
Γ. Σεφέρης


Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων τα ποιήματα
ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει
παντού μια φανταστική ευτυχία, που ποτέ δε θα πυρποληθεί.
Τάκης Σινόπουλος


Στο σώμα στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Κ. Καρυωτάκης


Κι είδα τα ανοιχτά παράθυρα
σα μεγάλα βιβλία της ερημιάς
όπου διάβασα το ποτέ και το τίποτα
να φτιάξω μια ποίηση για πάντα.

Κι η ποίηση είναι σαν να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα
για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό.
Τάσος Λειβαδίτης


Κατά τα άλλα, τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει
Και γράφω ποιήματα για να ερωτεύομαι σωστά.
Ο. Ελύτης





Γιώργος Σαραντάρης:

«Δὲν εἴμαστε ποιητὲς σημαίνει φεύγουμε

Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα

Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους

Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου

Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ

Σημαίνει πὼς φοβούμαστε

Καὶ ἡ ζωή μᾶς ἔγινε ξένη

Ὁ θάνατος βραχνὰς.»