ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ για παιδιά Δημοτικού

Ασκήσεις Γραμματικής, α ' κλίση ουσιαστικών

 

Γράψε τους τύπους των πρωτόκλιτων ουσιαστικών (σύγκριση με τα νέα ελληνικά)

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/ousiastika-protoklita-.htm

Άσκηση σωστού - λάθους στα αρσενικά ουσιαστικά της α' κλίσης

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/a-klisi-5.htm

Άσκηση σωστού - λάθους στα θηλυκά ουσιαστικά της α' κλίσης

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/a-klisi-4.htm

1η άσκηση για τα αρσενικά και θηλυκά της α' κλίσης 

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/a-klisi-geniki.htm

2η άσκηση για τα αρσενικά και θηλυκά της α' κλίσης 

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/askisis%20arxaia/a-klisi-diafora.2.htm

ΓΕΝΙΚΑ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Α' ΚΛΙΣΗ 

http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/Askiseis%20Grammatikis%20arxaias%20ellinikis.htm

Η οικονομία των Ρωμιών | GHF - Επανάσταση 1821 | Ε02

Κλέφτες και Αρματολοί | GHF - Επανάσταση 1821

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Μεταξύ θρύλου και Ιστορίας | GHF - Επανάσταση 1821

FILOLOGIKA.GR: Πολιτιστικός τουρισμός: Χαμένη ευκαιρία ή νέα ευκαιρία;

 

Πολιτιστικός τουρισμός: Χαμένη ευκαιρία ή νέα ευκαιρία;

Πολύ μελάνι έχει χυθεί και ακόμη περισσότερες είναι οι πολιτικές εξαγγελίες αναφορικά με το «Αναπτυξιακό κεφάλαιο» του Πολιτισμού και της «χαμένης» ευκαιρίας του πολιτιστικού τουρισμού. Η ευκαιρία δεν είναι χαμένη, είναι μπροστά μας αρκεί να δράσουμε με γνώση των διεθνών τάσεων και με άμεση υλοποίηση βέλτιστων πρακτικών. Διεθνώς, η ανάπτυξη του τουρισμού επιδεικνύει μεγάλη ανθεκτικότητα έναντι της παγκόσμιας γεωπολιτικής αβεβαιότητας και της οικονομικής αστάθειας με προβλέψεις 1,8 δισ. διεθνών τουριστών μέχρι το 2030.[…]

Η «μετατροπή» όλων των τουριστών ενός προορισμού σε επισκέπτες αρχ. χώρων και μουσείων, όπως έχουν καταφέρει άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα προσφέρει σημαντικά άμεσα οφέλη μέσω της ενίσχυσης της επισκεψιμότητας που με τα νούμερα του 2017 θα σήμαινε αύξηση 40% με απλή αναγωγή (ή 40 εκατ. ευρώ) – χωρίς να συμπεριλάβουμε οποιαδήποτε νέα πολιτική αναφορικά με αύξηση τιμής στο εισιτήριο ή πολιτικές εισιτηρίων ελευθέρας εισόδου. Τα δε έμμεσα έσοδα από την αύξηση της παραμονής στον προορισμό ή και τη διεύρυνση της τουριστικής σεζόν (καταλύματα, εστίαση κ.ά.), δημιουργούν νέα οικονομική δραστηριότητα στην τοπική οικονομία.

Με το δεδομένο ότι όλοι οι τουριστικοί προορισμοί στη χώρα μας έχουν σε πολύ κοντινή απόσταση αρχαιολογικό χώρο ή μουσείο, δίνουμε προτεραιότητα στην προβολή των μνημείων χαμηλής επισκεψιμότητας. Δεν θα έχουμε ιδιαίτερο όφελος από την αύξηση των επισκεπτών στην Ακρόπολη. Μάλλον κίνδυνο διατρέχουμε από το «overcrowding».

Πρέπει να στοχεύσουμε επικοινωνιακά στις δύο βασικές ηλικιακές ομάδες τουριστών, στους «Millenials» (ηλικίες 20-40) που ενδιαφέρονται για εμπειρίες  και αυθεντικότητα και είναι προσανατολισμένοι στην τεχνολογία και στους «Baby Boomers» (ηλικίες 60+), τη γενιά με το συγκριτικά μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα και διαθέσιμο χρόνο.  […]

Ο τουρίστας επιλέγει προορισμό με βάση τη δομημένη πληροφορία που βρίσκει στο Διαδίκτυο, γι’ αυτό απαιτούνται: α) Καθολική εφαρμογή e-ticket σε όλους τους αρχ. χώρους, και στους 275, με προτεραιότητα αυτούς με χαμηλή επισκεψιμότητα. β) Συνεργασία με Booking, Google, AirBnB, Tripadvisor κ.ά., παρόμοιες βάσεις  για προβολή και διαφήμιση όλων των χώρων. γ) Προώθηση του branding της Ελλάδας μέσω της πολιτιστικής διπλωματίας στις αγορές της Κίνας και Ινδίας.

Ο πολιτισμός είναι ένα πολύ ισχυρό και με επιρροή διαφημιστικό εργαλείο, γιατί οι καταναλωτές δεν είναι τόσο επιφυλακτικοί απέναντι στη διαφήμιση πολιτιστικών προορισμών όσο είναι προς τα εμπορικά μηνύματα. Όσο εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι σε παλιές πρακτικές και όχι στα σύγχρονα εργαλεία της τεχνολογίας, «χάνουμε το τρένο» που το κερδίζουν άλλοι. Ανεπιστρεπτί. Πρέπει, […] να αναδειχθούν και αξιακοί λόγοι που επιβάλλουν την άμεση σύνδεση της τεχνολογίας με τον πολιτισμό. Η πολιτιστική μας κληρονομιά έχει άρρηκτη αναφορά στις αξίες του παρελθόντος και αυτή η νοητή γραμμή δεν διακόπτεται, συνεχίζεται και συνυπάρχει αρμονικά με τις σύγχρονες αξίες της εποχής μας, όπως είναι η τεχνολογία!

Εφημερίδα Καθημερινή, ΑΘΗΝΑ ΚΩΝ. ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΥ, 29.07.2019

Κείμενο ΙΙ

Επαναφορά του πολιτιστικού τουρισμού στο παιχνίδι

Ο πολιτιστικός τουρισμός ορίζεται  ως τουρισμός με επίκεντρο τα πολιτιστικά αξιοθέατα και προϊόντα και είναι ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα τμήματα της τουριστικής βιομηχανίας, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 40% του συνόλου του τουρισμού παγκοσμίως. Είναι ένας συνεχώς εξελισσόμενος υποτομέας, ο οποίος συνεχίζει να μεταμορφώνεται με την αλλαγή του τρόπου ζωής, τις αυξανόμενες μορφές πολιτισμού και δημιουργικότητας και την παραδοσιακή και ψηφιακή καινοτομία.

Η πανδημία COVID-19 σταμάτησε τον πολιτιστικό τουρισμό. Καθ ‘όλη τη διάρκεια του 2020 οι διεθνείς αφίξεις σημείωσαν πτώση κατά 74% παγκοσμίως, προκαλώντας ένα τεράστιο πλήγμα στον τομέα, ο οποίος αντιμετωπίζει συνεχιζόμενη ανασφάλεια. Εν μέσω διεθνών ταξιδιωτικών περιορισμών, κλεισίματος συνόρων και μέτρων φυσικής απόστασης, οι χώρες αναγκάστηκαν να επιβάλουν κλείσιμο   πολιτιστικών χώρων, φεστιβάλ και μουσείων, μερικά από τα οποία ενδέχεται να μην ανοίξουν ξανά.

Δεδομένου ότι ο τουρισμός εξαρτάται εγγενώς από την κίνηση και την αλληλεπίδραση των ανθρώπων, είναι ένας από τους τομείς που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία και μπορεί να είναι ένας από τους τελευταίους που ανέκαμψε. Η άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών, θα επιτρέψει την ανάκαμψη του τουριστικού τομέα και για την ευρύτερη οικονομία και την ευρύτερη κοινότητα.

Έτσι, ενώ η πανδημία έχει αλλάξει δραματικά το πολιτικό πλαίσιο για τον πολιτιστικό τουρισμό, έχει επίσης δώσει την ευκαιρία να γίνει πειραματισμός με ολοκληρωμένα μοντέλα που μπορούν να προωθηθούν στο μετα-πανδημικό πλαίσιο.   Απαιτείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στον πολιτιστικό τομέα για να εξασφαλιστούν πιο βιώσιμα πρότυπα πολιτιστικού τουρισμού. Οι προσπάθειες που αποσκοπούν στην προώθηση προορισμών πολιτιστικού τουρισμού πρέπει να βασίζονται στην ποικιλομορφία των πολιτιστικών υποτομέων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτιστικών χώρων, των μουσείων, αλλά και της ζωντανής κληρονομιάς, ιδίως των τοπικών πρακτικών, της παραγωγής τροφίμων και χειροτεχνίας. Πέρα από τα πολιτιστικά ορόσημα, τα οποία λειτουργούν ως hotspot για να προσελκύσουν τουρίστες, ο πολιτιστικός τουρισμός θα πρέπει, επίσης, να περιλαμβάνει άλλες πτυχές πολιτιστικής αξίας, καθώς και περισσότερες τοπικές, κοινοτικές πολιτιστικές εκφράσεις.

Η πανδημία αποτελεί μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε βαθιά τον τουρισμό για το μέλλον. Ο υψηλής ποιότητας πολιτιστικός τουρισμός αναζητά νέες στρατηγικές ανάκαμψης και αναζωογόνησης, ενόψει της συμβολής στη μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα του κλάδου και των τοπικών κοινοτήτων. Ομοίως, πολλές χώρες διερευνούν τρόπους για γρήγορη πορεία προς μια πιο πράσινη, πιο βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη.

(Διασκευασμένο κείμενο για τις ανάγκες του κριτηρίου. Πηγή: https://en.unesco.org/news/cutting-edge-bringing-cultural-tourism-back-game ανάκτηση: 16-05-2021)

Κείμενο ΙΙΙ

Η εξοχική Λευκάδα

Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στη συλλογή «Ταξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα» (1991). Ανήκει στο είδος της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας.

Αργά το απόγευμα, πλησιάζοντας το νοτιότερο άκρο της Λευκάδας, όλα λάμπουν στο φως. Σαν ένα ηλιοβασίλεμα στο Θερμαϊκό. Δεκάδες χρωματιστά γουιντσέρφινγκ, μεγάλα ιστιοφόρα και βάρκες στην οργιαστική βλάστηση των νερών. Οι ακτές είναι μέσα στο πράσινο.

Ένα χωριό ψαράδων, η Βασιλική, που έχει όμως περισσότερο αγροτικό χαρακτήρα. Στα δεξιά, λίγα παραθαλάσσια εστιατόρια και ξενοδοχεία. Αριστερά, η πλαζ, τα θαλάσσια σπορ, μοντέρνα καταστήματα παγωτών και φρούτων. Στο τέρμα του ανηφορικού δρόμου που διασχίζει το χωριό, δεκάδες ξενώνες με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική μορφή μέσα στα σπάρτα, σε εκτάσεις έρημες. Μια δισκοθήκη μέσα στο λιβάδι, σ’ έναν αχανή κήπο. Τα κάμπινγκ αρχίζουν μετά, δίπλα στη θάλασσα. Τα βράδια φυσάει πάντα ένας άνεμος θερμός, θαλασσινός. Όλα τα μέσα μεταφοράς επιστρατεύονται από κει προς όλα τα σημεία του νησιού. Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Ποιος βιάζεται να φτάσει στην πόλη της Λευκάδας με 42 βαθμούς;[…]

Το δίλημμα των νεαρών Λευκαδιτών είναι η ανάπτυξη γεωργικών καλλιεργειών επιπέδου με βάση συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα που καταστρώθηκαν. Από την άλλη μεριά, η τουριστική ανάπτυξη του νησιού, κάπως άναρχη στα κέντρα της, ανύπαρκτη τουλάχιστον σε δέκα σημεία μιας λυρικής ομορφιάς ανυπέρβλητης. Τι κουβεντιάζουμε. Έλληνες και ξένοι που κατακλύζουν τα καλοκαίρια το νησί δημιουργούν πρότυπους τρόπους ζωής και συγκρίσεις. Με την άνθηση του τυχαίου και τη χάρη του ευχάριστου, τι να τον κάνεις τον προγραμματισμό; Από το Νυδρί προς την πόλη της Λευκάδας, ο χώρος αποκτά έναν τυπικά αθηναϊκό αστικό χαρακτήρα.

Μα η γνήσια Λευκάδα αρχίζει μόλις αντιλαμβάνεσαι ότι μπήκες πια στο νόημα μιας οργανωμένης πόλης. Τα μικρομάγαζα, οι δρόμοι, οι βιοτεχνίες, ένας ολόκληρος κόσμος μιας άλλης ομορφιάς, θα ‘λεγες πως αλλάζει πρόσωπο σε κάτι που θα μπορούσε να γινόταν και δε γίνεται. Αυτή η αίσθηση δίνεται σ’ όλα τα νησιώτικα κέντρα. Σαν να μην ανησυχεί κανέναν απολύτως τίποτα. Κι όμως, όταν περιπλανιέσαι σε μια άδεια καλοκαιρινή Λευκάδα, πολύ γεωμετρικά ρυμοτομημένη και μοντέρνα προς την ηπειρωτική γη, καταλαβαίνεις τη συνεχή μεταμόρφωση. Χρειάζομαι μια πολιτιστική σελίδα για να γράψω για την ίδια την πόλη και την καλοκαιρινή ερήμωση. Ή μάλλον μια πολιτιστική ταινία ημίωρη. Οι οδηγοί λένε λίγα πράγματα. Τα υπόλοιπα μαντεύονται υποδορίως.

Νίκος- Αλέξης Ασλάνογλου, Ταξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα,

ΘΕΜΑ Α.

Α1. Τι απάντηση δίνει η συντάκτρια του Κειμένου 1 στο ερώτημα που θέτει στον τίτλο του κειμένου της; Να απαντήσετε περιληπτικά σε ένα κείμενο 70-80 λέξεων.

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Β.

Β1. Να σημειώσετε για τις προτάσεις που ακολουθούν ΣΩΣΤΟ ή ΛΑΘΟΣ αξιοποιώντας τις πληροφορίες των Κειμένων 1 και 2.

• Διεθνώς, η ανάπτυξη του τουρισμού επιδεικνύει μεγάλη αβεβαιότητα.

• Η πολιτιστική μας κληρονομιά έχει άρρηκτη αναφορά στις αξίες του παρελθόντος και για αυτό δεν μπορεί να συνυπάρξει με την τεχνολογία.

• Ο τουρισμός εξαρτάται εγγενώς από την κίνηση και την αλληλεπίδραση των ανθρώπων.

• Η πανδημία δεν μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για να επανεξετάσουμε βαθιά τον τουρισμό για το μέλλον.

• Ο υψηλής ποιότητας πολιτιστικός τουρισμός αναζητά νέες στρατηγικές ανάκαμψης.

Μονάδες 10

Β2. Η συντάκτρια του Κειμένου 1 χρησιμοποιεί στον τίτλο της ένα ερώτημα. Σε τι πιστεύετε ότι στοχεύει αυτή η επιλογή;

Μονάδες 15

Β3. Τι προσπαθεί να αποδείξει ο συντάκτης του Κειμένου 2; Με ποιον τρόπο το πετυχαίνει αυτό;

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Γ.

Στο Κείμενο 3 κυριαρχούν οι έννοιες της τουριστικής ανάπτυξης από τη μια και του φυσικού περιβάλλοντος από την άλλη. Με ποιους τρόπους αναδεικνυονται στο κείμενο; Να αναπτύξετε τις σκέψεις σας σε ενα κείμενο 150-200 λεξεων.

Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Δ.

Ο κερδοσκοπικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται συχνά ο πολιτιστικός τουρισμός έχει δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα. Αξιοποιώντας τα κείμενα που σας έχουν δοθεί να συντάξετε ένα δικό σας κείμενο που θα δημοσιευθεί σε τοπική εφημερίδα, στο οποίο να αναφέρεστε στα προβλήματα που υπάρχουν, αλλά και στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη του τομέα στη μετά-πανδημική εποχή. (250-300 λέξεις).

Μονάδες 30 

FILOLOGIKA.GR

Μουσικό Σχολείο Σιάτιστας "Οι ήρωες του 1821 μας διδάσκουν" Λόγος του Κ...

Αφιέρωμα του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας "Κωνσταντίνος και Ελένη Παπανικολάου" για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021) Ευχαριστούμε θερμά τους συντελεστές: Κώστας Ώττας και Ανδρέου Τάνια.

 

Εξάσκηση στα Αρχαία

 

Κοντάκιον,  Ἦχος πλ. δ’.

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, 

ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, 

ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· 

ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, 

ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, 

ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Λεξικό Κριαρά

ἀναγράφω.

• 1) Aπογράφω, απαριθμώ:
  • παν αρσενικό από υιόν μηνού και απάνου να τους αναγράψεις (Πεντ. Aρ. III 15)·
  • επαράγγειλεν ο Kύριος τον Mωσέ και ανάγραψέν τους εις την έρημο του Σιναΐ (αυτ. Aρ. I 19).
• 2) Aποδίδω σε κάπ. κ.:
  • αναγράφει (ενν. ο Θεός) κρίμα γονεών ιπί παιδιά (αυτ. Δευτ. V 9).
• 3) Oρίζω, τοποθετώ κάπ. αρχηγό:
  • να αναγράψουν αρχούς στρατιές εις κεφαλατίκι του λαού (αυτ. Δευτ. XX 9).
• 4) Kαθορίζω υποχρέωση, αναθέτω σε κάπ. (φροντίδα):
  • να αναγράψετε απάνου τους με φύλαξη όλο το σήκωμά τους (αυτ. Aρ. IV 27).
• 5) Προσέχω, φροντίζω:
  • ανάγραψεν ο Kύριος τα παιδιά του Iσραέλ, και ότι είδε την φτώχα τους (αυτ. Έξ. IV 31)·
  • (με σύστ. αντικ.):
    • (αυτ. Γέν. L 24).

[αρχ. αναγράφω. H λ. και σήμ.]

 

κράζω· γκράζω· μτχ. παρκ. κραγμένος· κραγότα.

• Α´ Aμτβ.
  • 1) Φωνάζω δυνατά:
    • (Πανώρ. A´ 270).
  • 2)
    • α) Kάνω επίκληση:
      • τον Θεό μας εις παν οπού κράζομε προς αυτόν (Πεντ. Δευτ. IV 7)·
    • β) υμνώ, δοξάζω:
      • να κράξετε εις την δύναμη της ημερούς ετουτηνής (Πεντ. Λευιτ. XXIII 21).
  • 3) Kάνω έφεση:
    • (Eλλην. νόμ. 523¹⁹).
• Β´ Mτβ.
  • 1)
    • α) Φωνάζω δυνατά κ., φωνάζω κ.· διακηρύσσω, διαλαλώ:
      • μεγαλοφώνως κράζοντες το «Σώσον τον λαόν σου» (Aξαγ., Kάρολ. E´ 569)·
      • ο βιζίρης έκραξε Tούρκοι να πάνε οι πρώτοι (Tζάνε, Kρ. πόλ. 533⁷)·
      • (με σύστ. αντικ.):
        • (Σοφιαν., Παιδαγ. 102)·
    • β) ζητώ με φωνές κ.· επικαλούμαι κάπ.:
      • κράζουσι βοήθεια (Iντ. κρ. θεάτρ. B´ 8)·
      • κράζω την λευτεριάν (Kυπρ. ερωτ. 25⁷)·
      • για βοηθό την Παναγία εκράξα (Λεηλ. Παροικ. 232).
  • 2) Aπευθύνω το λόγο φωνάζοντας:
    • εφώνησα κράζων αυτοίς τοιάδε (Διγ. Z 3559).
  • 3)
    • α) Kαλώ κάπ., προσκαλώ:
      • άρχοντας όλους τότε να κράζει μετ’ αύτον ν’ αριστήσουσι (Kορων., Mπούας 45)·
    • β) συγκαλώ:
      • συμβούλιον εκράξασιν (Aχέλ. 1986).
  • 4) (Mε κατηγ.) θεωρώ:
    • αφέντης κράζεται (Eρωτόκρ. Δ´ 613)·
    • (με σύστ. αντικ.):
      • (Πεντ. Λευιτ. XXIII 2)·
    • (μέσ.):
      • μοναχή σου κράζεσαι στο κόσμο παινεμένη (Ζήν. Β´ 340).
  • 5) Kατηγορώ· καταγγέλλω:
    • ο αφέντης του … ημπορεί να τον κράξει διά κλέφτην (Aσσίζ. 424²³).
  • 6) Kαλώ κάπ. σε μονομαχία:
    • (Aσσίζ. 357⁸).
  • 7) Παρακινώ:
    • (Kυπρ. ερωτ. 116¹¹).

• Φρ.
• 1) Κράζω απάνου κάπ. = εκφράζω παράπονα εναντίον κάπ.:
  • (Πεντ. Δευτ. IV 9).
• 2) Κράζω (το) όνομα = ονομάζω:
  • (Xούμνου, Kοσμογ. 818), (Πεντ. Γέν. II 20).

H μτχ. παρκ. κραγμένος ως επίθ. = εκλεκτός, διακεκριμένος· αξιωματούχος:

• (Πεντ. Aρ. I 16). 

 

https://lexicon.katabiblon.com/index.php?lemma=%CE%BA%CF%81%E1%BD%B1%CE%B6%CF%89

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Σε σένα, Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό

εγώ η Πόλη Σου αποδίδω με ευγνωμοσύνη

την ένδοξη νίκη, επειδή λυτρώθηκα απο τις

φοβερές συμφορές. Αλλά Συ, επειδή Έχεις

ακατανίκητη δύναμη, ελευθέρωσέ με από κάθε

είδος κινδύνου, για να Σου φωνάζω δυνατά:

Χαίρε, Νύφη ανύμφευτε.

Κοντάκιον λέγεται μία υμνογραφική σύνθεση που αποτελείται από το προοίμιο και τους οίκους, που έχουν πρότυπο το προοίμιο. Το όνομα Κοντάκιον (κοντός = βραχύς, σύντομος) οφείλεται στο γεγονός, ότι το προοίμιο ήταν μία περίληψη τού θέματος, που αναπτυσσόταν στους οίκους. Οι οίκοι είναι απόλυτα όμοιοι μεταξύ τους και ακολουθούν ποιητικά και μουσικά το προοίμιο, τού οποίου η στιχουργική δομή είναι εντελώς διαφορετική. Συνδετικό στοιχείο τού προοιμίου με τους οίκους είναι: α) το εφύμνιο, που μπορεί να είναι ένας, δύο ή τρεις στίχοι που επαναλαμβάνονται ακριβώς οι ίδιοι (ή με ελαφρές παραλλαγές) στο προοίμιο και όλους τους οίκους. Π.χ. στο Κοντάκιο τού Ακαθίστου Ύμνου (τους Χαιρετισμούς όπως λέγεται πιο απλά) εφύμνιο είναι το «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε» εναλλάξ με το «Αλληλούια». β) Επίσης το προοίμιο και οι οίκοι μελίζονται στον ίδιο μουσικό Ήχο.  

Η μετρική: Η μουσική είναι το προέχον στοιχείο και όχι η στιχουργία. Υπάρχει η ισοσυλλαβία και η ομοτονία και όπου δεν είναι εμφανής, μπορεί να αποκατασταθεί από τη μουσική, δηλ. υπάρχει ισοχρονία. Το φαινόμενο λέγεται τονή. 

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1. Να κάνετε χρονική αντικατάσταση των ρημάτων του κοντακίου.

http://www.logosconjugator.org/item/143806/

2. Να βρείτε τις μετοχές και το συντακτικό τους ρόλο.  

Νεοελληνική Γλώσσα 2020 Επαναληπτικές Πανελλήνιες Εξετάσεις Θέματα

Δείτε τα θέματα και τις απαντήσεις των Επαναληπτικών πανελληνίων 2020 στη Νεοελληνική Γλώσσα :

A

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:…….……………………………

ΜΑΘΗΜΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΤΑΞΗ: Α΄

ΤΜΗΜΑ:

ΗΜ/ΜΗΝΙΑ: 20/10/2006

Ι. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ ΣΩΣΤΟ ή ΛΑΘΟΣ

1. Μια βραχύχρονη συλλαβή όταν τονίζεται παίρνει πάντα περισπωμένη

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

2. Η περισπωμένη και η οξεία είναι πνεύματα.

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

3. Δασεία παίρνουν όλες οι λέξεις που αρχίζουν από ωμέγα (ω).

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

4. Η προπαραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει πάντα οξεία.

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

5. Μια μακρόχρονη παραλήγουσα, όταν τονίζεται, παίρνει περισπωμένη, αν η λήγουσα είναι μακρόχρονη.

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

ΙΙ. Να βάλετε τα σημεία του τονισμού (οξεία ή περισπωμένη) στις παρακάτω λέξεις:

Σπευδε, βραδεως, πλουτος, ουδεν, πρωτον, μεγιστον, τουτων, διδασκαλος, εποιουν, ελειτουργει

ΙΙΙ.. Να συνδυάσετε τις λέξεις της στήλης Α΄με τις κατάλληλες λέξεις της στήλης Β΄

Α΄	Β΄
Η λέξη πορίζωνται Η λέξη και Η φράση συν Θεω Η λέξη πόλεις Η λέξη αγαθός	Είναι επίθετο Είναι ουσιαστικό Είναι σύνδεσμος Είναι ρήμα Στερεότυπη φράση σε δοτική

ΘΕΜΑΤΑ

Ι. Οι λέξεις που είναι τυπωμένες στην παρένθεση να τοποθετηθούν στις προτάσεις στον κατάλληλο αριθμό και πτώση:

1. Καθέζεται(= κάθεται) ο θεός εν ............................ (θρόνος, δοτ. εν.).

2. Ούτος εκόσμησε το σκήπτρον τοις πάσι…………………... (μέταλλον).

3. Τη δ' υστεραία (= την άλλη μέρα) μακράν…………. (οδός) επορεύθημεν και επί ................................(ό ποταμός, αιτ. εν.) αφικόμεθα (= φθάσαμε).


ΙΙ. Σημειώστε δίπλα από κάθε αριθμό της πρώτης στήλης το γράμμα που του αντιστοιχεί από τη δεύτερη στήλη:

Α Β

1.............. τους ιατρούς α. αιτιατική ενικού

2........... τη φήφω β. γενική πληθυντικού

3........... των οδων γ. αιτιατική πληθυντικού

4........... τοις ποτηρίοις δ. δοτική ενικού

5........... τον οινον ε. δοτική πληθυντικού


ΙΙΙ. Να μεταφέρετε τα υπογραμμισμένα ουσιαστικά στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού:

α. Ο άναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω (= ας ρίξει).

ρ. Πείθομαι τοις νόμοις της πατρίδος.

γ. Εν τη όδω ειδον τους ιππέας.

δ. Η υπερβολή τοις άνθρώποις λύπην παρέχει.

ε. Η Δήλος ένδοξος ην τω ιερω.



IV. Ερωτήσεις τύπου σωστό - λάθος

1.Η κατάληξη –α στον πληθυντικό των ουδετέρων είναι μακρόχρονη.

Σ Λ

2. Η δίφθογγος οι, όταν βρίσκεται στο τέλος κλιτής λέξης είναι βραχύχρονη.

Σ Λ

3. Η γενική και η δοτική των ουσιαστικών της β’ κλίσης, όταν τονίζονται στη λήγουσα παίρνουν περισπωμένη.

Σ Λ

4. Τα προπαροξύτον ουσιαστικά της β΄κλίσης όταν τονίζονται στην προπαραλήγουσα και η λήγουσα είναι βραχύχρονη, δεν κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα.

Σ Λ



Στην αρχαία ελληνική γλώσσα η διάκριση των κλίσεων (πρώτης.δεύτερης, τρίτης) βασίζεται στις καταλήξεις.

Η δεύτερη κλίση έχει κατάληξη ονομαστικής ενικού, -ος για τα αρσενι­κά και θηλυκά και -ον για τα ουδέτερα: ό όρκος, ή άμπελος, το δώρον.

Η κατάληξη -α των ουδέτερων όλων γενικά των πτωτικών είναι πάντο­τε βραχύχρονη: τα δώρα, τα μήλα, τα γενναία, εκείνα κ.τ.λ.

Τα ονόματα αυτά κλίνονται σύμφωνα με τον πίνακα γραμματικής 5.

Cal Newport, "Luke Skywalker: Digital Minimalist"

  ‘Turn off your computer, turn off your machine and do it yourself, follow your feelings, trust your feelings.’

I recently returned to a book I first discovered earlier in the pandemic: The Power of Myth. It consists almost entirely of edited interview transcripts from a now classic, wide-ranging filmed conversation between Bill Moyers and Joseph Campbell, which originally spanned over twenty hours of footage, but was later narrowed down to a handful of 60-minute episodes that aired on PBS in 1988.

You’ve probably heard of this interview as it went on to become one of the most watched series in public television history. Though it covers a dizzyingly diverse set of topics — from dragons, to Gaia, to religious fundamentalism — it attracted attention at the time in large part because George Lucas had previously admitted to referencing Campbell’s 1949 book, The Hero with a Thousand Faces, to help write the script for Star Wars.

Accordingly, the bulk of the interview is conducted at Lucas’s Skywalker Ranch, and Moyers and Campbell eventually come around to obligingly unpacking the role of the Hero’s Journey monomyth in explaining the resonance of Lucas’s 1977 blockbuster.

What caught my attention, however, was a brief aside about Star Wars that I don’t remember from the original PBS special. Near the end of interview, Moyers recalls:

“When I took our two sons to see Star Wars, they did the same thing the audience did at that moment when the voice of Ben Kenobi says to Skywalker in the climatic moment of the last fight, ‘Turn off your computer, turn off your machine and do it yourself, follow your feelings, trust your feelings.’ And when he did, he achieved success, and the audience broke out into applause.”

What interested me about this observation was not just that digital minimalists existed even in a galaxy far, far away, but that right here on our home planet, as earlier as the 1970s, we already sensed that there was something dehumanizing about the newly emerging industry of interactive digital technology.

We often need these tools, of course, to metaphorically blow up our Death Stars, but we applaud the loudest when it’s what makes us most human that triumphs in the end.

6 thoughts on “Luke Skywalker: Digital Minimalist”

CAL NEWPORT

https://www.calnewport.com/blog/2021/05/17/luke-skywalker-digital-minimalist/

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι σε χριστιανικούς ναούς

Δ. Ζωγραφίδης - Β. Κάλφας, Χριστιανιμός και ελληνισμός, συγκατοίκηση χωρίς διαχειριστή;

«Και τι μπορείς να ωφεληθείς εσύ τόσο πολύ από τη φιλοσοφία όσο από τον νομοθέτη σου και τους προφήτες σου;»

«Γιατί όχι; Μήπως οι φιλόσοφοι με κάθε τους λόγο δεν μιλούν για τον Θεό, και οι συζητήσεις τους δεν περιστρέφονται γύρω από την μοναρχία (τη μοναδικότητα του Θεού) και τη θεία πρόνοια; Ή, μήπως, δεν είναι έργο της φιλοσοφίας αυτό, το να εξετάσει το πρόβλημα περί του θείου;»

Ιουστίνος, Διάλογος προς Τρύφωνα 1.3

Αν όμως στραφούμε στο ίδιο το άτομο, αποκαλυπτικό είναι να διαβάσει κάποιος ορισμένες πραγματείες ενός χριστιανού φιλοσόφου σαν τον Γρηγόριο Νύσσης, για να κατανοήσει αυτή την ένταση όπως εσωτερικεύεται σε μια ευαίσθητη προσωπικότητα. Και πολύ περισσότερο να διαβάσει κάποια ποιήματα του άλλου Γρηγορίου από τη Ναζιανζό, για να νιώσει τον δραματικό χαρακτήρα αυτής της έντασης, όταν η βεβαιότητα του θεολόγου δεν εξαφανίζει τον μετεωρισμό του ποιητή και την απαισιοδοξία του φιλοσόφου για την αστάθεια των ανθρώπινων πραγμάτων:

Μια ρόδα άστατα καρφωμένη

αυτή η μικρή πολύτροπη ζωή μας.

Μια πάει προς τα ψηλά, μια πέφτει χαμηλά,

δεν μένει σταθερή κι ας δείχνει καρφωμένη.

Φεύγοντας μένει στάσιμη, και όταν στέκει τρέχει.

Αναπηδά συχνά εδώ και κει, μα δεν μπορεί να ξεφύγει.

Γυρνά και κινούμενη παρασέρνει τη στασιμότητα.

Οι γύροι της γράφουν ένα μηδενικό, τη ζωή μας,

καπνό, όνειρο κι άνθος εφήμερο.

Έπη ηθικά 19

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και Σίβυλλες που κοσμούν τις εκκλησίες μας (φωτό) | Pronews

Αέναη επΑνάσταση: Τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φιλοσόφων (Εικόνες και Βίντεο) (sophia-ntrekou.gr)

Χριστιανισμός και αρχαίοι Φιλόσοφοι - Η περίπτωση του Ιερού ναού Αγίου Διονυσίου (imerazante.gr)

Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι (greek-language.gr)

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Οι μεγιστάνες έγιναν κατά 5 τρισ. δολάρια πιο πλούσιοι

Αποτελεί κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία και συγκεκριμένα από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά οι διαστάσεις που έχει προσλάβει εν μέσω της πανδημίας κυριολεκτικά αιφνιδιάζουν και σοκάρουν. Ο λόγος για την ανισότητα που αντανακλάται ιδιαιτέρως στη θεαματική αύξηση του αριθμού των βαθύπλουτων αλλά και του ύψους του πλούτου τους στις περισσότερες χώρες ακόμη και σε εκείνες που δεν φαντάζεται κανείς εύκολα. Ενδεικτική περίπτωση η σοσιαλδημοκρατική Σουηδία, η χώρα που για πολλούς υλοποιεί το όραμα της ισότητας, καθώς στη διάρκεια του περασμένου έτους οι δισεκατομμυριούχοι της αυξήθηκαν από 26 σε 41 και ο πλούτος τους έφτασε να αντιπροσωπεύει από 20% το 30% του ΑΕΠ της χώρας.


Συνέχεια στην Καθημερινή

ερανίστρια : ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛ...

ερανίστρια : ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛ...: 1. Στις παρακάτω προτάσεις να βρείτε τα αντικείμενα προσέχοντας: α) αν τα ρήματα είναι αμετάβατα ή μεταβατικά (μονόπτωτα ή δίπτω...

επιρρήματα

Επιρρηματικές, κατηγορηματικές μετοχές

Μῦθος τοῦ Αἰσώπου. Μέλισσαι και Ζεύς

ἐπιμέλεια: Δέσποινας Μανδέλη καί Φωτεινῆς Τούμπα

Μέλισσα μήτηρ κηρίων οὖσα ἀνελήλυθεν εἰς θεούς, φέρουσα κηροὺς καὶ μέλι. Τερφθεὶς δὲ ὁ Ζεὺς τῇ προσφορᾷ τῆς μελίσσης συνετάξατο δοῦναι αὐτῇ ὃ ἂν αἰτήσῃ. Ἡ δέ· Δός, ἔφη, τῇ σῇ θεραπαινίδι κέντρον πρὸς ἄμυναν τῶν πόνων μου καὶ εἰς φυλακήν μου. Ἀπορήσας δὲ ὁ Ζεὺς πρὸς τὰς αἰτήσεις, ἐπεὶ ἐφίλει τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος, ἔφη τῇ μελίσσῃ· Οὐχ ὡς ᾔτησας γενήσεται, ἀλλ᾿ ἐάν τις τῶν ἀνθρώπων ἥκῃ λαβεῖν μέλι, σὺ δὲ βούλῃ αὐτὸν ἀμύνασθαι, ἔχε τὸ κέντρον· πλὴν ἴσθι ὅτι, εἰ πλήξεις ἄνθρωπον, ἐμβληθέντος τοῦ κέντρου, παρευθὺς ἀποθνήξῃ· ζωὴ γάρ σοι ἐντυγχάνει τὸ κέντρον.

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἐν ταῖς προσευχαῖς καὶ ταῖς δεήσεσιν μηδεὶς κατὰ τῶν ἐχθρῶν ζητείτω κακόν. 

Λεξιλόγιο

• ὁ κῆρος: (=κηρύθρα, τροφή μελισσῶν)
• οὖσα: μετοχή Ένεστώτα τοῦ ῥήματος εἰμί (=εἶμαι, ὑπάρχω). Ἀρχικοί χρόνοι ΕΝΕΣ. εἰμί, ΠΡΤ. ἦ/ἦν, ΜΕΛΛ. ἒσομαι, ΑΟΡ. ἐγενόμην, ΠΡΚ. Γέγονα, ΥΠΡΣ. ἐγεγόνειν
• ἀνελήλυθεν: γ’ἑνικό πρόσωπο Παρακειμένου, ἐνεργητικῆς φωνῆς, τοῦ ῥήματος ἀνέρχομαι (= ἀνεβαίνω, ἀνυψώνω, μεγαλώνω, αὐξάνω). Α.Χ ΕΝ. ἀνέρχομαι, ΠΡΤ. ἀνήα/ἀνήειν, ΜΕΛΛ. ἀνεῖμι, ΑΟΡ. ἀνῆλθον, ΠΡΚ. ἀνελήλυθα,  ΥΠΡΣ. ἀνεληλύθειν
• φέρουσα: μετοχή Ἐνεστώτα τοῦ ῥήματος φέρω (=φέρνω, βαστῶ, σηκώνω, ὑποφέρω, ὑπομένω, πάσχω). Α.Χ. ΕΝ. φέρω, ΠΡΤ. ἒφερον, ΜΕΛΛ. οἲσω ΑΟΡ.ἢνεγκα/ἢνεγκον, ΠΡΚ. ἐνήνοχα, ΥΠΡΣ. ἐνηνόχειν
• τερφθείς: μετοχή παθητικοῦ ἀορίστου Α’ τοῦ ῥήματος τέρπομαι (=εὐχαριστιέμαι, εὐφραίνομαι). Α.Χ ΕΝ. τέρπομαι, ΠΡΤ. ἐτερπόμην, ΜΕΛΛ. τέρψομαι, ΑΟΡ. ἐτερψάμην/ἐτερπόμην/ἐτέρφθην
• δέ: (=ἀλλά) συνδετικό μόριο, συνήθως δηλώνει ἀντίθεση, ἀλλά ἐδῶ χρησιμοποιεῖται γιά νά δηλώσει ἁπλή μετάβαση
• ὁ Ζεύς: οὐσιαστικό ἀνώμαλο, μεταπλαστό, δηλαδή ἐνῶ χρησιμοποιεῖ καταλήξεις μίας ὁρισμένης κλίσης σέ ὃλες τίς πτώσεις (ἐδῶ γ’κλίσης) τό θέμα μεταβάλλεται
• συνετάξατο: γ’ἑνικό πρόσωπο ἀορίστου, μέσης φωνῆς τοῦ ῥήματος συντάσσομαι ἤ συντάττομαι (=τακτοποιῶ, διοργανώνω, κανονίζω, διατάσσω, παραγγέλλω, συμφωνῶ μέ κάποιον). Α.Χ ΕΝ. τάττω,  ΠΡΤ.ἒταττον, ΜΕΛΛ.τάξω,  ΑΟΡ.ἒταξα, ΠΡΚ. τέταχα, ΥΠΡΣ. ἐτετάχειν
• δοῦναι: ἀπαρέμφατο ἀορίστου, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος δίδωμι (=δίνω, παρέχω, προσφέρω, δωρίζω). Α.Χ ΕΝ.δίδωμι, ΠΡΤ.ἐδίδουν, ΜΕΛΛ. δώσω, ΑΟΡ. ἔδωκα ΠΡΚ. δέδωκα ΥΠΡΣ. ἐδεδώκειν. Συντάσσεται: δίδωμι τινί τί ( δοτική +αἰτιατική)
• ὃ: οὐδέτερο γένος τῆς ἀναφορικῆς ἀντωνυμίας ὃς,ἣ,ὃ
• ἂν: ἀοριστολογικό, συντάσσεται πάντα μέ ὑποτακτική
• αἰτήσῃ: γ’ἑνικό πρόσωπο ὑποτακτικῆς ἀορίστου, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος αἰτέω-ῶ (=ζητῶ, ἀπαιτῶ). Α.Χ ΕΝ. αἰτέω-ῶ, ΠΡΤ. ᾒτουν, ΜΕΛΛ. αἰτήσω, ΑΟΡ. -ᾒτησα, ΠΡΚ. ᾒτηκα, ΥΠΡΣ. ᾐτήκειν
• δός: β’ἑνικό πρόσωπο προστακτικῆς ἀορίστου, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος δίδωμι
• ἒφη: γ’ἑνικό πρόσωπο παρατατικοῦ, ὁριστικῆς τοῦ ῥήματος φημί (=λέω, συμφωνῶ, ἰσχυρίζομαι). Α.Χ ΕΝ.φημί, ΠΡΤ. ἒφην, ΜΕΛΛ. φήσω, ΑΟΡ. ἒφησα (εἶπα/εἶπον), ΠΡΚ. πέφασμαι, ΥΠΡΣ. ἐπεφάσμην
• σή: κτητική ἀντωνυμία, β’πρόσωπο, γένος θηλυκό
• θεραπαινίδι: (=ὑπηρέτρια) οὐσιαστικό γ’ κλίσης, ἡ θεραπαινίς
• τό κέντρον: (=ὀξεία αἰχμή, ἀγκάθι, κεντρί μέλισσας)
• ἡ ἂμυνα: (=ἀπόκρουση προσβολῆς, ὑπεράσπιση)
• ὁ πόνος: (=ὁ κόπος, μόχθος, ἐπίπονη ἐργασία)
• ἡ φυλακή: (=ἡ φύλαξη, ἐπαγρύπνηση, φρουρά)
• ἀπορήσας: μετοχή ἀορίστου, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος, ἀπορέω-ῶ (=βρίσκομαι σέ ἀμηχανία, δέν ξέρω τί νά κάνω, τά ἒχω χαμένα). Α.Χ. ΕΝ. ἀπορῶ, ΠΡΤ. ἠπόρουν,  ΜΕΛΛ. ἀπορήσω, ΑΟΡ. ἠπόρησα, ΠΡΚ. ἠπόρηκα, ΥΠΡΣ.ἠπορήκειν
• ἐφίλει: γ’ἑνικό πρόσωπο, Παρατατικοῦ, ἐνεργητικῆς φωνῆς, ὁριστικῆς τοῦ ῥήματος φιλέω-ῶ (=ἀγαπῶ, προτιμῶ, ἀσπάζομαι, ἀρκοῦμαι). Α.Χ ΕΝ. φιλέω-ῶ, ΠΡΤ. ἐφίλουν, ΜΕΛΛ. φιλήσω, ΑΟΡ. ἐφίλησα,  ΠΡΚ. πεφίληκα, ΥΠΡΣ. ἐπεφιλήκειν
• ᾔτησας: β’ἑνικό πρόσωπο ἀορίστου, ἐνεργητικῆς φωνῆς, τοῦ ῥήματος αἰτέω-ῶ
• γενήσεται: γ’ἑνικό μέλλοντα, μέσης φωνῆς, τοῦ ῥήματος γίγνομαι (=γίνομαι, συμβαίνω, γεννιέμαι). Α.Χ. ΕΝ. γίγνομαι, ΠΡΤ. ἐγιγνόμην,  ΜΕΛΛ. γενήσομαι, ΑΟΡ. ἐγενόμην, ΠΡΚ. γέγονα/γεγένημαι, ΥΠΡΣ. ἐγεγόνειν/ἐγεγενήμην
• ἣκῃ: ὑποτακτική ἐνεστώτα, γ’ἑνικό πρόσωπο, ἐνεργητικῆς φωνῆς, τοῦ ῥήματος ἣκω (=ἒρχομαι, ἒχω ἒρθει). Α.Χ. ΕΝ. ἣκω, ΠΡΤ. ἧκον, ΜΕΛΛ. ἣξω
• λαβεῖν: Ἀπαρέμφατο, ἀορίστου β’, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος λαμβάνω (=παίρνω, πιάνω, συλλαμβάνω, βρίσκω, κυριεύω). Α.Χ ΕΝ.λαμβάνω,  ΠΡΤ. ἐλάμβανον,  ΜΕΛΛ. λήψομαι,  ΑΟΡ. ἒλαβον, ΠΡΚ. εἴληφα, ΥΠΡΣ. εἰλήφειν
• σύ: προσωπική ἀντωνυμία, β’πρόσωπο
• βούλῃ: β’ἑνικό πρόσωπο ὑποτακτικῆς ἐνεστώτα, μέσης φωνῆς τοῦ ῥήματος βούλομαι (=θέλω, ἐπιθυμῶ, ἐπιδιώκω, ποθῶ). Α.Χ ΕΝ. βούλομαι, ΠΡΤ. ἐβουλόμην,  ΜΕΛΛ. βουλήσομαι, ΑΟΡ.ἐ(ἠ)βουλήθην,  ΠΡΚ. βεβούλημαι, ΥΠΡΣ.ἐβεβουλήμην
• ἀμύνασθαι: ἀπαρέμφατο ἀορίστου μέσης φωνῆς τοῦ ῥήματος ἀμύνομαι (=ἀμύνομαι, βοηθῶ, ἀποκρούω, ὑπερασπίζομαι, φυλάω, ἐκδικοῦμαι). Α.Χ ἀμύνομαι, ἠμυνόμην, ἀμυνοῦμαι, ἠμυνάμην
• ἒχε: προστακτική, β’ἑνικό, ἐνεστώτα, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος ἒχω(=ἒχω, κατέχω, κρατῶ, γνωρίζω, μπορῶ). Α.Χ ἒχω, εἶχον, ἓξω/σχήσω/ἒσχον, ἒσχηκα, ἐσχήκειν
• πλήν: (=ἐκτός)
• ἲσθι: προστακτική, β’ ἑνικό ἐνεστώτα ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος οἶδα (=γνωρίζω, ξέρω, κατέχω). Α.Χ οἶδα, ᾒδειν/ᾒδη, εἲσομαι/εἰδήσω, ἒγνων, ἒγνωκα, ἐγνώκειν
• πλήξεις: β’ἑνικό μέλλοντα, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος πλήττω(= χτυπῶ, τραυματίζω)     
• ἐμβληθέντος: μετοχή παθητικοῦ ἀορίστου α’τοῦ ῥήματος ἐμβάλλω (=ῥίπτω μέσα εἰς…, τοποθετῶ μέσα σέ…, εἰσβάλλω). Α.Χ ἐμβάλλω, ἐνέβαλλον, ἐμβαλῶ, ἐνέβαλον, ἐμβέβληκα, ἐνεβεβλήκειν
• παρευθύς: <παρά+εὐθύς = ἀμέσως
• ἀποθνήξῃ: β’ ἑνικό ὁριστικῆς μέλλοντα, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος ἀποθνήσκω (=πεθαίνω). Α.Χ ἀποθνήσκω, ἀπέθνησκον, ἀποθανοῦμαι, ἀπέθανον, ἀποτέθνηκα, ἀποτεθνήκειν
• ἐντυγχάνει: γ’ἑνικό ἐνεστώτα, ὁριστικῆς, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος ἐντυγχάνω( =συναντῶ κάποιον τυχαία, συμβαίνει νά εἶναι).
• Δηλοῖ: γ’ ἑνικό ἐνεστώτα, ὁριστικῆς, ἐνεργητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος δηλόω-ῶ (=κάνω κάτι φανερό, δηλώνω, φανερώνω, γνωστοποιῶ, ἀνακοινώνω)
• ἡ δέησις: (=παράκληση, ἱκεσία)
• μηδείς: (=κανείς)
• ζητείτω: γ’ἑνικό, προστακτική ἐνεστώτα, ἐνεργητικῆς φωνῆς, τοῦ ῥήματος ζητέω-ῶ (=ἀναζητῶ, ἀπαιτῶ, ζητῶ, ἐπιθυμῶ).  

Σύνταξη

Μέλισσα: ὑποκείμενο, οὖσα: ἐπιθετική μετοχή,  μήτηρ: κατηγορούμενο, κηρίων: γενική κατηγορηματική,  ἀνελήλυθεν: ῥῆμα, εἰς θεούς: ἐμπρόθετος προσδιορισμός κατεύθυνσης, φέρουσα: τροπική μετοχή, κηροὺς καὶ μέλι:ἀντικείμενα.Τερφθεὶς: χρονική μετοχή, ὁ Ζεὺς: ὑποκείμενο μετοχῆς, τῇ προσφορᾷ: δοτική τῆς αἰτίας,  τῆς μελίσσης: γενική ὑποκειμενική, συνετάξατο: ῥῆμα, δοῦναι: ἀντικείμενο καί τελικό ἀπαρέμφατο, αὐτῇ: ἀντικείμενο τοῦ ἀπαρεμφάτου, αἰτήσῃ: ῥῆμα. Δός: ῥῆμα, <ἔφη> :κύρια παρενθετική πρόταση. Ῥῆμα, τῇ θεραπαινίδι: ἂμεσο ἀντικείμενο, σῇ: ἐπιθετικός προσδιορισμός στή λέξη «θεραπαινίδι», κέντρον: ἒμμεσο ἀντικείμενο, πρὸς ἄμυναν/ εἰς φυλακήν: ἐμπρόθετοι προσδιορισμοί τοῦ σκοποῦ, τῶν πόνων: γενική ἀντικειμενική, μου: γενική κτητική.Ἀπορήσας: χρονική μετοχή, ὁ Ζεὺς: ὑποκείμενο τῆς μετοχῆς, πρὸς τὰς αἰτήσεις:ἐμπρόθετος προσδιορισμός τῆς ἀναφορᾶς, ἐφίλει: ῥῆμα, τὸ γένος: ἀντικείμενο, τῶν ἀνθρώπων: γενική τοῦ περιεχομένου, ἔφη:ῥῆμα, τῇ μελίσσῃ: ἀντικείμενο.Οὐχ ᾔτησας /γενήσεται:ῥήματα μέ ὑποκείμενο «σύ», ἥκῃ: ῥῆμα τις: ὑποκείμενο τοῦ ῥήματος, τῶν ἀνθρώπων: γενική διαιρετική, λαβεῖν: ἀπαρέμφατο τοῦ σκοποῦ, μέλι:ἀντικείμενο ἀπαρεμφάτου, βούλῃ: ῥῆμα, σὺ:ὑποκείμενο, αὐτὸν: ἂμεσο ἀντικείμενο, ἀμύνασθαι: ἀντικείμενο καί τελικό ἀπαρέμφατο, ἔχε: ῥῆμα, τὸ κέντρον:ἀντικείμενο. ἴσθι/πλήξεις: ῥῆμα μέ ἐννοούμενο ὑποκείμενο «σύ», ἄνθρωπον: ἀντικείμενο,  ἐμβληθέντος: χρονική μετοχή, τοῦ κέντρου: ἀντικείμενο στή μετοχή, παρευθὺς: ἐπιρρηματικός προσδιορισμός τοῦ χρόνου, ἀποθνήξῃ: ῥῆμα. ἐντυγχάνει: ῥῆμα, τὸ κέντρον: ὑποκείμενο, ζωὴ: κατηγορούμενο, σοι: δοτική προσωπική.Ὁ μῦθος:ὐποκείμενο, δηλοῖ:ῥῆμα, μηδεὶς: ὑποκείμενο στό ῥῆμα ζητείτω, κακόν: ἀντικείμενο, κατὰ τῶν ἐχθρῶν: ἐμπρόθετος προσδιορισμός τῆς ἐναντίωσης,  ἐν ταῖς προσευχαῖς καὶ ταῖς δεήσεσιν:ἑμπρόθετος προσδιορισμός κατάστασης.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ἡ μέλισσα ἡ ὁποία ἦταν μητέρα τοῦ κεριοῦ ἀνέβηκε στούς Θεούς φέρνοντας κηρῦθρες καί μέλι. Ἀφοῦ εὐχαριστήθηκε ὁ Δίας ἐξαιτίας τῆς προσφορᾶς τῆς μέλισσας, διέταξε νά δώσουν σέ αὐτήν, ὃ,τι ἄν ζητήσει. Αὐτή εἶπε. Δῶσε στήν ὑπηρέτρια σου κεντρί μέ σκοπό τήν ὑπεράσπιση τοῦ κόπου μου καί τῆς ἐπαγρύπνισής μου. Ἀφοῦ ἦρθε σέ αμηχανία ὁ Δίας ὡς πρός τά αἰτήματα, ἐπειδή ἀγαποῦσε τό γένος τῶν ἀνθρώπων, εἶπε στή μέλισσα. Δέν θά γίνει, ὃπως ἐσύ ζήτησες, ἀλλά ἐάν κάποιος ἀπό τούς ἀνθρώπους ἒρθει νά πάρει μέλι καί ἐσύ θέλεις νά τόν ἐκδικηθεῖς αὐτόν, κάτεχε τό κεντρί. Ἐκτός αὐτοῦ ὃμως γνώριζε ὃτι ἂν τραυματίσεις ἂνθρωπο τοποθετώντας μέσα του τό κεντρί, ἀμέσως θά πεθάνεις. Συμβαίνει νά εἶναι ζωή γιά σένα τό κεντρί.

Ὁ μῦθος κάνει φανερό ὃτι κανείς ἂς μή ζητάει κακό στίς προσευχές καί τίς παρακλήσεις ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν.

ΣΧΟΛΙΑ

• Για μία ἀκόμη φορά, πρωταγωνιστές στό μῦθο εἶναι ζῶα. Βέβαια ἐδῶ βλέπουμε καί τήν παρουσία ἑνός θεοῦ. Ἡ παρουσία θεῶν και ἀνθρώπων στούς μύθους τοῦ Αἰσώπου εἶναι περιορισμένη. Οἱ ἱστορίες εἶναι ἀλληγορικές και σάν ἥρωες χρησιμοποιοῦνται ζῶα μέ ἀνθρώπινες ἰδιότητες.
• Τό ἠθικό δίδαγμα τοῦ μύθου εἶναι ὃτι δέν πρέπει νά εὐχόμαστε (νά ζητοῦμε στίς προσευχές μας ) κακό γιά τούς ἐχθρούς μας, γιατί θά τό πάθουμε ἐμεῖς στό τέλος.
• Ὁ Αἴσωπος βάζοντας τόν Θεό (τόν Δία στή συγκεκριμένη περίπτωση) θέλει νά δείξει κάτι περισσότερο. Εἶναι γνωστό ὃτι στήν ἀρχαιότητα πίστευαν στήν ὓπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἁπλῶς ἐπειδή δέν τούς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ἀκόμα, δέν ἢξεραν ποιός εἶναι ἤ πῶς εἶναι καί εἶχαν ἐπινοήσει διάφορες θεότητες γιά νά τόν ἀπεικονίσουν. Ἀνάμεσα σέ αὐτές ἦταν καί οἱ θεοί τοῦ Ὀλύμπου στούς ὁποίους συνήθως ἀπέδιδαν θνητά χαρακτηριστικά (ἐμφανισιακά καί στό χαρακτήρα), γιά νά τούς εἶναι πιό οἰκεῖοι.
• Ἐδώ μᾶς λέει ξεκάθαρα ὁ Αἴσωπος, μέσα ἀπό τήν ἀλληγορική αὐτή ἱστορία, ὃτι δέν πρέπει στίς προσευχές μας πρός τόν Θεό νά τόν παρακαλοῦμε νά προξενήσει κακό στόν ἐχθρό μας. Μάλιστα μέσα ἀπό τό πάθημα τῆς μέλισσας φαίνεται ὃτι ὁ Αἴσωπος πιστεύει ὃτι ὁ Θεός εἶναι δίκαιος καί στό τέλος τιμωρεῖται αὐτός πού ζήτησε κακό γιά τόν ἐχθρό του.

Ασκήσεις.

1. Νά μεταφράσετε το κείμενο.
2. Να κλίνετε τόν Συντελεσμένο Μέλλοντα τῶν ῥημάτων: τάττω, λαμβάνω.
3. Νά κλίνετε τόν Ἀόριστο β΄ τῶν ῥημάτων: φέρω, ἀποθνήσκω.
4. Νά συμπληρώσετε τόν σωστό τύπο τοῦ Ἐνεστώτα τοῦ ῥήματος εἰμί.
5. Ἐγώ ………. ἡ ἀρχή και τό τέλος.
6. Ἡμεῖς ………. Προγόνων ἀγαθῶν.
7. Ὑμεῖς ………. σύμμαχοι.
8. Ἡ πόλις ἡμῶν ἀρχαιοτάτη ………..
9. Οἱ ἂνθρωποι θνητοί ……….
10. Νά γραφοῦν οἱ τύποι τῆς ὁριστικῆς τοῦ ῥήματος εἰμί πού ζητοῦνται.
11. Ἱππαρχος δέ καί Θεσσαλός ἀδελφοί ………. (γ’ πληθυντικό, παρατατικοῦ), ἐγώ μέν ………. (α’ ἑνικό, μέλλοντα) ὁ ἐξαπατηκώς εἷς ………. ( γ’ἑνικό μέλλοντα) δ’ ὁ λόγος ἐπί παραδείγματος κρείττων ………. (γ’ ἑνικό παρατατικοῦ) ὁ ἀγών μή γεγενημένος οὐ γαρ ἒτι φίλοι ………. ( γ’πληθυντικό ἐνεστώτα) ὦ Ἐρατόσθενες, εἲπερ ………. (β’ ἑνικό παρατατικοῦ) χρηστός. Οὐκ ἐν τῇ Ἑλλάδι ………. ( β’πληθυντικό ἐνεστώτα) και τότε μέν δή περί τῆς Κύρου βασιλείας ἂνδρες ………. ( β’ πληθυντικό παρατατικοῦ) ἀγαθοί. ἀσθενεῖς δ’ ………. (α’ πληθυντικό μέλλοντα) συμμάχων ἀποροῦντες καλόν δ’ ………. (γ’ ἑνικό ἐνεστώτα) και τάς ξενικάς ἀρετάς μιμεῖσθαι.
12. Νά ἐντοπίσετε στό κείμενο ὃλα τά ὑποκείμενα τῶν ῥημάτων, τῶν μετοχῶν, καί τῶν ἀπαρεμφάτων.

«Θεός οὐδαμή οὐδαμώς ἂδικός». (μτφρ: ὁ Θεός δεν εἶναι ποτέ καθόλου ἂδικος).
Πλάτων, 427-347 π.Χ., φιλόσοφος.

«Ὃστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει είς αὐτόν καί ὁ λίθος θέλει ἐπιστρέψει εἰς τόν κυλίοντα αὐτόν».
Παλαιά Διαθήκη, Παροιμίαι ΚΣΤ’.

 

SOURCE: 1o MA8HMA

Ανοίγω το στόμα μου - Ανοίξω το στόμα μου, "Ελλήνων Μουσικές μες στους Α...

«Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὰ θαύματα».

Θ’ ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ θὰ γεμίσει ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο καὶ θ’ ἀπευθύνω λόγο πρὸς τή βασίλισσα Μητέρα τοῦ Θεοῦ· καὶ θὰ μὲ δοῦν νά πανηγυρίζω μὲ χαρά,, ψάλλοντας μὲ εὐφρόσυνη  τὰ θαυμαστὰ μεγαλεῖα της.

 ρεύξομαι: Γραμματικῶς: μέλλων τοῦ ρ. ἐρεύγομαι (πτύω, ξερνῶ, ἐκπέμπω διά τοῦ στόματος ἀέρα ἀπό τό στομάχι), ἐπί ποταμῶν (ἐκβάλλω, χύνομαι) 

ὀφθήσομαι: Παθητικός μέλλοντας τοῦ ὁρῶμαι.(ἀποβλέπω πρός κάποιον, προσέχω χάριν τινός).

ἄσω: μέλλοντας τοῦ ρ. ᾄδω, ᾖδον, ᾄσω, ᾖσα, ᾄσας ἔχω, ᾄσας εἶχον.(ψάλλω, τραγουδῶ).

φαιδρῶς: τροπικό ἐπίρρημα, ἀπό τή λ. φαιδρός (λαμπρός, ὁ ἀκτινοβολῶν ἀπό χαρά, εὔθυμος, χαρούμενος)· προτιμητέα ἡ δεύτερη ἑρμηνεία...

πανηγυρίζων : κατηγορηματική μετοχή, ἐξαρτώμενη ἀπό ρ. αἰσθήσεως.

γηθόμενος: τροπική μτχ. ἐνεστῶτος, τοῦ ρ. γήθομαι, ἐγηθόμην, γηθήσομαι, ἐγηθησάμην, (χαίρω, εὐφραίνομαι, ἀγάλλομαι, εἶμαι εὐχαριστημένος)·προτιμητέα ἡ δεύτερη καί τρίτη ἑρμηνεία ...

 

"Ανοίξω το στόμα μου..." μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου (+1778), ποίηση Ιωάννη Δαμασκηνού (7ος αι. μ.Χ.), ήχος τέταρτος 

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
κρυφά για ν’ ακούν των ερώτων τα θαύματα.

 

"Ανοίγω το στόμα μου..." Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. 

Ερμηνεύει ο Ζαφείρης Κουτελιέρης "Ελλήνων Μουσικές μες στους Αιώνες" Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης 13 Μαρτίου 2015 Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Βυζαντινή Χορωδία Παραδοσιακή Χορωδία και Ορχήστρα Εθνικού Ωδείου Αθηνών Συμμετέχουν: Χορωδία 2ου Γυμνασίου Αχαρνών Μουσική Ομάδα Γυμνασίου Κρηνίδων Καβάλας Διδασκαλία - Διεύθυνση: Μιχάλης Μακρής Παρουσίαση: Νικόλας Βαφειάδης Κείμενα: Μανώλης Βαμβακάς, Νικόλας Βαφειάδης Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Σπύρος Λαμπρόπουλος www.oebyx.gr

BIBLIOGRAPHY

orthros.eu

Ο Πάπυρος της Οξυρρύγχου αρ. 1786 με αρχαιοελληνική φωνητική αλφαβητική σημειογραφία

Σὲ πάτερ κόσμων, πάτερ αἰώνων, μέλπωμεν] ὁμοῦ πᾶσαι τε θεοῦ λόγιμοι δε […………

…………. οὐ τὰν δείλαν ο]ὐ τὰν ἠῶ σιγάτω, μήδ’ ἄστρα φαεσφόρα χ[λα]δέ-

[σ]θων, ἐ[κ]λειπ[όντων] ρ[ιπαὶ πνοιῶν, πηγαὶ] ποταμῶν ροθίων πᾶσαι, ὑμνούντων δ’ ἡμῶν

[π]ατέρα χυἰὸν χἄγιον πνεῦμα, πᾶσαι δυνάμεις ἐπιφωνούντων ἀμὴν ἀμήν, κράτος, αἶνος

[ἀεὶ καὶ δόξα θεῷ] δ[ωτ]ῆ[ρι] μόνω[ι] [πάν]των ἀγαθῶν, ἀμὴν ἀμήν.

«Εσένα, πατέρα των κόσμων, πατέρα των αιώνων, ας τραγουδήσουμε μαζί, καθώς και όλες του θεού οι έξοχες (δυνάμεις)… (Τα στοιχεία της φύσης που δεν ηρεμούν ούτε το βράδυ,) ούτε το πρωί ας σιγήσουν, ούτε τα φωτεινά τα άστρα να βγάλουν ήχο,[1] ας πάψουν οι ριπές του ανέμου και όλες οι πηγές των ηχηρών ποταμών, την ώρα που εμείς υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, ενώ όλες οι Δυνάμεις[2] αναφωνούν αμήν, αμήν, κράτος, έπαινος αιώνιος και δόξα στον Θεό, τον μόνο χορηγό όλων των αγαθών,[3] αμήν, αμήν».

 

Στην αρχαία ελληνική πόλη Οξύρρυγχος, η οποία κείται σε ένα δυτικό παρακλάδι του Νείλου στην Άνω Αίγυπτο, βρέθηκε το έτος 1918 το αρχαιότερο γραπτό μνημείο της χριστιανικής μουσικής. Ο εν λόγω πάπυρος πήρε τον κατακτήριο αριθμό 1786 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τον Α. S. Hunt.ivO Πάπυρος Οξυρρύγχου 1786 χρονολογείται στο β ́ μισό του 3ουαι. μ.Χ. και περιέχει απόσπασμα ύμνου προς την Αγία Τριάδα. Είναι γραμμένοςστη λόγια ελληνική γλώσσα, σε δωρική διάλεκτο και σε προσωδιακό μέτρο, πιο συγκεκριμένα σε αναπαιστικά μονόμετρα. Πάνω από τα λόγια του ποιητικού κειμένου σε μεγαλογράμματη γραφή διακρίνονται σύμβολα –τα λεγόμενα σημεῖαμουσικάή η μουσική στίξις-μιας αρχαιοελληνικής παρασημαντικής. Πρόκειται για τον τύπο της αρχαίας ελληνικής αλφαβητικής φωνητικής σημειογραφίας, η οποία στηρίζεται στην ιωνική αλφάβητο.vΗ μουσική η οποία καταγράφεται στο εν λόγω απόσπασμα είναι στη διατονική υπολυδική αρμονία. Έτσι, ο συγκεκριμένος πάπυρος αποτελεί όχι μόνο το πρώτο ντοκουμέντο χριστιανικής μουσικής, αλλά,ταυτόχρονα,και το τελευταίο της αρχαιοελληνικής μουσικής, λόγω της σημειογραφίας του και της μουσικής του υφής.

Από ιστορική άποψη αποδεικνύει τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού, καθώς οι μορφωμένοι Έλληνες χριστιανοί αποδέχτηκαν και χρησιμοποίησαν την κλασική μουσική παράδοση, για να εκφράσουν τις νέες απαιτήσεις της χριστιανικής λατρείας. Γι’ αυτό και ο ύμνος είναι γραμμένος σε ελληνική φωνητική μουσική σήμανση, ενώ ανήκει στο λεγόμενο διατονικό γένος. Αποτελεί το μόνο σωζόμενο παράδειγμα ελληνικής χριστιανικής μουσικής από τους τέσσερις πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Για τον τρόπο έκφρασής του δεν φαίνεται να αντλεί από την Βίβλο, ούτε φαίνεται να έχει ως πρότυπο βιβλικά χωρία.

Ο ύμνος κλείνει με ένα διπλό αμήν, το οποίο το ακολουθεί κενό, γεγονός που σημαίνει ότι ο ύμνος τελείωνε εκεί. Η αρχή του ύμνου είναι κατεστραμμένη και έτσι δεν ξέρουμε εάν ο πρώτος φθαρμένος στίχος  του χειρογράφου ήταν και ο πρώτος στίχος του ύμνου.

Τα αρχαία ελληνικά μουσικά κείμενα παρουσιάζουν μία σχετικά απλή μέθοδο μουσικής σήμανσης. Γράμματα του ιωνικού αλφαβήτου, συμπληρωμένα με κάποια επιπλέον σύμβολα, σημαδεύουν τη φωνητική μουσική και τοποθετούνται πάνω από το κείμενο με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιστοιχούν σε συλλαβές. Διαφορετικές ομάδες συμβόλων χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν την οργανική μουσική ή την απλή μουσική συνοδεία. Η ερμηνεία των συμβόλων της αρχαίας ελληνικής μουσικής είναι γενικά καλά γνωστή στους ειδικούς χάρη στην ύπαρξη ειδικευμένων πραγματειών που μας σώθηκαν από την αρχαιότητα. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το έργο Μουσική Εισαγωγή του Αλύπιου, ο οποίος έζησε στην ύστερη ρωμαϊκή περίοδο. Στη μορφή που σώζεται το έργο περιέχει πίνακες μουσικών συμβόλων. Ο Αλύπιος ερμηνεύει αυτά τα σύμβολα με κάποια προκαταρκτικά σχόλια. Εκεί αναφέρεται στα σημάδια (σημεῖα) για τους 15 τρόπους ή τόνους και στη συνέχεια τα ομαδοποιεί όλα σε δύο ομάδες μουσικών συμβόλων, από τις οποίες η μία αφορά το κείμενο (λέξις) και η άλλη τη μουσική συνοδεία (κρούσις). Όλα τα χειρόγραφά του Αλυπίου διακόπτονται σ’ αυτό το σημείο, αλλά χάρη στην ύπαρξη άλλων παρόμοιων έργων και των ίδιων των μουσικών δειγμάτων της αρχαίας ελληνικής μουσικής είμαστε σε θέση να σχηματίσουμε μία λίγο-πολύ ολοκληρωμένη εικόνα. Τα μουσικά σύμβολα που μας παρέχει ο Αλύπιος, αλλά και άλλοι συγγραφείς της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου, είναι λογικό ότι ταιριάζουν περισσότερο στη μουσική της εποχής τους, ωστόσο φαίνεται να λειτουργούν και για προηγούμενες περιόδους της ελληνικής μουσικής. Σε κάθε περίπτωση ο Αλύπιος, του οποίου οι πίνακες για το διατονικό γένος διασώζονται ακέραιοι, μπορεί να θεωρηθεί ως αξιόπιστη πηγή για την ερμηνεία των μουσικών συμβόλων που συναντώνται στον πάπυρο μας, ένα χειρόγραφο το οποίο ανήκει στο τέλος της μακραίωνης ελληνικής μουσικής παράδοσης.

 

BIBLIOGRAPHY

Repository.kallipos

http://heterophoton.blogspot.com/2016/09/blog-post_19.html 

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
 

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ


Σε σένα, Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό
εγώ η Πόλη Σου αποδίδω με ευγνωμοσύνη
την ένδοξη νίκη, επειδή λυτρώθηκα απο τις
φοβερές συμφορές. Αλλά Συ, επειδή Έχεις
ακατανίκητη δύναμη, ελευθέρωσέ με από κάθε
είδος κινδύνου, για να Σου φωνάζω δυνατά:
Χαίρε, Νύφη ανύμφευτε.

 

 

 

Κοντάκιον λέγεται μία υμνογραφική σύνθεση που αποτελείται από το προοίμιο και τους οίκους, που έχουν πρότυπο το προοίμιο.  

Το όνομα Κοντάκιον (κοντός = βραχύς, σύντομος) οφείλεται στο γεγονός, ότι το προοίμιο ήταν μία περίληψη τού θέματος, που αναπτυσσόταν στους οίκους.

Το προοίμιο αναφέρεται περιληπτικά στο θέμα του Κοντακίου. Ακολουθείται από τις στροφές, που ονομάζονται οίκοι. Η λέξη είναι μετάφραση της εβραϊκής αντίστοιχης, που σημαίνει οίκος, αλλά και στροφή (παράβαλε ιταλ. stanza = σπίτι, αλλά και στροφή). Οι οίκοι είναι απόλυτα όμοιοι μεταξύ τους και ακολουθούν ποιητικά και μουσικά το προοίμιο, τού οποίου η στιχουργική δομή είναι εντελώς διαφορετική. Συνδετικό στοιχείο τού προοιμίου με τους οίκους είναι: α) το εφύμνιο, που μπορεί να είναι ένας, δύο ή τρεις στίχοι που επαναλαμβάνονται ακριβώς οι ίδιοι (ή με ελαφρές παραλλαγές) στο προοίμιο και όλους τους οίκους. Π.χ. στο Κοντάκιο τού Ακαθίστου Ύμνου (τους Χαιρετισμούς όπως λέγεται πιο απλά) εφύμνιο είναι το «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε» εναλλάξ με το «Αλληλούια». β) Επίσης το προοίμιο και οι οίκοι μελίζονται στον ίδιο μουσικό Ήχο.  


Η μετρική
Η μουσική είναι το προέχον στοιχείο και όχι η στιχουργία. Υπάρχει η ισοσυλλαβία και η ομοτονία και όπου δεν είναι εμφανής, μπορεί να αποκατασταθεί από τη μουσική, δηλ. υπάρχει ισοχρονία. Το φαινόμενο λέγεται τονή. Αυτό παρατήρησε ο H. Geisser το 1903 μελετώντας τους ειρμούς τού Κανόνα τού Πάσχα και τον ακολούθησε ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης, ο Νικόλαος Τωμαδάκης, ο Π. Τρέμπελας. Τα μέτρα βρίσκονται από τη μουσική, όχι από τις συλλαβές. Η ισοσυλλαβία και η ομοτονία δεν είναι απαρέγκλιτοι κανόνες.

 Bibliography

https://www.askitikon.eu/efchologio/litourgika-kimena/4884/ti-ypermacho-stratigo-exigisi-5520/

Wikipedia

enavasi.gr

 

Ο δάσκαλός μου το χταπόδι της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

Η ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να ερωτευθούν αντικείμενα, κυρίως αγάλματα αλλά και ζώα είναι αρχαία.

Ο ποικιλογράφος της Ύστερης Αρχαιότητας Αθήναιος από τη Ναύκρατη της Αιγύπτου (ήταν σύγχρονος του Μάρκου Αυρήλιου) και έχει γράψει το έργο που όλοι έχουν ακούσει αλλά ελάχιστοι έχουν διαβάσει, τους «Δειπνοσοφιστές», στο βιβλίο XIII (13) που είναι γνωστό με τον τίτλο «Λόγος Ερωτικός» καταγράφει τα πάντα περί έρωτος. Μέσα «στα πάντα» περί έρωτος υπάρχει και μια λίστα από τους πιο γνωστούς έρωτες ανθρώπων με ζώα.

Ο Αθήναιος δεν είχε ακούσει ή διαβάσει για την περίπτωση ανθρώπου που ερωτεύτηκε χταπόδι.

Όμως, ο Craig Foster, φετινός νικητής του Όσκαρ στην κατηγορία ντοκιμαντέρ για την ταινία «My octopus teacher» περιγράφει ακριβώς αυτό: τη σχέση που ανέπτυξε με ένα θηλυκό χταπόδι στις θάλασσες της Νοτίου Αφρικής και την οποία κατέγραψε με την υποβρύχια κάμερα του και σε κάποιο σημείο τη χαρακτηρίζει ο ίδιος «έρωτα»

Έχοντας διαβάσει αρκετά καλά τον ποικιλογραφο Αθήναιο (δεδομένου ότι χρησιμοποιώ το όνομά του ως ψευδώνυμο για να γράφω άρθρα για την ιστορία της Γαστρονομίας και την κουλτούρα του φαγητού) η πληροφορία ότι ένας άνθρωπος δέθηκε με «κάτι σαν έρωτα» με ένα χταπόδι, δεν μου έκανε εντύπωση αλλά είχα την απορία να δω πως θα θα κατέγραφε μια τέτοια σχέση τον 21ο αιώνα.

Ο Foster είναι επαγγελματίας κινηματογραφιστής και δεν έχει κανένα ενδοιασμό να «στήσει» την ιστορία του πάνω σ’ένα οικείο κλισέ της εποχής: κάποια στιγμή έπαθε υπερκόπωση και αναζήτησε καταφύγιο στη Φύση για να την ξεπεράσει. Στις καθημερινές του καταδύσεις στην παραλία κοντά στο σπίτι του ανακαλύπτει ένα χταπόδι κι αρχίζει να το παρακολουθεί με την κάμερα.

Μέρα με την ημέρα ανακαλύπτει ένα πλάσμα πολύ υψηλής ευφυίας που μπορεί να σκέφτεται στρατηγικά για να επιβιώνει, να επιλύει γρίφους και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των κυνηγών του. Ανακαλύπτοντας θαυμαστές ικανότητες σ’ένα απόκοσμο πλάσμα που δεν συγγενεύει στο ελάχιστο με το ανθρώπινο είδος (με τους δεινόσαυρους είμαστε πιο κοντά ως είδος), ανακαλύπτει μαζί και την απεραντοσύνη της Φύσης αλλά και τον επείγον χαρακτήρα που έχει η διάσωση των θαλασσών.

Δεδομένου ότι ουδόλως σοκαρίστηκα από το κόνσεπτ «σχέση ενός ανθρώπου με ένα χταπόδι» είχα από την αρχή επιλέξει ένα κριτήριο για να αποτιμήσω το πόσο σοβαρά έπρεπε να πάρω τον ντοκιμαντέρ: αν ο Foster είχε παθιαστεί τόσο ώστε να επεμβαίνει για να διασώζει το χταπόδι του από τους φυσικούς του εχθρούς. Όμως, όχι. Δεν το έκανε κι αυτό για μένα το έσωσε ολόκληρο.

Αξίζει να το δείτε. Είναι ενδιαφέρον και ανθρώπινο μ'ένα γλυκό τρόπο. Προβάλλεται στο Netflix αλλά το βρήκα δωρεάν στο DocumentaryMania σε καλή ανάλυση.

Όχι! Δεν τελειώσαμε ακόμα.

Από πέρυσι έχει πέσει στην αντίληψή μου, διαβάζοντας βασικώς τη στήλη της Επιστήμης στην ισραηλινή Haaretz που είναι καλύτερη κι από αυτή του Guardian που έχει ως γνωστόν την καλύτερη στήλη για θέματα Επιστήμης, γνώριζα ότι οι επιστήμονες μελετάνε τα χταπόδια για να μάθουν περισσότερα για τον ύπνο των ανθρώπων. Μάλιστα!

Βρήκα κάποια άρθρα, εκτός paywall, για να μάθετε, εφόσον το επιθυμείτε, γιατί σήμερα οι επιστήμονες μελετούν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή τα χταπόδια.

Big-brained cephalopods could shine light on the evolution and neurobiology of intelligence, complexity, and more—and inspire medical and technological breakthroughs. Scientific American.

Why Octopuses Might Be The Next Lab Rats. NPR.

Eight reasons why octopuses are the genius of the oceans. BBC.

Πηγή: FACT NEWS

https://mailchi.mp/d4f5bf2da086/h4fdmpj4lg/

ΑΡΧΑΙΑ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ

 ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ:

ΤΟΝΙΣΜΟΣ

Α' ΚΛΙΣΗ

ΛΥΩ - ΛΥΟΜΑΙ

https://ereuna.com.gr/wp-content/uploads/2016/11/SIM_Arxaia_Agym.pdf

http://41lukeio.blogspot.com/2015/04/blog-post_56.html

Seikilos' Song 🏛 Ancient Greek music, poetry and way of life

🇬🇧 The Seikilos epitaph, the oldest surviving complete musical composition, including musical notation, from Ancient Greece. Vocal: Nektaria Karantzi Ancient Greek Lyre: Aliki Markantonatou, Double Bass: Chysostomos Boukalis The Greek cultural show on ERT2 «Η Αυλή των Χρωμάτων» with Athena Kampákoglou, on Thursday 13 June 2019 dedicated the entire episode to traditional and Byzantine Music, with special guest, Nektaria Karantzi. 

📌Lyrics (translation from ancient Greek in English): 

While you live, shine have no grief at all 

life exists only for a short while 

and Time demands his due 🇬🇷 

GR Επιτάφιος του Σεικίλου,  το αρχαιότερο δείγμα αρχαίας Ελληνικής Μουσικής. 

Μουσικοί: Αλίκη Μαρκαντωνάτου (Αρχαία Ελληνική Λύρα), Χρυσόστομος Μπουκάλης (Κοντραμπάσσο). Τηλεοπτικό αφιέρωμα της ΕΡΤ 2 στη Νεκταρία Καραντζή 

📌Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε: ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ (Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος ως διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης). 

Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, φρυγικού τύπου: ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, 

ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. 

ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ. 

Απόδοση στη νέα Ελληνική 

Όσο ζεις λάμπε, καθόλου μη λυπάσαι. 

Για λίγο διαρκεί η ζωή, 

ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του. 

🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 "Η Αυλή των Χρωμάτων», η πολιτιστική εκπομπή της ΕΡΤ2 με την Αθηνά Καμπάκογλου, την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019 είναι αφιερωμένη στην παραδοσιακή και βυζαντινή μουσική, με κεντρική καλεσμένη την διεθνώς αναγνωρισμένη ερμηνεύτρια της βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής, Νεκταρία Καραντζή. Στην εκπομπή μετέχουν ο διεθνούς φήμης πιανίστας, μαέστρος και συνθέτης Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ο μουσικοκριτικός και ιστορικός μουσικής Γιώργος Μονεμβασίτης, η πρώην διευθύντρια του Λαογραφικού Κέντρου της Ακαδημίας Αθηνών Δρ Κατερίνα Καμηλάκη, ο αντιδήμαρχος Δάφνης-Υμηττού, θεολόγος και καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής Δημήτρης Βερύκιος και η Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ψαλτριών Γλυκερία Μπεκιάρη. Συνοδεύουν οι μουσικοί: Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Κωνσταντία Δούκα (ούτι), Carmelo Siciliano (λαούτο), Οδυσσέας Στεφανής (κρουστά), Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία Ελληνική λύρα), Χρυσόστομος Μπουκάλης (κοντραμπάσο). Λαμβάνουν μέρος επίσης μέλη της γυναικείας βυζαντινής χορωδίας "Ψάλτριες" του Πανελληνίου Συνδέσμου Ψαλτριών (www.womeninbyzantinemusic.com) και μαθητές της Νεκταρίας Καραντζή από το Μουσικό Εργαστήρι "Χρόνης Αηδονίδης" και από τη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι από την Ανατολή ως τη Δύση, με όλα τα ηχοχρώματα που αναδεικνύει η Ελληνίδα ερμηνεύτρια. Από τη βυζαντινή μουσική και τους αυθεντικούς παραδοσιακούς δρόμους έως τα ιερά μέλη του κόσμου και τις πρωτότυπες συνθέσεις του Βασίλη Τσαμπρόπουλου από το κοινό ευρωπαϊκό τους πρόγραμμα "Ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή" που τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει με επιτυχία εκτός των συνόρων της Ελλάδας" (Πηγή: ΕΡΤ). 

Ο λάρυγγας και το πνευμονογαστρικό εγκεφαλικό νεύρο

Ο λάρυγγας είναι από τα σπουδαιότερα όργανα, σε ότι αφορά εκπνοή και λόγο. Είναι η θέση, όπου υπάρχουν οι τένοντες για τις φωνητικές χορδές και πορεύονται ανάλογα με την πορεία του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου.

Οι ίνες στους προσαγωγούς και απαγωγούς φωνητικούς μύες χορηγούνται μεν από το παλίνδρομο, αλλά συμμετέχει και το λαρυγγικό νεύρο.

vagus nerve (wikipedia)

Vagus nerve stimulation, (Mayo Clinic)

9 facts about the vagus nerve (https://www.mentalfloss.com/article/65710/9-nervy-facts-about-vagus-nerve)

ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ "ΑΝΑΠΝΟΗ", Εφ. Καθημερινή 

https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/561357928/epicheirisi-anapnoi/

1998: Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας για την ανακάλυψή του νιτρικού οξειδίου 

Το 1998 το βραβείο Νόμπελ της Ιατρικής και της Φυσιολογίας απονεμήθηκε στους Robert F. Furchgott, Louis J. Ignarro and Ferid Murad για την ανακάλυψη του ΝΟ ως σηματοδοσίας μορίου στο καρδιαγγειακό σύστημα. Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι αεροφόροι χώροι, επεκτάσεις της ρινικής κοιλότητας. Μια από τις λειτουργίες τους είναι η παραγωγή νιτρικού οξειδίου (NO). Με κάθε ρινική εισπνοή, συγκεντρώσεις του NO 50-200 μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb) μεταφέρονται στους πνεύμονες σε σύγκριση με 10 ppb κατά τη διάρκεια της στοματικής αναπνοής. Όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, το νιτρικό οξείδιο ΝΟ παράγεται κατά την εισπνοή από τη μύτη και δεν μπορεί να παραχθεί σε επαρκείς ποσότητες για τον οργανισμό κατά τη στοματική αναπνοή. Το νιτρικό οξείδιο ωστόσο είναι πολύ σημαντικό για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού και για την υγεία των αγγείων και της καρδιάς.

Γνωρίζουμε σήμερα ότι το νιτρικό οξείδιο ΝΟ δρα ως μόριο σήματος στο νευρικό σύστημα, ως όπλο κατά των μολύνσεων, ως ρυθμιστής της αρτηριακής πίεσης και ως πύργος ροής αίματος σε διαφορετικά όργανα. Είναι σημαντικό για την οσφρητική λειτουργία και την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε διαφορετικές μυρωδιές, ακόμη είναι σημαντικό για τη μνήμη.

Τα λευκά αιμοσφαίρια χρησιμοποιούν νιτρικό οξείδιο NO όχι μόνο για να σκοτώσουν μολυσματικούς παράγοντες όπως είναι τα βακτήρια, οι μύκητες και τα παράσιτα, αλλά και να υπερασπιστούν τον ξενιστή ενάντια στους όγκους. Οι επιστήμονες εξετάζουν επί του παρόντος εάν το νιτρικό οξείδιο ΝΟ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σταματήσει η ανάπτυξη των όγκων, καθώς αυτό το αέριο μπορεί να προκαλέσει προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, απόπτωση. Μην ξεχνάτε όμως πως το πολύτιμο αυτό αέριο μπορεί να υπάρχει στον οργανισμό σας μόνο και εφόσον αναπνέετε αποκλειστικά από την μύτη! Επιπλέον, η μύτη σας εκτελεί τουλάχιστον 30 λειτουργίες, οι οποίες είναι όλες σημαντικές καθώς λειτουργούν συμπληρωματικά στους ρόλους που παίζουν οι πνεύμονες, η καρδιά κι άλλα όργανα. Το εσωτερικό της μύτης διαθέτει περίπου το 90% της διαδικασίας κλιματισμού του αέρα και επίσης ανακτά το 33% της εκπνεόμενης θερμότητας και υγρασίας.

2017 - Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής στον επιστήμονα που απέδειξε ότι είναι καλό να τρώμε ... τον εαυτό μας (αυτοφαγία).....!!!

https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/2016/prize-announcement/

2017- Βραβείο Νομπέλ Ιατρικής και Φυσιολογίας μοιράζονται τρεις αμερικανοί: ο Τζέφρι Χωλ (Jeffrey C. Hall) του Πανεπιστημίου του Μέιν, ο Μάικλ Ρόσμπαχ (Michael Rosbach) του Πανεπιστημίου Brandeis και ο Μάικλ Γιάνγκ (Michael W. Young) του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τους μηχανισμούς που ελέγχουν τους κιρκαρδικούς ρυθμούς. Με άλλα λόγια, οι τρεις εφετινοί τιμώμενοι ανακάλυψαν πώς δουλεύει το εσωτερικό βιολογικό μας ρολόι.

Όλοι οι οργανισμοί που κατοικούν τον πλανήτη μας έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να συγχρονίζονται με την 24ωρη περιστροφή της Γης γύρω από τον εαυτό της. Και βεβαίως το ανθρώπινο είδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Το γνωρίζει αυτό καλά όποιος έχει πάθει τζετ λαγκ! Δεν είναι όμως μόνο ο κύκλος του ύπνου και της εγρήγορσης που ρυθμίζεται από το βιολογικό μας ρολόι. Από αυτό εξαρτάται ο μεταβολισμός μας, η έκκριση ορμονών, η θερμοκρασία του σώματός μας, ακόμη και η συμπεριφορά μας.

The 2017 Nobel Prize in Physiology or Medicine

Jeffrey C. Hall, Michael Rosbash and Michael W. Young

for their discoveries of molecular mechanisms controlling the circadian rhythm

Life on Earth is adapted to the rotation of our planet. For many years we have known that living organisms, including humans, have an internal, biological clock that helps them anticipate and adapt to the regular rhythm of the day. But how does this clock actually work? Jeffrey C. Hall, Michael Rosbash and Michael W. Young were able to peek inside our biological clock and elucidate its inner workings. Their discoveries explain how plants, animals and humans adapt their biological rhythm so that it is synchronized with the Earth’s revolutions.

Τι είναι η "αυτοφαγία" (Νόμπελ Ιατρικής 2016) | Alfavita

2 Hours of Peaceful Ancient Greek Harp Music

Πλήκτριση ή Πληκτρολόγηση;

Το πάτημα των πλήκτρων για την γραφή λέγεται “πληκτρολόγηση (=ομιλία περί πλήκτρων) αντί για “πλήκτριση (=εργασία με τα πλήκτρα). Για φανταστείτε αντίστοιχα τη φράση:”το ζευγάρι αυτό παντρεύεται, μετακομίζει, χωρίζει αύριο”. Θα πούμε “παντρολογιέται, μετακομισιολογεί ή χωρισιολογεί”? Α, κατάλαβα :η “-λόγηση (= κουβέντα περί)= την πράξη αυτή καθαυτή. Άρα, αρκεί να το πώ και θεωρείται οτι έχει ήδη γίνει. Μήπως είναι λάθος οι λέξεις που χρησιμοποιούμε εξ' αιτίας την μη επαρκής γνώσης της γλώσσας μας;
Αν και δεν έχω σχεδόν καμμία σχέση με τα αρχαία ελληνικά, (και δυστυχώς το θεωρώ δυστύχημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος που δεν τα διδάχθηκα) εντυπωσιάζομαι πάντα με την ελληνική γλώσσα και στην πρωτη επαφή μου με το πολυτονικό σύστημα αναγνώρισα τον λόγο της ορθογραφίας και της φωνητικής στην γλώσσα μας.
Ωστοσο, ως τεχνοκράτης και πνεύμα προοδευτικό, έχω την εντύπωση πως η ελληνική γλώσσα είναι τόσο δύσκολη γιατί μοιάζει με μαθηματικά. Στην καθημερινή μας επικοινωνία δεν χρειαζόμαστε ένα τέτοιο εργαλείο γιατί η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τον χρόνο. Η ανθρωπότητα ως σύνολο κινείται σε μονοπάτια απλοποίησης (με μόνο σκοπό την εξοικονόμιση χρόνου) και συνεπώς και όλες οι γλώσσες. Επίσης δεν μπορώ να δεχθώ το πάγωμα της εξέλιξης. Η εντύπωσή μου είναι πως θα έπρεπε να κινηθούμε σε ένα από δύο μονοπάτια. Ένα είναι αυτό της απλοποίησης και ταχύτερης γλωσσικής επικοινωνίας κατά την γραφή κυριότερα ή πλήκτριση (πολύ μου άρεσε) αλλιώς η εξέλιξη των greeklish ή πλήρης υιοθέτηση της αγγλικής θα είναι μονόδρομος. Ακόμη και εγώ κατά την επικοινωνία μου για λόγους χρόνου χρησιμοποιώ μερικές φορές την αγγλική σε αντίφαση με τις αξίες μου. Ο άλλος δρόμος είναι η υιοθέτηση μιας πιο σωστής εκδοχής της ελληνικής (είτε πολυτονικό είναι αυτό είτε μια εκδοχή της αρχαίας) αλλά για τους λίγους και έχοντες πολύ χρόνο στην διάθεσή τους για ανάπτυξη και μάθηση. Αυτός ο δρόμος όμως είναι σίγουρο πως θα επιφέρει την παντοκρατορία της αγγλικής ακόμη περισσότερο από το σημερινό σύστημα.
Έχω όμως να προτείνω και μιά παράκαμψη που έχει να κάνει με τον 21ο αιώνα. Οι "υπολογιστήρες" πια είναι πανίσχυροι. Μήπως ο συνδυασμός πλέον είναι εφικτός; Τι εννοώ; Μπορούμε να δημιουργήσουμε μία γλώσσα πιο γρήγορη και απλή αλλά παράλληλα να γράφουμε (με την βοήθεια υπολογιστικής δύναμης) σε αρχαία ελληνικά ή ακόμη καλύτερα σε μια εξελιγμένη μορφή των αρχαίων ελληνικών. Κατί τέτοιο δεν προσπαθούνε εξάλλου να πραγματοποιήσουνε οι ερευνητές ανά την υφήλιο; Η αρχαία ελληνική είναι πανίσχυρη γλώσσα και κατέχει το DNA του δυτικού πολιτισμού. Η χρησιμοποίησή της ως κοινή γλώσσα επικοινωνίας δεν θα έπρεπε να είναι ο σκοπός μιας εξελιγμένης κοινωνίας πνευματικών ανθρώπων; Το μόνο πρόβλημα είναι πάντα το ίδιο (όπως και στην Αρχαία Ελλάδα εξάλλου). Θα είναι κτήμα των λίγων και εκεί είναι που μπορεί να βοηθήσει η τεχνολογία. Προϋποθέτει όμως ενάν διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό. Μέχρι να φτάσουμε εκεί... ποιό δρόμο να ακολουθήσουμε;
Όποτε αποδεχθεί ο σημερινός Έλληνας ότι το μόνο κοινό που έχει με τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό είναι ο τόπος και η ρίζα της γλώσσας του και ότι δεν είναι κτήμα του αλλά παγκόσμια κληρονομιά, τότε μόνο θα αρχίσει να αποκτά δικό του πολιτισμό (και θα "ξστραβωθεί") και αυτόματα θα αποκτήσει υπολογίσιμο επίπεδο μόρφωσης, ευγένειας, λογικής, τιμιότητας, φιλαλήθειας και ήθος. Αλλιώς θα είμαστε απλά οι φτωχοί συγγενείς με ημερομηνία λήξεως.
Παρακαλώ τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα.

 

Source: https://katalitis.blogspot.com/2013/01/blog-post.html/

What Homer’s ‘Odyssey’ can teach us about reentering the world after a year of isolation

In the ancient Greek epic “The Odyssey,” Homer’s hero, Odysseus, describes the wild land of the Cyclops as a place where people don’t gather together in public, where each person makes decisions for their own family and “care nothing for one another.”

For Odysseus – and his audiences – these words mark the Cyclops and his people as inhuman. The passage also communicates how people should live: together, in cooperation, with concern for the common good.

Over the past year, we witnessed police violence, increasingly partisan politics and the continued American legacy of racism during a generation-defining pandemic. And for many, this was observed, at times, in isolation at home. I have worried about how we can heal from our collective trauma.

As a teacher of Greek literature, I am inclined to turn to the past to understand the present. I found solace in the Homeric epic “The Iliad” and its complex views about violence after the 9/11 attacks. And I found comfort in the Odyssey after my father’s unexpected death at 61, in 2011.

Similarly, Homer can help guide us as we return back to our normal worlds after a year of minimizing social contact. He can also, I believe, offer guidance on how people can heal.

Conversation and recognition

When Odysseus, a Trojan war hero who returns home after 10 years, first appears in the epic, he is weeping on the shore of an isolated island, watched over by the goddess Calypso, whose name, meaning “one who hides,” further emphasizes his isolation and separation. To make it from this barren shore to his family hearth, Odysseus needs to risk his life at sea again. But, in the process, he also rediscovers who he is in the world by reuniting with his family and his home, Ithaca.

Conversation is central to its plot. While Odysseus’ arrival on Ithaca is packed with action – he dons a disguise, investigates crimes and murders wrongdoers – in reality, the epic’s second half unfolds slowly. And much of it proceeds through the conversations among the characters.

When Odysseus, disguised as a beggar, is given refuge by his unknowing servant, Eumaios, the two of them speak at length, telling true stories and false ones to reveal who they are. Eumaios invites Odysseus with the following words: “Let us take pleasure in our terrible pains: for after time a person finds joy even in pain, after they have wandered and suffered much.”

It might seem strange to think that recalling pain could give pleasure. But what “The Odyssey” shows us is the power of telling our stories. Pleasure comes from knowing pain is behind us, but it also comes from understanding where we fit in the world. This sense of belonging comes in part from other people knowing what we have experienced.

When Odysseus finally reunites with his wife, Penelope, after 20 years, they make love, but then Athena, Odysseus’ patron and goddess of wisdom and war, lengthens the night so they can take pleasure in telling each other everything they have suffered. The pleasure lies in the moments of sharing.

Healing words

In this past year, I fantasized about moments of reunion as the pandemic dragged on. And I have returned to the reunion of Odysseus and Penelope, contemplating why this conversation is important and what function it serves.

Talk therapy has been an important part of psychology for a century, but conversation and storytelling shape people all the time. The modern psychological approach of narrative therapy as pioneered by psychotherapists Michael White and David Epston can help us understand this better.

Narrative therapy argues that so much of what we suffer emotionally and psychologically comes from the stories we believe about our place in the world and our ability to influence it. White shows how addiction, mental illness or trauma prevents some people from returning to their lives. Narrative therapy can help in these situations and others. It has people retell their own stories until they understand them differently. Once people can reframe who they were in the past, they can have a better chance of charting their course in the future.

“The Odyssey,” I believe, is aware of this too. As I argue in my recent book, “The Many-Minded Man,” Odysseus has to tell his own story to articulate for himself and his audiences his experiences and how they changed him.

It takes Odysseus one long evening but four books of poetry to tell the story of his journey, focusing especially on the decisions he made and the pain he and his men suffered. Recasting the past and understanding his place in it, prepares the hero to face the future. When Odysseus retells his own story, he traces his suffering to the moment he blinded the one-eyed giant Polyphemos and bragged about it.

By centering his own action at the beginning of his tale, Odysseus rearms himself with a sense of control – the hope that he can shape the events still to come.

Returning to the world

There’s an important echo here of ideas found elsewhere in Greek poetry: We need doctors for ailments of the body and conversation for sickness in the soul.

After the past year, some of us may find it hard to express optimism. Indeed, I’ve been through this bleakness in my own life when I had to attend a virtual funeral for my grandmother last year and felt that we were not properly honoring our dead. But this spring, as we welcomed our third child into the world, my story shifted to one of hope when I looked into her eyes.

At this moment, I believe that, like Odysseus, we need to take the time to tell each other our stories and listen in turn. If we can communicate what happened to us during this past year, we can better understand what we need, to move toward a better future.

 

Joel Christensen 

 

First published: https://theconversation.com/what-homers-odyssey-can-teach-us-about-reentering-the-world-after-a-year-of-isolation-159036/