Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Ανάσες... παιδείας!

«Φτιάξτε ένα Σχολείο στο Σύννεφο»

Υπάρχουν ακόμη τέτοιοι εμπνευσμένοι άνθρωποι; Άξια ο Ινδός εκπαιδευτικός ερευνητής Σουγκάτα Μίτρα απέσπασε το βραβείο TED 2013 του ενός εκατομμυρίου δολαρίων και μακάρι να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. 

Το πρόγραμμα πάνω στο οποίο εργάστηκε ονομαζόταν «Η Τρύπα στον Τοίχο» και ξεκίνησε σύμφωνα με την αφήγησή του σαν ένα απλό πείραμα: έκανε μια τρύπα στον τοίχο της εταιρείας που δούλευε και τοποθέτησε εκεί έναν υπολογιστή στην αγγλική γλώσσα και σε ύψος που να τον φτάνουν τα παιδιά της γειτονικής φτωχογειτονιάς. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Συνέχισε το πείραμά του με επιμονή ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Ινδίας με δεδομένα όλο και πιο δύσκολα. Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Ο ίδιος ονομάζει το θαύμα που περιγράφει στο βίντεο Αυτο-οργανωμένα Περιβάλλοντα Μάθησης (ή SOLE).

Στην ομιλία του λέει: "Αν δώσουμε περιθώρια αυτο-οργάνωσης στην εκπαιδευτική διαδικασία τότε η μάθηση αναδύεται. Δεν είναι να κάνουμε τη μάθηση να συμβεί. Είναι να της επιτρέψουμε να συμβεί".

Για να παρακολουθήσετε ομιλίες του σε ελληνική μετάφραση στο Tedtalk κάντε κλικ εδώ.

Ο Σουγκάτα, μας είπε στην ομιλία του, πως - όταν ήταν καθηγητής πληροφορικής και προγραμματισμού στην Ινδία - του έκανε εντύπωση ότι οι γονείς του κολεγίου στο οποίο δίδασκε, καμαρώναν πόσο έξυπνα ήταν τα παιδιά τους και πόσο καλά χειριζόταν τον υπολογιστή. Αναρωτήθηκε, λοιπόν, «μόνο τα παιδιά των πλουσίων είναι έξυπνα;» Δίπλα ακριβώς από το κολέγιο υπήρχε μια φτωχογειτονιά με αγράμματα παιδιά. Και έτσι ο Σουγκάτα σκέφτηκε να κάνει το πείραμα της τρύπας. Άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο του κολεγίου και εγκατέστησε έναν υπολογιστή με σύνδεση στο internet και ένα προστατευτικό τζάμι. Εγκατέστησε ένα ποντίκι και μια κάμερα. Τα παιδιά της φτωχογειτονιάς τον ρώτησαν «τι είναι αυτό;» και ο Σουγκάτα τους είπε «δεν ξέρω». «Μπορούμε να το ακουμπήσουμε;», τον ρώτησαν. «Μόνο άμα θέλετε», τους απάντησε και έφυγε χωρίς καμία άλλη εξήγηση.

Μέσα σε 8 μόνο ώρες τα αγράμματα παιδιά της φτωχογειτονιάς είχαν αρχίσει να πλοηγούνται στο δίκτυο.
Το ένα εξηγούσε στο άλλο τι να κάνει. Μετά από λίγες μέρες τα παιδιά είχαν απόλυτη άνεση με την πλοήγηση.
Όταν ο Σουγκάτα τα ρώτησε πώς τα κατάφεραν, μια εξάχρονη του εξήγησε, σε σπασμένα Ταμίλ, ότι αυτό δεν ήταν σωστό να τους δώσει μια μηχανή που δουλεύει μόνο στα αγγλικά, γιατί πρώτα έπρεπε να μάθουν τη γλώσσα το ένα στο άλλο για να μπορέσουν να το χειριστούν!
Ο Σουγκάτα επανέλαβε το πείραμα της «τρύπας στον τοίχο» σε απομακρυσμένα χωριά της Ινδίας, όπου κανένας κάτοικος δεν ήξερε γράμματα, με τα ίδια πάντα αποτελέσματα. Σε λίγες μόνο μέρες τα παιδιά μπορούσαν να λύνουν δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, ακόμη και πολύπλοκα Ιατρικά θέματα.
Το εκπαιδευτικό σύστημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο έχει πια ξεπεραστεί γιατί ο σκοπός που υπηρετούσε στο παρελθόν δεν υπάρχει, πια. Η εκπαίδευση δημιουργήθηκε πριν από περίπου τριακόσια χρόνια στη βικτωριανή εποχή, με στόχο τη δημιουργία μιας γραφειοκρατίας στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί η διοικητική μηχανή. Για τον λόγο αυτό η εκπαίδευση ήταν «στρατιωτικού τύπου» με έμφαση στην ομοιόμορφη γραφή και μαθηματικές πράξεις, με το μυαλό χωρίς ατομική έκφραση, δημιουργική σκέψη και εξατομικευμένη μάθηση. Το σχολείο, όπως το ξέρουμε έως τώρα, είναι μια ομοιόμορφη γραμμή παραγωγής πανομοιότυπης γνώσης.


Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι κακό ή δυσλειτουργικό, μας εξηγεί ο Σουγκάτα. Είναι απλά άχρηστο στη σημερινή εποχή. Δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας μας σήμερα και, κυρίως, της κοινωνίας του αύριο. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να μαθαίνουν καλλιγραφία ή υπολογισμούς με το μυαλό, αλλά να εκπαιδευτούν πώς να μαθαίνουν μόνα τους. ΟΙ γνώσεις αυξάνονται κάθε χρόνο εκθετικά και το εκπαιδευτικό σύστημα του αύριο βασίζεται στο να καλλιεργεί αυτή τη δεξιότητα κατάκτησης της γνώσης και όχι τη συσσώρευσή της. Η ευχή του Σουγκάτα είναι να δημιουργήσει ένα «ηλεκτρονικό σχολείο» που τα παιδιά από όλο τον κόσμο θα μπορούν - με μια σύνδεση internet - να έχουν πρόσβαση σε όλη τη διαθέσιμη γνώση και να μαθαίνουν μέσω δασκάλων-μεντόρων. Αναρωτιέται κανείς, αν αυτό το «πρωτοποριακό» μοντέλο διδασκαλίας, θα μπορούσε - δεδομένου ότι λειτουργεί - να ωφελήσει κάποια παιδιά στην Ελλάδα σε απομακρυσμένα μέρη και νησιά σε άγονες γραμμές με σοβαρά προβλήματα πρόσβασης σε εκπαίδευση.

Ο παιδαγωγός ερευνητής Σουγκάτα Μίτρα, προσεγγίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εκπαίδευσης - οι καλύτεροι δάσκαλοι και τα καλύτερα σχολεία δεν βρίσκονται εκεί όπου χρειάζονται περισσότερο. Σε μια σειρά πειραμάτων πεδίου, από το Νέο Δελχί, ως τη Νότιο Αφρική και την Ιταλία, παρείχε στα παιδιά πρόσβαση στο διαδίκτυο με δική τους επίβλεψη και συνέλεξε αποτελέσματα που μπορούν να φέρουν επανάσταση στον τρόπο που σκεπτόμαστε για τη διδασκαλία.



 

 

Πηγή: 

Σχολείο και ιστορική συνείδηση

Το κείμενο διαμαρτυρίας του Συλλόγου Φιλολόγων Καστοριάς που ακολουθεί φέρνει στο προσκήνιο άλλο ένα καυτό πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης: την ιστορική λήθη και ισοπέδωση. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί στο μυαλό των μαθητών ο Αθανάσιος Διάκος και τα Μακ Ντόναλντ έχουν γίνει μια σούπα μέσα στο μυαλό τους. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς καταθέτει την ανησυχία του και την έντονη διαμαρτυρία των μελών του σχετικά με την ολοένα και περισσότερο διαδεδομένη πρακτική που ακολουθείται στα σχολεία Β/βάθμιας εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα, να ανατίθεται και να διδάσκεται το μάθημα της Ιστορίας όχι από φιλολόγους-ιστορικούς, αλλά από καθηγητές άλλων ειδικοτήτων, εφαρμόζοντας σχετικές υπουργικές αποφάσεις, για την κάλυψη του υποχρεωτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.
Το φαινόμενο παρατηρείται εδώ και χρόνια σε όλη την επικράτεια, με την ανοχή όλων μας. Ωστόσο, μετά τις πρόσφατες αποφάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας για την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών της Β/βάθμιας Εκπαίδευσης και κατά συνέπεια τις απώλειες οργανικών θέσεων κατασκευάζονται πλεονάσματα διδακτικού προσωπικού, οπότε αναζητούνται «λογιστικοί» τρόποι για την απορρόφηση αυτών των πλεονασμάτων. Η ανάθεση του μαθήματος της Ιστορίας – και ίσως και άλλων μαθημάτων – ως Α΄ ανάθεση σε καθηγητές άλλων ειδικοτήτων πέραν των φιλολόγων είναι μια πρόταση, η οποία δεν πρέπει να γίνει πράξη!
Θεωρούμε ότι με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζεται το κρίσιμο μάθημα της ιστορίας και υπονομεύεται η έννοια της ιστορικής – κριτικής σκέψης, ενώ τίθεται σε κίνδυνο ο κλάδος των φιλολόγων. Εννοείται ότι συρρικνώνεται το διδακτικό τους ωράριο και απολύονται οριστικά χιλιάδες αναπληρωτές φιλόλογοι.
Πρόκειται για μια πρακτική, που αποβαίνει εις βάρος:
α) των μαθητών, που χωρίς το κατάλληλο διδακτικό υπόβαθρο καλούνται να κατανοήσουν τις πολύπλευρες όψεις των ιστορικών και κοινωνικών φαινομένων και τελικά να διαμορφώσουν κριτική ιστορική σκέψη,
β) των διδασκόντων φιλολόγων, οι οποίοι στερούνται το δικαίωμα να διδάξουν το μάθημα της Ιστορίας, το οποίο κατέχουν, διότι το σπούδασαν (κάποιοι στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, κάποιοι με ειδικά μεταπτυχιακά διπλώματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας), διαγωνίστηκαν σε αυτό για να διοριστούν μέσω ΑΣΕΠ και επιπλέον επιμορφώθηκαν στη διδακτική του,  
γ) των διδασκόντων άλλων ειδικοτήτων, οι οποίοι αναγκάζονται να διδάξουν ένα μάθημα που δεν σπούδασαν και δεν έχουν επιμορφωθεί στη διδακτική του, διότι το Υπουργείο αποφάσισε ότι ξαφνικά δεν καλύπτουν -προφανώς όχι με δική τους ευθύνη- το διδακτικό ωράριο για το οποίο διορίστηκαν,
δ) του ίδιου του αντικειμένου της Ιστορίας, το οποίο αντιμετωπίζεται ως ένα μάθημα δεύτερης κατηγορίας, σε μια εποχή που η κοινωνία μαστίζεται από την ημιμάθεια και την ανιστόρητη έκφραση.
Η προοπτική μιας τέτοια επιπόλαιης, αντισυναδελφικής και αντιεπιστημονικής ρύθμισης, θίγει την εκπαιδευτική διαδικασία συνολικά. Καταθέτουμε την αντίρρησή μας και ζητούμε το αυτονόητο: την προστασία της Ιστορίας ως μαθήματος και επιστήμης, την κατοχύρωση των διδακτικών αντικειμένων για όλες τις ειδικότητες και την υπεύθυνη αντιμετώπιση των μαθητών, που είναι οι τελικοί αποδέκτες των αποφάσεων της διοίκησης.
Υπογραμμίζουμε ωστόσο ότι η διαμαρτυρία μας δεν έχει συντεχνιακό χαρακτήρα και δεν στρέφεται εναντίον συναδέλφων, που δικαίως επιθυμούν να εργαστούν στη θέση στην οποία διορίστηκαν διδάσκοντας το αντικείμενο που επέλεξαν να σπουδάσουν. Όμως, αυτό ακριβώς διακυβεύεται με την επιπολαιότητα που επιδεικνύει το Υπουργείο στην ανάθεση των αντικειμένων. Αντιδρούμε στην προωθούμενη λογική ευέλικτων εργαζόμενων, που θα πρέπει να προσαρμόζονται σε ανεδαφικές αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, τα ωράρια διδασκαλίας και τον «νέο σχολικό χάρτη». Η πρακτική του «διαίρει και βασίλευε» δεν πρέπει να επικρατήσει.
Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς –συνεπής σε προηγούμενη διαμαρτυρία των μελών του το 2007, την οποία είχαν προσυπογράψει εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων- συντάσσεται με τις αντιδράσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, άλλων Συνδέσμων και Επιστημονικών Ενώσεων και προωθεί το παρόν ψήφισμα διαμαρτυρίας σε συνδικαλιστικούς, διοικητικούς και επιστημονικούς φορείς, συνοδευόμενο από την ανακοίνωση της ΠΕΦ.
 Από το Δ. Σ.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Παράδειγματα αυτόματης γραφής....

Καπετανόπουλος, Γραμμική Κ
   Νόμιζα ότι η ενασχόλιση με την αυτόματη γραφή είναι προνόμιο όσων ασχολούνται με τα κείμενα. Τελικά υπάρχουν και ζωγράφοι που μπορούν και παίζουν με λέξεις εικόνες στον καμβά....
Πάνω στο θέμα της αυτόματης γραφής ακολουθούν δύο αναρτήσεις από δυο διαφορετικές πηγές. Η γραφή πάντως δεν αποτελεί πια προνόμιο των λίγων, γιατί όχι και η αυτόματη γραφή;

       
"O Καπετανόπουλος εισηγείται μια άλλη μορφή αναζήτησης του «είναι» μέσω της χειρωναξίας της ζωγραφικής του: για εκείνον το έργο «είναι το πρόχειρο χαρτί ενός ποιητή που σχηματίζει τις πρώτες λέξεις μέσα από βαθειά ενόραση μεταφέροντας μέσα από μια μεστή ματιά την ένθεη εικόνα της ζωής του όντος και του σύμπαντος»".

 Πηγή: athenspress.gr


 Σύνδεσμος από το www.lifo.gr στο άρθρο "Πώς είναι να γράφεις ένα παραμύθι με αυτόματη γραφή;: Η συγγραφέας Εύη Γεροκώστα που έχει αφοσιωθεί στην αφήγηση παραμυθογραμμένων ιστοριών της λογοτεχνίας, απαντάει σ' αυτήν την *Μία Ερώτηση*"
Διαβάστε περισσότερα στη διεύθυνση http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/38866
Πώς είναι να γράφεις ένα παραμύθι με αυτόματη γραφή; Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr
Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr
Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr
Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr
Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr
Δύο χρόνια πριν. Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος βρέθηκε στα χέρια μου. Άραγε έπεσε από την τσέπη κάποιου πιτσιρίκου που έτρεχε; Ξεχάστηκε σ' ένα πάρκο, πάνω στις πλάκες ενός πεζοδρομίου; Ή μήπως έπεσε από τον ουρανό; Ποιος ξέρει.. Σημασία έχει ότι δυο χέρια τον άφησαν μέσα στα δικά μου. Πηγή: www.lifo.gr

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Χώροι παραγωγής και όχι χώροι αποθήκευσης πολιτισμού



Παλαιοντολογική Συλλογή, Σιάτιστα
 Τροφή για σκέψη: τα μουσεία ενταγμένα στη ζωή των τοπικών κοινωνιών, θα λειτουργούν ως χώροι παραγωγής και όχι αποθήκευσης πολιτισμού. 
Κατά πόσο τα μουσεία και οι βιβλιοθήκες στο νομό μας είναι ενταγμένα στη ζωή της τοπικής μας κοινωνίας; Γιατί φυτοζωούν τα περισσότερα;Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνουν χώροι παραγωγής πολιτισμού και αυτογνωσίας;




Παλαιοντολογικό Μουσείο Πτολεμαϊδας




Απόσπασμα από συνέντευξη με τον Γεώργιο Ρήγινο, Αρχαιολόγο, Αναπληρωτή Διευθυντή  της ΛΒ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Επιμέλεια: Δρ. Νικόλαος Β. Παππάς.


Αλήθεια, πώς οραματίζεστε τον ρόλο των νέων μουσείων στην τοπική κοινωνία;
Νομίζω ότι η περίπτωση της έκθεσης για την Γκερνίκα περιγράφει και τη λογική με την οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα Μουσεία και στο μέλλον. Για αυτόν τον λόγο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί σε αυτά μία σειρά εκδηλώσεων όπως ημερίδες, εκπαιδευτικά προγράμματα, διαλέξεις και εκθέσεις σύγχρονης τέχνης αλλά και μουσικές συναυλίες που σκοπό έχουν να τα εντάξουν στη ζωή των τοπικών κοινωνιών. Πάνω από όλα όμως τα δύο Μουσεία είναι κτίρια που φιλοξενούν αρχαιότητες. Για αυτό και πρωτίστως φροντίσαμε οι εκθέσεις των δύο Μουσείων να είναι με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένες, ώστε να μπορούν να απευθύνονται σε όλες τις πιθανές ομάδες επισκεπτών, από τον εξειδικευμένο επιστήμονα έως τον απλό πολίτη που ενδιαφέρεται για την ιστορία και τα μνημεία του τόπου του. Κυρίως όμως θελήσαμε να δημιουργήσουμε Μουσεία που θα αρέσουν στα παιδιά, διότι πιστεύουμε ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι επισκέπτες τους θα είναι οι μαθητές των σχολείων. Τέλος, συγχρόνως και παράλληλα με όλα τα Μουσεία θα πρέπει να λειτουργήσουν και ίσως αυτό για τα ελληνικά δεδομένα να είναι και το πιο δύσκολο, ως ερευνητικά κέντρα, τα οποία θα προάγουν την πρωτογενή ιστορική γνώση μέσα από τη μελέτη των αρχαιολογικών ευρημάτων που έχουν προκύψει και θα συνεχίσουν να προκύπτουν στο μέλλον από τους πολυάριθμους αρχαιολογικούς χώρους και θέσεις των δύο Περιφερειακών Ενοτήτων.
Εν κατακλείδι, ποια είναι κατά τη γνώμη σας η καλύτερη μέθοδος για να αρχίσει το κοινό και ειδικά τα παιδιά να βλέπουν το μουσείο σαν έναν χώρο οικείο και φιλικό και όχι ξένο και απόμακρο;
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, θα έλεγα ότι η διαμόρφωση της έκθεσης των αρχαιοτήτων έτσι ώστε να απευθύνεται στον επισκέπτη με τρόπο ευχάριστο και συγχρόνως επιστημονικά τεκμηριωμένο είναι το πρώτο κρίσιμο βήμα στην κατεύθυνση της γνωριμίας του κοινού με το μουσείο. Από μόνη της ωστόσο η έκθεση δεν επαρκεί για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού και ειδικά των παιδιών, τα οποία είναι μία ιδιαίτερη απαιτητική ομάδα επισκεπτών. Για τον λόγο αυτό είναι στην πρόθεσή μας ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ανά τακτά διαστήματα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία θα απευθύνονται στα σχολεία της περιοχής. Τα πρώτα εκπαιδευτικά προγράμματα πραγματοποιήθηκαν πριν ανοίξουν τις πύλες τους τα Μουσεία και στόχο είχαν να γνωρίσουν τα παιδιά τους χώρους των Μουσείων, τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτά και κυρίως τη δουλειά που πραγματοποιείται προκειμένου να ολοκληρωθεί η έκθεση των αρχαιοτήτων σε αυτά. Τα αποτελέσματα και κυρίως η ανταπόκριση που είχαμε από την εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως από τους ίδιους τους μαθητές μάς ενθαρρύνουν ακόμα πιο οργανωμένα προς την ίδια κατεύθυνση. Σε συνδυασμό και με την πρόθεσή μας να συνεχιστεί η χρήση των δύο κτιρίων για την πραγματοποίηση ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ελπίζω ότι θα προσεγγίσουμε σε μεγάλο βαθμό τον στόχο που έχουμε θέσει για μουσεία ενταγμένα στη ζωή των τοπικών κοινωνιών, τα οποία θα λειτουργούν ως χώροι παραγωγής και όχι αποθήκευσης πολιτισμού.

Αναδημοσίευση από elliniki-gnomi.eu

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Dr med. Matthias Rath - Movement of Life 2011 (λίστα αναπαραγωγής)



On 18 June, 2011, Dr. Rath gave a landmark lecture at the Foundation's 'Movement of Life' conference event in Warsaw, Poland. Explaining how the fundamental forces of life and human dignity have shaped our world, he summarized the Chemical Cartel's three attempts at world conquest and described how the historic role of the 'Movement of Life' is the basis for the liberation of mankind from its dependencies upon the Cartel.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Διαφήμιση για την φιλοξενία της Κρήτης - Greek hospitality

Ημερίδα για την Εκπαίδευση στη Δυτική Μακεδονία 1-6-2013



Η Εταιρεία Δυτικομακεδονικών Μελετών διοργάνωσε το Σάββατο 1 Ιουνίου ημερίδα με θέμα: «ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στο Κοβεντάρειο στην Κοζάνη.

Στο πρώτο μέρος του προγράμματος παρουσιάστηκαν ερευνητικές εργασίες που αναδεικνύουν την εκπαιδευτική διαχρονία στη Δυτική Μακεδονία. Η ανακοίνωση των Καλλιόπη Μπόντα και Αναστάσιου Δάρδα έφερε στο φως καινούρια και ενδιαφέροντα στοιχεία για την οικογένεια Αργυριάδη. Ο τίτλος της: " Οικογένεια Αργυριάδη: μια οικογένεια Δυτικομακεδόνων εκπαιδευτικών, λογίων, δημοσιογράφων του 19ου αιώνα " (ολόκληρη η εισήγηση βρίσκεται αναρτημένη εδώ). Όλοι οι εισηγητές που συμμετείχαν έριξαν φως σε άγνωστες ακόμα πτυχές της ιστορίας της περιοχής: Tα σχολεία και Παρθεναγωγεία της Κοζάνης κατά την Ύστερη Οθωμανική Περίοδο, τα διδακτήρια του Μεσοπολέμου στο Ν. Φλώρινας, Τα Διδασκαλεία της Κοζάνης, τους Εκπαιδευτικούς Δείκτες στη Δ. Μακεδονία με βάση τις στατιστικές απογραφές της εκπαίδευσης κ.α. Κι όλοι συμφώνησαν ότι στην ουσία η τοπική ιστορία ακόμα γράφεται και είναι ένας κλάδος παραγννωρισμένος και παραμελημένος. 

Στο δεύτερο μέρος ακολούθησε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας για τις εκπαιδευτικές προκλήσεις στην περιοχή, με συμμετέχοντες θεσμικούς εκπροσώπους της εκπαίδευσης και επιστημονικών φορέων της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Ανάμεσά τους ήταν ο Πρόεδρος ΑΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας Ασημόπουλος Ν., ο Πρόεδρος Δ.Ε. του ΤΕΕ/Τμήμα Δυτικής Μακεδονίας Κακάλης Α., ο καθηγητής ΠΔΜ, Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.ΔΥΜ.ΜΕ. Ντίνας Κ., ο καθηγητής ΑΠΘ, Αντιπρόεδρος Διοικούσας Επιτροπής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Πατιάς Πέτρος και ο Εκπρόσωπος Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας. 


Η συζήτηση ήταν εποικοδομητική, ο διάλογος ουσιαστικός και φάνηκε ότι η εκπαίδευση στη Δυτική Μακεδονία δεν είναι χαμένη υπόθεση.

Η επίσημη ιστοσελίδα της Εταιρείας Δυτικομακεδονικών Μελετών βρίσκεται στο http://edymme.wordpress.com/. Ως σκοπό της η Εταιρία έχει θέσει την επιστημονική έρευνα, μελέτη, προώθηση και ανάδειξη της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Δυτικής Μακεδονίας, εντός διεπιστημονικού πλαισίου,  με απώτερο στόχο τη βασική έρευνα των πηγών και τεκμηρίων, την κατανόηση, ρεμηνεία και σύνθεση των αποτελεσμάτων της έρευνας, καθώς και τη διασύνδεση του ιστορικού γενομένου με την κοινωνική συγχρονικότητα και εξέλιξη.