Ο Διογένης Λαέρτιος, ο βιογράφος του Ηράκλειτου, καταγράφει το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό απ΄ τη ζωή του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου από την Έφεσο: Μια μέρα, διηγείται ο Λαέρτιος, μια παρέα Εφεσίων βρήκε τον Ηράκλειτο να παίζει ζάρια με μια ομάδα παιδιών και τον ρώτησε, γιατί το έκανε αυτό. «Γιατί εκπλήσσεστε, άχρηστοι άνθρωποι;» απάντησε ο Ηράκλειτος. «Δεν είναι προτιμότερο να παίζω ζάρια, από το να παίζω μαζί σας το παιχνίδι της πολιτικής;».
Ο Ηράκλειτος έζησε σε ταραγμένους καιρούς , δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πανάρχαιες αυτοκρατορίες ξαφνικά κατέρρευσαν και νέες δημιουργήθηκαν. Ο Ηράκλειτος πίστευε ότι ένας πολίτης είναι καλύτερος από τη μάζα 10.000 πολιτών.
Ο παρών λόγος κατά πολιτικών είναι απλός. Στηρίζεται στην απλή σκέψη ότι οι πολιτικοί αδικούν κατάφωρα τους πολίτες: πρώτον, τους αδικούν γιατί κάνουν τα κόμματα και την πολιτική αυτοσκοπό και δεύτερον τους αδικούν γιατί τους εμποδίζουν να είναι πολίτες και τους μετατρέπουν σε μάζα. (Πολίτης είναι αυτός που μετέχει αρχής και εξουσίας).
Τα κόμματα και η πολιτική στην Ελλάδα, είναι αυτοσκοπός και οι πολίτες μάζα. Αυτή την έννοια έχει η πολιτική προπαγάνδα που γίνεται με σκοπό το κομματικό (και το ατομικό) όφελος. Οι πολίτες πληρώνουν για να βομβαρδίζονται με την πολιτική προπαγάνδα και με τις πολιτικές διαφημίσεις.
Το τραγελαφικό είναι ότι πολλοί επηρεάζονται κι ακολουθούν το κόμμα που κάνει την καλύτερη πολιτική προπαγάνδα και τις καλύτερες και ακριβότερες διαφημίσεις! Οι πολίτες δεν είναι πολίτες. Με την παθητική τους στάση και με τον ενδοτισμό τους δείχνουν ότι δεν αξίζουν να είναι πολίτες!
Μια άλλη απόδειξη ότι οι πολιτικοί και τα κόμματα το τελευταίο που σκέφτονται είναι το όφελος των πολιτών, είναι ότι δεν συμφωνούν ποτέ μεταξύ τους, ακόμα και επί εθνικών θεμάτων ή επί θεμάτων Παιδείας, Υγείας ή Εθνικής Άμυνας κ.λπ.
Ποιος από μας θα κρατούσε και δεν θα έδιωχνε τους εργάτες που τρώγονται μεταξύ τους, αντί να εργάζονται στην εργασία για την οποία τους προσέλαβε; Ποιος δεν θα τους έδιωχνε αμέσως, για να τους αντικαταστήσει με τους καλούς εργάτες, που με πνεύμα ενότητας και συνεργασίας προσπαθούν να φέρουν εις πέρας το έργο που τους ανέθεσε;
Δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί την αγανάκτηση των πολιτών; Δεν πήραν είδηση ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν λειτουργεί; Η έννοια της δημοκρατίας είναι γνωστή στους πάντες ώστε περιττεύει να ρωτήσει κανείς. Ενδιαφέρει περισσότερο η έννοια του πολίτη, αφού δημοκρατία δίχως πολίτες δεν υπάρχει.
Ποιος είναι λοιπόν ο πολίτης, που μόνο αν αυτός υπάρχει, το καθεστώς είναι δημοκρατικό; Είναι αυτός που ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια τους υποψηφίους που υποδεικνύουν οι αρχηγοί των κομμάτων; Πιστεύει κανείς ότι με την ψήφο κάθε τέσσερα χρόνια στους επαγγελματίες πολιτικούς, μετέχουν αρχής και εξουσίας οι πολίτες, για να φέρουν επαξίως το όνομα του πολίτη;
Κανείς δεν αμφιβάλλει πως αν δεν υπάρχουν πολίτες, ούτε δημοκρατία υπάρχει. Οποιοδήποτε όνομα κι αν φέρει το πολίτευμα , αν δεν υπάρχουν στην πράξη πολίτες με την αληθινή έννοια του όρου, είναι μόνο ολοκληρωτισμός με τη μια ή με την άλλη μορφή;
Σημείωση: Το περιστατικό με τον Ηράκλειτο παραθέτει στο βιβλίο του «Αν ελπίζεις θα επιτύχεις το ανέλπιστο», ο Αμερικανός συγγραφέας Ρότζερ Βον Όεκ. Το θέμα του βιβλίου του Όεκ είναι η εφαρμογή της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου στην καθημερινή ζωή. Κυκλοφορεί απ΄ τις εκδόσεις «Ενάλιος», Αθήνα 2003.
πηγή: eleftheria
Κατηγορία: Απόψεις,Ελλάδα,Κοινωνία
Δημοκρατία δίχως πολίτες! (Λόγος κατά πολιτικών) - Λόγιος Ερμής
