Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Πολιτισμός Τύπου Ένα - Θα τα καταφέρουμε; (Michio Kaku)





Ο Michio Kaku εξηγεί για το πώς χωρίζονται οι πολιτισμοί βάσει της κλίμακας Kardashev. Θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε σε πολιτισμό τύπου ένα ή θα καταστραφούμε στην πορεία;






Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Ο Πλάτων και τα πάθη της ψυχής

Διάλεξη του Βασίλη Κάλφα και του Πόταγα Κωνσταντίνου. Click here:  Bodossaki Lectures on Demand.

Γιατί οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν ανέπτυξαν μια επιστημονική ψυχολογία; Η ρίζα του προβλήματος ανάγεται στον Πλάτωνα, και ανιχνεύεται σε 3 πολύ γνωστές πλευρές της φιλοσοφίας του: Στη θέση ότι η αρετή είναι γνώση, στην εξορία των ποιητών από την ιδανική πολιτεία και στη λειτουργικότητα των πλατωνικών μύθων. Οι πλευρές αυτές είναι αλληλένδετες και ανάγονται στον τρόπο με τον οποίο ο Πλάτων αντιμετώπισε τα πάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Αντιγόνη Δ' Στάσιμο, Ε' Επεισόδιο





Αντιγόνη, Δ' Στάσιμο, Σχόλια

Ερωτήσεις κατανόησης και προβληματισμού:
1. Πώς συνδέεται το στάσιμο με το προηγούμενο επεισόδιο;
2. Η δύναμη της μοίρας κατέχει κυρίαρχη θέση στην ποίηση του Σοφοκλή. Με ποιο τρόπο ο χορός υποδηλώνει τη δύναμή της;

Αντιγόνη, Πέμπτο Επεισόδιο

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Γ' Στάσιμο, Δ' Επεισόδιο, ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ





Τρίτο Στάσιμο: 1:05:20, Θέατρο Δελφών 2002.

ΚΕΙΜΕΝΑ:
Γ' Στάσιμο
Δ' Επεισόδιο





Αλησμονώ και χαίρομαι


Τραγούδια του Χάρου (Πολυφωνικό - Παρακάλαμος Ιωαννίνων)


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

1. Να σημειώσετε Χ στη στήλη: Σωστό ή Λάθος, αν νομίζετε ότι η αντίστοιχη πρόταση είναι σωστή ή λανθασμένη.
Η Αντιγόνη σε κάποια στιγμή του θρήνου της χάνει την εμπιστοσύνη στους θεούς:
Σωστό Λάθος
α. είναι αυτό στοιχείο αδυναμίας □ □
β. δείχνει ότι μετάνιωσε για την πράξη της □ □
γ. οφείλεται στην τραγική μοναξιά της □ □
δ. αμφιβάλλει για την ορθότητα της πράξης της □ □

2. Στο τέταρτο επεισόδιο ολοκληρώνεται η διαγραφή του ήθους της Αντιγόνης. Να επισημάνετε τα στοιχεία αυτά του ήθους και να τεκμηριώσετε τον χαρακτηρισμό σας.

3. Ποια συναισθήματα προκαλεί στους θεατές η αποχώρηση της Αντιγόνης από τη σκηνή;

4. Συνθετική εργασία: Ο θρήνος της Αντιγόνης έχει πολλά κοινά στοιχεία με τα μοιρολόγια και τα δημοτικά τραγούδια του Κάτω Κόσμου. Να αναφέρετε μερικά από αυτά τα στοιχεία.

Η Λυγερή στον Άδη, ΚΝΛ Α' Λυκείου

Στη Γερμανική μυθολογία το Σύμπαν αποτελείται από τρία επίπεδα που είναι το Χελ (Hell), το Μίντγκαρντ και το Άσγκαρντ, δηλαδή η Γη των Νεκρών, η Γη των Ανθρώπων και η Γη των Θεών που στην Ελληνική Μυθολογία παρουσιάζονται ως Άδης (κάτω κόσμος), γη και Ουρανός. Μπορεί επίσης να ταυτιστεί εν μέρη με το Χριστιανικό Άδη, τη γη και τους Ουρανούς. Η "Βαλχάλα" της Γερμανικής μυθολογίας είναι όπως ο Όλυμπος της Ελληνικής δηλαδή είναι η κατοικία των Θεών.
Στη Γερμανική - Σκανδιναβική μυθολογία ο Όντιν έχει "διατάξει" τις εννέα φτερωτές κόρες του, τις Βαλκυρίες, να συλλέγουν από τα πεδία της μάχης του Μίντγκαρντ (της γης) τα πνεύματα των νεκρών ηρώων (όχι των κοινων θνητών) και να τους μεταφέρουν στη Βαλχάλλα (ή Όλυμπο σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία) όπου θα προετοιμάζονται μέχρι την τελική μάχη Ράγκναροκ που θα συμβεί πριν τη συντέλεια του κόσμου. Στην Χριστιανική παράδοση οι άνθρωποι του Θεού εντάσσονται στα ουράνια στρατεύματα (Κλίμαξ Ιωάννου Σιναΐτη)... Στην Ελληνική μυθολογία οι ήρωες κερδίζουν την εύνοια των θεών οι οποίοι τους παίρνουν κοντά τους στον Όλυμπο και τους κάνουν αθάνατους. 






Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019

Απρόσωπη σύνταξη


Απρόσωπα ονομάζονται τα ρήματα που χρησιμοποιούνται στο γ' ενικό πρόσωπο και δε δέχονται ως υποκείμενο πρόσωπο ή πράγμα.

Από αυτά μερικά τα συναντάμε μόνο ως απρόσωπα:
χρή[(= πρέπει, είναι αναγκαίο, χρειάζεται, είναι δυνατό - πιθανό) πρτ. ἐχρῆν και χρῆν, μελ. χρήσει, αόρ. ἔχρησε], δεῖ(= πρέπει, είναι ανάγκη, αρμόζει), μέλλει (= πρόκειται, είναι πιθανό, είναι ορισμένο), ἔξεστι (= είναι δυνατό, επιτρέπεται, μπορεί)

ενώ τα περισσότερα προέρχονται από προσωπικά ρήματα, ενεργητικά ή παθητικά:
ἀγγέλλεταιἀρκεῖ (= είναι αρκετό), δοκεῖ (= φαίνεται καλό, αποφασίζεται), ἔστι - ἔνεστι - πάρεστι(= είναι δυνατό), ἐγχωρεῖ (= επιτρέπεται), ἐνδέχεταιλέγεταινομίζεταιὁμολογεῖταιπρέπειπροσήκει (= αρμόζει, ταιριάζει), συμβαίνεισυμφέρειφαίνεται

Απρόσωπες εκφράσεις είναι οι περιφράσεις που σχηματίζονται:

α) από το ρήμα ἐστὶ και ένα αφηρημένο ουσιαστικό ή το ουδέτερο ενός επιθέτου ή μιας μετοχής:

ἀγαθόν ἐστι (= είναι καλό), ἄδηλόν ἐστι (= δεν είναι φανερό), ἀναγκαῖον ἐστίἀνάγκη ἐστὶθαυμαστόν ἐστικαλόν ἐστικίνδυνός ἐστιλόγος ἐστὶ (= λέγεται, υπάρχει φήμη), ἄξιόν ἐστι (= αξίζει), δεινόν ἐστι (= είναι φοβερό, παράλογο), δέον ἐστὶ (= πρέπει), δέος ἐστὶ (= υπάρχει φόβος), δῆλον ἐστὶδίκαιόν ἐστιεἰκός ἐστι (= είναι φυσικό), νόμος ἐστὶῥᾴδιόν ἐστι (= είναι εύκολο), σαφές ἐστιφανερόν έστιχρήσιμόν ἐστι χαλεπόν ἐστι (= είναι δύσκολο), χρεών ἐστι (= είναι αναγκαίο, μοιραίο) κ.ά.

β) από το ρήμα ἔχει και ένα τροπικό επίρρημα:

ἀναγκαίως ἔχει (= είναι αναγκαίο), ἀρκούντως ἔχει (= αρκεί), δεινῶς ἔχει (= είναι φοβερό), εὖ ἔχει (= είναι καλό), κακῶς ἔχει (= είναι κακό), καλῶς ἔχει (= είναι καλό, σωστό), ὀρθῶς ἔχει (= είναι σωστό, ορθό) ῥᾳδίως ἔχει (= είναι εύκολο) κ.ά.
 Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι το απρόσωπο ρήμα στα αρχαία ελληνικά έχει ως υποκείμενο:

α) άναρθρο απαρέμφατο

 ὁ νομοθέτης ἀπέδειξεν οὓς χρὴ δημηγορεῖν καὶ οὓς οὐ δεῖ λέγειν ἐν τῷ δήμῳ
(= ο νομοθέτης όρισε ποιοι μπορούν να μιλούν και ποιοι δεν πρέπει να μιλούν στο δήμο)

Τα απρόσωπα ρήματα είναι το χρὴ και το δεῖ·
το υποκείμενο του χρὴ είναι το απαρέμφατο δημηγορεῖν·
το υποκείμενο του δεῖ είναι το απαρέμφατο λέγειν.

 ὑμᾶς προσήκει καὶ ἀμείνονας καὶ προθυμοτέρους εἶναι. ἀλλὰ μὴν καὶ θαρραλεωτέρους νῦν πρέπει εἶναι πρὸς τοὺς πολεμίους.
(= ταιριάζει να είστε πολύ γενναιότεροι και προθυμότεροι. Μα τούτη τη φορά πρέπει να έχετε και μεγαλύτερη τόλμη απέναντι στους εχθρούς.)

Τα απρόσωπα ρήματα είναι το προσήκει και το πρέπει·
το υποκείμενο του προσήκει είναι το απαρέμφατο εἶναι·
το υποκείμενο του πρέπει είναι το απαρέμφατο εἶναι

 Ἀνάγκη ἐστὶ μάχεσθαι
(= είναι αναγκαίο να πολεμήσουμε)
Η απρόσωπη έκφραση ἀνάγκη ἐστὶ έχει ως υποκείμενο το απαρέμφατο μάχεσθαι

 Ἀριστοκρατίαν μὲν οὖν καλῶς ἔχει καλεῖν
(= είναι σωστό να ονομάσουμε αριστοκρατία)
Η απρόσωπη έκφραση καλῶς ἔχειέχει ως υποκείμενο το απαρέμφατο καλεῖν

β) δευτερεύουσα πρόταση (ειδική, πλάγια ερωτηματική ή ενδοιαστική)

 Ἀγγέλλεται ὅτι βασιλεὺς ἀφίκετο
(= αναγγέλλεται ότι έφτασε ο βασιλιάς)
Το απρόσωπο ρήμα ἀγγέλλεταιέχει ως υποκείμενο την ειδική πρόταση ὅτι βασιλεὺς ἀφίκετο

 καλῶς ἔχει ὅτι σὺ μὲν φιλοσοφεῖς
(= είναι καλό ότι φιλοσοφείς)
Η απρόσωπη έκφραση καλῶς ἔχει έχει ως υποκείμενο την ειδική πρόταση ὅτι σὺ μὲν φιλοσοφεῖς

 Ἄδηλόν ἐστι εἰ βουλήσονται φίλοι εἶναι
(= είναι άγνωστο αν θέλουν να είναι φίλοι)
Η απρόσωπη έκφραση Ἄδηλόν ἐστι έχει ως υποκείμενο την πλάγια ερωτηματική πρόταση εἰ βουλήσονται φίλοι εἶναι

 Δέος ἐστὶ μὴ παρακρουσθῆτε ὑπὸ τούτων
Η απρόσωπη έκφραση Δέος ἐστὶ έχει ως υποκείμενο την ένδοιαστική πρόταση μὴ παρακρουσθῆτε ὑπὸ τούτων


Ποιο είναι όμως του υποκείμενου του απαρεμφάτου; Για να το μάθεις κάνε τον κόπο και πάτα εδώ και δες την αντίστοιχη ενότητα.
 Αρκετά συχνά δίπλα στο απρόσωπο ρήμα ή στην απρόσωπη έκφραση υπάρχει ένας προσδιορισμός σε πτώση δοτική, που δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται το απρόσωπο ρήμα και ονομάζεται δοτική προσωπική.

Ἔδοξέ σοι, ὦ υἱέ, σῶσαι τὸν πατέρα.
(= Γιε, είναι δυνατό σε σένα να σώσεις τον πατέρα)

Παρόμοια λειτουργία διακρίνουμε και στα ν.ε., όταν δίπλα σε μια απρόσωπη έκφραση υπάρχει για γενική, π.χ.

Μου είναι αδύνατο να σε καταλάβω

Παρατηρήσεις
α) Με ορισμένα απρόσωπα παθητικά ρήματα η δοτική είναι αντικείμενο

Ἠγγέλθη Περικλεῖ ὅτι τὰ Μέγαρα ἀφέστηκε.
(= Αναγγέλθηκε στον Περικλή ότι τα Μέγαρα αποστάτησαν.)

β) Κάποια απρόσωπα ρήματα, όπως τα μέλει, μεταμέλει μέτεστι, ὁμολογεῖται, παρασκεύασται συντάσσονται με δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου

Ἐπειδὴ τοῖς Κορινθίοις παρεσκεύαστο, ἔπλεον ἐπὶ τὴν Κέρκυραν.
(= Αφού είχαν πια προετοιμαστεί οι Κορίνθιοι, έπλεαν εναντίον της Κέρκυρας.)




Πηγή: http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/aprosopi%20sintaxi.htm

Πλάτων, Συμπόσιο

ΠΛΑΤΩΝ - ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΚΑΪ - 2009 (HQ)



Παρουσίαση: Πέμη Ζούνη
Σενάριο: Στέλλα Τσίκρα
Σκηνοθεσία: Μάρκος Χολέβας
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Vocals: Έλλη Πασπαλά


Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Γ. Μαρκόπουλος & Π. Θεοδωρίδης, Η μάνα του Αλέξανδρου





Α' ενότητα: Κύκλος της Μακεδονίας
Η μάνα του Αλέξανδρου
Σύνθεση, ενορχήστρωση, διεύθυνση ορχήστρας & διδασκαλία ερμηνευτών: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Πάνος Θεοδωρίδης
Αφηγηματικά κείμενα & αφήγηση: Γιάννης Μαρκόπουλος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Μπουζούκι & λαούτο: Χρήστος Νικολόπουλος & Μάκης Μαυρόπουλος
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Φλάουτο & κλαρίνο 1: Φίλιππος Τσεμπερούλης
Φλογέρες & κλαρίνο 2: Στέφανος Στεφανόπουλος
Τρομπόνι: Τάσος Κλαβανίδης
Κιθάρα δωδεκάχορδη: Στέλιος Καρύδας
Κιθάρα απλή: Νίκος Σαμπαζιώτης
Κιθάρα & τζουράς: Γιώργος Νταλάρας
Λύρα κρητική: Αλέκος Πολυχρονάκης
Ηλεκτρικό μπάσο: Νύσος Πανταζής
Αρμόνιο & ακορντεόν: Φαίδωνας Λιονουδάκης
Πιάνο: Χάρης Καλέας
Κρουστά & τύμπανα: Γιάννης Ρενιέρης
Κοντραμπάσο: Ανδρέας Ροδουσάκης
Εξώφυλλο δίσκου: Δημήτρης Μυταράς
Βοηθός παραγωγής: Δημήτρης Καλοκύρης
Ηχολήπτης: Γιώργος Κωνσταντόπουλος
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Έργο: Σεργιάνι στον κόσμο (1979)


Στη Μακεδονία του παλιού καιρού
γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου
μου `στησε κουβέντα στις εξοχές
κι έκανε νυχτέρια με μάγισσες

Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη
γιατί κλαις και λιώνεις σαν το κερί
έχω γιο μονάκριβο η καψερή
κι έχει φύγει για την ανατολή

Τον προσμένουν κίνδυνοι και χωσιές
λόγια ανθρώπων μαύρα και συμφορές
μοναχός τ’ αντέχει και τα περνά
τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα

Στη Μακεδονία του παλιού καιρού
γνώρισα τη μάνα του Αλέξανδρου
στο φεγγάρι ψάχνει για μάγισσες
στ’ όνειρό της φέρνει τους Έλληνες




Το παιχνίδι της μοίρας

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

Νίκος Ζαχαριάδης - Το Κουτί της Πανδώρας

''ΡΕΠΟΡΤΆΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ'' - ΕΜΦΥΛΙΟΣ

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΣΚΑΪ - ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - 2009 (HQ) Ντοκιμαντέρ



Παρουσιάζει ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής. Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα. Από τη σειρά του Σκάι: "Μεγάλοι Έλληνες". 

''Του έρωτα μέγα κακό'' - "Έρως ανίκατε μάχαν" - "Συμπόσιον"







Του έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή

Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό
λυπήσου με και ποτέ
μη μου σημαδέψει την ψυχή
Με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
Ας είναι ευλογημένη
η σωφροσύνη των θεών
που με κρατεί
αυτόν που αγαπώ μην τον πληγώσω
Ω εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
από στάχτη παρθένων εραστών
φύλαγέ με, ποτέ έρωτα μη νιώσω

Το ξέρω καλά μη μου το λες σε είδα
δεν έχεις πόλη ούτε πατρίδα
δεν έχεις φίλο για να γιάνει
στην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδα

Κι αν η Κατάρα πιάνει
τέτοιο κακό να πάθει
όποιος στο πλάι μου μ’ αγάπη δεν εστάθη

ΜΗΔΕΙΑ, ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ
Απόδοση στίχων: Γιώργος Χειμωνάς
Μελοποίηση: Σταμάτης Κραουνάκης







Έρωτα εσύ, με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη,
μηδ’ όνομα καλό από σε
μηδ’ αρετή μπορεί να βγει.

Μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, άλλη σαν αυτή
θεά δεν έχει νοστιμιά.

Ω δέσποινά μου, απάνου μου
με το χρυσό δοξάρι σου
μη ρίξεις την αφεύγατη
σαγίτα, που `χει την αιχμή
βαμμένη στην αποθυμιά.

Διασκευή στίχων: Παντελής Πρεβελάκης
Μελοποίηση: Μάνος Χατζιδάκις





Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο, 
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση, 
που στ' απαλά τα μάγουλα 
της κόρης νυχτερεύεις, 
που σεργιανάς τις θάλασσες 
και των ξωμάχων τα κατώφλια, 
κανείς δε σου γλυτώνει 
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος· 
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.

Εσύ των δικαίων ξεστρατίζεις το νου 
και στο χαμό τον σέρνεις· 
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες 
μέσα σ' αυτό το σόι· 
της γόνιμης νύφης νικά 
λαγαρός των βλεφάρων ο πόθος 
που κυβερνά συντροφικά 
με τους άλλους θεσμούς τους μεγάλους. 
Η Αφροδίτη δίχως μέριμνες μας περιπαίζει.

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΣΤΑΣΙΜΟ Γ' 


Για τις πράξεις μου δεν δίνω αναφορά.....





Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Ep.6 Σωκράτης - "Animated...Φιλόσοφοι" Official / Socrates - "Animated....



Fm
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δεν σε λένε
Fm
Κεριά, κεριά, κεριά, κεριά δεν σου καίνε
C
αλλά τα λό-, τα λό-, τα λόγια σου καίνε
Fm
κι ακό-, ακό-, ακό-, ακόμα τα λένε
C# Eb F
Σωκράτη, εσύ, σούπερ σταρ


Fm
Αγνός και καλός, ο πρώτος Χριστός
C# Fm
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
Bbm Fm
με κάπα ζητιάνου γυρνούσες
G C
και στ’ άσπρα σου γένια πουλιά


Τριγύρω λαός κι εσύ άγιο φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
γι’ αγάπη και φως τούς μιλούσες
σοφέ των σοφών βασιλιά

Γύρισμα πριν το ρεφραίν:
Fm Gm G# Bbm C

Fm...
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δεν σε λένε...


Πιλάτος λαός σού πήρε το φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
η Αθήνα που τόσο αγαπούσες
φαρμάκι σού δίνει πικρό

Πικρή χαραυγή, ορφάνευε η γη
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
την ώρα που εσύ ξεκινούσες
να βρεις τον αιώνιο Θεό

Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δεν σε λένε...


Μουσική:Γεωργιάδης Δώρος
Στίχοι: Σώτου Τσώτια:

Πηγή: https://kithara.to/stixoi/MzE0ODc0NTAz/sokrati-souper-star-elpida-lyrics

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Δάσκαλος-μαθητής: Σωκράτης - Πλάτων - Αριστοτέλης - Αλέξανδρος

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ
Βικιπαίδεια: O Σωκράτης (470 π.Χ./469[1]399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.

Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί. Αναρίθμητοι είναι οι μελετητές που έχουν ασχοληθεί με τον Σωκράτη, στους αιώνες που ακολούθησαν το θάνατό του, πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα φημισμένοι, έτσι ώστε ο W.K.C. Guthrie να γράψει πως «στο τέλος ο καθένας έχει το δικό του, ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη κανενός άλλου».[2] Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες, απ' όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτων και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδων στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.[3]Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.

To σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή. μαζί με τον μαθητή του, τον Πλάτωνα.


Βικιπαίδεια: Ο Πλάτων (427 π.Χ.347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτηκαι δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα)· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.[1] Ο Πλάτων, μεταξύ άλλων, έγραψε την Απολογία του Σωκράτους,[2]α΄[›] η οποία θεωρείται ως μια σχετικά ακριβής καταγραφή της απολογίας του Σωκράτη στη δίκη που τον καταδίκασε σε θάνατο, το Συμπόσιο όπου μιλά για τη φύση του έρωτα,[3] τον «Πρωταγόρα» όπου μεταξύ άλλων θεμελιώνεται θεωρητικά η αρχή της «πρόληψης» που δεν λαμβάνει την ποινή ως απολύτως «ανταποδοτική» 324b,[4] τον Παρμενίδη και τον Θεαίτητο, όπου θεμελιώνει την αντικειμενικότητα του λόγου και της ιδέας, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.β΄[›]

To σύνολο του έργου του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του, Σωκράτη, και τον μαθητή του, Αριστοτέλη.[5][6][7]

Ραφαήλ, Η Σχολή των Αθηνών (Πλάτων και Αριστοτέλης στο κέντρο)



Ο Πλάτων και η εποχή του

Γεννημένος στην Αθήνα το 427 π.Χ., ο Πλάτων καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και έζησε στα παιδικά του χρόνια τις τελευταίες μέρες του μεγαλείου της Αθήνας του Χρυσού αιώνα του Περικλή. Μορφώθηκε με προσοχή και επιμέλεια. Χαρισματική προσωπικότητα, με εξαιρετικά πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα, ήταν προικισμένος με ποιητική και καλλιτεχνική διάθεση. Μυήθηκε στη φιλοσοφία στη νεανική του ηλικία και ενηλικιώθηκε με την επιθυμία να δημιουργήσει μια καλύτερη πολιτική οργάνωση από αυτήν που είχε γνωρίσει επί των Τριάκοντα τυράννων αλλά και στην περίοδο της δημοκρατίας. Για τον λόγο αυτόν άρχισε να συναναστρέφεται στην αγορά άλλους νεαρούς αριστοκράτες, που σχετίζονταν με τον Σωκράτη, τον οποίο γνώρισε σε ηλικία 20 ετών και τον θαύμαζε ως δημιουργό ενός είδους φιλοσοφικής αμφιβολίας αλλά και ως πρότυπο φιλοσόφου.

Πιστός μαθητής του Σωκράτη πληγώθηκε από τον τραγικό και άδικο θάνατό του (399 π.Χ.). Πικραμένος από το γεγονός αυτό εγκατέλειψε την Αθήνα και έζησε για ένα διάστημα στα Μέγαρα, κοντά στον φιλόσοφο Ευκλείδη τον Mεγαρέα. Επέστρεψε στην Αθήνα, όπου έμεινε μέχρι το 390 π.Χ. Kατόπιν ταξίδεψε για να ικανοποιήσει τις πνευματικές του ανησυχίες στην Αίγυπτο, όπου εντυπωσιάστηκε από το πολίτευμα και τους σταθερούς πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς της χώρας αυτής, στην Κυρήνη της Λιβύης και στην Κάτω Ιταλία (389 π.Χ.), όπου πλούτισε τις γνώσεις του στη γεωμετρία κοντά στον διάσημο μαθηματικό Θεόδωρο και ήρθε σε επαφή με τους Πυθαγόρειους. Επισκέφτηκε επίσης τη Σικελία, όπου φιλοξενήθηκε στην αυλή του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου A' και απέκτησε την εμπειρία ενός τυραννικού πολιτεύματος. Το 388 π.Χ. επέστρεψε στην Αθήνα.


Η επίδραση και η επικαιρότητα της σωκρατικής – πλατωνικής φιλοσοφίας

Έχει λεχθεί πως όλη η φιλοσοφία μετά τον Πλάτωνα είναι υποσημειώσεις στο έργο του. Η πλατωνική φιλοσοφία επηρέασε τις Σχολές των Νεοπλατωνικών, κατά την ύστερη αρχαιότητα, ενώ με τις συριακές και αραβικές μεταφράσεις άσκησε επίδραση στην αραβική και δυτική φιλοσοφία. Στην εποχή της Αναγέννησης ιδρύθηκε στη Φλωρεντία η Πλατωνική Aκαδημία. Tο ενδιαφέρον για τις πλατωνικές μελέτες αναζωπυρώθηκε τον 18o και τον 20ό αιώνα. Πράγματι, τα πλατωνικά έργα προσελκύουν μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον των φιλοσόφων, διατηρούν τη ζωντάνια τους και προβληματίζουν με τις ιδέες και τα φιλοσοφικά μηνύματα που περιέχουν.
πηγή: Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων Γ' Γυμνασίου

Αριστοτέλης




ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

O Aριστοτέλης είναι ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος με πολυετείς συστηματικές σπουδές. Aπό τα 17 του χρόνια εισάγεται στην πλατωνική Aκαδημία και παραμένει μέλος της για 20 ολόκληρα χρόνια. Θα πρέπει να φανταστούμε ότι πέρασε από όλα τα στάδια της εκπαιδευτικής διαδικασίας· ξεκίνησε από δόκιμο μέλος, στη συνέχεια εντάχθηκε στον στενό κύκλο των μαθητών του Πλάτωνα που διατηρούσαν προσωπική σχέση με τον δάσκαλο, και στα τελευταία χρόνια έγινε κι αυτός μέλος του διδακτικού προσωπικού της Σχολής. H θέση του στον πλατωνικό κύκλο ήταν σίγουρα ηγετική, αφού, μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, λέγεται ότι διεκδίκησε τη θέση του σχολάρχη της Aκαδημίας, χωρίς όμως επιτυχία. Eίναι κρίμα ότι, αν εξαιρέσει κανείς τον Aριστοτέλη, γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τους άλλους σημαντικούς φιλοσόφους του πλατωνικού κύκλου. Kαι από τα λίγα όμως πράγματα που γνωρίζουμε προκύπτει ότι η πλατωνική σχολή δεν ήταν δογματική ούτε ιδιαίτερα πιστή στο γράμμα της διδασκαλίας του ιδρυτή της. Tο πιο πιθανό είναι ότι και ο ίδιος ο Πλάτων θα πρέπει να ενθάρρυνε τις θεωρητικές διαφωνίες και την ανεξαρτησία της σκέψης των μαθητών του.

Δημιουργήθηκε έτσι μια ζωντανή κοινότητα στοχαστών, που έδινε ερεθίσματα τόσο στον ίδιο τον Πλάτωνα για την ανάπτυξη της τελευταίας φάσης της φιλοσοφίας του όσο και στους μαθητές τους για να ανοίξουν τα δικά τους φτερά. Όλοι λοιπόν ξεκινούσαν από κάποιο κοινό υπόβαθρο, από μια βασική εκδοχή της πλατωνικής φιλοσοφίας, στη συνέχεια όμως ακολουθούσαν αποκλίνουσες διαδρομές. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο Aριστοτέλης στα πρώτα του γραπτά μιλάει για τους Πλατωνικούς χρησιμοποιώντας το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Aπό την αρχή ωστόσο κρατά μια κριτική απόσταση από τις θεωρίες του Πλάτωνα, και γρήγορα θα προχωρήσει στην απόρριψη της θεωρίας των Iδεών και στην προβολή της δικής του σύλληψης της πραγματικότητας. Δεν είναι εύκολο να σταθμίσει κανείς τι οφείλει ο Αριστοτέλης στην πλατωνική του εκπαίδευση και τι είναι αποκλειστικά δική του κατάκτηση. Το σίγουρο είναι ο Πλάτων δεν ευνοούσε την πολυμάθεια, η οποία είναι βασικό χαρακτηριστικό της αριστοτελικής σκέψης. Στην πλατωνική ακαδημία η έμφαση δινόταν μόνο στη φιλοσοφία, ενώ από τις επιστήμες διδάσκονταν μόνο τα μαθηματικά, στα οποία εντάσσονταν και η αστρονομία.

Όταν λοιπόν μαθαίνουμε από τη βιογραφική παράδοση ότι ο Πλάτων είχε αποδώσει στον Aριστοτέλη το προσωνύμιο «ο αναγνώστης», μάλλον θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός θα είχε ειρωνική χροιά. Για τον Πλάτωνα η εκτεταμένη και συστηματική συλλογή υλικού, πάνω στην οποία στηρίχθηκε η βιολογία του Αριστοτέλη, μάλλον θα φαινόταν χαμένος χρόνος. Και σίγουρα δεν θα καταλάβαινε τι δουλειά είχε ένας φιλόσοφος να καταγράφει και να ταξινομεί τα υπάρχοντα πολιτεύματα ή να συντάσσει καταλόγους με τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων ή των δραματικών διαγωνισμών της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Ο Αριστοτέλης ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα γράφοντας διαλόγους, οι οποίοι δυστυχώς δεν έχουν σωθεί. Το λογοτεχνικό αυτό είδος, που καθιέρωσε με την αξεπέραστη μαεστρία του ο ίδιος ο Πλάτων, θα πρέπει να λειτουργούσε ως πρότυπο γραφής για τους φιλοσοφικούς κύκλους της εποχής. Η θεματολογία των αριστοτελικών διαλόγων, απ' όσο γνωρίζουμε, μαρτυρεί κι αυτή πλατωνικές καταβολές: ηθική, ρητορική, κοσμολογία, θεωρία της ποίησης. Το ύφος του θα πρέπει να ήταν προσεγμένο, με αναφορές και παραθέματα από την ποιητική παράδοση, ιδίως από τον Ευριπίδη. Ο Κικέρων, που είχε άμεση πρόσβαση στα κείμενα αυτά, εξυμνεί το λογοτεχνικό ύφος του Αριστοτέλη, γεγονός που φαίνεται παράδοξο σε όσους γνωρίζουν μόνο τα διδακτικά του συγγράμματα.


Πηγή: Βασίλης Κάλφας, Η Γλώσσα του Αριστοτέλη


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

«χωρίς την ηθική φιλοσοφία, τη λογική, τις γνώσεις της γεωγραφίας, της γεωμετρίας, αλλά και την ποίηση, τη μουσική, τη λογοτεχνία και όλες τις άλλες επιστημονικές γνώσεις που του μετέδωσε ο σοφός Σταγειρίτης, θα ήταν μάλλον ένας συνήθης κατακτητής, χαρισματικός μεν, αλλά χωρίς το κατάλληλο πνευματικό και επιστημονικό υπόβαθρο, και την καλλιέργεια που διακρίνει μία συγκροτημένη ηγετική προσωπικότητα.» (σσ. 215-216).

Πηγή: Ιωάννης Παρίσης, Αριστοτέλης και Αλέξανδρος











Αρετή και Ευδαιμονία


Διαβάζουμε στο τέλος του Α' βιβλίου των Ηθικών Νιχομαχείων του: «ἡ εὐδαιμονία ἐστὶ ψυχῆς ἐνέργειά τις κατ' ἀρετὴν τελείαν». Ενέργεια λοιπόν, κατά τον Αριστοτέλη, η ευδαιμονία του ανθρώπου, όχι κατάσταση, και πάντως ενέργεια της ψυχής του, με τους κανόνες της τέλειας αρετής.

Το τελευταίο μέρος του ορισμού αυτού δείχνει καθαρά τη βαθιά πίστη του Αριστοτέλη πως την ευδαιμονία τους οι άνθρωποι μόνο με την κατάκτηση της αρετής μπορούν τελικά να την εξασφαλίσουν. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Αριστοτέλης αναζήτησε με πολλή επιμονή, αλλά και με πολύν, όπως θα δούμε, ρεαλισμό τον ορισμό της αρετής· στην πραγματικότητα τα Ηθικά Νικομάχεια είναι, σχεδόν στο σύνολό τους, μια διεξοδικότατη διερεύνηση του ενδιαφέροντος αυτού θέματος.


Τι εστί αρετή;

Ῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετή, οὗ ἂν ᾖ ἀρετή, αὐτό τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ εὖ ἀποδίδωσιν.



Ενδελέχεια και εντελέχεια (ετυμολογία)
Η εντελέχεια και η ενδελέχεια 
α. εντελέχεια = εν + τέλος + έχω 
β. ενδελέχεια = εν + δόλιχος => ενδελεχής = μακροχρόνιος, διαρκής, διηνεκής ενδελεχώς = συνεχώς, αδιαλείπτως - ενδελέχεια = η διάρκεια, το αδιάλειπτον. 
Δόλιχος = ο μακρός δρόμος, μήκους άνω των 2 σταδίων, εν αντιθέσει προς τον δρόμον του σταδίου. 
Δόλιχος = (επιθ) μακρός, επίπονος Δολιχοδρομώ = τρέχω τον δόλιχον 
Σταδιοδρομώ = τρέχω το στάδιον.

Εντελέχεια (σημασία του όρου, λεξικά)

1. "Λεξικό Κάτοπτρον":
αριστοτελικός όρος με τον οποίο δηλώνεται η πραγμάτωση του όντος, δηλαδή η μετάβασή του από τη δυνάμει στην ενεργεία κατάσταση (από την κατάσταση της δυνατότητας της ύπαρξης σε αυτή της ύπαρξης).


2. Βικιλεξικό: (φιλοσοφία) αριστοτελικός όρος που σχετίζεται με τη φυσική διαδικασία δημιουργίας κι εξέλιξης των όντων: ένα ον αποκτά εντελέχεια, όταν η άμορφη ύλη μεταβαίνει από την περιοχή της δυνατότητας-δυνητικότητας (όταν χαρακτηρίζεται δυνάμει ον, π.χ. ο ογκόλιθος του μαρμάρου που έχει τη δυνατότητα να γίνει άγαλμα, κίονας, πλάκα κ.λπ.) στην περιοχή της πραγματικότητας (οπότε χαρακτηρίζεται ενεργεία όν, π.χ. γίνεται άγαλμα, κίονας, πλάκα κ.λπ.), στην οποία εντάσσεται χάρη στη μορφή που απέκτησε από το δημιουργό της κι ολοκληρώνεται εκπληρώνοντας το τέλος, το σκοπό της ύπαρξής του, επιτυγχάνοντας την αυτοπραγμάτωσή του.

3. Βικιπαίδεια: Το τέλος, η ολοκλήρωση, η τελειοποίηση κάθε όντος είναι η θεμελιακή αρχή της αριστοτελικής φιλοσοφίας.

Τέλειο είναι αυτό που δεν του λείπει τίποτα, το ολοκληρωμένο, που κάνει περιττή την παραπέρα αναζήτηση ενός άλλου σκοπού ή μιας άλλης κατάστασης. Σύμφωνα λοιπόν με τη φιλοσοφική σκέψη του Αριστοτέλη, όλες οι ενέργειες των ανθρώπων αποτελούν ένα σύνολο τελών, που έχουν ως στόχο ένα υψηλότερο τέλος που είναι το « άριστον» και ταυτίζεται με την ευδαιμονία. Η ευδαιμονία συνδέεται με την ευτυχία. Η αρχή αυτή, κατά την οποία η πράξη έχει εκπληρωθεί ονομάζεται από το φιλόσοφο Εντελέχεια. Κάθε ον, κατά τον Αριστοτέλη φτάνει στην τελειότητα που απαιτεί η φύση του και τότε από « εν δυνάμει ον» γίνεται « εν ενεργεία ον».



Τελεολογία και εντελέχεια στον Αριστοτέλη
Η φύση λοιπόν των όντων καθορίζεται από το τέλος κατ' Αριστοτέλη [...] Το τέλος, το "οὗ ἕνεκα" είναι εκείνο που δίδει σε κάθε ον τη μορφή του, το είδος, την πληρότητά του. Για τούτο το τέλος είναι το βέλτιστον. Αυτό σημαίνει ότι, όταν ένα ον φθάσει στην πληρότητά του, τότε πραγματώνει τη φύση του, δεν έχει καμμιά στέρηση, είναι δηλαδή "αὔταρκες". "Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ τέλος καὶ βέλτιστον" ("Πολιτικά" 1253a). Επομένως η φύση των όντων (φυτών, ζώων και ανθρώπου) είναι δυνατόν να κατανοηθεί, όταν προσέξουμε όχι μόνον το τι είναι το κάθε ον (απ' αυτά που αναφέραμε) κατά τη γέννησή του, αλλά, αν θεωρήσουμε αυτό κάτω από την προοπτική των δυνατοτήτων του, οι οποίες, όπως είναι φανερό, είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν μόνον στο μέλλον.
[πηγή: Κ. Βουδούρης, «Η ανθρώπινη φύση και η γένεση της κοινωνίας», στο Αριστοτέλης: Οντολογία, Γνωσιοθεωρία, Ηθική, Πολιτική Φιλοσοφία, έκδ. επιμ. Δ. Ζ. Ανδριόπουλος, εκδ. Παπαδήμα, Αθήνα 1997, σελ. 33]

Τα 7 θαυματα του κοσμου_Ντοκιμαντερ 1ο

ΠΕΡΙΚΛΗΣ - ΟΜΠΑΜΑ




Ομιλία Μπαράκ Ομπάμα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Αθήνα 
Συγγραφέας: Μπαράκ Ομπάμα
μεταφράστηκε από συντάκτες της Βικιθήκης
Πηγή: Βικιπαίδεια 











ΕΦ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΕΛΛΑΔΑ 17.11.2016 : 12:48

«Πρώτη φορά ένιωσα πως το μέλλον μού ανήκει»

Ο Μάρκος Γαζέπης, μαθητής Λυκείου, ήταν ένας από τους ακροατές της χθεσινής ομιλίας του Αμερικανού προέδρου. Η «Κ» του ζήτησε να καταγράψει τις εντυπώσεις του:



«Το 2016 σηματοδοτεί το τέλος της θητείας ενός από τους πιο ξεχωριστούς προέδρους στην ιστορία των ΗΠΑ, του Μπαράκ Ομπάμα. Καθώς στεκόμουν περιμένοντας να εισέλθω στο αμφιθέατρο του “Ιδρύματος Νιάρχος“ ώστε να παρακολουθήσω την ομιλία του, προσπαθούσα να στοιχειοθετήσω τις σκέψεις μου σχετικά με το έργο και τη δράση του. Τα συναισθήματα τα οποία με κυρίευαν ήταν πολλά. Χαρά, θαυμασμός, δέος, καθώς και λύπη για το κλείσιμο ενός κύκλου. Προσπαθώντας να κατανοήσω το στοιχείο εκείνο που καθιστά τον πρόεδρο Ομπάμα τόσο ξεχωριστό, σκεφτόμουν τις αμέτρητες φορές που έχει απαντήσει σε επικρίσεις και ερωτήσεις με υπομονή, κατανόηση και παροιμιώδες χιούμορ. Τότε συνειδητοποίησα το χαρακτηριστικό εκείνο που διαχωρίζει τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών από άλλους συγχρόνους του ηγέτες. Ποτέ δεν απεκδύθηκε την ιδιότητα και τις υποχρεώσεις του πολίτη.

Τη θητεία του διαπνέουν οι δημοκρατικές αξίες και η πίστη στην κοινωνία και τον άνθρωπο που τόσο εξαίρει στην ομιλία του. Αποδεχόμενος το προεδρικό χρίσμα, παρέλαβε μια χώρα σε κατάσταση δυσμενή τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Τους πρώτους μήνες αντιμετώπισε πολυάριθμες δυσκολίες, όμως μέσα από αυτές αποφάσισε να χαράξει το δικό του μονοπάτι, επιλέγοντας να εργαστεί παρά να υπεκφύγει. Προτίμησε τον κοινωνικό διάλογο έναντι του πολιτικού ελιγμού. Τη διπλωματία έναντι του πολέμου. Παρά τις έντονες αντιδράσεις από μέρος της κοινωνίας και των ψηφοφόρων του δεν υποχώρησε πάρα παρέμεινε πιστός στις απόψεις του και στο αμερικανικό ρητό “Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα“. Και πράγματι οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι. Η μείωση της ανεργίας, η αύξηση του ΑΕΠ και η έξοδος της Αμερικής από την οικονομική δίνη ενισχύουν τη θέση ότι η πολιτική του θητεία ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες στη σύγχρονη ιστορία. Κοινωνικά κατάφερε να εξομαλύνει τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις και να παρέχει ίση μεταχείριση και ευκαιρίες στον βαθμό του δυνατού για όλους.

Ακόμα και στα θέματα της Ελλάδας η επίδρασή του είναι καταλυτική, καταφέρνοντας να μεταλαμπαδεύσει την πίστη του στον συνάνθρωπο καθώς και την ανάγκη συνεργασίας των λαών. Αυτό κατέστη σαφές και στην ομιλία του, στην οποία, εξαίροντας τη δημοκρατία και την κοινωνική συνεργασία, κατάφερε να εμπνεύσει το ακροατήριο και να δημιουργήσει ένα καθολικό αίσθημα αισιοδοξίας μέσα στην ζοφερή ελληνική πραγματικότητα.

Ως μαθητής αισθάνθηκα για πρώτη φορά, έπειτα από πολύ καιρό, πως το μέλλον μού ανήκει, πως μπορούσα να αλλάξω κάτι στο περιβάλλον μου. Ενστερνιζόμενος τις αξίες αυτές, αισθάνομαι ότι μπορώ να γίνω φορέας ιδεών και απόψεων στον άμεσο κύκλο μου και υποκινητής πολιτικοκοινωνικού διαλόγου. Αισθάνθηκα πως για πρώτη φορά ένας ηγέτης εγκατέλειπε το βάθρο του και γινόταν πραγματικά ανθρώπινος και προσηνής, εξωτερικεύοντας τα συναισθήματα και το όραμά του. Ο λόγος του ενωτικός, ειρηνευτικός, εγκάρδιος όπως και η πολιτική του εγχώρια και διεθνής. Το χειροκρότημα που έλαβε, χειμαρρώδες, αυθόρμητο και ειλικρινές. Θεωρώ πως είναι από τους λίγους που αντιλαμβάνεται το πραγματικό νόημα της άσκησης της πολιτικής. Η πολιτική είναι κάτι βαθιά προσωπικό μέσα από το οποίο προάγεται το δημόσιο συμφέρον. Η πίστη του στο δημόσιο αυτό συμφέρον, στη γενική βούληση αλλά και το αίσθημα ευθύνης του απέναντι στις υποσχέσεις του υπαγόρευσαν όλες τις πολιτικές του αποφάσεις, οι οποίες παρέμειναν πιστές στο προσωπικό του σύστημα αξιών και έφεραν τον πλανήτη πιο κοντά στην ειρήνη και στη δημοκρατία.

Παρ’ όλα αυτά βλέποντας το μέλλον φοβάμαι. Παρατηρώ μια νέα πολιτική πραγματικότητα, η οποία τείνει να υποκύψει στη βούληση του λαϊκισμού και να ανατρέψει την κοινωνική προσφορά του προέδρου Ομπάμα, παραδίδοντας την κοινωνία στο έλεος του διχασμού. Ελπίζω πως ο επερχόμενος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα ασπαστεί το ενωτικό μήνυμα του Ομπάμα και θα αποδεχθεί την πρόσκλησή του για συνεργασία και ομαλή μετάβαση. Αλλωστε, σήμερα όσο ποτέ, θεωρώ πως είναι απαραίτητες η γεφύρωση των κοινωνικών διαφορών και η κοινωνική αλληλεπίδραση και ο διάλογος, αξίες τις οποίες ο Ομπάμα προέβαλε μέσα από την ζωή και τη δράση του. Ελπίζω πως και οι μελλοντικές γενιές, όπως και ο Ομπάμα, θα επιλέξουν τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο της αλλαγής και της προόδου, έναντι της ευκολίας που παρουσιάζουν η υποχώρηση, η άρνηση και η καταστροφή».



ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΜΠΑΜΑ  
Γεια σου, Ελλάδα! (Χειροκρότημα). «Γειά σας» ! (στα ελληνικά) «Καλησπέρα!» (στα ελληνικά) στην κυβέρνηση και το λαό της Ελλάδας - συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Τσίπρα, τον οποίο θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη συνεργασία του και για την παρουσία σας εδώ, μαζί με τόσους πολλούς νέους ανθρώπους, το μέλλον της Ελλάδας - Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη θερμή και γενναιόδωρη υποδοχή σας .


Όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, αυτό είναι το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και ήμουν αποφασισμένος, στο τελευταίο ταξίδι μου, να έρθω στην Ελλάδα - εν μέρει επειδή έχω ακούσει για τη θρυλική φιλοξενία του Ελληνικού λαού - την «φιλοξενία» (στα ελληνικά). (Χειροκρότημα). Εν μέρει γιατί ήθελα να δω την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα. Αλλά και γιατί ήρθα εδώ με ευγνωμοσύνη από όλους για όσα η Ελλάδα - "Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας"[1] - έχει δώσει στην ανθρωπότητα δια μέσου των αιώνων.


Οι καρδιές μας έχουν συγκινηθεί από τις τραγωδίες του Αισχύλου και του Ευριπίδη, το πνεύμα μας έχει διευρυνθεί από τις ιστορίες του Ηροδότου και του Θουκυδίδη. Η κατανόησή μας για τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτό έχει επεκταθεί από τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη.


Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες για την φιλία τόσων υπερήφανων Έλληνο-Αμερικάνων. Στην πατρίδα μου το Σικάγο - (Χειροκρότημα) - μπορείτε να τους βρείτε στη Greektown, με τις φουστανέλλες τους. (Γέλια.) Και μαζί, έχουμε γιορτάσει την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στο Λευκό Οίκο. Είχαμε και σπανακόπιτα και ούζο. (Γέλια.) Έλληνο-Αμερικανοί έχουν υπηρετήσει στο στρατό για να διατηρήσουμε τη χώρα μας ελεύθερη. Ελληνο-Αμερικανοί έχουν συστρατευθεί με τον Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για να γίνουμε πιο δίκαιοι. Έλληνες ή Αμερικανοί, όλοι πανηγυρίζουμε για τον Γιάννη Αντετοκούμπο - (Χειροκρότημα) - ο οποίος φαίνεται ότι γίνεται όλο και καλύτερος κάθε χρόνο. Και αν κάποιος αναζητά ένα παράδειγμα για το κοινό πνεύμα μας, την αντοχή μας, δεν χρειάζεται να ψάξει πέρα ​​από την πόλη της Νέας Υόρκης, κοντά στο Ground Zero, όπου η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που ήταν σε ερείπια, είναι τώρα έχει υψωθεί και πάλι.


Πάνω απ 'όλα, είμαστε υπόχρεοι στην Ελλάδα για το πιο πολύτιμο από τα δώρα - η αλήθεια, η κατανόηση ότι ως άτομα με ελεύθερη βούληση, έχουμε το δικαίωμα και την ικανότητα να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας. (Χειροκροτήματα.) Γιατί εδώ ήταν, 25 αιώνες πριν, στους βραχώδεις λόφους αυτής της πόλης, που προέκυψε μια νέα ιδέα. Η «Δημοκρατία» (στα ελληνικά). (Χειροκρότημα). Το «κράτος» (στα ελληνικά) - η δύναμη, το δικαίωμα να διοικεί - έρχεται από τον «Δήμο» (στα ελληνικά) - τους ανθρώπους. Η ιδέα ότι είμαστε πολίτες - όχι υπηρέτες, αλλά διαχειριστές της κοινωνίας μας. Η έννοια της ιδιότητας του πολίτη - που έχει και δικαιώματα και τις ευθύνες. Η πίστη στην ισότητα ενώπιον του νόμου - όχι μόνο για λίγους, αλλά για τους πολλούς, όχι μόνο για την πλειοψηφία, αλλά και τη μειονότητα. Αυτές είναι έννοιες που γεννήθηκαν σε αυτό το βραχώδες έδαφος.


Φυσικά, οι πρώτες μορφές της δημοκρατίας εδώ στην Αθήνα απείχαν πολύ από το τέλειο - ακριβώς όπως οι πρώιμες μορφές της δημοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες απείχαν πολύ από το τέλειο. Τα δικαιώματα της αρχαίας Αθήνας δεν είχαν επεκταθεί και σε γυναίκες ή σε σκλάβους. Αλλά ο Περικλής εξηγούσε, «το Σύνταγμα μας ευνοεί τους πολλούς και όχι τους λίγους ... αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται δημοκρατία."


Οι Αθηναίοι γνώριζαν επίσης ότι, όσο ευγενείς να είναι, οι ιδέες από μόνες τους δεν ήταν αρκετές. Για να έχουν νόημα, οι αρχές πρέπει να κατοχυρώνονται με τους νόμους και να προστατεύονται από θεσμικά όργανα, και να προωθούνται μέσω της συμμετοχής των πολιτών. Και έτσι συγκεντρώνονταν σε μια μεγάλη συνέλευση για να συζητούν και να αποφασίζουν κρατικές υποθέσεις, με κάθε πολίτη να έχει το δικαίωμα να μιλήσει, δίνοντας την ψήφο τους με ανάταση των χεριών, ή επιλέγοντας ένα βότσαλο - λευκό για ναι, μαύρο για όχι. Νόμοι χαραγμένο σε πέτρα για να τους βλέπουν όλοι και να τους τηρούν. Δικαστήρια, με πολίτες για ενόρκους, για να τηρούνται οι νόμοι αυτοί.


Οι πολιτικοί δεν ήταν πάντα ευχαριστημένοι επειδή μερικές φορές οι πέτρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προγραφή, για να εξορίσουν όσους δεν συμπεριφέρονταν σωστά.


Αλλά σε όλες τις χιλιετίες που ακολούθησαν, συχνά επικράτησαν διαφορετικές απόψεις για της εξουσίας και την διακυβέρνηση. Σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, έχουν υπάρξει εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να χειριστούν τη δημοκρατία, ότι δεν μπορεί να χειριστούν την αυτοδιάθεση, ότι πρέπει να τους λένε τι να κάνουν. Ότι ένας κυβερνήτης πρέπει να διατηρήσει την τάξη με τη βία ή τον εξαναγκασμό ή με σιδηρά πυγμή. Υπήρξε μια διαφορετική έννοια της κυβέρνησης που λέει ότι η δύναμη τα κάνει όλα σωστά, ή ότι η ανεξέλεγκτη εξουσία μπορεί να περάσει μέσα από την κληρονομικότητα. Υπήρχε η πεποίθηση ότι ορισμένοι είναι ανώτεροι λόγω της φυλής ή της πίστης ή της εθνικότητας, και αυτές οι πεποιθήσεις συχνά χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν την κατάκτηση, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.


Αλλά μέσα από όλη αυτή την ιστορία, η φλόγα που άναψε πρώτα εδώ στην Αθήνα ποτέ δεν πέθανε. Τελικά τροφοδοτήθηκε από έναν μεγάλο Διαφωτισμό. Πήρε αέρα από τους ιδρυτές της Αμερικής, οι οποίοι δήλωσαν ότι «Εμείς, οι άνθρωποι»[2] θα διοικούμε, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και προικισμένοι από τον Δημιουργό μας με ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα.


Τώρα, μερικές φορές, ακόμη και σήμερα, αυτά τα ιδεώδη αμφισβητούνται. Μας έχουν πει ότι αυτά είναι Δυτικά ιδεώδη. Μας έχουν πει ότι μερικοί πολιτισμοί δεν είναι κατάλληλοι για δημοκρατική διακυβέρνηση και στην πραγματικότητα προτιμούν την αυταρχική διακυβέρνηση. Και θα ήθελα να πω ότι μετά από οκτώ χρόνια ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχοντας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, είναι απολύτως αλήθεια ότι κάθε χώρα ταξιδεύει τη δική της πορεία, κάθε χώρα έχει τις δικές της παραδόσεις. Αλλά αυτό που πιστεύω επίσης, μετά από οκτώ χρόνια, είναι ότι η βασική λαχτάρα να ζήσουν με αξιοπρέπεια, η θεμελιώδης επιθυμία να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας και του μέλλοντός μας, και η θέλησή μας να είμαστε μέρος του καθορισμού της πορείας των κοινοτήτων μας και των εθνών μας - αυτές οι επιθυμίες είναι καθολικές. Καίνε σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.


Για αυτό λοιπόν ένας Έλληνας επίσκοπος σήκωσε τη σημαία της ανεξαρτησίας πάνω σε ένα βουνό[3]. Για αυτό οι λαοί από την Αμερική προς την Αφρική στην Ασία αποτίναξαν το ζυγό της αποικιοκρατίας. Για αυτό οι άνθρωποι πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα διαδήλωσαν στην αλληλεγγύη, και γκρέμισαν το τείχος, και ήλθαν μαζί σας σε μια μεγάλη ένωση δημοκρατιών. Για αυτό το λόγο, σήμερα, υποστηρίζουμε το δικαίωμα των Ουκρανών να επιλέξουν το δικό τους πεπρωμένο, για αυτό συνεργαζόμαστε με τους Τυνήσιους και τους ανθρώπους της Μιανμάρ, κατά την ιστορική τους μετάβαση στη δημοκρατία.


Αυτή ήταν η εξωτερική πολιτική μου κατά τη διάρκεια της προεδρίας μου. Κατ 'ανάγκη, συνεργαζόμαστε με όλες τις χώρες, και πολλές από αυτούς δεν είναι δημοκρατίες. Μερικές από αυτές είναι δημοκρατίες, με την έννοια ότι έχουν εκλογές, αλλά δεν είναι δημοκρατίες με την έννοια του να επιτρέπουν τη συμμετοχικότητα και τη διαφωνία. Όμως, η τροχιά μας ως χώρα ήταν η υποστήριξη στις προσπάθειες όσων πιστεύουν στην αυτο-διακυβέρνηση, που πιστεύουν σε αυτές τις ιδέες, που ξεκίνησαν εδώ και τόσα χρόνια πριν.


Και δεν είναι απλώς το θέμα ότι είμαστε πιστοί στις αξίες μας. Δεν είναι απλά θέμα ιδεαλισμού. Πιστεύω ότι είναι πρακτικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες να υποστηρίξουν δημοκρατίες. (Χειροκρότημα). Επειδή η ιστορία μας δείχνει ότι οι χώρες με δημοκρατική διακυβέρνηση τείνουν να είναι πιο δίκαιες, πιο σταθερές και πιο επιτυχημένες.


Οι ανοικτές, δημοκρατικές κοινωνίες μπορούν να προσφέρουν περισσότερη ευημερία - γιατί όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να σκέφτονται για τον εαυτό τους και να μοιραστούν ιδέες και να ανακαλύψουν και να δημιουργήσουν - οι νέοι άνθρωποι που είναι εδώ, τι είναι σε θέση να κάνει μέσω του Διαδικτύου και της τεχνολογίας, τότε είναι που η καινοτομία απελευθερώνεται, όταν οι οικονομίες πραγματικά ανθίζουν. Τότε είναι που τα νέα προϊόντα και οι νέες υπηρεσίες και οι νέες ιδέες περνάνε μέσα στην οικονομία. Σε αντίθεση με τα καθεστώτα που κυβερνούν με τον εξαναγκασμό, οι δημοκρατίες είναι ριζωμένες στην συναίνεση των κυβερνωμένων.


- Οι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχει δρόμος για ειρηνική αλλαγή, συμπεριλαμβανομένης της ηθική δύναμης της μη βίας. Και αυτό φέρνει μια σταθερότητα που συχνά μπορεί να διευκολύνει την οικονομική ανάπτυξη.


Η ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων δείχνει ότι οι δημοκρατίες είναι λιγότερο πιθανό να διεξάγουν πολέμους μεταξύ τους. Έτσι, περισσότερη δημοκρατία είναι καλή για τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά είναι επίσης καλή για την εθνική μας ασφάλεια. Αυτός είναι ο λόγος που οι στενότεροι φίλοι της Αμερικής είναι δημοκρατίες - όπως η Ελλάδα. Είναι ο λόγος που βρισκόμαστε μαζί στο ΝΑΤΟ - μια συμμαχία δημοκρατιών.


Τα τελευταία χρόνια, έχουμε κάνει ιστορικές επενδύσεις στο ΝΑΤΟ, αυξήσαμε την παρουσία της Αμερικής στην Ευρώπη, και σήμερα το ΝΑΤΟ - η μεγαλύτερη συμμαχία στον κόσμο - είναι τόσο ισχυρό και έτοιμο όσο ποτέ. Και είμαι βέβαιος ότι όπως ακριβώς η δέσμευση της Αμερικής στην υπερατλαντική συμμαχία έχει διατηρηθεί για επτά δεκαετίες - είτε υπό Δημοκρατική ή Ρεπουμπλικανική διακυβέρνηση - ότι η δέσμευση θα συνεχιστεί, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεσής μας και την υποχρέωση της συνθήκης μας να υπερασπιστούμε κάθε σύμμαχο.


Οι δημοκρατίες μας δείχνουν ότι είμαστε ισχυρότεροι από τους τρομοκράτες και τους φονταμενταλιστές και τα απολυταρχικά καθεστώτα τα οποία δεν μπορούν να ανεχθούν τη διαφορά, δεν μπορούν να ανεχθούν ιδέες που διαφέρουν από τις δικές τους, που προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων μέσω της βίας και θα ήθελαν να μας κάνουν να προδώσουμε ή συρρικνώσουμε τις αξίες μας. Η δημοκρατία είναι ισχυρότερη από οργανώσεις όπως η ISIL.


Επειδή οι δημοκρατίες μας είναι χωρίς αποκλεισμούς, είμαστε σε θέση να καλωσορίσω τους ανθρώπους και τους πρόσφυγες που έχουν ανάγκη στις χώρες μας. Και πουθενά δεν έχουμε δει αυτή η συμπόνια περισσότερο από ότι εδώ στην Ελλάδα. (Χειροκρότημα). Η γενναιοδωρία του ελληνικού λαού απέναντι στους πρόσφυγες που φτάνουν στις ακτές σας έχει εμπνεύσει τον κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνετε μόνοι σας - (χειροκροτήματα)


- και μόνο μια πραγματικά συλλογική ανταπόκριση από την Ευρώπη και τον κόσμο μπορεί να εξασφαλίσει ότι αυτοί οι απελπισμένοι άνθρωποι λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αναμένεται να φέρει το μεγαλύτερο μέρος από το βάρος μόνη της - αλλά το γεγονός είναι ότι η δημοκρατία σας ανοίγει την καρδιά σας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη με έναν τρόπο που δεν θα συνέβαινε σε άλλη περίπτωση.


Ακριβώς όπως οι δημοκρατίες στηρίζονται στην ειρηνική επίλυση των διαφωνιών στο εσωτερικό των κοινωνιών μας, πιστεύουμε επίσης ότι η συνεργασία και ο διάλογος είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση των προκλήσεων μεταξύ των εθνών. Και έτσι είναι πεποίθησή μου ότι οι δημοκρατίες είναι πιο πιθανό να προσπαθήσουν να επιλύσουν τις συγκρούσεις μεταξύ των εθνών με έναν τρόπο που δεν οδηγεί σε πόλεμο. Αυτό είναι το πώς, με τη διπλωματία, ήμασταν σε θέση να κλείσουμε το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ιράν χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Με διπλωματία, οι Ηνωμένες Πολιτείες άνοιξε τις σχέσεις με την Κούβα. (Χειροκρότημα). Με τη διπλωματία, ήλθαμε με την Ελλάδα και σχεδόν 200 έθνη στην πιο φιλόδοξη συμφωνία ποτέ να σώσουμε τον πλανήτη μας από την αλλαγή του κλίματος. (Χειροκροτήματα.)


Και μιλώντας για την αλλαγή του κλίματος, θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της δημοκρατίας και της επιστήμης. Η παραδοχή της επιστήμης είναι ότι παρατηρούμε και ελέγχουμε τις θεωρίες μας, τις ιδέες μας. Εμείς βασίζουν τις αποφάσεις σε γεγονότα, όχι δεισιδαιμονίες, δεν είναι αυτό που η ιδεολογία μας μας λέει, αλλά αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε[4]. Και σε μια εποχή που ο πλανήτης συρρικνώνεται και όλο και περισσότερο θα πρέπει να αναλαμβάνουμε συλλογική δράση για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η κλιματική αλλαγή[5], η παρουσία ενός δημοκρατικού διαλόγου επιτρέπει στην επιστήμη να ανθίσει και να διαμορφώσει τις συλλογικές απαντήσεις μας.


Τώρα, η δημοκρατία, όπως όλοι οι ανθρώπινοι θεσμοί, είναι ατελής. Μπορεί να είναι αργή, μπορεί να είναι απογοητευτική, μπορεί να είναι δύσκολη, μπορεί να είναι ανακατωμένη. Οι πολιτικοί έχουν την τάση να μην είναι δημοφιλείς στις δημοκρατίες, ανεξάρτητα από το κόμμα, διότι, εξ ορισμού, οι δημοκρατίες χρειάζονται ώστε να μην πάρετε μια εκατό τοις εκατό από ότι θέλετε. Απαιτούν συμβιβασμό. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ περίφημα είπε ότι η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης - εκτός από όλες τις άλλες. (Γέλια). Και σε μια πολυεθνική, πολυφυλετική, πολυπολιτισμική κοινωνία, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η δημοκρατία μπορεί να είναι ιδιαίτερα περίπλοκη. Πιστέψτε με, το ξέρω. (Γέλιο.)


Αλλά είναι καλύτερη από τις εναλλακτικές λύσεις, γιατί μας επιτρέπει να εργαστούμε ειρηνικά μέσα τις διαφορές μας και να προχωρήσουμε πιο κοντά στα ιδανικά μας. Μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε νέες ιδέες και μας επιτρέπει να διορθώσουμε τα λάθη. Οποιαδήποτε ενέργεια από έναν Πρόεδρο, ή οποιοδήποτε αποτέλεσμα των εκλογών, ή οποιαδήποτε νομοθεσία που έχει αποδειχθεί λανθασμένη μπορεί να διορθωθεί μέσω της διαδικασίας της δημοκρατίας.


Και σε όλη την ιστορία μας, αυτό είναι το πώς έχουμε καταλήξει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι - ακόμα κι αν, όταν ιδρυθήκαμε, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Εργαστήκαμε για να επεκτείνουμε τα δικαιώματα που καθιερώθηκαν με την ίδρυσή μας στους Αφροαμερικανούς, στις γυναίκες, στους Αμερικανούς με αναπηρίες, στους ιθαγενείς Αμερικανούς, και όλοι οι Αμερικανοί έχουν τώρα την ελευθερία να παντρευτούν το πρόσωπο που αγαπούν. (Χειροκρότημα). Είναι ο λόγος που καλωσορίζουμε ανθρώπους όλων των φυλών και όλων των θρησκειών και όλων των κοινωνικών στρωμάτων, και μετανάστες που προσπαθούν να δώσουν στα παιδιά τους μια καλύτερη ζωή και που κάνουν τη χώρα μας πιο δυνατή.


Και έτσι εδώ, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, επιβεβαιώνουμε για άλλη μια φορά τα δικαιώματα και τα ιδανικά και τα θεσμικά όργανα με τα οποία διαμορφώνεται ο τρόπος ζωής μας. Η ελευθερία του λόγου και της συνάθροισης - γιατί η πραγματική νομιμοποίηση μπορεί να προέλθει μόνο από τους ανθρώπους, που δεν πρέπει ποτέ να σιωπήσουν. Η ελευθερία του τύπου για να εκθέσει την αδικία και τη διαφθορά και να κρατά τους ηγέτες υπόλογους. Ανεξιθρησκεία - γιατί είμαστε όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού. Ανεξάρτητες δικαστικές αρχές για να διατηρήσουν το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Διαχωρισμός των εξουσιών για να περιορίζεται η εμβέλεια του οποιουδήποτε τμήματος της κυβέρνησης. Ελεύθερες και δίκαιες εκλογές - γιατί οι πολίτες πρέπει να είναι σε θέση να επιλέξουν τους δικούς τους ηγέτες, ακόμη και αν ο υποψήφιός σας δεν κερδίζει πάντα. (Γέλιο.)[6]


Εμείς ανταγωνίζονται σκληρά στις εκλογικές εκστρατείες στην Αμερική και εδώ στην Ελλάδα. Αλλά μετά τις εκλογές, η δημοκρατία εξαρτάται από μια ειρηνική μετάβαση της εξουσίας, ειδικά όταν δεν έχετε το αποτέλεσμα που θέλετε. (Χειροκροτήματα.)


Και όπως ίσως έχετε παρατηρήσει, ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος και εγώ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο διαφορετικοί. (Χειροκροτήματα). Έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις, αλλά η αμερικανική δημοκρατία είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε πρόσωπο. (Χειροκρότημα). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε μια παράδοση του απερχόμενου προέδρου να καλωσορίζει τον νέο - όπως έκανα την περασμένη εβδομάδα. Και γιατί, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, η διοίκηση μου θα κάνει ότι μπορεί για να υποστηρίξει την ομαλότερη δυνατή μετάβαση.


- Γιατί έτσι πρέπει να δουλεύει η δημοκρατία πρέπει να εργαστεί. (Χειροκροτήματα.)


Και γι 'αυτό, τόσο δύσκολο όσο μπορεί να είναι μερικές φορές, είναι σημαντικό για τους νέους, ιδίως, οι οποίοι μόλις τώρα να εμπλακεί στη ζωή των χωρών τους, να κατανοήσουν ότι η πρόοδος ακολουθεί περίπλοκο μονοπάτι - μερικές φορές προς τα εμπρός, μερικές φορές πίσω - - αλλά όσο διατηρούμε την πίστη μας στη δημοκρατία, για όσο διάστημα θα διατηρούμε την πίστη μας στο λαό, όσο εμείς δεν παρεκκλίνουμε από τις κεντρικές αρχές που διασφαλίζουν μια ζωντανή, ανοικτή συζήτηση, τότε το μέλλον μας θα είναι εντάξει, διότι παραμένει η πιο αποτελεσματική μορφή διακυβέρνησης που επινοήθηκε ποτέ από άνθρωπο.


Είναι αλήθεια, βέβαια, κατά τα τελευταία χρόνια που έχουμε δει δημοκρατίες αντιμέτωπες με σοβαρές προκλήσεις. Και θέλω να αναφέρω δύο θέματα που έχουν αντίκτυπο εδώ στην Ελλάδα, έχουν αντίκτυπο στις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχουν αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο.


Το πρώτο αφορά το παράδοξο μιας σύγχρονης, παγκόσμιας οικονομίας. Οι ίδιες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας και ολοκλήρωσης που έχουν φέρει τόσο μεγάλη πρόοδο, που έχουν δημιουργήσει τόσο μεγάλο πλούτο, έχουν επίσης αποκαλύψει βαθιά ρήγματα. Σε όλο τον κόσμο, η ενοποίηση και η στενότερη συνεργασία και η αύξηση των συναλλαγών και του εμπορίου, και το Διαδίκτυο - όλα έχουν βελτιώσει τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων - έχουν βγάλει οικογένειες από την ακραία φτώχεια, έχουν θεραπεύσει ασθένειες, έχουν βοηθήσει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο, τους έχουν δώσει μεγαλύτερη πρόσβαση στην εκπαίδευση και ευκαιρίες από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία.


Έχω πει πολλές φορές σε νέους ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν έπρεπε να διαλέξει κανείς μια στιγμή στην ιστορία για να γεννηθεί, και εσείς δεν ξέρετε εκ των προτέρων ποιος θα είστε - χωρίς να ξέρετε αν επρόκειτο να γεννηθείτε σε πλούσια οικογένεια ή σε φτωχή οικογένεια, σε ποια χώρα θα γεννιόσασταν, αν επρόκειτο να είναι κανείς άντρας ή γυναίκα - αν είχατε να διαλέξετε στα τυφλά τη στιγμή που θα θέλατε να γεννηθείτε, θα επιλέγατε τώρα. Επειδή ο κόσμος δεν ήταν ποτέ, συλλογικά, πλουσιότερος, καλύτερη μορφωμένος, υγιέστερος, λιγότερο βίαιος από ότι είναι σήμερα. Είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς, δεδομένου του τι βλέπουμε στις ειδήσεις, αλλά είναι αλήθεια. Και πολλά από αυτά οφείλονται στις εξελίξεις μιας ολοκληρωμένης, παγκόσμιας οικονομίας.


Αλλά οι τάσεις σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες έχουν σαν αποτέλεσμα ότι σε πολλές χώρες και σε πολλές κοινότητες έχουν υπάρξει τεράστιες διαταραχές. Η τεχνολογία και η αυτοματοποίηση σημαίνει ότι τα προϊόντα μπορούν να παραχθούν με λιγότερους εργαζόμενους. Σημαίνει οι θέσεις εργασίας και η παραγωγή μπορούν να μετακινούνται μεταξύ συνόρων, όπου οι μισθοί είναι χαμηλότεροι ή δικαιώματα είναι λιγότερο προστατευμένοι. Και αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα έχουν πολύ λιγότερο βάρος για να διαπραγματευτούν για καλύτερους μισθούς, καλύτερες παροχές, έχουν μεγαλύτερη δυσκολία ανταγωνιζόμενα στην παγκόσμια αγορά. Οικογένειες που εργάζονται σκληρά ανησυχούν ότι τα παιδιά τους μπορεί να μην βρεθούν σε καλύτερη θέση από ότι ήταν οι ίδιοι εξαιτίας αυτού του παγκόσμιου ανταγωνισμού.


Αυτό που έχουμε δει επίσης είναι ότι αυτή η παγκόσμια ενοποίηση αυξάνει τις τάσεις προς ανισότητα, τόσο μεταξύ των εθνών και μέσα στα ίδια τα έθνη, με επιταχυνόμενο ρυθμό. Και όταν βλέπουμε ανθρώπους - παγκόσμιες ελίτ, πλούσιες εταιρείες - φαινομενικά να ζουν με ένα διαφορετικό σύνολο κανόνων, αποφεύγοντας τους φόρους, χρησιμοποιώντας κενά της νομοθεσίας - όταν οι πλούσιοι και οι ισχυροί εμφανίζονται να περιπαίζουν το σύστημα και να συσσωρεύουν τεράστιο πλούτο, ενώ οικογένειες της μεσαίας και της εργατικής τάξης αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα, αυτό τροφοδοτεί ένα βαθύ συναίσθημα αδικίας και την αίσθηση ότι οι οικονομίες μας είναι όλο και πιο άδικες.


Αυτή η ανισότητα αποτελεί σήμερα μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τις οικονομίες μας και τις δημοκρατίες μας. Μια ανισότητα που κάποτε ήταν ανεκτή, επειδή οι άνθρωποι δεν ήξεραν πόσο άνισα ήταν τα πράγματα, τώρα δεν γίνονται ανεκτά, επειδή ο καθένας έχει ένα κινητό τηλέφωνο και να δείτε πόσο άνισα είναι τα πράγματα. Η συνειδητοποίηση που έχουν οι άνθρωποι στο μικρότερο αφρικανικό χωριό, μπορούν να δουν πως ζουν οι άνθρωποι στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Το φτωχότερο παιδί σε οποιαδήποτε από τις χώρες μας έχει τώρα μια αίσθηση του τι άλλοι άνθρωποι έχουν και τι όχι. Έτσι, όχι μόνο υπάρχει αυξανόμενη ανισότητα, αλλά και υπάρχει μεγαλύτερη συνειδητοποίηση της ανισότητας. Και αυτό είναι ένα ασταθές μείγμα για τις δημοκρατίες μας.


Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αντιμετώπιση της ανισότητας υπήρξε ένας από τους βασικούς τομείς της εστίασης για την οικονομική μου πολιτική. Στις χώρες μας, στην Αμερική και στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες της αγοράς, θέλουμε οι άνθρωποι να ανταμειφθούν για τα επιτεύγματά τους. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ανταμείβονται αν προσφέρουν ένα νέο προϊόν ή μια νέα υπηρεσία που είναι δημοφιλής και βοηθά πολλούς ανθρώπους. Αλλά όταν ένας διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας λαμβάνει τώρα περισσότερα χρήματα μέσα σε μια μέρα από όσα κερδίζει ένας συνήθης εργαζόμενος σε ένα ολόκληρο έτος, όταν είναι πιο δύσκολο για τους εργαζόμενους να ανέλθουν στην οικονομική κλίμακα, όταν οι άνθρωποι βλέπουν ένα εργοστάσιο να κλείνει, εκεί που υποστήριζε μια ολόκληρη πόλη ή κωμόπολη, αυτά τροφοδοτούν την αίσθηση ότι η παγκοσμιοποίηση ωφελεί μόνο εκείνους στην κορυφή. Και η αντίδραση μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη μιας χώρας και να κάνει πιο πιθανή μια ύφεση. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε πολιτικές που δημιουργούν ένα νοσηρό ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών. Αντί για να υπάρχει κατάσταση win-win, όπου όλοι βγαίνουν κερδισμένοι, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι αν κάποιος άλλος κερδίζει, εγώ χάνω και έτσι στήνονται εμπόδια και τοίχοι.


Και στις προηγμένες οικονομίες, υπάρχουν κατά καιρούς κινήσεις τόσο από τα αριστερά και από τα δεξιά να σταματήσει η ενοποίηση, και να γίνει απώθηση της τεχνολογία, και να γίνει προσπάθεια επιστροφής σε θέσεις εργασίας και βιομηχανίες που έχουν εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες. Έτσι, αυτή η ώθηση για να υποχωρήσει κανείς από έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο είναι κατανοητή. Αν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι χάνουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους, θα αντιδράσουν. Το έχουμε δει και εδώ στην Ελλάδα. Το έχουμε δει σε όλη την Ευρώπη. Το έχουμε δει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το είδαμε στην ψηφοφορία στη Βρετανία για την αποχώρησή της από την ΕΕ.


Αλλά δεδομένης της φύσης της τεχνολογίας, είναι πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είναι δυνατόν να αποκόψουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους ανθρώπους. Σήμερα ζούμε σε μια παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα. Η ανάπτυξή μας έρχεται μέσω καινοτομιών και ιδεών που διασχίζουν τα σύνορα συνεχώς. Οι δουλειές του αύριο θα είναι αναπόφευκτα διαφορετικές από τις δουλειές του παρελθόντος. Έτσι δεν μπορούμε να ψάχνουμε στο παρελθόν για απαντήσεις, πρέπει να κοιτάξουμε προς τα εμπρός.


Δεν μπορούμε να διακόψουμε τις συνδέσεις που επέτρεψαν τόση πρόοδο και τόσο πολύ πλούτο. Γιατί όταν ο ανταγωνισμός για τους πόρους εκλαμβάνεται ως μηδενικού αθροίσματος (ότι αν κερδίζει ο ένας, τότε χάνει ο άλλος), εμείς οι ίδιοι βάζουμε τους εαυτούς μας σε πορεία σύγκρουσης τόσο στο εσωτερικό των χωρών αλλά και μεταξύ των χωρών. Έτσι, πιστεύω ακράδαντα ότι η καλύτερη ελπίδα για την πρόοδο του ανθρώπου παραμένουν οι ανοικτές αγορές, σε συνδυασμό με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά έχω υποστηρίξει ότι η σημερινή πορεία της παγκοσμιοποίησης απαιτεί μια διόρθωση πορείας. Στα χρόνια και τις δεκαετίες που θα έλθουν, οι χώρες μας πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα οφέλη μιας ολοκληρωμένης παγκόσμιας οικονομίας θα τα μοιραστούν πιο πολύ, σε περισσότερους ανθρώπους, και ότι οι αρνητικές επιπτώσεις θα αντιμετωπιστούν. (Χειροκροτήματα.)


Και πράγματι γνωρίζουμε την πορεία προς την οικοδόμηση πιο ανοικτών οικονομιών. Απλά, πολύ συχνά δεν έχουμε την πολιτική βούληση ή επιθυμία για να την ακολουθήσουμε. Γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε τολμηρές πολιτικές που προωθούν την ανάπτυξη και στηρίζουν την απασχόληση. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να δοθεί στους εργαζόμενους περισσότερη δύναμη και καλύτερες αμοιβές, και ότι, στην πραγματικότητα, αν δώσεις στους εργαζόμενους καλύτερους μισθούς και οι επιχειρήσεις πηγαίνουν καλύτερα, επειδή οι πελάτες τους έχουν χρήματα για να δαπανήσουν.


Γνωρίζουμε ότι πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο στους ανθρώπους μας - η εκπαίδευση των νέων μας, στις δεξιότητες και την κατάρτιση για να ανταγωνιστούν στην παγκόσμια οικονομία. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι είναι εύκολο για τους νέους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να μάθουν και πρόθυμοι να εργαστούν να λάβουν την εκπαίδευση που χρειάζονται, την κατάρτιση που χρειάζονται, χωρίς να αναλάβουν τεράστια χρέη.


Γνωρίζουμε ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε την επιχειρηματικότητα, έτσι ώστε να είναι ευκολότερο να ξεκινήσει μια επιχείρηση και να λειτουργήσει. (Χειροκροτήματα). Γνωρίζουμε ότι πρέπει να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, έτσι ώστε το δίχτυ ασφαλείας που είναι διαθέσιμο στους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των παροχών της ποιοτικής υγειονομικής περίθαλψης και της συνταξιοδότησης, να υπάρχει ακόμη και αν οι άνθρωποι δεν εργάζονται στην ίδια δουλειά για 30 χρόνια, ή 40 χρόνια, ή 50 χρόνια.


Πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τις υποδομές μας, που θα φέρουν τους ανθρώπους πίσω στη δουλειά. Πρέπει να δεσμευτούμε στην επιστήμη και την έρευνα και ανάπτυξη που πυροδοτεί νέες βιομηχανίες.


Στις εμπορικές σχέσεις μας, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι το εμπόριο λειτουργεί για λογαριασμό μας, και όχι εναντίον μας. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιμένουμε σε υψηλές προδιαγραφές σε όλες τις χώρες για να υποστηρίξουμε τις θέσεις εργασίας, να προσφέρουμε ισχυρή προστασία για τους εργαζομένους, ισχυρή προστασία για το περιβάλλον, έτσι ενώ εμπορευόμαστε ελεύθερα, οι άνθρωποι και οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες να έχουν τα οφέλη του εμπορίου στη δική τους ζωή, όχι μόνο οφέλη για την κερδοφορία των μεγάλων, πολυεθνικών εταιρειών.


Αυτά είναι τα είδη των πολιτικών, αυτή είναι η δουλειά που έχω επιδιώκεται σε όλη τη θητεία μου ως Πρόεδρος. Λάβετε υπόψη ότι ανέλαβα τα καθήκοντά μου στη μέση της χειρότερης κρίσης από τη Μεγάλη Ύφεση. Και εμείς ακολούθησε μια ανάκαμψη που έχει μοιραστεί σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών. Έχουμε βάλει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην εργασία οικοδόμησης γεφυρών και δρόμων. (Χειροκροτήματα.) Περάσαμε φορολογικές περικοπές για τη μεσαία τάξη. Ζητήσαμε από τους πλουσιότερους Αμερικανούς να πληρώνουν λίγο περισσότερους φόρους - το δικό τους μερίδιο. Εμείς παρεμβήκαμε για να σωθεί η βιομηχανία των αυτοκινήτων μας, αλλά επιμείναμε ότι η αυτοκινητοβιομηχανία πρέπει να είναι η πιο ενεργειακά αποδοτικές, παράγει καλύτερα αυτοκίνητα που μειώνουν τη ρύπανση.}}


Έχουμε θέσει σε εφαρμογή πολιτικές για να βοηθήσουμε φοιτητές που έχουν δάνεια και για την προστασία των καταναλωτών από απάτες. Περάσαμε τις ισχυρότερες μεταρρυθμίσεις στην ιστορία της Wall Street, έτσι ώστε οι υπερβολές και καταχρήσεις που προκάλεσαν την παγκόσμια οικονομική κρίση να μην ξανασυμβούν - ή τουλάχιστον να μην ξεκινήσουν από τη Wall Street.


Και σήμερα, οι επιχειρήσεις μας έχουν δημιουργήσει περισσότερες από 15 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Τα εισοδήματα του περασμένου έτους στην Αμερική αυξήθηκαν ταχύτερα από κάθε άλλη φορά από το 1968. Η φτώχεια μειώθηκε με τον ταχύτερο ρυθμό από το 1968. Η ανισότητα μειώνεται. Και έχουμε επίσης αρχίσει να κλείνουμε το χάσμα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών.


Κάναμε την υγειονομική περίθαλψη στην Αμερική ένα προνόμιο όχι για τους λίγους, αλλά δικαίωμα για όλους. Σήμερα οι ανασφάλιστοί μας είναι στα χαμηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί. Και έχουμε κάνει όλα αυτά, ενώ διπλασιάσαμε την παραγωγή καθαρής ενέργειας, μειώνοντας τη ρύπανση από άνθρακα γρηγορότερα από οποιοδήποτε προηγμένο έθνος. Έτσι έχουμε αποδείξει ότι μπορεί και να αναπτυχθεί η οικονομία και να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που προκαλούν την κλιματική αλλαγή ταυτόχρονα. (Χειροκροτήματα.)


Τώρα, λέω όλα αυτά όχι γιατί έχουμε λύσει το κάθε μας πρόβλημα. Το έργο μας έχει πολύ ακόμη για να ολοκληρωθεί. Υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί άνθρωποι στην Αμερική που ανησυχούν για το μέλλον τους. Ακόμα πάρα πολλοί άνθρωποι που εργάζονται με μισθούς που δεν τους φέρνουν πάνω από το όριο της φτώχειας. Ακόμα πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι που δεν βλέπουν να έχουν ευκαιρίες. Αλλά οι πολιτικές που περιγράφω δείχνουν το δρόμο για το πού πρέπει να πάμε στην οικοδόμηση ανοιχτών οικονομιών. Και αυτό είναι το πώς οι δημοκρατίες μπορούν να φέρουν την ευημερία και την ελπίδα που οι άνθρωποί μας χρειάζονται. Και όταν οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία και αισθάνονται εμπιστοσύνη για το μέλλον, είναι λιγότερο πιθανό να καταφέρονται ο ένας εναντίον του άλλου και είναι λιγότερο πιθανό να απευθυνθούν σε μερικές από τις σκοτεινότερες δυνάμεις που υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες μας - αυτές που μπορούν να μας διασπάσουν.


Εδώ στην Ελλάδα, περνάτε από παρόμοιες αλλαγές. Το πρώτο βήμα ήταν η δημιουργία ενός θεμελίου που σας επιτρέπει να επιστρέψετε σε ισχυρή οικονομική ανάπτυξη. Και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε όλες τις αιτίες της οικονομικής κρίσης εδώ στην Ελλάδα. Αν είμαστε ειλικρινείς, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ένα μίγμα εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων. Η ελληνική οικονομία και το επίπεδο του χρέους είχε γίνει μη βιώσιμο. Και σε αυτή την παγκόσμια οικονομία, με τις επενδύσεις και την απασχόληση να ρέουν σε χώρες όπου οι κυβερνήσεις είναι αποτελεσματικές, δεν είναι παραφουσκωμένες, όπου οι κανόνες είναι σαφείς. Για να παραμείνει ανταγωνιστική, να προσελκύσει επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας, η Ελλάδα έπρεπε να ξεκινήσει μια διαδικασία μεταρρύθμισης.


Φυσικά, ο κόσμος, δεν νομίζω, ότι εκτιμά πλήρως ότι ήταν ιδιαίτερα επίπονες οι μεταρρυθμίσεις αυτές, ή τις τεράστιες θυσίες που, εσείς οι Έλληνες, έχετε κάνει. Το είχα υπόψη μου, και είμαι περήφανος για όλα όσα η διοίκηση μου έχει κάνει για να προσπαθήσει να στηρίξει την Ελλάδα σε αυτές τις προσπάθειες. (Χειροκρότημα). Και μέρος του σκοπού της επίσκεψής μου είναι να αναδείξει στον κόσμο τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει εδώ στην Ελλάδα.


Σήμερα, ο προϋπολογισμός είναι ξανά πλεονασματικός. Η Βουλή ψήφισε μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική. Ναι, υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει. Θέλω να συγχαρώ τον πρωθυπουργό Τσίπρα για τις πολύ δύσκολες μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνησή του ακολουθεί για να θέσει την οικονομία σε μια πιο στέρεη βάση. Τώρα, καθώς η Ελλάδα εργάζεται για να προσελκύσει περισσότερες επενδύσεις, και να αποτρέψει την επανεμφάνιση παλαιών ανισορροπιών, και να θέσει την οικονομία σας σε ισχυρότερα θεμέλια, θα συνεχίσετε να έχετε την πλήρη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.


Ταυτόχρονα, θα συνεχίσω να πιέζω τους πιστωτές να λάβουν τα μέτρα που απαιτούνται για να φέρουν την Ελλάδα σε μια πορεία προς την βιώσιμη οικονομική ανάκαμψη. (Χειροκρότημα). Ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις, το ΔΝΤ είπε ότι η ελάφρυνση του χρέους θα είναι ζωτικής σημασίας για να φέρει την Ελλάδα πίσω στην ανάπτυξη. Έχουν δίκιο. Είναι σημαντικό γιατί αν οι μεταρρυθμίσεις εδώ πρόκειται να διατηρηθούν, οι άνθρωποι πρέπει να δουν την ελπίδα, και πρέπει να δουν πρόοδο. Και οι νέοι άνθρωποι που είναι παρόντες εδώ σήμερα και σε όλη τη χώρα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχει μέλλον - υπάρχει εκπαίδευση και θέσεις εργασίας που είναι αντάξιες των απίστευτων δυνατοτήτων σας. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψετε στο εξωτερικό, μπορείτε να βάλετε τις ρίζες σας, εδώ στο σπίτι σας, στην Ελλάδα, και να πετύχετε. (Χειροκροτήματα.)


Και είμαι βέβαιος ότι αν μείνετε την πορεία, όσο δύσκολο ήταν, η Ελλάδα θα δει φωτεινότερες ημέρες. Διότι, σε αυτή την υπέροχη αίθουσα και στο κέντρο - το σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού και της επιμονής - θυμόμαστε ότι ακριβώς η δύναμή σας και η αποφασιστικότητά σας έχουν επιτρέψει να ξεπεράσετε μεγάλες αντιξοότητες σε όλη την ιστορία σας, τίποτα δεν μπορεί να λυγίσει το πνεύμα των Ελλήνων. Θα ξεπεράσετε αυτή την περίοδο της πρόκλησης, όπως ακριβώς έχετε κάνει και με άλλες προκλήσεις στο παρελθόν.


Έτσι, η οικονομία είναι κάτι που θα είναι κεντρικής σημασίας για τη διατήρηση των δημοκρατιών μας. Όταν οι οικονομίες μας δεν λειτουργούν, οι δημοκρατίες μας παραμορφώνονται και, σε ορισμένες περιπτώσεις, διαλύονται. Αλλά αυτό με φέρνει σε μια άλλη πιεστική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι δημοκρατίες μας - πώς θα εξασφαλίσουμε ότι ο ποικιλόμορφος, πολυπολιτισμικός, πολυφυλετικός, πολυθρησκευτικός κόσμος μας και τα διαφορετικά έθνη μας, θα υποστηρίζουν τόσο τα δικαιώματα των ατόμων όσα και μια θεμελιώδη προσήλωση στο κοινό δόγμα που μας ενώνει.


Η δημοκρατία είναι απλούστερη όπου ο καθένας σκέφτεται παρόμοια, μοιάζει ο ένας με τον άλλο, τρώει το ίδιο φαγητό, λατρεύει τον ίδιο Θεό. Η δημοκρατία γίνεται πιο δύσκολη όταν υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από διαφορετικό υπόβαθρο και προσπαθούν να ζήσουν μαζί. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας, με την μετανάστευση των ανθρώπων και την ταχεία διακίνηση των ιδεών και πολιτισμών και παραδόσεων, βλέπουμε όλο και περισσότερο αυτό το μίγμα δυνάμεων να αναμιγνύονται με τρόπους που συχνά εμπλουτίζουν τις κοινωνίες μας, αλλά και προκαλούν εντάσεις.


Στην εποχή της πληροφορίας, η πρωτοφανής ανταλλαγή πληροφοριών μπορεί πάντα να τονίσει τις διαφορές, ή να μοιάζει ότι απειλεί τρόπους ζωής που εκτιμούμε. Κάποτε ήταν συνηθισμένο ότι κανείς μπορούσε να μη γνωρίζει πώς ζούσαν άνθρωποι σε ένα άλλο μέρος της χώρας σας, είτε στις πόλεις σε σχέση με την ύπαιθρο. Τώρα όλοι γνωρίζουν πως ο καθένας ζει, και ο καθένας μπορεί να αισθάνεται ότι απειλείται μερικές φορές, εάν οι άνθρωποι δεν κάνουν τα πράγματα ακριβώς με τον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα. Και αρχίζουν να αναρωτιούνται ερωτήματα σχετικά με τη δική τους ταυτότητα. Και αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια εύφλεκτη πολιτική κατάσταση.


Αντιμέτωποι με αυτή τη νέα πραγματικότητα, όπου πολιτισμοί συγκρούονται, είναι αναπόφευκτο ότι ορισμένοι θα επιδιώξουν μια διέξοδο στον εθνικισμό ή την φυλή ή τις εθνότητες ή τις αιρέσεις. Σε χώρες που συγκρατούνται από σύνορα που χαράχτηκαν από αποικιακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών χωρών στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, μπορεί να είναι δελεαστικό να επιστρέψει κανείς στην αίσθηση ασφάλειας των θυλάκων και των φυλετικών διαιρέσεων.


Σε έναν κόσμο διεύρυνσης των ανισοτήτων, υπάρχει μια αυξανόμενη υποψία - ή ακόμα και περιφρόνηση - για τις ελίτ και τους θεσμούς που φαίνονται να είναι απομακρυσμένοι από την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων. Τι ειρωνεία που είναι, σε μια εποχή που μπορούμε να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτη, τόσοι πολλοί πολίτες να νοιώθουν αποκομμένοι από τις κυβερνήσεις τους.


Έτσι, ακριβώς όπως πρέπει να έχουμε μια οικονομική στρατηγική χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει να έχουμε μια αποκλειστική πολιτική και πολιτιστική στρατηγική. Σε όλες τις πρωτεύουσες μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε την κυβέρνηση πιο αποτελεσματική, πιο αποδοτική στην αντιμετώπιση των καθημερινών αναγκών των πολιτών. Οι κυβερνητικοί μηχανισμοί, είτε στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, την Ουάσιγκτον, πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανησυχίες των πολιτών. Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι εισακούγονται.


Εδώ στην Ευρώπη, ακόμη και με τις σημερινές προκλήσεις, πιστεύω ότι βάσει της προόδου που έχει επιτευχθεί κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών - η σταθερότητα που παρέχει, η ασφάλεια, είναι ενισχυμένες.


- Ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ένα από τα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά επιτεύγματα της ανθρώπινης ιστορίας. (Χειροκρότημα). Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο κόσμος χρειάζεται μια Ευρώπη που είναι ισχυρή και ευημερούσα και δημοκρατική.


Πιστεύω όμως ότι όλοι οι θεσμοί στην Ευρώπη πρέπει να αναρωτηθούν: Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι μέσα σε μεμονωμένες χώρες αισθάνονται ότι οι φωνές τους εξακολουθούν να ακούγονται, ότι οι ταυτότητές τους αναγνωρίζονται, ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται και που έχουν κρίσιμες επιπτώσεις στη ζωή τους δεν είναι τόσο απομακρυσμένες ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα να τις επηρεάσουν;


Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι οι κυβερνήσεις υπάρχουν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, και όχι το αντίστροφο. Και έτσι αυτός είναι ο λόγος που, ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχω αναλάβει πρωτοβουλίες, όπως η Κυβέρνηση Ανοικτής Σχέσης που προάγει τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, έτσι ώστε οι απλοί άνθρωποι να γνωρίζουν περισσότερα σχετικά με τις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο στο εσωτερικό όσο και σε όλο τον κόσμο, έχουμε λάβει μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς που μπορεί να σαπίσουν μια κοινωνία από μέσα.


Ενώ αυταρχικές κυβερνήσεις εργάζονται για να κλείσουν τον χώρο στον οποίο οι πολίτες εξαρτώνται για να οργανωθούν και να ακουστεί η φωνή τους, εμείς έχουμε ξεκινήσει το έργο της ενδυνάμωσης της κοινωνίας των πολιτών για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών και την προώθηση λύσεων στα προβλήματα εντός των κοινοτήτων μας. Και όπως τόσοι πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μερικές φορές μπαίνουν σε πειρασμό από τον κυνισμό και δεν παίρνουν μέρος επειδή πιστεύουν ότι οι πολιτικοί και η κυβέρνηση δεν νοιάζονται γι 'αυτούς, έχουμε δημιουργήσει δίκτυα για νέους ηγέτες και έχουμε επενδύσει σε νέους επιχειρηματίες, διότι πιστεύουμε ότι η ελπίδα και ανανέωση των κοινωνιών μας ξεκινά με τις φωνές των νέων. (Χειροκροτήματα.)


Κλείνοντας, ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος μας διέρχεται μια περίοδο βαθιάς αλλαγής. Ναι, υπάρχει αβεβαιότητα και υπάρχει ανησυχία, και κανένας από εμάς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον. Η ιστορία δεν κινείται σε μια ευθεία γραμμή. Τα πολιτικά δικαιώματα στην Αμερική δεν κινήθηκαν σε μια ευθεία γραμμή. Η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν κινήθηκε σε μια ευθεία γραμμή. Η εξέλιξη μιας ενωμένης Ευρώπης σίγουρα δεν έχει κινηθεί σε μια ευθεία γραμμή. Και η πρόοδος δεν είναι ποτέ εγγημένη. Η πρόοδος πρέπει να κερδηθεί από κάθε γενιά. Αλλά πιστεύω ότι η ιστορία μας δίνει ελπίδα.


Είκοσι πέντε αιώνες μετά από τότε που η Αθήνα έδειξε για πρώτη φορά το δρόμο, 250 χρόνια μετά την έναρξη του μεγάλου αμερικανικού ταξιδιού, η πίστη μου και η εμπιστοσύνη μου, η βεβαιότητά μου στα δημοκρατικά ιδεώδη μας και στις οικουμενικές αξίες παραμένουν αμείωτες. Πιστεύω πιο έντονα από ποτέ ότι ο Δρ Κινγκ είχε δίκιο όταν είπε ότι, «Το τόξο του ηθικού σύμπαντος είναι μακρύ, αλλά κάμπτεται προς τη δικαιοσύνη.»[7] (Χειροκρότημα). Αλλά τείνει προς τη δικαιοσύνη όχι επειδή είναι αναπόφευκτο, αλλά γιατί εμείς το κάνουμε να τείνει προς τη δικαιοσύνη, όχι επειδή δεν πρόκειται να υπάρχουν εμπόδια για την επίτευξη της δικαιοσύνης, αλλά επειδή θα υπάρχουν άνθρωποι, από γενιά σε γενιά, που έχουν το όραμα και το θάρρος και τη θέληση να λυγίσπυν το τόξο της ζωής μας προς την κατεύθυνση ενός καλύτερου μέλλοντος.


Στις Ηνωμένες Πολιτείες, και σε κάθε μέρος που έχω επισκεφθεί αυτά τα τελευταία οκτώ χρόνια, έχω γνωρίσει τους πολίτες, ιδίως τους νέους, οι οποίοι έχουν επιλέξει την ελπίδα από το φόβο, που πιστεύουν ότι μπορούν να διαμορφώσουν τη δική τους μοίρα, που αρνούνται να δεχτούν τον κόσμο όπως είναι και είναι αποφασισμένοι να το ξαναφτιάξουν όπως θα έπρεπε να είναι. Με έχουν εμπνεύσει.


Σε κάθε γωνιά του κόσμου, συνάντησα ανθρώπους οι οποίοι, στην καθημερινή τους ζωή, καταδεικνύουν ότι παρά τις διαφορές φυλής ή θρησκείας ή δόγματος ή χρώματος, έχουμε την ικανότητα να δούμε ο ένας τον άλλο στον εαυτό μας. Όπως και η γυναίκα εδώ στην Ελλάδα η οποία είπε για τους πρόσφυγες που φτάνουν σε αυτές τις ακτές, «Ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο. Ερωτευόμαστε κάτω από το ίδιο φεγγάρι. Είμαστε όλοι άνθρωποι - πρέπει να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους». Γυναίκες σαν και εκείνη μου δίνουν ελπίδα.. (Χειροκροτήματα.)


Σε όλες τις κοινότητές μας, σε όλες τις χώρες μας, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει περισσότερο από αυτό που οι Έλληνες αποκαλούν φιλότιμο - (Χειροκρότημα) - αγάπη, σεβασμό και ευγένεια για την οικογένεια και την κοινότητα και τη χώρα, και μια αίσθηση ότι είμαστε όλοι μαζί, με τις υποχρεώσεις μας ο ένας προς τον άλλο. Φιλότιμο - Το βλέπω κάθε μέρα - και αυτό μου δίνει ελπίδα. (Χειροκροτήματα.)


Γιατί τελικά, είναι στο χέρι μας. Δεν είναι δουλειά κάποιου άλλου, δεν είναι ευθύνη κάποιου άλλου, αλλά είναι οι πολίτες των χωρών και των πολιτών του κόσμου μας που θα κάμψουν το τόξο της ιστορίας προς την κατεύθυνση της δικαιοσύνης.


Και αυτό είναι που μας επιτρέπει να κάνουμε η δημοκρατία. Γι' αυτό το πιο σημαντικό αξίωμα σε οποιαδήποτε χώρα δεν είναι πρόεδρος ή ο πρωθυπουργός. Ο πιο σημαντικό; τίτλος είναι «πολίτης». (Χειροκρότημα). Και σε όλα τα έθνη μας, θα είναι πάντα οι πολίτες μας, οι οποίοι αποφασίζουν το είδος των χωρών που θα είμαστε, τα ιδανικά που θα προσπαθούμε να φτάσουμε, και οι αξίες που μας καθορίζουν. Σε αυτό το μεγάλο, ατελή, αλλά αναγκαίο σύστημα της αυτοδιοίκησης, η δύναμη και η πρόοδος θα έρθει πάντα από τον «Δήμο» (στα ελληνικά) - από το «Εμείς, οι άνθρωποι...»[2]. Και είμαι βέβαιος ότι όσο υπηρετούμε αληθινά αυτό το σύστημα της αυτοδιοίκησης, το μέλλον μας θα είναι λαμπρό.


Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα.) «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ» (στα ελληνικά). (Χειροκροτήματα.)


Αναφορές/βιβλιογραφία
«αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας»: στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί
Άλμα πάνω, στο:2,0 2,1 Αναφορά στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο αρχίζει με τις λέξεις «Εμείς, ο Λαός των Ηνωμένων Πολιτειών»
Αναφορά στον Θρύλο της Αγίας Λαύρας, την ύψωδη του λαβάρου της επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στα Καλάβρυτα
Αναφορά σε θέσεις πολιτικών που δεν αποδέχονται το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας στην αλλαγή του κλίματος του πλανήτη, ανάμεσα σε αυτούς και στις δηλωμένες θέσεις του νεοεκλεγμένου επόμενου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ
Αναφορά στη διεθνή συμφωνία που προέκυψε στην Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή 2015 του Παρισιού
Αναφορά στην ήττα της Δημοκρατικής υποψηφίου Χίλαρυ Κλίντον που στήριζε και ο ίδιος, στις πρόσφατες Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές
Φράση που χρησιμοποιούσε ο Dr. Martin Luther King Jr.: "The arc of the moral universe is long, but it bends towards justice"




ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Ποιο είναι το μήνυμα του Ομπάμα στους νέους; Πώς σχετίζεται ο λόγος του Ομπάμα με τον λόγο του Περικλή;