Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Χώροι παραγωγής και όχι χώροι αποθήκευσης πολιτισμού



Παλαιοντολογική Συλλογή, Σιάτιστα
 Τροφή για σκέψη: τα μουσεία ενταγμένα στη ζωή των τοπικών κοινωνιών, θα λειτουργούν ως χώροι παραγωγής και όχι αποθήκευσης πολιτισμού. 
Κατά πόσο τα μουσεία και οι βιβλιοθήκες στο νομό μας είναι ενταγμένα στη ζωή της τοπικής μας κοινωνίας; Γιατί φυτοζωούν τα περισσότερα;Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνουν χώροι παραγωγής πολιτισμού και αυτογνωσίας;




Παλαιοντολογικό Μουσείο Πτολεμαϊδας




Απόσπασμα από συνέντευξη με τον Γεώργιο Ρήγινο, Αρχαιολόγο, Αναπληρωτή Διευθυντή  της ΛΒ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Επιμέλεια: Δρ. Νικόλαος Β. Παππάς.


Αλήθεια, πώς οραματίζεστε τον ρόλο των νέων μουσείων στην τοπική κοινωνία;
Νομίζω ότι η περίπτωση της έκθεσης για την Γκερνίκα περιγράφει και τη λογική με την οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα Μουσεία και στο μέλλον. Για αυτόν τον λόγο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί σε αυτά μία σειρά εκδηλώσεων όπως ημερίδες, εκπαιδευτικά προγράμματα, διαλέξεις και εκθέσεις σύγχρονης τέχνης αλλά και μουσικές συναυλίες που σκοπό έχουν να τα εντάξουν στη ζωή των τοπικών κοινωνιών. Πάνω από όλα όμως τα δύο Μουσεία είναι κτίρια που φιλοξενούν αρχαιότητες. Για αυτό και πρωτίστως φροντίσαμε οι εκθέσεις των δύο Μουσείων να είναι με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένες, ώστε να μπορούν να απευθύνονται σε όλες τις πιθανές ομάδες επισκεπτών, από τον εξειδικευμένο επιστήμονα έως τον απλό πολίτη που ενδιαφέρεται για την ιστορία και τα μνημεία του τόπου του. Κυρίως όμως θελήσαμε να δημιουργήσουμε Μουσεία που θα αρέσουν στα παιδιά, διότι πιστεύουμε ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι επισκέπτες τους θα είναι οι μαθητές των σχολείων. Τέλος, συγχρόνως και παράλληλα με όλα τα Μουσεία θα πρέπει να λειτουργήσουν και ίσως αυτό για τα ελληνικά δεδομένα να είναι και το πιο δύσκολο, ως ερευνητικά κέντρα, τα οποία θα προάγουν την πρωτογενή ιστορική γνώση μέσα από τη μελέτη των αρχαιολογικών ευρημάτων που έχουν προκύψει και θα συνεχίσουν να προκύπτουν στο μέλλον από τους πολυάριθμους αρχαιολογικούς χώρους και θέσεις των δύο Περιφερειακών Ενοτήτων.
Εν κατακλείδι, ποια είναι κατά τη γνώμη σας η καλύτερη μέθοδος για να αρχίσει το κοινό και ειδικά τα παιδιά να βλέπουν το μουσείο σαν έναν χώρο οικείο και φιλικό και όχι ξένο και απόμακρο;
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, θα έλεγα ότι η διαμόρφωση της έκθεσης των αρχαιοτήτων έτσι ώστε να απευθύνεται στον επισκέπτη με τρόπο ευχάριστο και συγχρόνως επιστημονικά τεκμηριωμένο είναι το πρώτο κρίσιμο βήμα στην κατεύθυνση της γνωριμίας του κοινού με το μουσείο. Από μόνη της ωστόσο η έκθεση δεν επαρκεί για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού και ειδικά των παιδιών, τα οποία είναι μία ιδιαίτερη απαιτητική ομάδα επισκεπτών. Για τον λόγο αυτό είναι στην πρόθεσή μας ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ανά τακτά διαστήματα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία θα απευθύνονται στα σχολεία της περιοχής. Τα πρώτα εκπαιδευτικά προγράμματα πραγματοποιήθηκαν πριν ανοίξουν τις πύλες τους τα Μουσεία και στόχο είχαν να γνωρίσουν τα παιδιά τους χώρους των Μουσείων, τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτά και κυρίως τη δουλειά που πραγματοποιείται προκειμένου να ολοκληρωθεί η έκθεση των αρχαιοτήτων σε αυτά. Τα αποτελέσματα και κυρίως η ανταπόκριση που είχαμε από την εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως από τους ίδιους τους μαθητές μάς ενθαρρύνουν ακόμα πιο οργανωμένα προς την ίδια κατεύθυνση. Σε συνδυασμό και με την πρόθεσή μας να συνεχιστεί η χρήση των δύο κτιρίων για την πραγματοποίηση ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ελπίζω ότι θα προσεγγίσουμε σε μεγάλο βαθμό τον στόχο που έχουμε θέσει για μουσεία ενταγμένα στη ζωή των τοπικών κοινωνιών, τα οποία θα λειτουργούν ως χώροι παραγωγής και όχι αποθήκευσης πολιτισμού.

Αναδημοσίευση από elliniki-gnomi.eu