≪Καθίσαμε απέναντι.
Τα δικά μου πιόνια ήταν σύννεφα.
Τα δικά του σίδερο και αίμα.
Αυτός είχε τα μαύρα.
Σκληροί, γυαλιστεροί οι πύργοι του
επιτέθηκαν με ορμή
ενώ η βασίλισσά μου
ξεντυνόταν στο σκοτάδι.
Ήταν καλός αντίπαλος,
προέβλεπε κάθε μου κίνηση
πριν καλά καλά ακόμα την σκεφτώ,
κι εγώ παρ’ όλα αυτά την έκανα,
με την ήρεμη εγκατάλειψη αυτού
που βαδίζει στο χαμό του.
Ίσως τελικά να με γοήτευε
το πόσο γρήγορα εξόντωσε τους στρατιώτες μου
τους αξιωματικούς, τους πύργους, τα οχυρά,
τις γέφυρες, τον βασιλιά τον ίδιο,
πόσο εύκολα διαπέρασε, εισχώρησε και άλωσε
βασίλεια ολόκληρα αρχαίας σιωπής
και πώς τελικά αιχμαλώτισε εκείνη τη μικρή βασίλισσα
από νεραϊδοκλωστή
που τόσο της άρεσε να διαφεύγει με πειρατικά καράβια
στις χώρες του ποτέ.
Ναι, ομολογώ ότι γνώριζα από πριν πως θα νικήσει.
Άλλωστε, γι’ αυτό έπαιξα μαζί του.
Γιατί, έστω και μια φορά, μες στη ζωή,
αξίζει κανείς να παίξει για να χάσει.≫
(από τη συλλογή Η Αλεπού και ο κόκκινος χορός, Γαβριηλίδης, 2012).
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Ποιος αφηγείται την ιστορία της παρτίδας, σε τι πρόσωπο; Τι κερδίζει από αυτό το ποίημα;
2. Η παρτίδα σκάκι είναι μια μεταφορά/αναλογία για ποιο είδους σχέση; Είναι πετυχημένη κατά την άποψη σας αυτή η αναλογία;
3. Τι σημαίνει η τελευταία φράση του κειμένου:
Άλλωστε, γι’ αυτό έπαιξα μαζί του.
Γιατί, έστω και μια φορά, μες στη ζωή,
αξίζει κανείς να παίξει για να χάσει.
4. Στην εποχή μας οι έννοιες της νίκης, της επικράτησης και του ανταγωνισμού διέπουν όλη την κοινωνία. Ποια είναι η άποψή σας για τον ανταγωνισμό που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις;
