Αντί Προλόγου
Ήξερες ότι υπάρχουν 9 διαφορετικά είδη νοημοσύνης;
Σύμφωνα με τον Χάουαρντ Γκάρντνερ (Howard Gardner) και το βιβλίο του Frames of Mind: Η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης, δεν υπάρχει ένα είδος νοημοσύνης, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι. Επιπλέον κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τύπο.
Η θεωρία αυτή βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ερευνών και είναι πλέον γενικώς αποδεκτή. Σύμφωνα λοιπόν με τον Γκάρντερ, η νοημοσύνη μας χωρίζεται σε εννέα τομείς, οι οποίοι έχουν την έδρα τους σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου μας. Όλοι είναι σημαντικοί αλλά δεν είναι το ίδιο ανεπτυγμένοι σε κάθε άτομο.
1) Λεκτική / γλωσσική νοημοσύνη (Verbal Linguistic Intelligence)
Υψηλή ικανότητα σε γραπτό και προφορικό λόγο, στην εκμάθηση γλωσσών, στην απομνημόνευση λέξεων και εννοιών, στην κατανόηση λεπτών διαφορών ανάμεσα στις έννοιες και την αφήγηση ιστοριών.
Συνήθως τέτοια νοημοσύνη έχουν: Ρήτορες, πολιτικοί, δικηγόροι, φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς, φιλόλογοι.
Παραδείγματα: Δημοσθένης, Λυσίας, Σαίξπηρ, Τζόις, Ελύτης.
2) Λογικό-μαθηματική νοημοσύνη (Logical- Mathematical Intelligence)
Καλύτερη κατανόηση όχι μόνο αριθμών αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στα φαινόμενα, φυσικά, κοινωνικά, οικονομικά. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ιδιαίτερες ικανότητες συλλογισμού πάνω στο ειδικό και την αναγωγή του στο γενικό. Πειραματίζονται με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο.
Στη σημερινή εποχή θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε και τεχνοκράτες, αφού νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς και το χειρισμό αντικειμένων και συμβόλων, και δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα συναισθήματα και τα πάθη –των ανθρώπων και των εθνών.
Παραδείγματα: Αρχιμήδης, Νεύτωνας.
3) Σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη (Bodily-Kinesthetic Intelligence)
Διαθέτουν εξαίρετες και συνδυασμένες κινητικές δεξιότητες στα αθλήματα (εκτέλεση και επινόηση). Η σωματική νοημοσύνη υποκινεί το σώμα να λύνει προβλήματα, να επινοεί νέες καταστάσεις και να μεταβιβάζει ιδέες και συναισθήματα.
Οι «κιναισθητικοί» άνθρωποι είναι, πιθανότατα, οι πιο παρεξηγημένοι. Ειδικά ως παιδιά, που δεν αντέχουν δευτερόλεπτο να κάθονται στην καρέκλα και απεχθάνονται το διάβασμα.
Συνήθως τέτοια νοημοσύνη διαθέτουν οι αθλητές, οι χορευτές και οι ηθοποιοί!
Παραδείγματα: Μπρους Λη, Μάρλον Μπράντο, ο Αλ Πατσίνο και ο Τζόνι Ντεπ (ποτέ δεν τέλειωσαν το σχολείο),
4) Μουσική νοημοσύνη (musical intelligence)Μουσική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να απολαμβάνεις, να εκτελείς και να συνθέτεις μουσικά κομμάτια. Εμπεριέχει ευαισθησία στην κίνηση, στο ρυθμό και στη χροιά του ήχου καθώς και ανταπόκριση στις συναισθηματικές εφαρμογές σ’ αυτά. Τα άτομα που διαθέτουν μουσική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσω της ανάγνωσης. Μάλιστα χρησιμοποιούν τραγούδια ή το ρυθμό για να μάθουν ή να απομνημονεύσουν πληροφορία.
Οι συνθέτες, οι μουσικοί και οι τραγουδιστές παρουσιάζουν αυτήν τη νοημοσύνη καθώς και οι μαθητές που συναρπάζονται από το τραγούδι των πουλιών έξω από το παράθυρο και οι οποίοι χτυπούν σύνθετους ή απλούς ρυθμούς πάνω στα θρανία με τα μολύβια τους.
Παραδείγματα: Ο Μότσαρτ είχε υψηλό δείκτη μουσικής νοημοσύνης, αφού το ταλέντο του φάνηκε από την τρυφερή ηλικία των 3 χρόνων. Ομοίως ο Μπαχ, ο Μπετόβεν, ο Τσαϊκόφσκι, ο Τζον Λένον ο Στίβι Γουόντερ και ο Κάρλο Σαντάνα.
5) Διαπροσωπική νοημοσύνη (interpersonal intelligence)Τέτοια νοημοσύνη διαθέτουν όσοι καταλαβαίνουν τους άλλους ανθρώπους, επισημαίνουν τους σκοπούς, τα κίνητρα, τα ενδιαφέροντά τους, δουλεύουν μαζί τους αποτελεσματικά. Οι άνθρωποι που έχουν αναπτυγμένη διαπροσωπική νοημοσύνη είναι συνήθως εξωστρεφείς. Επικοινωνούν αποτελεσματικά και εύκολα με άλλους και μπορεί να είναι είτε ηγέτες είτε οπαδοί. Μαθαίνουν καλύτερα δουλεύοντας ομαδικά και απολαμβάνουν συχνά τη συζήτηση.
Δάσκαλοι, διπλωμάτες, πολιτικοί, ψυχολόγοι, πωλητές έχουν τέτοια νοημοσύνη.
Αυτή δε χρειάζεται ορισμούς. Αρκεί να αναφέρουμε δύο άτομα που την είχαν στον ύψιστο βαθμό: Μαχάτμα Γκάντι, Αδόλφος Χίτλερ.
Η διαπροσωπική νοημοσύνη αναφέρεται ως πολύ σημαντική για τους ηγέτες.
Παραδείγματα: Μπιλ Κλίντον, Αβραάμ Λίνκολν, Τζορτζ Ουάσινγκτον, Όπρα Ουίνφρει, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
6) Ενδοπροσωπική νοημοσύνη (Intrapersonal intelligence)Αυτή είναι η ικανότητα της προσωπικής γνώσης, της αυτογνωσίας, του «γνώθι σαυτόν». Συνήθως πρόκειται για άτομα εσωστρεφή που προτιμούν να εργάζονται ατομικά. Είναι σχολαστικά και εμβαθύνουν στα πάντα με ενοχλητική αυταρέσκεια. Μαθαίνουν καλύτερα όταν επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα μόνοι τους και είναι τελειομανείς.
Τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν είναι η αυτό-συγκέντρωση, η επιμέλεια, η προσοχή, η μεταγνωστική ικανότητα, η κατανόηση διαφορετικών αισθημάτων και η ανάλογη συμπεριφορά, η υπερατομική αίσθηση του εαυτού τους και η υψηλή μεθοδικότητα στη σκέψη και στη λογική.
Συνήθη επαγγέλματα: φιλόσοφος, ψυχολόγος, θεολόγος, συγγραφέας, επιστήμονας
Παραδείγματα: Σίγκμουντ Φρόιντ, Νιλ Άρμστρονγκ, Κολόμβος, Ιωάννα της Λωραίνης, Κλεοπάτρα, Έρικσον
7) Χωροταξική νοημοσύνη (spatial intelligence)Τα άτομα με χωρική νοημοσύνη μπορούν να παρατηρούν και να χειρίζονται τάσεις, ισορροπίες και συνθέσεις. Έχουν πολύ καλό προσανατολισμό στο χώρο και προσαρμόζονται άμεσα στις αλλαγές του περιβάλλοντος χώρου.
Οι «χωρικοί» λειτουργούν οπτικά και παραστατικά, με καλλιτεχνικές τάσεις και πολύ συχνά μπορούν να θεωρούν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνιά.
Τέτοιου τύπου νοημοσύνη απαιτείται στους αρχιτέκτονες, γλύπτες, καλλιτέχνες και μηχανικούς. Τη διαθέτει ο κυβερνήτης του πλοίου, ο οποίος βρίσκει την πορεία στο δισδιάστατο ωκεανό ή ο πιλότος του αεροπλάνου, ο οποίος κατευθύνει το σκάφος στον τρισδιάστατο χώρο της ατμόσφαιρας. Τη διαθέτει ο σκακιστής, αλλά και ο γλύπτης που αναπαριστάνει στη σκέψη του ένα κλειστό χώρο. Διακρίνει, επίσης, μαθητές που ενδιαφέρονται για γραφήματα, χάρτες και εικόνες, συγκροτούν τις ιδέες τους πριν να τις γράψουν, μουντζουρώνουν τις σημειώσεις τους με πολύπλοκα μοτίβα.
Παραδείγματα: Πάμπλο Πικάσο, Μιχαήλ Άγγελος, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Βαν Γκογκ, Μονέ, Μέριλ Στρίπ, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Ταραντίνο.
8) Υπαρξιακή νοημοσύνη (existential Intelligence)Αυτή την νοημοσύνη κατέχουν οι άνθρωποι που προβληματίζονται με τα θέματα ύπαρξης και ανυπαρξίας, καλού και κακού, σωστού και λάθους, με μια σταθερή τάση να διευρύνουν τα πλαίσια της ανθρώπινης σκέψης.
Χαρακτηριστικοί τύποι ατόμων με υψηλή υπαρξιακή νοημοσύνη είναι ο Σωκράτης και ο Κομφούκιος.
9) Φυσιοκρατική νοημοσύνη (Naturalistic intelligence)Είναι η νεότερη νοημοσύνη, η οποία προστέθηκε στη θεωρία το 1996. Αλλά θεωρείται ως η πιο αρχαία. Τα άτομα με φυσιοκρατική νοημοσύνη είναι ευαίσθητα ως προς τη φύση και τη θέση τους μέσα σε αυτήν και διαθέτουν μεγαλύτερη ευκολία στη φροντίδα και την αλληλεπίδραση με τα ζώα. Μπορούν επίσης να διακρίνουν αλλαγές στον καιρό ή στο φυσικό τους περίγυρο και να αναγνωρίζουν και να ταξινομούν τα διάφορα είδη.
Οι «φυσιοκράτες» είναι πρακτικοί άνθρωποι που αρέσκονται στις συλλογές και στην άμεση επαφή με το φυσικό κόσμο.
Πολύ καλοί ως μάγειρες και ως χημικοί, αφού «διαισθάνονται» και γνωρίζουν τη φύση κάθε υλικού.
Παραδείγματα: Δαρβίνος, Γαλιλαίος, Κουστώ.
Σύμφωνα με τον Χάουαρντ Γκάρντνερ (Howard Gardner) και το βιβλίο του Frames of Mind: Η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης, δεν υπάρχει ένα είδος νοημοσύνης, υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι. Επιπλέον κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τύπο.
Η θεωρία αυτή βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ερευνών και είναι πλέον γενικώς αποδεκτή. Σύμφωνα λοιπόν με τον Γκάρντερ, η νοημοσύνη μας χωρίζεται σε εννέα τομείς, οι οποίοι έχουν την έδρα τους σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου μας. Όλοι είναι σημαντικοί αλλά δεν είναι το ίδιο ανεπτυγμένοι σε κάθε άτομο.
1) Λεκτική / γλωσσική νοημοσύνη (Verbal Linguistic Intelligence)
Υψηλή ικανότητα σε γραπτό και προφορικό λόγο, στην εκμάθηση γλωσσών, στην απομνημόνευση λέξεων και εννοιών, στην κατανόηση λεπτών διαφορών ανάμεσα στις έννοιες και την αφήγηση ιστοριών.
Συνήθως τέτοια νοημοσύνη έχουν: Ρήτορες, πολιτικοί, δικηγόροι, φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς, φιλόλογοι.
Παραδείγματα: Δημοσθένης, Λυσίας, Σαίξπηρ, Τζόις, Ελύτης.
2) Λογικό-μαθηματική νοημοσύνη (Logical- Mathematical Intelligence)
Καλύτερη κατανόηση όχι μόνο αριθμών αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στα φαινόμενα, φυσικά, κοινωνικά, οικονομικά. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ιδιαίτερες ικανότητες συλλογισμού πάνω στο ειδικό και την αναγωγή του στο γενικό. Πειραματίζονται με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο.
Στη σημερινή εποχή θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε και τεχνοκράτες, αφού νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς και το χειρισμό αντικειμένων και συμβόλων, και δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα συναισθήματα και τα πάθη –των ανθρώπων και των εθνών.
Παραδείγματα: Αρχιμήδης, Νεύτωνας.
3) Σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη (Bodily-Kinesthetic Intelligence)
Διαθέτουν εξαίρετες και συνδυασμένες κινητικές δεξιότητες στα αθλήματα (εκτέλεση και επινόηση). Η σωματική νοημοσύνη υποκινεί το σώμα να λύνει προβλήματα, να επινοεί νέες καταστάσεις και να μεταβιβάζει ιδέες και συναισθήματα.
Οι «κιναισθητικοί» άνθρωποι είναι, πιθανότατα, οι πιο παρεξηγημένοι. Ειδικά ως παιδιά, που δεν αντέχουν δευτερόλεπτο να κάθονται στην καρέκλα και απεχθάνονται το διάβασμα.
Συνήθως τέτοια νοημοσύνη διαθέτουν οι αθλητές, οι χορευτές και οι ηθοποιοί!
Παραδείγματα: Μπρους Λη, Μάρλον Μπράντο, ο Αλ Πατσίνο και ο Τζόνι Ντεπ (ποτέ δεν τέλειωσαν το σχολείο),
4) Μουσική νοημοσύνη (musical intelligence)Μουσική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να απολαμβάνεις, να εκτελείς και να συνθέτεις μουσικά κομμάτια. Εμπεριέχει ευαισθησία στην κίνηση, στο ρυθμό και στη χροιά του ήχου καθώς και ανταπόκριση στις συναισθηματικές εφαρμογές σ’ αυτά. Τα άτομα που διαθέτουν μουσική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσω της ανάγνωσης. Μάλιστα χρησιμοποιούν τραγούδια ή το ρυθμό για να μάθουν ή να απομνημονεύσουν πληροφορία.
Οι συνθέτες, οι μουσικοί και οι τραγουδιστές παρουσιάζουν αυτήν τη νοημοσύνη καθώς και οι μαθητές που συναρπάζονται από το τραγούδι των πουλιών έξω από το παράθυρο και οι οποίοι χτυπούν σύνθετους ή απλούς ρυθμούς πάνω στα θρανία με τα μολύβια τους.
Παραδείγματα: Ο Μότσαρτ είχε υψηλό δείκτη μουσικής νοημοσύνης, αφού το ταλέντο του φάνηκε από την τρυφερή ηλικία των 3 χρόνων. Ομοίως ο Μπαχ, ο Μπετόβεν, ο Τσαϊκόφσκι, ο Τζον Λένον ο Στίβι Γουόντερ και ο Κάρλο Σαντάνα.
5) Διαπροσωπική νοημοσύνη (interpersonal intelligence)Τέτοια νοημοσύνη διαθέτουν όσοι καταλαβαίνουν τους άλλους ανθρώπους, επισημαίνουν τους σκοπούς, τα κίνητρα, τα ενδιαφέροντά τους, δουλεύουν μαζί τους αποτελεσματικά. Οι άνθρωποι που έχουν αναπτυγμένη διαπροσωπική νοημοσύνη είναι συνήθως εξωστρεφείς. Επικοινωνούν αποτελεσματικά και εύκολα με άλλους και μπορεί να είναι είτε ηγέτες είτε οπαδοί. Μαθαίνουν καλύτερα δουλεύοντας ομαδικά και απολαμβάνουν συχνά τη συζήτηση.
Δάσκαλοι, διπλωμάτες, πολιτικοί, ψυχολόγοι, πωλητές έχουν τέτοια νοημοσύνη.
Αυτή δε χρειάζεται ορισμούς. Αρκεί να αναφέρουμε δύο άτομα που την είχαν στον ύψιστο βαθμό: Μαχάτμα Γκάντι, Αδόλφος Χίτλερ.
Η διαπροσωπική νοημοσύνη αναφέρεται ως πολύ σημαντική για τους ηγέτες.
Παραδείγματα: Μπιλ Κλίντον, Αβραάμ Λίνκολν, Τζορτζ Ουάσινγκτον, Όπρα Ουίνφρει, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
6) Ενδοπροσωπική νοημοσύνη (Intrapersonal intelligence)Αυτή είναι η ικανότητα της προσωπικής γνώσης, της αυτογνωσίας, του «γνώθι σαυτόν». Συνήθως πρόκειται για άτομα εσωστρεφή που προτιμούν να εργάζονται ατομικά. Είναι σχολαστικά και εμβαθύνουν στα πάντα με ενοχλητική αυταρέσκεια. Μαθαίνουν καλύτερα όταν επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα μόνοι τους και είναι τελειομανείς.
Τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν είναι η αυτό-συγκέντρωση, η επιμέλεια, η προσοχή, η μεταγνωστική ικανότητα, η κατανόηση διαφορετικών αισθημάτων και η ανάλογη συμπεριφορά, η υπερατομική αίσθηση του εαυτού τους και η υψηλή μεθοδικότητα στη σκέψη και στη λογική.
Συνήθη επαγγέλματα: φιλόσοφος, ψυχολόγος, θεολόγος, συγγραφέας, επιστήμονας
Παραδείγματα: Σίγκμουντ Φρόιντ, Νιλ Άρμστρονγκ, Κολόμβος, Ιωάννα της Λωραίνης, Κλεοπάτρα, Έρικσον
7) Χωροταξική νοημοσύνη (spatial intelligence)Τα άτομα με χωρική νοημοσύνη μπορούν να παρατηρούν και να χειρίζονται τάσεις, ισορροπίες και συνθέσεις. Έχουν πολύ καλό προσανατολισμό στο χώρο και προσαρμόζονται άμεσα στις αλλαγές του περιβάλλοντος χώρου.
Οι «χωρικοί» λειτουργούν οπτικά και παραστατικά, με καλλιτεχνικές τάσεις και πολύ συχνά μπορούν να θεωρούν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνιά.
Τέτοιου τύπου νοημοσύνη απαιτείται στους αρχιτέκτονες, γλύπτες, καλλιτέχνες και μηχανικούς. Τη διαθέτει ο κυβερνήτης του πλοίου, ο οποίος βρίσκει την πορεία στο δισδιάστατο ωκεανό ή ο πιλότος του αεροπλάνου, ο οποίος κατευθύνει το σκάφος στον τρισδιάστατο χώρο της ατμόσφαιρας. Τη διαθέτει ο σκακιστής, αλλά και ο γλύπτης που αναπαριστάνει στη σκέψη του ένα κλειστό χώρο. Διακρίνει, επίσης, μαθητές που ενδιαφέρονται για γραφήματα, χάρτες και εικόνες, συγκροτούν τις ιδέες τους πριν να τις γράψουν, μουντζουρώνουν τις σημειώσεις τους με πολύπλοκα μοτίβα.
Παραδείγματα: Πάμπλο Πικάσο, Μιχαήλ Άγγελος, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Βαν Γκογκ, Μονέ, Μέριλ Στρίπ, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Ταραντίνο.
8) Υπαρξιακή νοημοσύνη (existential Intelligence)Αυτή την νοημοσύνη κατέχουν οι άνθρωποι που προβληματίζονται με τα θέματα ύπαρξης και ανυπαρξίας, καλού και κακού, σωστού και λάθους, με μια σταθερή τάση να διευρύνουν τα πλαίσια της ανθρώπινης σκέψης.
Χαρακτηριστικοί τύποι ατόμων με υψηλή υπαρξιακή νοημοσύνη είναι ο Σωκράτης και ο Κομφούκιος.
9) Φυσιοκρατική νοημοσύνη (Naturalistic intelligence)Είναι η νεότερη νοημοσύνη, η οποία προστέθηκε στη θεωρία το 1996. Αλλά θεωρείται ως η πιο αρχαία. Τα άτομα με φυσιοκρατική νοημοσύνη είναι ευαίσθητα ως προς τη φύση και τη θέση τους μέσα σε αυτήν και διαθέτουν μεγαλύτερη ευκολία στη φροντίδα και την αλληλεπίδραση με τα ζώα. Μπορούν επίσης να διακρίνουν αλλαγές στον καιρό ή στο φυσικό τους περίγυρο και να αναγνωρίζουν και να ταξινομούν τα διάφορα είδη.
Οι «φυσιοκράτες» είναι πρακτικοί άνθρωποι που αρέσκονται στις συλλογές και στην άμεση επαφή με το φυσικό κόσμο.
Πολύ καλοί ως μάγειρες και ως χημικοί, αφού «διαισθάνονται» και γνωρίζουν τη φύση κάθε υλικού.
Παραδείγματα: Δαρβίνος, Γαλιλαίος, Κουστώ.
Βασικά σημεία της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης που πρέπει να γνωρίζετε:Κάθε άτομο μπορεί να έχει ένα συνδυασμό των ειδών νοημοσύνης. Έτσι ο καθένας μας είναι μοναδικός και διαθέτει ποικιλομορφία σκέψης.
Κάθε άτομο μπορεί να αναπτύξει τις νοημοσύνες του σε επαρκές επίπεδο. Ο,τι έχουμε κάποια «τάση» για συγκεκριμένες νοημοσύνες, δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να αναπτύξουμε τις υπόλοιπες.
Οι νοημοσύνες συνεργάζονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Κανένας δεν έχει μόνο ένα τύπο νοημοσύνης.
πηγή: www.neolaia.gr
Από το Σχολικό Βιβλίο, Γλώσσα Β' Λυκείου, θέματα για συζήτηση σχετικά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης
ΘΕΜΑ - ΚΕΙΜΕΝΟ
Το πρόβλημα των σημερινών παιδιών δεν είναι πρόβλημα πληροφόρησης. Οι πηγές μετάδοσης γνώσεων έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό και εκπέμπουν με τέτοιους ξέφρενους ρυθμούς, ώστε τα παιδιά να κινδυνεύουν από τον βομβαρδισμό των πληροφοριών και όχι από την έλλειψη τους.
Η πιο σημαντική συνεισφορά του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος είναι, προσαρμοζόμενο και ανταποκρινόμενο στα «αιτήματα των καιρών» όχι απλώς να εξοπλίζει τα παιδιά με γνώσεις, όσο με κατάλληλους μηχανισμούς αποκωδικοποίησης, οργάνωσης και ερμηνείας πληροφοριών.
Ο δάσκαλος καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο, ίσως πιο δύσκολο και πιο λεπτό.
Τα ΜΜΕ δεν καταργούν τη λειτουργία του, επιβάλλουν όμως το μετασχηματισμό της. Βάζοντας στην υπηρεσία της νέας γενιάς τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας, ο δάσκαλος επιβάλλεται να παίξει πιο πολύ ρόλο «ρυθμιστικό» και «εμψυχωτικό» παρά το ρόλο του μεταδότη γνώσεων
Μέσα σε αυτή τη λογική το σχολείο οφείλει να «βγει εκτός των τειχών». Όσο σημαντικό είναι να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν και να αναλύουν ένα λογοτεχνικό κείμενο, άλλο τόσο είναι σημαντικό να μάθουν να διαβάζουν και να αναλύουν εφημερίδες, τηλεόραση, κινηματογράφο. Την εποχή της εικόνας η μάχη ενάντια στον «εικονικό αναλφαβητισμό» ίσως θα πρέπει να ξεκινήσει από το ίδιο το επίσημο σχολείο.
Τα ΜΜΕ δεν είναι ούτε «καλά» ούτε «κακά» ούτε «ουδέτερα», είναι όμως αντανάκλαση μιας πραγματικότητας. Επειδή είναι δυνατόν να «παιδεύουν, να εκπαιδεύουν και να παρα-παιδεύουν, να μορφώνουν, να διαμορφώνουν και να παρα-μορφώνουν», η ανάγκη να εξοπλιστεί η νέα γενιά με τα κατάλληλα εφόδια για την καλύτερη χρήση τους προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε.
(Π. Πάντζου, «Το παράλληλο σχολείο», από τον περιοδικό Τύπο)
ΑΣΚΗΣΗ : ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ:
- Ποιος είναι ο καινούριος ρόλος που καλείται να παίξει ο δάσκαλος στην εποχή μας, κατά την οποία οι νέοι δέχονται έναν καταιγισμό πληροφοριών από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας;
- Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα κατάλληλα εφόδια με τα οποία είναι ανάγκη να εξοπλιστεί η νέα γενιά για την καλύτερη χρήση των μέσων αυτών;
Κάθε άτομο μπορεί να αναπτύξει τις νοημοσύνες του σε επαρκές επίπεδο. Ο,τι έχουμε κάποια «τάση» για συγκεκριμένες νοημοσύνες, δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να αναπτύξουμε τις υπόλοιπες.
Οι νοημοσύνες συνεργάζονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Κανένας δεν έχει μόνο ένα τύπο νοημοσύνης.
πηγή: www.neolaia.gr
Από το Σχολικό Βιβλίο, Γλώσσα Β' Λυκείου, θέματα για συζήτηση σχετικά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης
ΘΕΜΑ - ΚΕΙΜΕΝΟ
Το πρόβλημα των σημερινών παιδιών δεν είναι πρόβλημα πληροφόρησης. Οι πηγές μετάδοσης γνώσεων έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό και εκπέμπουν με τέτοιους ξέφρενους ρυθμούς, ώστε τα παιδιά να κινδυνεύουν από τον βομβαρδισμό των πληροφοριών και όχι από την έλλειψη τους.
Η πιο σημαντική συνεισφορά του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος είναι, προσαρμοζόμενο και ανταποκρινόμενο στα «αιτήματα των καιρών» όχι απλώς να εξοπλίζει τα παιδιά με γνώσεις, όσο με κατάλληλους μηχανισμούς αποκωδικοποίησης, οργάνωσης και ερμηνείας πληροφοριών.
Ο δάσκαλος καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο, ίσως πιο δύσκολο και πιο λεπτό.
Τα ΜΜΕ δεν καταργούν τη λειτουργία του, επιβάλλουν όμως το μετασχηματισμό της. Βάζοντας στην υπηρεσία της νέας γενιάς τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας, ο δάσκαλος επιβάλλεται να παίξει πιο πολύ ρόλο «ρυθμιστικό» και «εμψυχωτικό» παρά το ρόλο του μεταδότη γνώσεων
Μέσα σε αυτή τη λογική το σχολείο οφείλει να «βγει εκτός των τειχών». Όσο σημαντικό είναι να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν και να αναλύουν ένα λογοτεχνικό κείμενο, άλλο τόσο είναι σημαντικό να μάθουν να διαβάζουν και να αναλύουν εφημερίδες, τηλεόραση, κινηματογράφο. Την εποχή της εικόνας η μάχη ενάντια στον «εικονικό αναλφαβητισμό» ίσως θα πρέπει να ξεκινήσει από το ίδιο το επίσημο σχολείο.
Τα ΜΜΕ δεν είναι ούτε «καλά» ούτε «κακά» ούτε «ουδέτερα», είναι όμως αντανάκλαση μιας πραγματικότητας. Επειδή είναι δυνατόν να «παιδεύουν, να εκπαιδεύουν και να παρα-παιδεύουν, να μορφώνουν, να διαμορφώνουν και να παρα-μορφώνουν», η ανάγκη να εξοπλιστεί η νέα γενιά με τα κατάλληλα εφόδια για την καλύτερη χρήση τους προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε.
(Π. Πάντζου, «Το παράλληλο σχολείο», από τον περιοδικό Τύπο)
ΑΣΚΗΣΗ : ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ:
- Ποιος είναι ο καινούριος ρόλος που καλείται να παίξει ο δάσκαλος στην εποχή μας, κατά την οποία οι νέοι δέχονται έναν καταιγισμό πληροφοριών από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας;
- Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα κατάλληλα εφόδια με τα οποία είναι ανάγκη να εξοπλιστεί η νέα γενιά για την καλύτερη χρήση των μέσων αυτών;
