Το μήλο κάτω απ΄ τη μηλιά.
To σκυλάδικο μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά
Του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου
13.4.2013 | Πηγή: www.lifo.gr
Από το πρωί πολλοί θρηνούν στα social media για την κατάντια της νεολαίας μας. Με αφορμή την συμπεριφορά των μαθητών του ΤΕΙ Πάτρας προς ένα καθηγητή τους. Είναι σαν να πέφτουν με το αλεξίπτωτο σε αυτή τη μικρή, ξεχασμένη χώρα. Σα να μην έχουν ξαναδεί έφηβους και βάλε.
Ορισμένες παρατηρήσεις μου:
- Η μεταστροφή του παλιού φόβου (που υπήρχε προς τους καθηγητές) σε επιθετικότητα, έχει γίνει προ πολλού. Δεν θα υπερασπιστώ τον παλιό φόβο, διότι σπάνια συμβάδιζε με τον σεβασμό και πολλοί καθηγητές είναι και ανεπαρκείς και βάναυσοι. Ούτε με εκπλήσσει η τωρινή επιθετικότητα, διότι τα παιδιά μεγαλώνουν σε σπίτια και κοινωνία ψιλοδιαλυμένα, χωρίς να φταίνε αυτά.
- Με ενοχλεί όμως το είδος της επιθετικότητας. Που είναι φτωχή, στενή και κατινιάρικη –προδίδοντας φτωχά, στενά και κατινιάρικα «ιδεώδη». Πολλές φορές ο τρόπος και η όψη ενός πράγματος είναι ο λαγός της ουσίας του. Μια έφηβη που σκούζει έτσι (θυμίζοντας οικογενειακό νεορεαλισμό) συνήθως σκούζει και ψυχικά. Και ασφαλώς δεν έχει ουδεμία σχέση με την καταστροφική οργή των παλιών νεανικών κινημάτων. Εκείνα ήταν καρπός ενός φλογερού, σχεδόν ουτοπικού ινδάλματος, γι αυτό και είχαν ωραίο πάθος, μεγάλες χειρονομίες, ποιητική σημειολογία, ιστορικό διασκελισμό και συλλογικότητα. Αυτά εδώ είναι γατοξεράσματα θράσους, αντιγραμμένα από τη νεολούμπεν αναίδεια της τηλεόρασης και τον σκοτωμένο κόσμο της μεταπολιτευτικής ελληνικής οικογένειας.
- Αυτό, το τελευταίο, είναι ίσως και το πιο σημαντικό: πρώτη φορά, ιστορικά, τα νέα παιδιά μοιάζουν τόσο πολύ με το μπαμπά τους και τη μαμά τους, την στιγμή που οι μπαμπαδες και οι μαμάδες στην Ελλάδα είναι ασκημότεροι παρά ποτέ. Είναι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες που, με την μικρή ή μεγάλη συμμετοχή τους, χρεοκόπησαν την Ελλάδα, εξέθρεψαν την αρρώστια της μεταπολίτευσης και μπηχεβιοριστικά, από τη μεταπολίτευση και μετά, μοιάζουν με μεθυσμένοι πίθηκοι.
- Οπότε, σε αυτό το βίντεο, είναι όλοι εξ ίσου άσχημοι. Ο καθηγητής (με όλη την κούραση, το ψεύδος και την ανικανότητα του συστήματος που εκπροσωπεί) και οι μαθητές με την σκυλάδικη ακήμια τους, που γίνεται διπλή, επειδή κανείς τη νιότη την συνδέει με πιο ωραία πράγματα, έξαψη και ορμή –κι όχι με σκοτωμένη πίστα Μενεγάκη.
- Συμπερασμα: Στην εποχή της παρακμής, δεν υπάρχουν θύτες και θυματα, πλούσιοι και φτωχοί –ούτε καν νέοι και γέροι! Ολοι έχουν πέσει στη μεγάλη λούμπα της ύβρεως κι αλληλοτρώγονται ή κάνουν υπομονή, μεχρι να γυρίσει ο τροχός. Βιαίως ή όχι. Πηγή: www.lifo.gr,
ΥΓ. Αντί για σχολιασμό, ένα τραγούδι σε μουσική και στίχους Χαρούλας Αλεξίου (τους αντέγραψα από το stixoi.info)
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέμα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω... γιατί είμαι εδώ
Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτουποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δε σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε.
Μεγάλωσα
Σύνδεση otenet
Γλυκά απ’ το Pallete
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι` άλλα
Βάλτο στα πόδια πονάει πολύ
Σε φτύνω, σε φιλώ δε σε πάω μα σ` αγαπώ
Παράνοια διάνοια επιφάνεια
Στεριά Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα... καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα... καλά μου δάκρυα
Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι` άλλα μιλάμε. Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ` το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει.
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
''Kαλά να πάθει Καλά να πάθει Καλά να πάθει''
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει
Πάντα γι` άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ` αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ
Πάντα γι` άλλους μιλάμε
Μεγάλωσα θα πει
Να` ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουνε για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα
