ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B120/550/3618,15486/
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/encyclopedia/comedy/page_002.html
Ο αριθμός των έργων που διαγωνίζονταν και το πρόγραμμα των δραματικών αγώνων στα Μεγάλα Διονύσια και στα Λήναια, όπου κωμωδίες παρουσιάζονταν από το 442 π.Χ., άλλαζαν συχνά. Έτσι, μόνο χοντρικά μπορούμε να υπολογίσουμε ότι στις δύο γιορτές διαγωνίστηκαν πάνω από πεντακόσια έργα. Από αυτά οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι είχαν στη βιβλιοθήκη τους τριακόσια εξήντα πέντε· εμείς σήμερα γνωρίζουμε πάνω από πενήντα ονόματα ποιητών, όπου ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Κράτης, ο Κρατίνος, ο Εύπολης, και ο Μάγνης, κοντά τετρακόσιους τίτλους κωμωδιών, και μεγάλο πλήθος αποσπασμάτων.
Το όνομά της η Κωμῳδία δεν το πήρε από την κώμην, το χωριό, όπως ισχυρίζονταν οι Δωριείς, αλλά από τον κῶμο, παλιά λέξη για το φαγοπότι, αλλά και για την παρέα των γλεντοκόπων, τους κωμαστάς, που μετά την οινοποσία τριγύριζαν κωμάζοντες, τραγουδώντας και ξεσηκώνοντας τον κόσμο, για να τιμήσουν τον Διόνυσο ή κάποιον άλλο θεό.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΊΝΤΕΟ
ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ της Λυσιστράτης σε μουσική Χρήστου Λεοντή
Υπόθεση Λυσιστράτης: Η Λυσιστράτη είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που γράφτηκε και διδάχθηκε το 411 π.Χ.. Θεωρείται ένα από τα παλιότερα και χαρακτηριστικότερα αντιπολεμικά έργα. Η υπόθεση έχει να κάνει με τη σεξουαλική απεργία που κηρύσσουν οι γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης, προσπαθώντας έτσι να πείσουν τους άντρες τους να σταματήσουν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ DNA ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΛΟΙΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
O λοιμός της αρχαίας Αθήνας αποτέλεσε έναν από τους αποφασιστικούς παράγοντες για την έκβαση του Πελοποννησιακού Πολέμου και το τέλος της αθηναϊκής κυριαρχίας στη Μεσόγειο. Ο λοιμός ξέσπασε κατά την πολιορκία της Αθήνας από τους Σπαρτιάτες, στην αρχή του καλοκαιριού του 430 π.Χ. και μέχρι το καλοκαίρι του 428 π.Χ. κυριολεκτικά αποδεκάτισε τον πληθυσμό της πόλης.
Επειτα από μία βραχεία περίοδο ύφεσης, η επιδημία ξέσπασε ξανά στη διάρκεια του χειμώνα του 427 π.Χ. και διήρκεσε μέχρι τον χειμώνα του 426 π.Χ. Υπολογίζεται ότι περίπου ένας στους τρεις κατοίκους της Αθήνας χάθηκε από την επιδημία, μεταξύ αυτών και ο Περικλής. Τα μοναδικά στοιχεία για τον λοιμό προέρχονται από τις σχετικές αναφορές του Θουκυδίδη, στην περίφημη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπου περιγράφονται με αρκετή ακρίβεια τα κύρια σημεία και συμπτώματα της νόσου.
Πηγή: εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B120/550/3618,15486/
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/encyclopedia/comedy/page_002.html
Kύριο γνώρισμα της κωμωδίας είναι ο πολιτικός της χαρακτήρας, η παρουσίαση δηλαδή επί σκηνής επίκαιρων κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων, ιδιαίτερα δύο κεντρικών: πόλεμος και ειρήνη, κρίση του θεσμού της πόλης. Άλλα γνωρίσματά της είναι η βωμολοχία και η δηκτική [(< δάκνω) = καυστική] σάτιρα γνωστών προσώπων (στοιχεία που επιβιώνουν στη σημερινή επιθεώρηση).
H αθηναϊκή δημοκρατία, εξασφαλίζοντας την ελευθερία και την ισότητα μεταξύ των πολιτών, είχε δώσει στην κωμωδία το δικαίωμα της παρρησίας (πᾶν + ῥῆσις = λόγος), της ελευθερίας δηλαδή λόγου, στον ποιητή, χωρίς να φοβάται μήπως τον καταγγείλουν για συκοφαντία ή εξύβριση, γιατί τον προστάτευε ο ιερός νόμος του θεού Διονύσου. Έτσι, ο κωμικός ποιητής τοποθετείται σε κάθε σοβαρό ηθικοθρησκευτικό και πολιτικοκοινωνικό πρόβλημα της εποχής του, ασκεί κριτική σε όλα τα σημαντικά πρόσωπα, διασύρει όχι μόνο τη δημόσια αλλά και την ιδιωτική ζωή τους (ὀνομαστὶ κωμῳδεῖν).
Ο αριθμός των έργων που διαγωνίζονταν και το πρόγραμμα των δραματικών αγώνων στα Μεγάλα Διονύσια και στα Λήναια, όπου κωμωδίες παρουσιάζονταν από το 442 π.Χ., άλλαζαν συχνά. Έτσι, μόνο χοντρικά μπορούμε να υπολογίσουμε ότι στις δύο γιορτές διαγωνίστηκαν πάνω από πεντακόσια έργα. Από αυτά οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι είχαν στη βιβλιοθήκη τους τριακόσια εξήντα πέντε· εμείς σήμερα γνωρίζουμε πάνω από πενήντα ονόματα ποιητών, όπου ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Κράτης, ο Κρατίνος, ο Εύπολης, και ο Μάγνης, κοντά τετρακόσιους τίτλους κωμωδιών, και μεγάλο πλήθος αποσπασμάτων.
Το όνομά της η Κωμῳδία δεν το πήρε από την κώμην, το χωριό, όπως ισχυρίζονταν οι Δωριείς, αλλά από τον κῶμο, παλιά λέξη για το φαγοπότι, αλλά και για την παρέα των γλεντοκόπων, τους κωμαστάς, που μετά την οινοποσία τριγύριζαν κωμάζοντες, τραγουδώντας και ξεσηκώνοντας τον κόσμο, για να τιμήσουν τον Διόνυσο ή κάποιον άλλο θεό.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΊΝΤΕΟ
ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ της Λυσιστράτης σε μουσική Χρήστου Λεοντή
Υπόθεση Λυσιστράτης: Η Λυσιστράτη είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που γράφτηκε και διδάχθηκε το 411 π.Χ.. Θεωρείται ένα από τα παλιότερα και χαρακτηριστικότερα αντιπολεμικά έργα. Η υπόθεση έχει να κάνει με τη σεξουαλική απεργία που κηρύσσουν οι γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης, προσπαθώντας έτσι να πείσουν τους άντρες τους να σταματήσουν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ DNA ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΛΟΙΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
O λοιμός της αρχαίας Αθήνας αποτέλεσε έναν από τους αποφασιστικούς παράγοντες για την έκβαση του Πελοποννησιακού Πολέμου και το τέλος της αθηναϊκής κυριαρχίας στη Μεσόγειο. Ο λοιμός ξέσπασε κατά την πολιορκία της Αθήνας από τους Σπαρτιάτες, στην αρχή του καλοκαιριού του 430 π.Χ. και μέχρι το καλοκαίρι του 428 π.Χ. κυριολεκτικά αποδεκάτισε τον πληθυσμό της πόλης.
Επειτα από μία βραχεία περίοδο ύφεσης, η επιδημία ξέσπασε ξανά στη διάρκεια του χειμώνα του 427 π.Χ. και διήρκεσε μέχρι τον χειμώνα του 426 π.Χ. Υπολογίζεται ότι περίπου ένας στους τρεις κατοίκους της Αθήνας χάθηκε από την επιδημία, μεταξύ αυτών και ο Περικλής. Τα μοναδικά στοιχεία για τον λοιμό προέρχονται από τις σχετικές αναφορές του Θουκυδίδη, στην περίφημη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπου περιγράφονται με αρκετή ακρίβεια τα κύρια σημεία και συμπτώματα της νόσου.
Πηγή: εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
